Wstęp do

Rachunkowości

Wykład

Rachunkowość to system ewidencji gospodarczej odzwierciedlający w

formie pieniężnej

zjawiska i procesy gospodarcze zachodzące w danej

jednostce, pozwalający

na przedstawienie jej sytuacji majątkowej, finansowej i

wynik finansowy.

Rachunkowość jest sformalizowanym systemem, który charakteryzuje się

następującymi cechami:

1. Wyrażenie wszystkich procesów i operacji gospodarczych w mierniku

pieniężnym,

pozwalającym sprowadzić je do wspólnego mianownika.
2. Dokonywanie zapisów księgowych wyłącznie na podstawie dokumentów

źródłowych,

stwierdzających fakt wystąpienia operacji gospodarczych. Niedozwolone

są zapisy księgowe

nieudokumentowane.
3. Stosowanie do zapisów bieżących specyficznych urządzeń księgowych

(konta).

4. Realizacja zasady podwójnego zapisu, która umożliwia prowadzenie

bieżącej kontroli w

zakresie poszczególnych urządzeń księgowych.
5. Zachowanie ciągłości ewidencji księgowej dzięki stosowaniu metody

„ od bilansu do bilansu”

6. Wzmocnienie kontroli wewnętrznej rachunkowości przez systematycznie

przeprowadzaną

inwentaryzację.

Podstawowe pojęcia

Rachunkowość finansowa – obejmuje rachunkowość, która jest

przygotowana dla potrzeb

zewnętrznych odbiorców informacji ekonomicznej dla: GUS, Urzędu

Skarbowego, ZUS-u,

banków, dostawców, kontrahentów

Rachunkowość zarządcza – jest przeznaczona do podejmowania decyzji

przez zarząd jednostki

gospodarczej i jej celem jest dostarczanie informacji dla optymalizacji i

stabilizacji

funkcjonowania podmiotu

Rachunkowość podatkowa – służy przygotowaniu i prowadzeniu tych

informacji ekonomicznych,

które są niezbędne, dla prowadzenia terminowych obowiązków podatkowych

Podział rachunkowości dla celów zarządzania:

Realizując zobowiązanie Polski, wynikające z artykułów 68-70 Układu

Europejskiego

o Stowarzyszeniu Rzeczypospolitej Polskiej z Unią Europejską uchwalono w

dniu 29 września

1994 r. ustawę o rachunkowości (ostatnia nowelizacja z dnia 24

października 2005 r.)

Uregulowania krajowe w zakresie rachunkowości

Rozporządzenie Ministra Finansów z 2001 roku w sprawie zakresu i

organizacji Komitetu

Standardów Rachunkowości, który został powołany w celu ogłaszania

Krajowych Standardów

Rachunkowości (KSR).

Krajowe Standardy Rachunkowości (KSR) np.:
1. Obowiązuje od dnia 29.08.2003 r. – Rachunek przepływów pieniężnych
2. Obowiązuje od 30.09.2004 r. – Podatek dochodowy

Ustawa o Rachunkowości art.10 ust.3 – W sprawach nieuregulowanych w

ustawie o

rachunkowości jednostka może stosować KSR, a w przypadku ich braku

Międzynarodowe Standardy

Rachunkowości MSR (od 1.01.2003 r. zwane Międzynarodowymi Standardami

Sprawozdawczości

Finansowej MSSF).

Ustawa o biegłych rewidentach i ich samorządzie z 1991 r.

(znowelizowana w 1994 r. i ostatnio

w 2000 r.) definiuje zasady funkcjonowania grupy zawodowej niezależnych

ekspertów –

weryfikatorów, określa reguły nadzorowania rachunkowości i

sprawozdawczości w jednostkach

gospodarczych.

•

800 000 EURO - gdy jednostka przekroczy (osiągnie) ten pułap w przypadku

przychodów netto,

ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok

obrotowy to musi

prowadzić rachunkowość;

• muszą prowadzić jednostki samorządowe, banki i spółki handlowe;

• 800 000 EURO netto - kurs z 30.09. NBP

Uregulowania krajowe w zakresie rachunkowości

Po wejściu Polski do UE istnieje obowiązek zapoznawania

się z unijnymi

aktami prawnymi, w szczególności z rozporządzeniami,

mającymi status

obligatoryjny. Stosuje się je bezpośrednio nie zaś za

pośrednictwem prawa

krajowego.

Uregulowania krajowe w zakresie rachunkowości

Dyrektywy UE dotyczące bezpośrednio rachunkowości:

Uregulowania międzynarodowe w zakresie rachunkowości

•

IV Dyrektywa EWG z 25.07.1978 r - określa zasady sporządzania,
publikowania i ogłaszania sprawozdań finansowych (ogólna
rachunkowa)

•

VII Dyrektywa EWG z 13.06 1983 r - określa zasady sporządzania,
publikowania i ogłaszania skonsolidowanych sprawozdań finansowych
(sprawozdawczość skonsolidowana)

•

VIII Dyrektywa EWG z 10.04.1984 r - dotyczy kwalifikacji
wymaganych od audytorów.

Rozporządzenia UE w zakresie rachunkowości dotyczą MSR/MSSF
•

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr
1606/2002 19.07.2002 r.

Określa rodzaje jednostek, które obligatoryjnie rozpoczną
stosowanie MSR/MSSF, począwszy od okresu obrotowego
rozpoczynającego się 1 stycznia 2005 r. lub później. Dotyczy
jednostek sporządzających skonsolidowane sprawozdania
finansowe spółek, których papiery wartościowe są dopuszczone do
obrotu giełdowego któregokolwiek z państw członkowskich.

Problemem harmonizacji rachunkowości, w tym auditingu zajmują się:
•

Unia Europejska za pośrednictwem Dyrekcji Generalnej – rynek
wewnętrzny,

•

Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB –
powstała w 1973 r.),

•

Międzynarodowa Federacja Księgowych (IFAC).

Harmonizacja rachunkowości w skali międzynarodowej

Rachunkowość jednostki obejmuje:

1. przyjęte zasady (politykę ) rachunkowości,
2. prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych,
ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i

systematycznym,

3. okresowe ustalenie lub sprawdzenie drogą inwentaryzacji

rzeczywistego stanu

aktywów i pasywów,
4. wycenę aktywów i pasywów oraz ustalenie wyniku finansowego,
5. sporządzenie sprawozdań finansowych,
6. gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej
dokumentacji przewidzianej ustawą,
7. poddanie badaniu i ogłoszeniu sprawozdań finansowych w przypadkach

określonych

ustawą; jednostki wymienione w art. 64 ust.1 mają obowiązek

poddawania sprawozdań

finansowych corocznemu badaniu przez biegłych rewidentów i

ogłaszanie ich w Monitorze

B, a w przypadku spółdzielni w Monitorze spółdzielczym.
Co najmniej dwa z poniższych warunków:

- 50 osób - zatrudnienie średnioroczne
- 5 000 000 EURO - przychody netto
- 2 500 000 EURO - aktywa

Zakres rachunkowości

Sprawozdania finansowe:

• bilans
• rachunek zysków i strat
• informacja dodatkowa (np. o zatrudnieniu, itp.)

Jednostki mające obowiązek poddawania sprawozdania finansowego

corocznemu

badaniu i ogłaszaniu muszą dodatkowo sporządzać:

• zestawienie zmian w kapitale własnym;
• sprawozdanie z przepływów środków pieniężnych;

Niektóre jednostki ( banki, sp. z o.o., itp. ) muszą sporządzać

sprawozdania z działalności.

∑Aktywów = ∑Pasywów – zasada równowagi bilansowej

Tradycyjnie w rachunkowości wyodrębnia się następujące jej elementy

składowe:

•

Księgowość

•

Rachunek kosztów

•

Sprawozdawczość finansową

Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości. Jej głównym

zadaniem jest ewidencja

zdarzeń gospodarczych zaistniałych w konkretnej jednostce gospodarczej,

których efektem jest

odzwierciedlenie zmian w zasobach tej jednostki (majątku), zmian w źródłach

finansowania

majątku, czyli kapitałach i zobowiązaniach jednostki, a także ujęcie efektów

działalności

jednostki, na podstawie zaistniałych kosztów i przychodów. Księgowość

stanowi tym samym

prowadzenie ksiąg rachunkowych.

Pojęcie ksiąg rachunkowych obejmuje:
1. dziennik,
2. księgę główną ( ewidencji syntetycznej ), w której obowiązuje ujęcie każdej

operacji zgodnie z

zasadą podwójnego zapisu,
3. księgi pomocnicze ( ewidencji analitycznej ),
4. zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej oraz zestawienia sald kont

ksiąg pomocniczych,

5. wykaz składników aktywów i pasywów ( inwentarz )

Elementy składowe rachunkowości

Rachunek kosztów - badanie i transformowanie, według przyjętego

modelu, informacji o

kosztach działalności podmiotu służących użytkownikom do oceny

sytuacji,

podejmowania decyzji gospodarczych i kontroli ich realizacji.

Sprawozdawczość finansowa - źródło informacji o sytuacji finansowej,

majątkowej,

wynikach oraz przepływie środków pieniężnych jednostki dla

podejmowania decyzji

ekonomicznych.

Elementy składowe rachunkowości

Rachunkowości przypisuje się do spełnienia następujące funkcje:

Funkcja informacyjna, czyli dostarczanie informacji różnym jej użytkownikom i

wykorzystywanie przez

nich informacji dla różnych celów, a mianowicie dla potrzeb zarządczych, kontrolnych,

analitycznych,

planistycznych i statystycznych.

Funkcję zarządczą spełnia rachunkowość poprzez dostarczanie informacji dla

potrzeb zarządzania, w tym

podejmowania decyzji przez kierownictwo jednostki, a także przez użytkowników

zewnętrznych, np.

kredytodawców, inwestorów czy kontrahentów.

Funkcja kontrolna rachunkowości polega na tym, iż dane zawarte w dokumentach,

księgach rachunkowych

i sprawozdaniach finansowych służą dokonywaniu kontroli wewnętrznej i kontroli

zewnętrznej.

Funkcja analityczna - dokonywanie analizy finansowej na podstawie sprawozdań

finansowych,

Funkcja planistyczna - dane o zdarzeniach gospodarczych zarejestrowane w

księgach rachunkowych,

tworzące informacje ex post są podstawą do podejmowania decyzji na przyszłość i

tworzenia informacji

ex ante poprzez system planów, budżetów.

Funkcja sprawozdawcza – związana jest ze sporządzaniem różnego rodzaju

sprawozdań finansowych

zarówno periodycznych, jak i dorywczych na podstawie informacji dostarczanych

przez rachunkowość

Funkcja statystyczna jest w głównej mierze obowiązkiem zewnętrznym jednostek.

Nałożone są na nie

formalne obowiązki składania sprawozdań do organów statystycznych, które

wykorzystują je do tworzenia

obrazów i ocen już nie w skali jednostkowej lecz szerszej, a mianowicie w skali branż,

regionów, jednostek

administracyjnych, czy w skali krajowej

Funkcje rachunkowości

Użytkownikami informacji pochodzących z rachunkowości są:

a. użytkownicy wewnętrzni: kierownictwo jednostki, pracownicy,
b. użytkownicy zewnętrzni: inwestorzy, kredytodawcy, dostawcy,

klienci,

rząd i jego agendy, społeczeństwo.

Użytkownicy informacji pochodzących z rachunkowości

Przedmiotem rachunkowości są procesy gospodarcze mające miejsce

w jednostkach

gospodarczych oraz posiadane przez nie zasoby biorące udział w tych

procesach.

Na proces gospodarczy składają się określone zjawiska nazywane w

rachunkowości

operacjami gospodarczymi. Operacje te wywierają wpływ na majątek

( zasoby ) jednostki,

źródła ich finansowania oraz wyniki działalności ( dokonania ) w postaci

zysku lub straty.

Operacjami gospodarczymi są np. zakup surowców czy towarów za

gotówkę, bądź z

zaciągnięciem długu u dostawcy, sprzedaż towarów , czy produktów,

wypłata wynagrodzeń

pracownikom, zużycie surowców w procesie produkcji, pobranie gotówki z

banku do kasy oraz

wiele innych.

Operacje gospodarcze podlegają w rachunkowości zarejestrowaniu, muszą

być one

wyrażone w mierniku pieniężnym, czyli w polskich złotych i groszach.

Głównym obszarem zainteresowania rachunkowości są operacje

gospodarcze zaistniałe w

przeszłości i wycenione w cenach historycznych.

Przedmiot rachunkowości

Podmiotami rachunkowości z punktu widzenia formalnego (według przepisów

rachunkowości ) są:

1. spółki handlowe (kapitałowe : akcyjne i z o.o., osobowe: partnerskie, komandytowo-

akcyjne ), i spółki

prawa cywilnego ( tworzone bez wyłącznego udziału osób fizycznych np. spółka z o. o. i

osoba fizyczna )

oraz inne osoby prawne ( przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie, szkoły wyższe,

fundacje, instytuty

naukowe ) z wyjątkiem Skarbu Państwa i NBP,

2. osoby fizyczne, spółki jawne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych

oraz partnerskie

prowadzące działalność gospodarczą, jeśli osiągną określoną wysokość przychodów,

3. jednostki organizacyjne działające na podstawie Prawa bankowego, przepisów

o obrocie papierami

wartościowymi , przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o

działalności ubezpieczeniowej

lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez

względu na wielkość

przychodów,
4. gminy, powiaty, województwa i ich związki a także państwowe, gminne,

powiatowe i wojewódzkie

a)

jednostki budżetowe i ich gospodarstwa pomocnicze,

b)

zakłady budżetowe,

c)

fundusze celowe,

5. jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej , z wyjątkiem spółek

wymienionych powyżej

6. zagraniczne osoby prawne, zagraniczne jednostki nie posiadające osobowości

prawnej oraz

7. zagraniczne osoby fizyczne, prowadzące na terytorium RP działalność osobiście,

przez osobę

upoważnioną, przy pomocy pracowników,

Podmiot rachunkowości

8. jednostki nie wymienione powyżej, jeżeli otrzymują one na realizację zadań

zleconych dotacje lub

subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego gmin lub

funduszów

celowych - od początku roku obrotowego, w którym te dotacje lub subwencje zostały im

przyznane.

Podmiot rachunkowości

Metoda podmiotowa
Pomiar, rejestracja i obserwacja zdarzeń gospodarczych jest prowadzona z

punktu widzenia

konkretnej jednostki gospodarczej prowadzącej działalność gospodarczą.

Metoda bilansowa
Zasoby i zjawiska gospodarcze ujmuje się w jednostce gospodarczej

dwustronnie, tzn. następuje

systematyczne ustalanie równowagi między mierzalnymi cechami

obserwowanych zdarzeń oraz

środków. Konsekwencją tej metody jest zasada podwójnego księgowania.

Metoda momentów i okresów sprawozdawczych
Umożliwia liczbowe określenie:

•

wielkości zasobów gospodarczych i źródeł ich finansowania w dowolnym

momencie bilansowym tzn. na konkretny dzień kalendarzowy

•

rozmiarów procesów gospodarczych, jakie zaistniały między dwoma

momentami bilansowymi, czyli w okresie sprawozdawczym

Metoda grupowania
Polega na ewidencji na odpowiednich urządzeniach księgowych (kontach)

operacji o jednorodnej lub

zbliżonej treści ekonomicznej.

Metoda wyceny
W rachunkowości uwzględnia się te zdarzenia gospodarcze, które można ująć

wartościowo w

przeliczeniu na walutę krajową.

Metody rachunkowości

Zasady rachunkowości można podzielić na trzy grupy:

1. zasady uniwersalne,
2. zasady nadrzędne (podstawowe),
3. zasady szczegółowe.

Zasady Rachunkowości

Zasady uniwersalne są stosowane powszechnie we wszystkich krajach,

niezależnie od ich

ustroju politycznego i systemu gospodarczego:

Zasada podwójnego zapisu

Wynika z metody bilansowej polegającej na rozpatrywaniu majątku podmiotu z

dwóch punktów

widzenia: form majątku i źródeł finansowania tego majątku
Każda operacja księgowa musi być ujęta:
1.

na co najmniej dwóch kontach (zapis podwójny),

2.

na jednym koncie po stronie Winien, a na drugim po stronie Ma, czyli po
przeciwnych stronach (dwustronny zapis),

3.

w identycznej wysokości na obu kontach (jednakowy zapis)

Zasada periodyzacji

Polega na podzieleniu okresu działalności gospodarczej każdego podmiotu na

stale powtarzające się

odcinki czasu: np.. miesiąc, rok. Odcinki te nazywają się okresami

obliczeniowymi, obrachunkowymi

lub sprawozdawczymi.

Zasady nadrzędne rachunkowości

Zasada memoriałowa

polega na ujęciu w danym okresie wszystkich operacji

gospodarczych

dotyczących przedsiębiorstwa (zarówno przychodów jak i kosztów) w

momencie ich wystąpienia a

nie w momencie zapłaty.

Zasada współmierności

- w księgach rachunkowych i wyniku finansowym

należy ująć wszystkie

osiągnięte, przypadające na rzecz jednostki przychody i związane z nimi, a

więc współmierne do

nich koszty ich osiągnięcia,

Przykład
W jednostce wytworzono w bieżącym okresie 100 sztuk produktów o łącznym

koszcie wytworzenia

1500 zł, a koszcie jednostkowym 15 zł. Sprzedano w bieżącym okresie 60

sztuk produktów za 1400

zł, a więc w tej kwocie powstał przychód (obrót) ze sprzedaży bieżącego

okresu. Kosztem

współmiernym (porównywalnym) z tym przychodem nie jest cała kwota

poniesionych kosztów, czyli

na wytworzenie 100 sztuk produktów, czyli 1500 zł, lecz koszty, które

przyczyniły się do powstania

tego przychodu, czyli z nimi współmierne w kwocie: 60 sztuk sprzedanych

produktów x 15 zł

(jednostkowy koszt wytworzenia), co daje kwotę 900 zł. Niesprzedane

produkty w ilości 40 szt. x 15

zł, czyli w kwocie 600 zł stanowią zasoby jednostki, które dadzą korzyści

ekonomiczne (przychody)

w następnych okresach.

Zasada współmierności kosztów i przychodów ma podstawowe znaczenie dla

ustalenia wyniku

działalności jednostki za dany okres.

Wiernego i rzetelnego obrazu (

ang. true and fair view)

Rachunkowość ma zapewnić rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji

majątkowej, finansowej

i wyniku finansowego jednostki.

Zasady nadrzędne rachunkowości

Zasada ciągłości

Stosowanie zasady ciągłości ma na celu uzyskiwanie za poszczególne okresy

sprawozdawcze

porównywalnych informacji o majątku jednostki, źródłach jego sfinansowania

oraz wyniku

działalności. Dlatego z okresu na okres powinny być stosowane te same

zasady grupowania

operacji gospodarczych, wyceny składników majątkowych, ustalania wyniku

finansowego,

przedstawiania informacji w sprawozdaniach finansowych.

Zasada kontynuacji działania

- przyjmuje się, iż dana jednostka będzie w

najbliższej

przyszłości, tak jak w minionych latach prowadziła działalność gospodarczą.

Zasada przewagi treści nad formą

Przestrzeganie jej polega na prezentowaniu zgromadzonej informacji zgodnie

ze stanem faktycznym,

nawet wtedy kiedy to koliduje z formą prawną. Operacje gospodarcze muszą

być ujmowane i

rozliczane zgodnie z ich charakterem i rzeczywistością ekonomiczną

Zasady nadrzędne rachunkowości

Zasada ostrożności

- ponieważ w dużym stopniu wiąże się z ostrożną wyceną,

dlatego nazywana

jest także zasadą ostrożnej wyceny. Według niej ustalając wartość składników

majątkowych oraz

wynik finansowy należy przyjmować „pesymistyczny” punkt widzenia, tzn. nie

zawyżać wartości

majątku i przychodów, i nie zaniżać zobowiązań i kosztów.

Przykład
Np. zapasy produktów, które wytworzyliśmy i przyjęliśmy do magazynu wyceniając je

po koszcie

wytworzenia w kwocie 1000 zł. Część zapasów na skutek dłuższego przechowywania

utraciła swą

wartość użytkową, a część z nich na skutek konkurencyjnej obniżki cen utraciła

wartość rynkową.

Według cen rynkowych zapasy te są aktualnie warte nie 1000 zł lecz 800, dlatego w

sprawozdaniu

finansowym należy ująć ich wartość w kwocie 800 zł, a kwota 200 zł obniży wynik

działalności

jednostki w danym okresie.
Przykład
Od odbiorców naszych produktów należy nam się kwota 3000 zł. Należność od jednego

z odbiorców w

kwocie 400 zł najprawdopodobniej nie będzie mogła być wyegzekwowana. Dlatego

realna wartość

należności wynosi nie 3000 zł lecz 2600 zł.

Zasada ta wywodzi się z nieustannej niepewności i ryzyka towarzyszącego

działalności gospodarczej

Zasada istotności

Polega na tym, że w rachunkowości są prezentowane te informacje, które

mają ważne znaczenie

dla przedsiębiorstwa i dla skuteczności procesów decyzyjnych.

Zasada indywidualnej wyceny

, według której oddzielnie wycenia się każdy

poszczególny

składnik aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów , jak

również strat i

zysków nadzwyczajnych.

Zasady szczegółowe rachunkowości

Zasada realizacji

opiera się na założeniu, że zyski powstają dopiero w

momencie sprzedaży lub

dokonania czynności równoważnej. Jeżeli np. wzrastają ceny rynkowe

posiadanego przez

jednostkę zapasu towarów albo kursy giełdowe papierów wartościowych

nabytych po niższych

cenach, to chociaż wartość rynkowa tych towarów lub papierów

wartościowych wzrosła, to zysk z

tego tytułu uznaje się za zrealizowany dopiero w momencie ich sprzedaży.

Zasada zakazu kompensat

oznacza, iż ważne kategorie rachunkowości

należy w sprawozdaniu

finansowym wykazywać oddzielnie.

Przykład
Jednostka na koniec okresu sprawozdawczego wykazuje w ewidencji należności od

odbiorców w kwocie

600 zł oraz zobowiązania w kwocie 400 zł. Nie można wykazać w sprawozdaniu, iż

jednostka posiada

należności tylko w kwocie 200 zł, to znaczy w kwocie nadwyżki należności nad

zobowiązaniami. W

sprawozdaniu finansowym musi być pokazany pełny obraz rozrachunków, a więc

muszą być pokazane

oddzielnie należności i oddzielnie zobowiązania.
Przykład
Jednostka w bieżącym okresie zrealizowała przychody ze sprzedaży towarów w

kwocie 1200 zł. Za

powyższy towar musiała zapłacić dostawcy cenę nabycia w kwocie 900 zł. W

sprawozdaniu należy

pokazać oddzielnie przychód 1200 zł i oddzielnie wartość sprzedanych towarów w

cenie nabycia

(koszt związany z tym przychodem) 900 zł. Wykazanie tylko marży na sprzedaży 300

zł byłoby błędem.

Zasada porównywalności sprawozdań

zmierza do tego, by wszyscy

użytkownicy sprawozdań

finansowych mieli możliwość porównania tych sprawozdań w poszczególnych

okresach w

przeszłości i przyszłości. Zasada ta wymaga względnej stałości stosowanych

metod i rozwiązań.

Zasady szczegółowe rachunkowości

Zasada bezstronności

oznacza, że informacje zawarte w sprawozdaniach

nie są

selekcjonowane i są przedstawiane obiektywnie.

Zasada dokumentacji

polega na dokumentowaniu każdego zdarzenia

gospodarczego będącego

przedmiotem ewidencji. Nie może być ewidencji bez odpowiedniego dowodu

księgowego (art. 20

Ustawy o rachunkowości).

Zasada jasności

wszelkie informacje dostarczane przez rachunkowość w

postaci sprawozdań muszą

być zrozumiałe dla ich odbiorców. Stąd też wszystkie pozycje bilansowe muszą

wynikać z ewidencji

prowadzonej na kontach, zweryfikowanej podczas inwentaryzacji.

Wszystkie zasady rachunkowości prowadzą do sporządzenia i

publikowania

sprawozdań porównywalnych i jednolicie interpretowalnych

w skali

międzynarodowej.