Aspekty prawne

podejmowania bądź

odstępowania od reanimacji

u pacjenta z zatrzymaniem

krążenia.

Kamil Jóźwiak

Ratownictwo Medyczne

Rok III

Kodeks karny: art. 150. § 1. Kto zabija

człowieka na jego żądanie i pod
wpływem współczucia dla niego,
podlega karze pozbawienia wolności
od 3 miesięcy do lat 5.

Kodeks Etyki Lekarskiej

Art. 30. Lekarz powinien dołożyć wszelkich starań, aby

zapewnić choremu humanitarną opiekę terminalną i

godne warunki umierania. Lekarz winien do końca

łagodzić cierpienia chorych w stanach terminalnych i

utrzymywać, w miarę możliwości, jakość kończącego

się życia.

Art. 31. Lekarzowi nie wolno stosować eutanazji, ani

pomagać choremu w popełnieniu samobójstwa.

Art. 32. 1. W stanach terminalnych lekarz nie ma

obowiązku podejmowania i prowadzenia reanimacji

lub uporczywej terapii i stosowania środków

nadzwyczajnych.

2. Decyzja o zaprzestaniu reanimacji należy do

lekarza i jest związana z oceną szans

leczniczych.

Niesienie pomocy człowiekowi, którego życie i zdrowie

są zagrożone, należy do prawnych i moralnych

obowiązków lekarza. Zobowiązany jest on zatem do

zastosowania reanimacji i intensywnej terapii dla

ratowania życia ludzkiego.

• Jednak zabiegom tym mogą być poddane dwie

grupy osób. Pierwsza z nich to ci, u których w

wyniku choroby, bądź urazu, doszło do czasowej

niewydolności podstawowych układów życiowych. W

tym przypadku intensywna terapia polega na

kompensowaniu powstałej niewydolności

narządowej. Po usunięciu przyczyny, która

spowodowała ten stan, powraca wydolność

poszczególnych układów. Jest to jednak możliwe

tylko wtedy, gdy przyczyna, która wywołała stan

zagrożenia życia, jest odwracalna.

• Drugą grupę stanowią chorzy, u których

zatrzymanie czynności ważnych dla życia narządów

kończy długi proces chorobowy. Jest on najczęściej

spowodowany przewlekłą chorobą, np. procesem

nowotworowym lub po prostu zmianami starczymi.

Uporczywa terapia – Działania przedłużające

życie za cenę dodatkowych cierpień
fizycznych i psychicznych chorego w
sytuacji, gdy nie ma już nadziei na
uniknięcie śmiertelnego zejścia.
Rezygnacja z uporczywej terapii natomiast
może oznaczać przerwanie już
prowadzonego leczenia za pomocą
środków nieproporcjonalnych lub tez nie
rozpoczywania takowego działania w ogóle

Do zabiegów, które nosić mogą znamię

uporczywej terapii zaliczamy:

Chemioterapie, zabiegi endoskopowe,

naczyniowe, dializoterapia,
reanimacja, stosowanie respiratora,
tlenoterapii i kardiowersji
elektrycznej oraz kardiostymulacji

Karta Praw Pacjenta:

Pacjent ma prawo do wyrażenia zgody

lub odmowy na udzielenie mu
określonych świadczeń zdrowotnych,
po uzyskaniu odpowiednich informacji.

Bez zgody chorego można wdrożyć

działania tylko, gdy jest on
nieprzytomny.

Przykłady:

• Pacjent w terminalnym stanie choroby

nowotworowej u którego doszło do ZK ,

rodzina wzywa pogotowie ratunkowe.

Lekarz nie przystępuje do reanimacji.

• Pacjenci decydują się na podpisanie

deklaracji (DNR) przed ryzykowną

operacją, podczas zabiegu dochodzi do ZK.

• Pacjent na OIT z brakiem funkcji

elektrycznych mózgu, u którego dochodzi

niewydolność wielonarządowa oraz ZK

Pacjent uczestniczący w wypadku który ma

masywny krwotok wewnętrzny u którego

doszło do ZK

Nieprzytomna osoba w parku u której doszło do

ZK

Pacjent po długotrwałej reanimacji przez zespół

wyjazdowy podstawowy wzywa na pomoc

zespół specjalistyczny. Po przyjeździe lekarz

stwierdza zgon pacjenta, uważa że wszystkie

czynności zostały zrobione prawidłowo lecz

nie uzyskano poprawy stanu pacjenta.