Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Uwarunkowania polityki bezpieczeństwa
Wielkiej Brytanii w latach 90-tych:
militarnej i politycznej obecności brytyjskiej w
poszczególnych regionach świata
stałe miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ
arsenał nuklearny
deklaracja gotowości do przejmowania, w
pewnych okolicznościach, odpowiedzialności za
kwestie bezpieczeństwa międzynarodowego w
skali globalnej.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Ocena sytuacji międzynarodowej:
Margaret Thatcher podkreślała, że celem Wielkiej
Brytanii jest wspieranie demokracji w państwach
Europy Środkowej i Wschodniej –wątpliwości co
do kierunku zmian
czasy wielkich przemian są okresami wielkiej
niepewności".
Stosunek do zjednoczenia Niemiec – posiedzenie
w Chequers
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Koncepcje NATO – bez rozszerzenia
KBWE jako forum dyskusji nad politycznymi i
militarnymi aspektami bezpieczeństwa
europejskiego
W drugiej połowie lat 90., po przejęciu władzy
przez Partię Pracy, treść „międzynarodowej misji"
Wielkiej Brytanii została zdefiniowana przez
ówczesnego
ministra
obrony
Georgea
Robertsona jako gotowość do pełnienia funkcji
„siły na rzecz dobra" (force for good) w
stosunkach międzynarodowych.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Minister spraw zagranicznych Robin Cook
ogłosił,
że
GB
będzie
się
kierowała
„międzynarodową solidarnością" (international
solidarity) w zapobieganiu, rozwiązywaniu i
wygaszaniu konfliktów międzynarodowych.
Jednak kluczowe znaczenie dla redefinicji
brytyjskiej koncepcji bezpieczeństwa miały
konflikty bałkańskie.
Znaczenie koncepcji Tony’ego Blaira z 1998
roku
Wspólnej
Polityki
Zagranicznej
i
Bezpieczeństwa
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Główne dokumenty programowe
Najważniejsze dotyczące tej problematyki dokumenty
brytyjskie opracowane w pierwszej połowie lat 90. XX
wieku koncentrowały się na metodach zrealizowania
oczekiwanej przez opinię publiczną tzw. dywidendy pokoju
(peace dividend).
W przyjętym w lipcu 1990 roku studium ministerstwa
obrony (Ministry of Defence, MoD) przyznano, że
polityka bezpieczeństwa i obrony nie powinna być
formułowana wokół pojedynczego zagrożenia.
Obniżenie globalnych wydatków na obronność zakładał
także ogłoszony w lipcu 1994 roku raport ministerstwa
obrony.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Zapowiedź przeprowadzenia gruntownej rewizji
brytyjskiej koncepcji bezpieczeństwa zawierał
natomiast program wyborczy Partii Pracy. Jej
realizacja rozpoczęła się po utworzeniu rządu
premiera Tony ego Blaira pod koniec maja 1997
roku, a zakończyła 8 lipca 1998 roku prezentacją
wyników
Strategicznego
Przeglądu
Obronnego (Strategie Defence Review, SDR).
Zmiana postrzegania istoty bezpieczeństwa jako
pochodnej stabilności opartej na strachu
(stability based on fear) na jego rozumienie jako
procesu
aktywnego
zarządzania
negatywnymi
zjawiskami
o
mniejszej
intensywności (active management of risks)
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
bezpieczeństwo Wielkiej Brytanii jako funkcja
zachowania stabilności oraz zapewnienia wzrostu
gospodarczego w kluczowych regionach (Europa,
rejon Zatoki Perskiej i basen Morza Śródziemnego)
zapewnienia bezpieczeństwa terytoriom zależnym
oraz demonstrowania gotowości do reakcji na
regionalny konflikt poza obszarem obowiązywania
Traktatu waszyngtońskiego, np. w Zatoce Perskiej,
na Bliskim Wschodzie oraz w Afryce Północnej
.
Tzw. „szersze interesy" polegające na promocji
demokracji i wolności, jednak nie w roli
„światowego policjanta" (worldpoliceman), lecz
jako „siły na rzecz dobra" .
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
W lipcu 2002 roku, w reakcji na zamachy
terrorystyczne z 11 września 2001 roku, ministerstwo
obrony opublikowało tzw. Nowy rozdział SDR.
Wielka Brytania będzie w miarę możliwości ubiegać
ewentualne zamachy terrorystyczne oraz w ramach
prawa „występować przeciwko tym, którzy chronią
terrorystów„.
Misje zagraniczne uznano za najlepszy sposób obrony
własnego terytorium. Za warunek sukcesu takich
operacji
uznano
uprzednie
zapewnienie
bezpieczeństwa obywateli i własnego terytorium.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
ministerstwo spraw zagranicznych (Foreign and
Commonwealth Office, FCO) w grudniu 2003 roku
biała księga Międzynarodowe priorytety
Zjednoczonego Królestwa:
działanie na rzecz świata wolnego od terroryzmu
i broni masowego rażenia;
przeciwdziałanie
nielegalnej
imigracji,
przemytowi
narkotyków,
zwalczanie
przestępczości międzynarodowej;
budowa opartego na rządach prawa ładu
międzynarodowego, pozwalającego na skuteczne
rozwiązywanie sporów i zapobieganie konfliktom;
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
zapewnienie bezpiecznego sąsiedztwa UE;
ochrona brytyjskich interesów gospodarczych w
warunkach wolnorynkowej gospodarki światowej;
przyczynianie się do zrównoważonego rozwoju
opartego na demokracji, praktykach „dobrych
rządów" (good governance) i prawach człowieka
zapewnienie bezpieczeństwa dostaw surowców
energetycznych;
zapewnienie bezpieczeństwa i „dobrych rządów"
brytyjskim terytoriom zależnym .
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Biała księga Ministerstwa Obrony z 2003 r.
„Zapewnianie bezpieczeństwa w zmiennym
świecie„
terroryzm międzynarodowy
proliferacja broni masowego rażenia
skutki zjawiska upadku państw, zwłaszcza w regionach
bliskich granicom państw-członków NATO oraz w Afryce.
Przeludnienie, napięcia na tle etnicznym i religijnym,
rywalizacja o ograniczone zasoby surowców naturalnych
Groźba wybuchu wewnątrz- lub międzypaństwowych
konfliktów, których ewentualna internacjonalizacja w skali
regionu doprowadziłaby do zagrożenia brytyjskich interesów
gospodarczych i politycznych.
Biała Księga Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 2006 r.
potwierdziła w dużej mierze te zagrożenia.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Cele polityki bezpieczeństwa:
Redukcja zagrożenia terroryzmem
międzynarodowym (zamachy z 7 lipca 2005
)
Zapobieganie proliferacji broni masowego rażenia
Zapewnienie bezpieczeństwa i stabilności
wybranych regionów
Udział w misjach zagranicznych w związku:
z interesem narodowym
Położeniem geograficznym regionu
Także w przypadku braku mandatu RB ONZ
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Znaczenie i funkcjonowanie special relationship z
USA
Po zakończeniu zimnej wojny. Wieka Brytania kontynuowała
specjalne partnerstwo z USA ( m. in poparcie rozwiązania kryzysu
w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991). Obydwa państwa
kontynuowały także ścisłą współpracę wywiadowczą i pozostały
zgodne co do tego, że bezpieczeństwo obszaru euroatlantyckiego
powinno opierać się na dalszym istnieniu NATO .
„Specjalne stosunki" uległy pewnemu rozluźnieniu, m.in. w
związku z dążeniem administracji Georgea Busha, a później także
Billa Clintona, do uczynienia zjednoczonych Niemiec głównym
europejskim sojusznikiem USA.
Poparcie wzrosło ponownie w wojnie z terroryzmem.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Postawa Wielkiej Brytanii wobec wojny z terroryzmem
świadczy o żywotności „specjalnych stosunków" w ich
warstwie dotyczącej podobieństwa sposobu postrzegania
kluczowych
problemów
dla
bezpieczeństwa
międzynarodowego oraz metod ich rozwiązywania.
w czerwcu 2003 roku minister obrony Geoff Hoon za
warunek udziału Wielkiej Brytanii w większych operacjach
militarnych uznał współudział USA.
Czynnikiem dodatkowo spajającym „specjalne stosunki" na
początku XXI wieku były dobre relacje osobiste między
premierem Blairem a prezydentem Georgem W. Bushem.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Atlantycyzm w brytyjskiej polityce bezpieczeństwa a
stanowisko wobec EPBiO:
W trakcie Konferencji Międzyrządowej zakończonej
przyjęciem Traktatu z Maastricht Wielka Brytania była
przeciwna włączeniu kompetencji w sprawach polityki
obronnej w zakres Wspólnej Polityki Zagranicznej i
Bezpieczeństwa (WPZiB).
Opowiadano się za stworzeniem europejskich zdolności
wojskowych wyłącznie poprzez NATO (Major, Blair) stąd
aktywny udział w rozwoju koncepcji Europejskiej
Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony (European Security
and Defence Identity - ESDI) i Połączonych Sił
Wielonarodowych do Zadań Specjalnych (CJTF).
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Przełom październik 1998 roku podczas nieformalnego
szczytu przywódców UE w Pörtschach. Premier Blair
zadeklarował, że Londyn opowie się za przyznaniem UE
pewnych zadań w dziedzinie obronności, pod warunkiem że
zwiększeniu unijnych kompetencji będzie towarzyszyło
wyposażenie jej w wiarygodne zdolności militarne, działania
UE będą koordynowane na szczeblu międzyrządowym oraz
że krok ten nie doprowadzi do osłabienia NATO.
Propozycje te zostały przyjęte przez rząd francuski, co
zaowocowało ich rozwinięciem w podpisanej w grudniu
1998 roku w Saint-Malo.
Istotą inicjatywy Blaira był zamiar stabilizowania
więzi transatlantyckiej.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
modyfikacja doktryny odstraszania nuklearnego
modyfikacja doktryny odstraszania nuklearnego
Zamiar
utrzymania
niezależnego
potencjału
odstraszającego podtrzymano w SDR. Zapowiedziano
wówczas, że arsenał brytyjski nie przekroczy 200
głowic, a system „Trident" zostanie przystosowany do
możliwości
wykonywania
substrategicznych
(tj.
ograniczonych w skali) uderzeń nuklearnych.
Oznaczało to gotowość do użycia broni nuklearnej
także w ramach odpowiedzi na atak konwencjonalny i
ostrzeżenia
agresora
przed
pełnowymiarowym
strategicznym uderzeniem nuklearnym.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
W roku 2002 minister Hoon zapowiedział, że
dysponujące bronią masowego rażenia „państwa
będące przedmiotem troski" mogą być pewne, że
w odpowiednich warunkach Londyn może
zdecydować się na użycie broni nuklearnej.
Następca Hoona, John Reid, zadeklarował że
minimalny brytyjski potencjał odstraszający
będzie istniał dopóty, dopóki broń nuklearna
będzie znajdowała się w posiadaniu państwa
mogącego
stanowić
zagrożenie
dla
bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
dyplomacja obronności" (
dyplomacja obronności" (
Defence Diplomacy
Defence Diplomacy
)
)
celem długofalowym jest oprócz zapobiegania
konfliktom
budowa
pozytywnego
międzynarodowego wizerunku Wielkiej Brytanii
jako „siły na rzecz dobra".
siły na rzecz dobra".
Zmiana koncepcji po 2010 roku:
Zwiększanie dystansu wobec USA
Odrzucenie bandwagoning w stosunkach wobec
Ameryki, mimo, ze pozostaje ona głównym
sojusznikiem
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Opublikowany 20. 10. 2010 r. kolejny Strategiczny Przegląd
Obronny SDR przewiduje wprawdzie budowę zamówionych
przez rząd Partii Pracy lotniskowców do 2016, lecz równocześnie
zakłada plan oszczędnościowy w dobie kryzysu.
Istotne jednak są redukcje – brytyjski potencjał nuklearny ma
zostać zredukowany ze 160 do 120 głowic.
Redukcja liczebności armii do 2015 o 17 000 żołnierzy do 158.000
SDR wymienia jako najważniejsze zagrożenia dla Wielkiej Brytanii
ataki cyberterrorystyczne, terroryzm międzynarodowy oraz klęski
żywiołowe.
Rząd Camerona ma bardziej pragmatyczne i realistyczne podejście
do polityki bezpieczeństwa.
Podkreślenie znaczenia Francji jako europejskiego partnera
strategicznego. Bilateralna umowa obronna z listopada
2010.
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Polityka bezpieczeństwa Wielkiej
Brytanii
Brytanii
Oprócz Francji specjalne partnerstwo z
Niemcami.
Regionalne interesy – Indie i Chiny. Zwiększenie
znaczenia Commonwealthu.