

 w skład których wchodzą nieuzbrojeni
oficerowie, których zadaniem jest
monitorowanie zawieszenia broni
i odwrotu wojsk oraz patrolowanie
granic i stref zdemilitaryzowanych



[np. UNOMIG w Gruzji]



utworzone z narodowych kontyngentów
wojskowych zaangażowanych do
pełnienia zadań podobnych jak
obserwatorzy wojskowi, stanowią
często bufor między stronami konfliktu.



[np. UNFICYP na Cyprze]



operacja poszerzająca możliwości
zarówno zapobiegania konfliktom, jak i
tworzenia pokoju. Polega na
rozmieszczeniu sił ONZ w rejonie
konfliktu, za zgodą wszystkich
zainteresowanych stron, składających
się zwykle z komponentu wojskowego,
policyjnego i cywilnego.



to działania mające doprowadzić do

porozumienia walczących stron, przede

wszystkim za pomocą środków

przewidzianych w rozdziale VI Karty

Narodów Zjednoczonych. Działania te

w pewnych przypadkach mogą

wymagać zastosowania także środków

przewidzianych w rozdziale VII, czyli

operacji wymuszania pokoju (ang.

peace enforcement).



to wszelkie działania po zakończeniu
konfliktu na rzecz utworzenia i
wsparcia struktur zmierzających do
umocnienia i utrwalenia osiągniętego
pokoju w celu uniknięcia ponownego
wybuchu konfliktu.



powstrzymywanie walk i ich ograniczenie;



nadzorowanie realizacji czasowego lub

ostatecznego rozwiązania;



Zabezpieczenie dystrybucji i konwojowanie

dostaw żywności dla ludności;



Patrolowanie i kontrole ludności

przemieszczającej się;



Ściganie osób podejrzanych, lub

stanowiących zagrożenie dla stabilności w

rejonie działania misji;

• szkolenia i restrukturyzacja miejscowych

sił policyjnych,

• rozminowywanie,

• przeprowadzanie wyborów,

• udzielanie pomocy dla uchodźców,

• monitorowanie przestrzegania praw

człowieka,

• nadzorowanie struktur rządowych oraz

demobilizacja, reintegracja kombatantów,

• promowanie tworzenia demokratycznych

instytucji i rozwoju gospodarczego.



Zadanie te są wykonywane przez

międzynarodowe siły pokojowe, złożone z

wojskowych kontyngentów, wystawianych

przez państwa należące do ONZ. Działają one

na mocy konkretnych mandatów ONZ, w

oparciu o regulacje prawne państw

wystawiających;



Siły pokojowe nie mają prawdo stosowania

przymusu zbrojnego, z wyjątkiem

samoobrony;



Ze względu na brak jednoznacznej regulacji

prawnej, kształt misji, jej zadań czy też

rozwiązań jest tworzony dynamicznie, w

oparciu o występujące w czasie rzeczywistym

wydarzenia;



Obecnie na świecie ONZ prowadzi 15
misji pokojowych, 2 w Europie, 3 na
Bliskim Wschodzie, 1 w Azji i Ameryce
Łacińskiej, 7 w Afryce oraz 4 misje
polityczne oraz misję tymczasowej
administracji w Kosowie.



Pierwszą misją pokojową ONZ jest
trwająca do dziś misja w Palestynie,
trwające od 1948 roku.



działania różnego rodzaju, zwłaszcza w
ramach określonych postanowieniami
rozdziału VI Karty Narodów
Zjednoczonych, obejmujące misje
dyplomatyczne, konsultacje,
ostrzeganie, inspekcje, monitorowanie i
obserwację oraz prewencyjne
rozwinięcie sił w celu zapobieżenia
konfliktowi zbrojnemu.



W terminologii NATO - to działania
dyplomatyczne prowadzone po
wybuchu konfliktu w celu
doprowadzenia do przerwania walk i
zawarcia porozumienia pokojowego.
Działania te obejmują misje dobrych
usług (ang. good offices), misje
mediacyjne i misje rozjemcze, a także
sankcje i izolowanie dyplomatyczne.



W terminologii NATO – to ograniczenie,
łagodzenie lub zakończenie działań
zbrojnych między państwami lub
wewnątrzpaństwowych przez bezstronną
interwencję strony trzeciej, zorganizowaną
i prowadzoną przez społeczność
międzynarodową, z użyciem sił zbrojnych i
komponentu cywilnego w celu uzupełnienia
politycznego procesu rozwiązywania
konfliktów oraz przywrócenia i utrzymania
pokoju. Prowadzi się je zwykle zgodnie z
postanowieniami rozdziału VI Karty
Narodów Zjednoczonych.



to działania zgodne z postanowieniami rozdziału
VII Karty Narodów Zjednoczonych, polegające na
wykorzystaniu środków militarnych do
przywrócenia pokoju w rejonie konfliktu lub
państwie, w którym konflikt występuje.



Operacje tego rodzaju mogą być prowadzone w
przypadku konfliktu międzypaństwowego i
wewnętrznego, zwłaszcza w celach
humanitarnych lub gdy przestały działać
instytucje państwowe lub gdy bezpieczeństwo
ludności regionu, państwa jest poważnie
zagrożone.



to działania po zakończeniu konfliktu
zmierzające do umocnienia i utrwalenia
rozwiązań politycznych w celu
uniknięcia odnowienia konfliktu.



to działania prowadzone w celu
udzielenia pomocy ludności w trudnej
sytuacji, zwłaszcza gdy odpowiedzialne
władze nie mogą albo nie chcą takiej
pomocy udzielić.



Pomoc humanitarna może być
prowadzona w ramach operacji
wspierania pokoju lub jako oddzielne
zadanie.

Operacje pokojowe NATO

Operacje pokojowe NATO

- Rada

- Rada

Północnoatlantycka na wniosek państwa lub grupy

Północnoatlantycka na wniosek państwa lub grupy

państw członkowskich albo Sekretarza Generalnego

państw członkowskich albo Sekretarza Generalnego

NATO podejmuje decyzję o udziale NATO w operacjach

NATO podejmuje decyzję o udziale NATO w operacjach

pokojowych.

pokojowych.

Wniosek ten zgłaszany jest na prośbę Rady

Wniosek ten zgłaszany jest na prośbę Rady

Bezpieczeństwa ONZ lub Stałej Rady OBWE,

Bezpieczeństwa ONZ lub Stałej Rady OBWE,

rozpatrując go Rada Północnoatlantycka poleca

rozpatrując go Rada Północnoatlantycka poleca

organom wojskowym NATO dokonania analizy sytuacji

organom wojskowym NATO dokonania analizy sytuacji

oraz opracowanie ogólnych planów przyszłej operacji.

oraz opracowanie ogólnych planów przyszłej operacji.

Plany te obejmują koncepcję działania, zalecany

Plany te obejmują koncepcję działania, zalecany

skład i strukturę dowodzenia zaangażowanych sił, a

skład i strukturę dowodzenia zaangażowanych sił, a

także zadania oraz przewidywany czas ich wykonania.

także zadania oraz przewidywany czas ich wykonania.

Organizacje wojskowe NATO prowadzą również

Organizacje wojskowe NATO prowadzą również

konsultacje z odpowiednimi organami ONZ lub OBWE

konsultacje z odpowiednimi organami ONZ lub OBWE

oraz z władzami wojskowymi państw członkowskich w

oraz z władzami wojskowymi państw członkowskich w

sprawie możliwości wydzielenia sił i środków

sprawie możliwości wydzielenia sił i środków

potrzebnych do przeprowadzenia operacji. Po

potrzebnych do przeprowadzenia operacji. Po

zapoznaniu się z planami Rada Północnoatlantycka

zapoznaniu się z planami Rada Północnoatlantycka

podejmuje decyzje o udziale sił Sojuszu w misji

podejmuje decyzje o udziale sił Sojuszu w misji

pokojowej.

pokojowej.

Rada podejmuje również decyzje o zakończeniu lub

Rada podejmuje również decyzje o zakończeniu lub

zmianie zadań w ramach operacji. Zależnie od

zmianie zadań w ramach operacji. Zależnie od

przyjętych ustaleń Sekretarz Generalny NATO składa

przyjętych ustaleń Sekretarz Generalny NATO składa

okresowe raporty o przebiegu operacji do ONZ.

okresowe raporty o przebiegu operacji do ONZ.

IFOR (Implementation Force)

IFOR (Implementation Force)

była operacją NATO

była operacją NATO

prowadzoną w od 20 grudnia 1995 do 20 grudnia 1996

prowadzoną w od 20 grudnia 1995 do 20 grudnia 1996

w Bośni i Hercegowinie. Była to pierwsza misja

w Bośni i Hercegowinie. Była to pierwsza misja

pokojowa prowadzona przez Sojusz Północnoatlantycki.

pokojowa prowadzona przez Sojusz Północnoatlantycki.

Jej dowódcą był brytyjski generał Sir Michael Walker.

Jej dowódcą był brytyjski generał Sir Michael Walker.

15 grudnia Rada Bezpieczeństwa ONZ upoważniła

15 grudnia Rada Bezpieczeństwa ONZ upoważniła

NATO do wprowadzenia w życie postanowień

NATO do wprowadzenia w życie postanowień

wojskowych Układu Pokojowego w sprawie Bośni i

wojskowych Układu Pokojowego w sprawie Bośni i

Hercegowiny (Paryż, 14 grudnia 1995).

Hercegowiny (Paryż, 14 grudnia 1995).

Ustanowiono w tym celu wielonarodowe Siły

Ustanowiono w tym celu wielonarodowe Siły

Implementacyjne (Implementation Force – IFOR)

Implementacyjne (Implementation Force – IFOR)

znalazły się pod dowództwem wojskowym NATO od 20

znalazły się pod dowództwem wojskowym NATO od 20

grudnia 1995.

grudnia 1995.

•

Celem operacji była kontrola wprowadzenia

Celem operacji była kontrola wprowadzenia

w życia ustaleń konferencji z Dayton

w życia ustaleń konferencji z Dayton

kończącej wojnę w Bośni.

kończącej wojnę w Bośni.

•

Zadaniem sił IFOR w ramach operacji

Zadaniem sił IFOR w ramach operacji

"Wspólny Wysiłek" było bezpieczne wykonanie

"Wspólny Wysiłek" było bezpieczne wykonanie

planu pokojowego.

planu pokojowego.

•

Mieściło się ono w nowej skali potrzeb i

Mieściło się ono w nowej skali potrzeb i

problemów z zakresu logistyki, wyposażenia i

problemów z zakresu logistyki, wyposażenia i

zdolności operacyjnych

zdolności operacyjnych

.

.

KFOR (Kosovo Force)

KFOR (Kosovo Force)

- siły międzynarodowe

- siły międzynarodowe

pod auspicjami NATO, działające na terenie

pod auspicjami NATO, działające na terenie

Kosowa.

Kosowa.

Misja KFOR, dążąca do utrzymania pokoju w

Misja KFOR, dążąca do utrzymania pokoju w

Kosowie, rozpoczęła się 12 czerwca 1999 roku

Kosowie, rozpoczęła się 12 czerwca 1999 roku

na mocy mandatu ONZ

na mocy mandatu ONZ

w dwa dni po przyjęciu rezolucji numer 1244

w dwa dni po przyjęciu rezolucji numer 1244

przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.

przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.

Celami wojsk KFOR są m.in.:

Celami wojsk KFOR są m.in.:

•

Stworzenie i utrzymanie warunków umożliwiających

Stworzenie i utrzymanie warunków umożliwiających

bezpieczne funkcjonowanie mieszkańców Kosowa w

bezpieczne funkcjonowanie mieszkańców Kosowa w

miejscu ich zamieszkania

miejscu ich zamieszkania

•

Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego

Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego

•

Monitorowanie, kontrolowanie oraz, jeżeli sytuacja

Monitorowanie, kontrolowanie oraz, jeżeli sytuacja

tego wymaga, wymuszanie realizacji porozumień, na

tego wymaga, wymuszanie realizacji porozumień, na

mocy których doszło do zakończenia konfliktu.

mocy których doszło do zakończenia konfliktu.

•

Wspieranie misji UNMIK ONZu.

Wspieranie misji UNMIK ONZu.

Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa (ang.

Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa (ang.

International Security Assistance Force - ISAF) –

International Security Assistance Force - ISAF) –

struktura militarna istniejąca w ramach NATO,

struktura militarna istniejąca w ramach NATO,

zajmująca się utrzymaniem pokoju w Afganistanie.

zajmująca się utrzymaniem pokoju w Afganistanie.

Stworzona decyzją Rady Północnoatlantyckiej w

Stworzona decyzją Rady Północnoatlantyckiej w

grudniu 2001, liczy 6500 osób. Początkowo

grudniu 2001, liczy 6500 osób. Początkowo

podstawowym zadaniem ISAF było odbicie Kabulu

podstawowym zadaniem ISAF było odbicie Kabulu

oraz pobliskiej bazy lotniczej w Bagram z rąk talibów

oraz pobliskiej bazy lotniczej w Bagram z rąk talibów

oraz nieformalnych grup zbrojnych, w celu

oraz nieformalnych grup zbrojnych, w celu

zapewnienia bezpiecznego działania administracji

zapewnienia bezpiecznego działania administracji

przejściowej pod wodzą Hamida Karzaia.

przejściowej pod wodzą Hamida Karzaia.

Faktyczna działalność ISAF w dużej mierze ograniczona jest

Faktyczna działalność ISAF w dużej mierze ograniczona jest

do obszaru stolicy kraju Kabulu. Powodem są m.in. braki

do obszaru stolicy kraju Kabulu. Powodem są m.in. braki

kadrowe (szacowane na ok. 10 tys. żołnierzy), dlatego też

kadrowe (szacowane na ok. 10 tys. żołnierzy), dlatego też

odpowiedzialność za bezpieczeństwo na terenie całego

odpowiedzialność za bezpieczeństwo na terenie całego

kraju miała być przekazana Afgańskiej Armii Narodowej. 13

kraju miała być przekazana Afgańskiej Armii Narodowej. 13

października 2003 Rada Północnoatlantycka podjęła

października 2003 Rada Północnoatlantycka podjęła

jednogłośnie decyzję o rozszerzeniu misji. Sprzeciwił się

jednogłośnie decyzję o rozszerzeniu misji. Sprzeciwił się

temu premier Kanady Jean Chrétien, który oświadczył, iż

temu premier Kanady Jean Chrétien, który oświadczył, iż

wojska kanadyjskie, stanowiące niemal połowę ISAFu, nie

wojska kanadyjskie, stanowiące niemal połowę ISAFu, nie

będą uczestniczyły w operacji poza Kabulem.

będą uczestniczyły w operacji poza Kabulem.

24 października 2003 Bundestag podjął decyzję o wysłaniu

24 października 2003 Bundestag podjął decyzję o wysłaniu

niemieckich wojsk w rejon Kunduz. Grupa 230 żołnierzy

niemieckich wojsk w rejon Kunduz. Grupa 230 żołnierzy

stanowi pierwsze wojska NATO działające poza Kabulem.

stanowi pierwsze wojska NATO działające poza Kabulem.



Szkolenie żołnierzy i policjantów przed

wyjazdem na misje pokojowe składa się

przede wszystkim z:

1.

Zapoznania się z warunkami geograficznymi

panującymi na obszarach misji

2.

Symulacją czynności przewidzianych podczas

wykonywania powierzonych zadań [np.

ustawiania check-pointów, przeszukiwania,

zatrzymywania podejrzanych, itp.] oraz

odpowiedzi na nieprzewidziane zdarzenia w

rejonie działań [symulacja działań CRF czy

MedEvac]

3.

Omówienie specyfiki kulturowo-

narodowościowej obszarów działań.

Przykładowy punkt kontrolny Polaków przygotowujących się do misji ISAF na
poligonie w Wędrzynie

Ćwiczenia działań dynamicznych przed wyjazdem do Afganistanu

Można zauważyć podobieństwa między działaniami policjantów w nadal bardzo
niestabilnym Kosowie a na przykład derbami Trójmiasta w piłkę nożną czy
manifestacjami związków zawodowych ;)



Przygotowania obejmują również sprzęt,

jakim policjanci czy żołnierze będą

dysponować na misjach, gdyż często są

one odbywane w skrajnie różnych od

krajowych warunkach klimatycznych czy

geograficznych [np. pustynie, jak Irak czy

Afganistan, góry w Afganistanie czy strefa

tropikalna jak w Kongo]



Przed wyjazdem na misję są również

rozwiązywane wszelkie kwestie prawne

dotyczące udziału polskich policjantów

czy żołnierzy na misji.

Skrajnie trudne i różne warunki misji w Afganistanie wymagają sprzętu mogącego
funkcjonować w każdych warunkach. Na zdjęciu transporter SUPACAT 6x6

•

Dariusz Stefanek

•

Paweł Ruszkowski

•

Piotr Michałek

•

Michał Żurawski s. Przemysława

•

Jakub Przybyłowski

GRUPA 088BC