Państwo jako
główny podmiot
bezpieczeństwa
Państwo
- Terytorium
- Ludność
- Władza
Geneza państwa
- Państwo jako byt naturalny
(Arystoteles)
- Boskie pochodzenie władzy i
państwa
- Teoria podboju (L. Gumplowicz)
- Umowa społeczna (T. Hobbes, J.
Locke, J.J. Rousseau, J. Rawls)
- Teoria marksistowska
Państwo wg Maxa Webera
„Państwo jest taką wspólnotą
ludzką, która w obrębie
określonego terytorium – owo
terytorium stanowi jej
wyróżnik – rości sobie
(z powodzeniem) prawo
monopolu na wywieranie
prawomocnej przemocy
fizycznej”.
Państwo wg Georga Jellinka
Definicja socjologiczna: „państwo to
wyposażona we władzę samorodną
jedność związkowa osiadłych ludzi”.
Definicja prawna: „państwo jest
korporacją osiadłego ludu,
wyposażoną w bezpośrednią,
samorodną władzę zwierzchnią”.
„Samorodna władza zwierzchnia” – to
władza „od żadnej innej władzy nie
pochodząca” a więc suwerenna.
Suwerenność
„pierwszym znamieniem suwerenności
księcia jest możność wydawania
ustaw, obowiązujących wszystkich w
ogólności i każdego z osobna. Lecz to
nie wystarcza, gdyż trzeba dodać, że
chodzi o wydawanie ustaw bez zgody
wyższego, równego i niższego od
siebie”
Jean Bodin, Sześć ksiąg o Rzeczypospolitej, XVI
wiek
Cechy państwa jako formy
organizacji działań zbiorowych (M.
Kuniński,P.Kaczorowski)
- ciągłość w czasie i przestrzeni
- nie redukowalność do instytucji
politycznych i administracji
- suwerenność wewnętrzna (nadrzędność
wobec grup, stanów i jednostek
żyjących na terytorium państwa)
- suwerenność zewnętrzna (niezależność
od innych państw)
- centralizacja i hierarchizacja władzy
- istnienie biurokracji jako narzędzia
administrowania
Cechy państwa jako formy
organizacji działań zbiorowych
(M. Kuniński) - cd
- monopol legalnego stosowania przemocy
- zdolność osiągania lojalności obywateli
- wyznaczanie sfery publicznej i prywatnej
- władza prawodawcza
- równość wobec prawa
- równość wobec władzy państwowej
- oddzielenie władzy państwowej od
duchownej
- prawne usankcjonowanie odrębnej natury
różnych form własności
- tworzenie systemu podatkowego, systemu
finansowania państwa
Polityka zagraniczna a
dyplomacja
Polityka zagraniczna państwa –
strategia działania państwa na
zewnątrz, dyplomacja to taktyka,
metoda poszukiwania nalepszych
środków do jak najpełniejszej
realizacji polityki zagranicznej
państwa w danej sytacji
międzynarodowej
Dyplomacja – jeden z instrumentów
prowadzenia polityki zagranicznej
państwa
Kto realizuje politykę
zagraniczną?
Polityka zagraniczna jest
prowadzona za pomocą
dwóch symbolicznych postaci:
Dyplomaty
Żołnierza
Ambasadora
Stratega
Państwo czyli stan
Greckie polis
„Powody zaś zerwania rozejmu i punkty sporne
podaję od razu na wstępie, ażeby nikt w
przyszłych wiekach nie miał wątpliwości, z
jakiego powodu wybuchła tak wielka wojna
między Hellenami. Otóż za najistotniejszy powód,
chociaż przemilczany, uważam wzrost potęgi
ateńskiej i strach jaki to wzbudziło u
Lacedemończyków; natomiast powody oficjalnie
podawane, dla których obie strony zerwawszy
rozejm stanęły na stopie wojennej były
następujące ....”
Tukidydes „Wojna peloponeska”, księga pierwsza
Imperium
Romanum
Christianitas –
Europa
średniowieczna
Niccolo Machiavelli
Europa po traktacie
westfalskim 1648
roku
OMP – WSE, 2005
Imanuel Kant
i Thomas
Hobbes
Armand Jean du Plessis,
kardynał de Richelieu –
raison d’état, równowaga
sił
Europa po
Kongresie
Wiedeńskim 1815
Koncert mocarstw,
Metternich i
Talleyrand
Europa po Traktacie
Wersalskim 1918
Theodore Roosevelt
i
Woodrow Wilson
Europa po II wojnie
światowej
Świat dwubiegunowy USA -
CCCP
1945 - 1989
Europa po 1989
roku
F. Fukuyama, Koniec historii
S. Huntington, Trzy fale
demokracji
* * *
F. Fukuyama, Zaufanie
S. Huntington, Zderzenie
cywilizacji
H. Kissinger, Dyplomacja
Europa po 11
września 2001
Powrót geopolityki
F. Fukuyama, Budowanie
państwa
R. Kagan, Potęga i raj
Realizm
Koncepcja partykularnych
interesów poszczególnych
państw, system równowagi
sił, raison d’état, polityka
siły, Realpolitik, wojna jako
naturalny instrument
prowadzenia polityki
zagranicznej państwa
Idealizm
Koncepcja uniwersalistyczna,
jednocząca, wspólnotowa,
idealistyczna, pokój jako
naturalny stan relacji
międzynarodowych
WŁADZA
Definicja władzy
Max Weber:
Posiadanie władzy oznacza „szansę, w
ramach stosunków społecznych, zyskania
dla własnych zamierzeń posłuchu w
grupie, nawet wbrew woli jej członków”
Marek Bankowicz:
„Władzą polityczną jest zdolność wydawnia i
egzekwowania decyzji w skali społecznej,
co oznacza możliwość kształtowania
zbiorowych zachowań ludzkich”
Podmiot i adresat
władzy
Podmiot władzy – ten kto ma
zdolność wydawania decyzji i
wymuszania posłuchu
Adresat władzy – ten kto musi się
stosować do wydanych decyzji,
kto im podlega i czasem jest
zmuszony je wykonać
M. Bankowicz
Legitymizacja
władzy
- zespół zasad uprawniający
daną władzę do rządzenia
- uzasadnienie władzy
- M. Weber – wewnętrzne
uprawomocnienie, podstawa
prawomocności panowania
Trzy rodzaje legitymizacji
(Max Weber)
- Tradycyjna
- Charyzmatyczna
- Legalna
WŁADZA