ZACHOWANIA
PRZEDSIĘBIORCZE CZŁOWIEKA
Etyka w biznesie
Materiały dydaktyczne
Dorota Sówka
Dlatego tak ważne jest
sprecyzowanie odpowiedzi na
pytania:
• Gdzie zaczyna się odpowiedzialność
społeczna i gdzie się ona kończy?
• Jakie zasady powinny przyświecać
ludziom prowadzącym interesy i
osobom piastującym stanowiska
państwowe?
Mimo, iż przepisy państwowe określają
podstawowe reguły postępowania ludzi
biznesu, okazuje się, że nie zawsze są one
respektowane. Coraz częściej opinia
publiczna zaskakiwana jest wybuchającymi
w Polsce i na świecie aferami polityczno-
gospodarczymi, których podłożem jest
korupcja, łamanie prawa, nieetyczne
działania przedsiębiorców.
Odpowiedzi na te pytania udziela
etyka
-
nauka o zasadach moralnych i o
stosowaniu tych zasad w życiu
codziennym.
Przedmiotem rozważań etyki są moralne
reguły stosowane przez ludzi przy
podejmowaniu decyzji, a także nasze
prawa
i obowiązki wobec innych ludzi.
Do kluczowych pojęć stosowanych
przez naukę o moralności zaliczamy:
prawa i obowiązki - prawa definiujemy jako
uprawnienie do określonych działań, zaś obowiązki jako
zobowiązanie do podejmowania określonych działań lub
jako posłuszeństwo wobec przepisów prawnych,
normy moralne - uniwersalne zasady zachowania,
respektowane przez członków danej społeczności,
powszechna moralność - ogół przestrzeganych przez
ludzi norm moralnych (np.: dotrzymywanie obietnic,
szacunek dla człowieka, szacunek do własności,
wzajemna pomoc).
Warto przez moment się zastanowić,
czy możliwe jest stosowanie
uniwersalnych zasad etycznych w
biznesie?
Wszak biznes kieruje się swoimi prawami:
konkurencyjnością, walką o klienta,
ekspansywnością w zdobywaniu nowych rynków
zbytu.
Jest oczywiste, iż np. wzajemna pomoc, zbytnia
otwartość - w warunkach gry rynkowej nie mają
racji bytu, są zaprzeczeniem dbania o swój
interes.
Niemniej jednak istnieje wartość, która powinna
być przestrzegana przez wszystkich ludzi
biznesu, jest nią uczciwość.
KORUPCJA
Jedną z patologii życia społecznego jest
korupcja. Pod tym pojęciem rozumiemy
różnorodne zachowania lub sytuacje
społeczne, w których doszło do
naruszenia systemu wartości,
akceptowanego przez dane społeczeństwo
(np. złamania zasady uczciwości,
rzetelności, praworządności).
Słownik języka polskiego definiuje korupcję
jako „przyjmowanie lub żądanie przez
pracownika instytucji państwowej lub
społecznej korzyści majątkowej lub osobistej
w zamian za wykonanie czynności urzędniczej
lub za naruszenie prawa".
Aby więc zaistniała korupcja, musi dojść do
wzajemnej
umowy między osobą „otrzymującą"
oraz
osobą „dającą", musi też zostać określona
korzyść będąca przedmiotem tej swoistej,
nieuczciwej
i niezgodnej z prawem transakcji.
Korupcja może przybierać różne formy.
Do najczęstszych zaliczamy:
- przekupstwo (łapownictwo),
- protekcję, kumoterstwo oraz nepotyzm (czyli obsadzanie stanowisk
publicznych członkami własnej rodziny),
- kupczenie wpływami,
- świadome, niezgodne z prawem dysponowanie środkami z budżetu
państwa lub majątkiem, będącym dobrem publicznym,
- stronniczość w przyznawaniu koncesji, nieuczciwe rozstrzyganie
kontraktów oraz zamówień publicznych,
- uchylanie się przez osobę publiczną od płacenia podatków, ceł i innych
świadczeń finansowych, wynikających z przepisów,
- kradzież dobra publicznego,
- defraudację (wykorzystywanie publicznych pieniędzy lub majątku
publicznego do własnych korzyści).
Ze zjawiskiem korupcji możemy spotkać się w
różnych sferach życia publicznego. I tak
wyróżniamy:
- korupcję polityczną - pojawia się na styku świata polityki i biznesu.
W zamian za poparcie konkretnej firmy urzędnik państwowy jest
„nagradzany" np. miejscem w radzie nadzorczej, specjalnymi dietami,
kosztownymi prezentami itp.;
- korupcję legislacyjną - w zamian za wpływanie na kształt
ustawodawstwa parlamentarzysta otrzymuje dodatkowe gratyfikacje
od osób zainteresowanych takim a nie innym brzmieniem ustawy;
- korupcję gospodarczą - ponieważ sektor gospodarki jest w
szczególny sposób uzależniony od decyzji instytucji państwowych i
społecznych, ludzie biznesu zapewniają sobie przychylne decyzje
urzędników za pomocą przekupstwa;
- korupcję administracyjną - ta forma korupcji występuje w różnych
działach administracji publicznej - oświacie, służbie zdrowia, opiece
społecznej (sprzedaż egzaminów, wzięcie łapówki za przyjęcie do
szpitala, itp).
Należy zwrócić uwagę na to, że każda sytuacja, w której
dochodzi do konfliktu między interesem osobistym i
dobrem publicznym może prowadzić do korupcji. Dlatego
też prawo powinno precyzyjnie określać zasady
postępowania urzędników państwowych i nie dopuszczać
do zaistnienia takiego konfliktu!!!!!!
Do mechanizmów korupcjogennych można także zaliczyć:
nierówny dostęp do informacji, nadmierną
władzę poszczególnych urzędników, brak
jasnego określenia ich kompetencji
(zwłaszcza odpowiedzialności za
podejmowane decyzje), zaniedbywanie
obowiązujących procedur oraz zaniechanie
kontroli.
Korupcji sprzyja również:
nieprzejrzyste i skomplikowane prawo,
wadliwie działający aparat sprawiedliwości,
niskie dochody funkcjonariuszy publicznych
oraz zbyt duży wpływ polityków na
gospodarkę.
Korupcja,
niezależnie od formy
, jaką
przybiera, jest złem społecznym, z którym
należy walczyć i na które
nie wolno się
zgadzać!!!!!!
Nadużywanie urzędu publicznego dla
osiągnięcia własnej korzyści wiąże się bowiem z
podejmowaniem złych decyzji ekonomicznych,
a tym samym zagraża zamożności państwa
i wszystkich jego obywateli!!!!!
SYNTEZA
Etyka to nauka o zasadach moralnych i o ich stosowaniu
w życiu codziennym.
Normami moralnymi nazywamy uniwersalne zasady zachowania,
respektowane przez członków danej społeczności.
Korupcja polega na nadużywaniu urzędu publicznego dla
osiągnięcia korzyści prywatnych. Może przybierać różnorodne
formy (łapownictwo, protekcja, kupczenie wpływami, defraudacja
majątku publicznego).
Korupcja, niezależnie od formy, jaką
przybiera, jest złem społecznym, z którym
należy walczyć i na które nie wolno się
zgadzać!!!!!!!!!!!
Pytania do Ciebie:
1.
Uzasadnij na przykładach,
dlaczego
korupcja jest szkodliwa.
2. Z jakimi postawami wobec korupcji
spotkałeś się w swoim otoczeniu?