Na podstawie:
PKN-CEN ISO/TS 17892-4
Florkiewicz Mariusz
gr 7 Budownictwo WIL
• skład granulometryczny: udział cząstek
gruntu różnych rozmiarów obecnych w
badanym gruncie.
• średnica zastępcza-średnica obliczona z
danych sedymentacyjnych na podstawie
prawa Stokesa, przy założeniu kulistego
kształtu cząstek.
• grunty niespoiste-grunty zawierające
ziarna żwiru i/lub piasku z cząstkami
drobnymi w ilości mniejszej niż 10%
• grunty drobnoziarniste: grunty zawierające
więcej niż 10% cząstek drobnych, niekiedy z
piaskiem, ale bez frakcji żwirowej lub tylko z
niewielka ilością. Ta kategoria zawiera
zarówno grunty spoiste jak i niespoiste.
• grunty mieszane- grunty zawierające żwir,
piasek i więcej niż 10% cząstek drobnych
• drobne cząstki - cząstki przechodzące przez
sito o średnicy oczek 0,063mm
• D90-najmniejsza średnica oczek sita, przez
które przechodzi 90% lub więcej cząstek
gruntu
• wagi-powinny mieć dokładność 0.3% i rozdzielczość 0.1%
całkowitej masy próbki w stanie suchym
• suszarki-powinny zapewniać utrzymanie temperatury 105
o
C +/-
5
o
C i 50
o
C+/-5
o
C
• eksykator-powinien zawierać bezwodny żel silikonowy
Ustrzeżenie :
Tradycyjny niebieski żel, zawiera chlorek
kobaltu, który sklasyfikowano w dyrektywie UE 98/98/WE
jako potencjalnie rakotwórczy przy wdychaniu.
• parowniczka-powinna być wykonana z porcelany lub nie
podlegającego korozji metalu i mieć pojemność minimum 100ml
• sita-zestaw sit powinien zawierać sita o średnicy oczek 0.063 mm,
odpowiednio wzmocnione, aby można go używać do przemywania,
z odbiornikiem i sita o średnicy oczek 2mm
• Należy stosować sita z drutu
metalowego lub blachy metalowej
perforowanej. Wymiary oczek sit
powinny odpowiednio pokrywać
zakres wymiarów ziaren badanego
gruntu. Zaleca się zakres od 125mm -
0.063mm i nie mniej niż 12 sit. Sita
powinny być przed każdym użyciem
sprawdzane.
• Sprzęt pomocniczy - odporne na
korozje naczynia, plastikowe tace lub
wiadra, łopatki, szczotki do sita,
gumowe uszczelki, cylindryczne
zlewki, wstrząsarki
• Areometr-powinien być szklany, w kształcie
torpedy, a szkło powinno mieć jak najmniej
widocznych defektów. Szkło powinno być odporne
na chemikalia i dobrze wyżarzone. Nóżka i bańka
powinny być okrągłe w przekroju i symetryczne
względem głównej osi i bez różnic w przekroju
poprzecznym. Areometr powinien zawsze unosić
się w cieczy w całym zakresie pomiarowym z nóżką
nachyloną 1.5
o
do pionu. Skala i napisy powinny
być wyraźnie zaznaczone w równych odstępach.
Podziałka powinna być co 0.0005g/ml, a zasięg
areometru powinien być pomiędzy 0.9950 g/ml a
1.0300 g/ml. Areometr powinien być oznaczony
niezmywalnym piaskiem i mieć nadany
niepowtarzalny numer identyfikacyjny.
• wycechowane cylindry szklane- powinny mieć
równoległe ściany i stały przekrój poprzeczny
wzdłuż ich długości. Średnica cylindrów powinna
być przynajmniej 2 razy większa niż średnica bańki
areometru, a długość wystarczającą aby areometr
mógł swobodnie się unosić w 1000ml czystej wody.
• termometry- zakres 0-50
o
C i dokładność do 0.5
o
C
• łaźnia wodna-szklana z czujnikiem temperatury.
• mechaniczna wstrząsarka- umożliwiają utrzymanie
odpowiedniej ilości gruntu i wody w stałej
zawiesinie.
• stoper-dokładność do 1s
• stół roboczy wolny od wibracji
• wirówka-do oddzielania poszczególnych frakcji
• Pipeta - powinna mieć objętość 20 ml i być
zamontowana w statywie
• Przyrządy-waga, termometr, łaźnia wodna,
mechaniczna wstrząsarka, stoper, stół roboczy,
wirówka
• Odczynniki-powinny być jakości analitycznej
- woda destylowana, dejonizowana/demineralizowana
- odczynnik rozpraszający – może być nim woda
- nadtlenek wodoru – do usuwania materii organicznej
- kwas solny – do usuwania węglanów
Przykład urządzenia do
badania metodą
pipetową
• Metodę badania należy wybrać zgodnie z
podanymi niżej zasadami:
o Dla gruntów mieszanych powinno się
stosować zarówno metodę sitową, jak i
sedymentacyjna.
o Jeśli 90 % ziaren jest większych niż 0.063
mm należy stosować metodę sitową .
o Jeżeli więcej niż 10% ziaren jest mniejszych
niż 0.063 mm należy stosować metodę
sedymentacyjną.
Przygotowanie
próbki:
Należy stosować
przygotowanie próbki na
mokro.
Dla gruntów zawierających
więcej niż 10% cząstek
drobnych przygotowywanie na
sucho może spowodować
znaczące błędy.
Próbka reprezentatywna
powinna być przygotowana
przez wytrząsanie lub
ćwiartkowanie i suszenie. Masy
minimalnych suchych próbek
wymaganych do badań podano
w Tablicy obok.
Jeśli okaże się, że ilość gruntu
nie jest wystarczająca należy
odnotować to w sprawozdaniu z
badań.
Jeśli zachodzi konieczność zastosowania dodatkowo
metody sedymentacyjnej, powinna ona być wykonana
na osobnej niewysuszonej próbce gruntu.
W razie potrzeby z gruntów przed badaniem można
usunąć rozpuszczone sole, materię organiczną i
węglany.
Sucha próbka powinna być zważona z dokładnością
do 0,1% całkowitej suchej masy (m).
Próbkę należy umieścić na tacy lub w wiadrze i zalać
wodą. Należy ją tak zostawić przynajmniej na 1h, co
jakiś czas mieszając.
Próbka powinna być przemywana przez sito o
średnicy 2mm, umieszczone w sicie o średnicy oczek
0.063 mm do momentu aż woda stanie się wizualnie
czysta.
Cały materiał pozostawiony na sitach należy
przenieść, wysuszyć w suszarce i zważyć z
dokładnością do 0.1% całkowitej suchej masy próbki.
Wysuszony materiał należy przesiać przez sita o
wymiarach oczek aż do 0.063mm, ważąc grunt jaki
pozostaje na kolejnym sicie i cały materiał, jaki
przechodzi przez sito o wymiarze oczek 0.063mm. Masy
pozostałe na każdym sicie nie powinny przekraczać
wartości podanej w Tablicy 2.
Przesiewanie powinno trwać przynajmniej 10min (za
pomocą wstrząsarki) i przynajmniej 2min w przypadku
przesiewania ręcznego, do momentu aż żaden material
nie przechodzi przez sita.
Dla każdej sekwencji przesiewania należy obliczyć
łączną masę gruntu, jaka pozostaje na każdym sicie i
przechodzi przez ostatnie sito. Jeśli obliczona masa
różni się od masy jaka była przed rozpoczęciem
przesiewania więcej niż 1% przesiewanie należy
powtórzyć.
Przygotowanie próbki:
Próbkę niewysuszonego gruntu należy dobrać zgodnie z Tablicą:
Rodzaj gruntu
Masa gruntu suchego
g
Grunty piaszczyste
Do 75
Grunty spoiste z mało ilością
piasku lub bez piasku
30-50
Plastyczne i miękkoplastyczne
iły
10-30
Próbkę gruntu należy umieścić w kolbie stożkowej. Następnie
dodać 100ml odczynnika rozpraszającego. Próbkę należy wstrząsać
aż wszystkie cząstki znajdą się w zawieszeniu. Zawiesinę można
uzyskać używając mechanicznej wstrząsarki.
Przygotowaną zawiesinę gruntową należy przenieść na sito o
średnicy 0.063 mm
Zawiesinę przechodzącą przez sito należy przenieść do
cylindra pomiarowego i uzupełnić wodą do 1l.
Materiał pozostały na sicie należy umieścić w parowniczce i
wysuszyć w suszarce.
Każdy materiał przechodzący przez sito o najmniejszej
średnicy oczek należy dodać do cylindra sedymentacyjnego.
Zawiesina powinna pozostać w stanie nienaruszonym
przynajmniej przez 12h.
Należy przygotować cylinder sedymentacyjny, zawierający
roztwór odniesienia składający się ze 100ml odczynnika
rozpraszającego i 900 ml wody.
Zawiesinę należy energicznie wstrząsać aż do momentu
całkowitego zawieszenia cząstek gruntu
Cylinder należy odstawić i rozpocząć mierzenie czasu
Odczyt areometru R’
h
należy przeprowadzić z menisku górnego
po krótkim czasie (np. 0.5-1-2 min) z dokładnością do
0.001g/ml.
Aerometr należy umieścić w roztworze odniesienia, a
odczytaną z dokładnością do 0.001g/ml wartość należy zapisać
jako wartość odniesienia R
0
Aerometr należy ponownie włożyć do zawiesiny gruntu, w
odpowiednich przedziałach czasu, około 15s zanim odczyt jest
odpowiedni.
Temperatura zawiesiny powinna być odnotowywana po
pierwszych 15 min, a później po każdym odczycie z aerometru –
z dokładnością do 0.5
o
C
Jeżeli temperatura z kolejnego odczytu różni się o więcej niż 1
o
C od poprzedniego pomiaru, należy również odczytać
temperaturę roztworu doniesienia.
Procedurę badań przedstawiono
na rysunku:
Temperatura suszarki powinna być sprawdzana przynajmniej raz na dwa
lata z użyciem wykalibrowanego urządzenia pomiarowego.
Suszenia należy przeprowadzić w temperaturze 105
0
C+/- 5
0
C, jeśli grunt
nie jest wrażliwy na ogrzewanie. Grunty wrażliwe należy suszyć w
temperaturze 50
0
C.
Przygotowanie próbki:
Próbkę należy przygotować tak jak opisano to dla metody
areometrycznej. Masa suchego gruntu powinna wynosić około 50g dla
gruntów piaszczystych i 20g dla gruntów ilastych.
Wykonanie badania:
Należy wysuszyć pewną liczbę parowniczek w temp. 105
0
C, a
masę każdej z nich oznaczyć z dokładnością do 0.1 g (m1)
Zawiesinę należy wzburzyć energicznie obracając cylinder góra-
dół 60 razy w ciągu 2 min.
Cylinder należy odstawić i rozpocząć mierzenie czasu.
Temperaturę zawiesiny należy oznaczyć, a głębokość i czas
zanurzenia dla poszczególnych frakcji odczytać z podanej Tablicy:
Pipetę należy umieszczać ostrożnie w zawiesinie do wymaganej
głębokości. Pipeta powinna być wypelniana stopniowo i opróżniona
do wysuszonej parowniczki. Pipetę należy opłukać wodą, a to co
zostało wymyte należy dodać do tej samej parowniczki.
Parowniczkę z gruntem należy suszyć w suszarce, aż do uzyskania
stałej masy, a masę suchego gruntu (m2) oznaczyć z dokładnością
do 0.1 mg.
Należy za pomocą pipety pobrać próbkę z roztworu odniesienia i
umieścić ją w parowniczce. Pipetę należy wypłukać a to co zostało
dodać do parowniczki. Parowniczkę należy suszyć aż do uzyskania
stałej masy.
Czynności należy powtórzyć dla wszystkich wymaganych
rozmiarów cząstek.
Należy oznaczyć przynajmniej 3 frakcje równomiernie pokrywające
krzywą uziarnienia.
Metoda Sitowa
Frakcje gruntu przechodzące przez poszczególne sita obliczamy ze
wzoru
F
n
=[(m
1
+m
2
+…+m
n
)/m]*100%
gdzie:
F
n
-frakcja przechodząca przez sito [%]
m
1
-masa gruntu przechodzącego przez sito o najmniejszych oczkach [g]
m
2
,m
n
-masa gruntu przechodzącego przez kolejne sita, aż do sita rozważanego [g]
m-całkowita masa suchej próbki [g]
Uwaga:
Jeśli grunt podano początkowo czynnościom, masa suchego gruntu po
tych czynnościach zastępuję masę m.
Czasem trzeba usunąć ziarna większe niż 2mm i nie uwzględniać ich w
obliczeniach, jeśli są one nie znaczące. Jeśli do tego doszło ilość materiału
użytego należy odnotować w sprawozdaniu z badań, podając ją w procentach
całkowitej masy. Jest to zalecane dla gruntów mieszanych.
Metoda Areometryczna
Całkowitą masą szkieletu gruntowego obliczmy ze wzoru
:
M=M
W
*100/(100+w)
gdzie:
m-masa szkieletu gruntowego
M
W
- masa gruntu w stanie wilgotnym
w- wilgotność [%]
Rzeczywisty odczyt z areometru
R
h
=R’
h
+C
m
gdzie:
R
h
-rzeczywisty odczyt areometru
R’
h
-obserwowany odczyt
C
m
-poprawka na menisk
Średnica zastępcza, odpowiadająca odczytowi R
h
:
Di=0,005531*sqrt[(ni*H
t
)/((q
S
-1)*t)]
di-średnica zastępcza
ni-dynamiczna lepkość wody
H
t
- efektywna głębokość areometru
q
S
- gęstość właściwa
t- czas
Zmodyfikowany odczyt areometru:
R
d
=R’
h
-R’
0
gdzie:
R
d
- zmodyfikowany odczyt areometru
R’
h
-obserwowany odczyt areometru
R’
0
-obserwowany odczyt areometru w
roztworze odniesienia
R’
h
- ,R’
0
powinny zawierać tylko
dziesiętne części odczytu pomnożone
przez 1000
Frakcja mniejsza niż średnica zastępcza
K=[(100xq
s
)/m(q
s
-1)]*R
d
gdzie:
K – frakcja mniejsza niż średnica zastępcza
(%)
q
s
– gęstość właściwa
m- masa szkieletu gruntowego
R
d
– zmodyfikowany odczyt areometru
Metoda Pipetowa
Całkowitą masę szkieletu gruntowego należy obliczyć ze wzoru:
M=M
W
*100/(100+w)
gdzie:
m-masa szkieletu gruntowego
M
W
- masa gruntu w stanie wilgotnym
w- wilgotność [%]
Frakcja mniejsza niż średnica zastępcza
Sprawozdanie z badań powinno potwierdzać, że badanie
przeprowadzono zgodnie z dokumentem i powinno zawierać
następujące informacje:
Metoda badań
Dane identyfikacyjne próby do badań
Wyniki badań
Wartości gęstości właściwej stosowanej w obliczeniach
Metody czynności początkowych
Nazwę zakładu badającego
Wszelkie odchylenia od procedur i szczegóły które mogą być
istotne dla interpretacji wyników badań
Wykres uziarnienia gruntu :