Polska a UE

W aspekcie bezpieczeństwa

• W jakich organizacjach wojskowych i

sojuszach militarnych są siły zbrojne
państw europejskich?

• Które z nich „przypisane” są tylko do

ochrony interesów europejskich?

• NATO – organizacja polityczno-wojskowa

posiadająca „swoje siły zbrojne”,

niezależne od ONZ („Military Balance”)

• UE - powstały 1.XI.1993 na mocy Traktatu

z Maastricht gospodarczo-polityczny

związek demokratycznych krajów

europejskich – nie posiada „swoich sił

zbrojnych”;

• Art.. J.4 …obejmuje ona wszelkie kwestie

związane z bezpieczeństwem UE, włącznie

z docelowym sformułowaniem wspólnej

polityki obronnej, która z czasem mogłaby

prowadzić do wspólnej obrony.

• Czyli docelowo UE powinna posiadać

„własne siły zbrojne na wzór np. NATO

Deklaracja z St. Malo 1998r

• UE winna mieć autonomiczną zdolność do działań

w międzynarodowych kryzysach, dysponując siłą

wojskową i możliwością jej użycia (strona fizyczna-

SZ, prawna – umowy międzynarodowe);

• Pamiętając o art..5 europejczycy działać będą w

instytucjonalnych ramach UE w tym spotkań

ministrów obrony;

• UE winna posiadać zdolność oceny sytuacji, źródła

informacji, zdolność planowania strategicznego i

prawo sięgania do środków wojskowych NATO,

nawet jeżeli nie będzie w nim uczestniczyć całe

NATO.

• UE potrzebuje SZ zdolnych przeciwstawić się

nowym zagrożeniom, opartym na konkurencyjnej i

silnej bazie w przemyśle i technologii obronnej.

• Francja i W.Bryt. Potwierdziły gotowość połączenia

swoich wysiłków na rzecz realizacji tych celów.

Przyczyny

• Brak takowych zapisów na poziomie UE;
• Autonomia europejska w dziedzinie

obronności (Francja);

• Brak elementów organizacyjnych UE ds.

polityki bezpieczeństwa;

• Tempo podejmowania decyzji

kolegialnych nie koresponduje z
dynamiką wydarzeń;

• Bezsilność UE wobec wojny w Kosowie

(Europa)

Dokumenty UE

• V Traktat o Unii Europejskiej (1999);
• Deklaracja z Kolonii (1999);
• Wnioski prezydencji (Niemcy i

Finlandia);

• Uchwały szczytu NATO (1999).

Biała Księga UE

• Nie zostały określone interesy żywotne i

strategiczne;

• Brak spójnych doktryn militarnych;

• Duplikowanie gałęzi przemysłu obronnego

i polityki zakupu sprzętu dla wojska.

• Deficyt w wyposażeniu SZ UE w środki

transportowe dla przerzutu drogą

powietrzną sił szybkiego reagowania.

• Kto jest gwarantem bezpieczeństwa

Europy dzisiaj – a kto będzie jutro?

• Zmiana „przeciwnika” z ZSRR na konflikty

lokalne i wojny domowe w „małych

krajach”- nie zawsze jest to interes USA.

• Europejski Korpus Szybkiego Reagowania –

60÷100.000 żołnierzy;

• Możliwość działania do 6.000 km.
• W 2000r państwa zaproponowały swój

aport do tej struktury.

• Dla natychmiastowego reagowania

utworzono Siły Szybkiego Reagowania w

sile 1.500 żołnierzy.

• 2 zespoły bojowe są w gotowości do

natychmiastowego użycia.

Zaproponowane rozwiązanie docelowe

• Zadania

Zadania Eurokorpusu mogą być wykonywane zarówno

pod auspicjami NATO, Organizacji Bezpieczeństwa i

Współpracy w Europie, Unii Zachodnioeuropejskiej, a

także pod egidą ONZ. W skład tych sił wchodzą 3

dywizje i 2 brygady wydzielone zarówno z Francji, RFN,

Belgii, Hiszpanii i Luksemburga. Ten związek taktyczny

liczy około 50 tys. żołnierzy. W Strasburgu znajduje się

sztab, który jest podzielony na dwa zasadnicze piony, z

których jeden podlega naczelnemu dowódcy

Połączonych Sił Zbrojnych NATO.

• Działania bojowe tej jednostki zaczynają się wraz z

odpowiednią decyzją Rady Unii Zachodnioeuropejskiej.

• Działania prowadzone przez Unię Europejską obejmują

takie zadania jak: wsparcie ludności cywilnej na

terenach dotkniętych przez klęski żywiołowe,

ewakuacja obywateli Unii z obszarów objętych

kryzysem, monitorowanie zawieszenia broni, kontrola

granic, a także prowadzenie działań z użyciem siły.

• Swój wkład Eurokorpus miał już w Sarajewie, Kosowie i

Afganistanie.

• Austria – 2 tys.

• Belgia – 1 tys.; 3 tys. na 6-mcy, 25 samolotów, 9 okrętów;

• Dania – zwolniona;

• Hiszpania – 6 tys.; 40 samolotów bojowych, 1 lotniskowiec z

grupą powietrzno-morską;

• Finlandia – 2 tys.

• Francja – 12 tys.; 75 samolotów bojowych, 15 okrętów,

satelita rozpoznawczy;

• Grecja – 3,5 tys.;

• Holandia – 5 tys.;

• Irlandia – 1 tys.;

• Luksemburg – 0,1 tys.;

• RFN – 13,5 tys.; 93 samoloty, 20 okrętów;

• Portugalia – 1 tys.;

• Szwecja – 1,5 tys., 18 okrętów, 72 samoloty;

• Wlk. Bryt. – 12,5 tys.; 18 okrętów, 72 samoloty;

• Włochy – 6,5 tys.; 70 samolotów, 19 okrętów;

RAZEM: ~100 tys. Żołnierzy, 447 samolotów, 115 okrętów
Potencjał ilościowo-jakościowy, wysiłek poszczególnych państw.

• Belgia
• 1 tys.; 3 tys. na 6-mcy, 25 samolotów, 9 okrętów;

• SZ= 41.000; Lot = 8.600+232+46; MW = 1.600

+20;

• Szwecja
• 1,5 tys., 18 okrętów, 72 samoloty;

• SZ=34.000; Lot = 7.700+353; MW = 7.100+33;

• Włochy
• 6,5 tys.; 70 samolotów, 19 okrętów;

• SZ= 104.000; Lot = 45.000 + 585; MW = 35.000

+ 40.

Misje

• Pierwsza misja wojskowa miała miejsce na

Bałkanach, gdzie w 2005r UE przejęła dowodzenie

od NATO nad Stability Force (SFOR – Bośnia,

Hercegowina). Inne misja to: Afryka, Azja i

Wschód.

• W maju 2007 rozpoczęto misję policyjną (3 letnia)

w Afganistanie.

• Na początku 2008 oddział UE (3000) stacjonował

na granicy Czadu w celu ochrony uciekinierów z

regionu Sudanu.

• W grudniu 2008 UE rozpoczęła pierwszą misję

morską dla ochrony żeglugi przed piratami wzdłuż

wybrzeża Somali, szczególnie chroniono

transporty żywności dla Somali.

Komitet ds. Politycznych i Bezpieczeństwa

• Analiza rozwoju sytuacji międzynarodowej
• Wypracowywanie wniosków dla Rady UE w

zakresie bezpieczeństwa;

• Ocena dokumentów w temacie

bezpieczeństwo i polityka zagraniczna;

• W przypadku kryzysu militarnego –

przejęcie kontroli politycznej i

kierownictwo strategiczne operacji.

• Kontrola środków podjętych dla

rozwiązania sytuacji;

• Otrzymuje sprawozdania z poziomu

narodowego jak i UE

Komitet Wojskowy

• Dostarczanie opinii i rekomendacje dla

Kom. Polit.

• Wydawanie dyrektyw dla Sztabu

Wojskowego UE;

• Przedstawianie koncepcji i planów

operacji wojskowych;

• Monitoring i nadzór kierowania

prowadzenia działań;

(kierownictwo rotacyjne, kadencja 3

lata)

Sztab wojskowy

• Wczesne ostrzeganie;

• Ocena sytuacji;

• Strategiczne planowanie operacyjne;

• Ocena możliwości wykorzystania

komponentów narodowych i

międzynarodowych;

• Koordynacja działań z NATO;

• Od 2003 r. międzynarodowy antykryzysowy

zespół policyjny.

• (w razie potrzeby na 30 dni 1.000

funkcjonariuszy ma dysponować zdolnością

przemieszczania się w rejon kryzysu lub

rejon przeciwdziałania konfliktom)

Przyczyny konfliktów

• Wzrost ludności-przeludnienie III świata,

migracja,

• katastrofy naturalne na dużą skalę, katastrofy

ekologiczne,

• rozpad struktur państwowych lub ich słabość,

• przestępczość zorganizowana w połączeniu z

międzynarodową finansjerą,

• niechęć państw zachodnich do mieszania się

w konflikty militarne, redukcja budżetów na

obronę.

• Kłopoty z rozróżnieniem celów cywilnych i

wojskowych, kombatantami i

niekombatantami. Politycy zachodni chcą w

swojej działalności połączyć środki militarne z

dyplomatycznymi, jako akceptacja rozwiązań

siłowych XXIw.

Od 1.I.2010 UE dysponuje European Battlegroup (EU BG) I/2010.
Dowodzenie objęła Polska, skład: RFN, Litwa, Łotwa, Słowacja.
Polska jako dowodząca wystawia siły lądowe oraz część sił
wsparcia.
RFN wystawia kompanię rozpoznawczą, dowodzenie szczebla
operacyjnego, ABC, dowodzi logistyką oraz zabezpieczeniem
medycznym. W przypadku użycia dowodzenie realizowane będzie
ze stanowiska dowodzenia w Poczdamie w którym znajdą miejsce
komponenty dowództw narodowych. SD Poczdam posiada już
doświadczenia w kierowaniu operacjami UE. Certyfikat Polska
zdobyła na ćwiczeniu „Common Challenge 2009“ w Warszawie.
Kolejna Grupa Bojowa 2, na okres I połowy 2010 utworzona będzie
z sił: Wlk. Brytanii i Holandii.
W drugiej połowie roku 2010 będzie tworzona kolejna EU-
Battlegroup pod dowództwem Włoch z udziałem Rumunii i Turcji.
W roku 2008 EU-Battlegroup tworzyły siły: RFN, Francji, Belgii,
Luxemburga i Hiszpanii.

Stanowisko PL

• Potrzebna def, europejskiej koncepcji

strategicznej;

• Jaki ma być docelowy obszar działania UE;

• W jakich warunkach możliwe będzie użycie sił

i siły;

• Sposób prowadzenia operacji militarnych UE;

• Jak ma wyglądać szkolenie militarne i

planowanie;

• Proces podejmowania decyzji w odniesieniu

do konkretnej operacji reagowania

kryzysowego;

• Relacje pomiędzy polityką zagraniczną i

bezpieczeństwa UE;

• Relacje sił szybkiego reagowania NATO i UE