Specyfika pracy z

dziećmi z

ograniczeniem

narządu ruchu:

mózgowe porażenie dziecięce

dziecko jeżdżące na wózku inwalidzkim

Justyna Krajewska

Magdalena

Dmowska

Zgodnie z przepisami

prawnymi regulującymi
możliwość edukacji, dzieci i
młodzież niepełnosprawna
mają taki sam dostęp do
wszystkich placówek
oświatowych oraz takie same
prawa i obowiązki, jak ich
sprawni rówieśnicy.

Mózgowe porażenie
dziecięce

jest zespołem objawów,

wynikających z różnych przyczyn
etiologicznych, zaburzających
przebieg ciąży, porodu i okres
noworodkowy.

Zespół ten łączy się ponadto ze

stanem zdrowia i higieny matki nie
tylko w czasie ciąży, lecz także w
okresie ją poprzedzającym oraz może
być uwarunkowany genetycznie.

Dzieci z MPD zaliczane są do grupy

uczniów niepełnosprawnych ruchowo.
Jeśli nie stwierdza się u nich

niepełnosprawności intelektualnej,

obowiązuje je taki sam program nauczania,

jak dzieci sprawne.
Mają prawo do uczestniczenia na terenie

szkoły w zajęciach rewalidacyjnych

usprawniających funkcję, których rozwój

jest u nich zaburzony lub opóźniony.
Dla dzieci z MPD nie przewiduje się

żadnych specjalnych programów

nauczania, ani specjalistycznych

podręczników.
MPD mogą towarzyszyć zaburzenia mowy,

wzroku, słuchu, upośledzenie umysłowe,

zaburzenia emocjonalne, padaczka.

Wpływ MPD na nabywanie

umiejętności szkolnych:

a) ruch i związane z nim funkcje:

brak lub znaczne utrudnienia w

samodzielnym przemieszczaniu się

(ograniczenie samodzielności i

problem z poznaniem schematu

własnego ciała);
brak rozwoju prawidłowej kontroli

pozycji głowy (uniemożliwia

prawidłowe wykonywanie czynności

manipulacyjnych);
niezdarność ruchowa, występowanie

ruchów mimowolnych (udaremnia

próby samodzielnego pisania);

częsty brak współpracy obu rąk;
nieprawidłowy układ palców z
tendencją do trzymania dłoni
zaciśniętej w pięść (utrudnione
trzymanie przyborów szkolnych);

b) mowa i porozumiewanie się:

trudności w komunikowaniu się (np.
mniejszy zasób słów);
trudności w wyrażaniu myśli;
obniżony poziom rozumienia
czytanego tekstu;
częste błędy w pisaniu;

c) wzrok:

zaburzona kontrola wzrokowo-ruchowa;
trudność w adekwatnym spostrzeganiu;
zaburzenia pola widzenia;
kłopot z przejściem od konkretów do

schematów;

d) słuch:

trudność w rozróżnianiu dźwięków i

odroczona reakcja na nie;
trudność w rozumieniu dłuższych

poleceń;
problemy z pamięciowym

opanowaniem materiału;
trudności w wyróżnianiu sylab i głosek;

Specyfika pracy z dzieckiem z
MPD:

Treść zadań musi być napisana

powiększoną czcionką z dużymi
odstępami między wierszami. Dzieciom
trzeba znaczniej częściej czytać polecenia
(lepiej, kiedy propozycja czytania
wychodzi od nauczyciela). Jeżeli dziecko
jest w stanie samodzielnie wykonywać
zadania, powinno mieć taką możliwość i
korzystać z dobrze sobie znanych
przyborów. Uczeń powinien przybrać
wygodną dla siebie pozycję (siedzącą lub
leżącą).

Dziecko jeżdżące na wózku
inwalidzkim:

Niepełnosprawność ruchowa nie

zawsze idzie w parze z innym
typem niepełnosprawności.
Bardzo często dziecko, które nie
może się samodzielnie poruszać
jest w normie intelektualnej i nie
wymaga kształcenia specjalnego.

Ale…

We wszystkich metodach pracy

szkolnej należy pamiętać, że
dziecko bardzo silnie przeżywa
sytuację niepełnosprawności i
ocenia swą wartość fizyczną.
Dlatego konieczne jest kierowanie
postępowaniem wychowawczym
tak, aby zdobyło ono zaufanie do
własnych sił.

Duże znaczenie terapeutyczne ma

maksymalne usprawnienie
chorego dziecka, nauczenie go (na
miarę jego możliwości)
samoobsługi na wózku
inwalidzkim. W ten sposób można
uniknąć destrukcyjnego wpływu
unieruchomienia na charakter
dziecka, wynikającego stąd, że
zdaje sobie ono sprawę z
konieczności pomocy innej osoby.

Przy usamodzielnianiu dziecka

należy zwrócić uwagę na
następujące momenty:
warunki, w jakich odbywa się
nauka;
nauczanie należy rozpocząć od
czynności najprostszych, aby nie
narażać dziecka na niepowodzenia;
każda ćwiczona czynność powinna
być łączona z przyjemnością;