Medycyna Ratunkowa

Dr n. med. Dariusz Sokołowski

Zaawansowane zabiegi

reanimacyjne

Każdy ratownik medyczny powinien umieć
wykonać intubację dotchawiczą, jest to
zabieg nieskomplikowany i podstawowy w
służbie ratownictwa medycznego.

Trudności w trakcie intubacji
- krótka szyja
- pełne uzębienie
- cofnięta żuchwa
- wystające górne siekacza
- mała ruchomość żuchwy
- wysokie podniebienie

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Sprzęt do intubacji

Laryngoskop
Rurki dotchawicze
Rurki ustno-gardłowe
Kleszczyki do intubacji
Strzykawka
Łączniki
Prowadnica
Żel
Lidokaina w rozpylaczu

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Laryngoskop

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Laryngoskop

Składa się z rękojeści która zawiera baterię i łopatki
która zawiera żaróweczkę. Łopatka tek jest zbudowana
aby projektowanie w ustach chorego było po stronie
prawej.

Istnieją 4 rozmiary łopatek. Przeznaczone odpowiednio
dla mężczyzn, kobiet, dzieci i noworodków.

Wyróżniamy w zależności od łopatki laryngoskopy proste
– Foreggera i Macintoscha z zakrzywiona łopatką.

Laryngoskopy proste są najczęściej wykorzystywane u
dzieci, zakrzywione zaś u dorosłych.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Rurki dotchawicze

Obecnie jest duży wybór rurek dotchawiczych. Obecnie
najczęściej stosowane są rurki Magilla zaopatrzone w
mankiet uszczelniający i balonik kontrolny. W zależności
od stosowanych materiałów mankietów uszczelniających
etc.
Na każdej rurce dotchawiczej jest zaznaczony rozmiar
podany
w milimetrach, który odnosi się do wewnętrznej średnicy
rurki.
Obecnie stosowane są wyłącznie rurki jednorazowego
użytku.
RURKI ZBROJONE – pokryte nylonem lub lateksem
chronią przez zaginaniem, skręcaniem i zagryzaniem
rurki.

Rurki męskie – Nr 36 do 40 (8,5 – 9,5 mm)
Rurki żeńskie – Nr 30 do 34 (7,0 – 8,0 mm)

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Rurki ustno – gardłowe

Pomagają przywrócić i utrzymać drożność
górnych dróg oddechowych, ponieważ
zapobiegają zapadaniu się języka. Znajdują
zastosowanie znajdują zastosowanie w
znieczuleniu ogólnym i u chorych
nieprzytomnych.
Rurek ustno – gardłowych używa się w czasie
wprowadzenie do znieczulenia i w czasie
anestezji wziewnej bez intubacji chorego. Bywały
również stosowane obok rurek intubacyjnych aby
chory nie przegryzł rurki intubacyjnej.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Rurki ustno – gardłowe

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Rurki nosowo – gardłowe

Rurki nosowo – gardłowe spełniają podobne
zadanie jak rurki ustno gardłowe, zapobiegają
zapadaniu się języka.
Zakładane jednostronnie lub obustronnie do
otworów nosowych, zachowują drożność górnych
dróg oddechowych. Są stosowane głównie u
chorych upośledzonych umysłowo.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Rurki nosowo – gardłowe

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Kleszczyki Magilla

Pomocne przy zakładaniu rurki dotchawiczej, a
zwłaszcza rurki nosowo – tchawicznej ponieważ
zapobiega uszkodzeniu strun głosowych przez
rurkę.

Prowadnica

Służy w warunkach trudnych do (wysokie
podniebienie, krótka szyja) do ułatwienia
założenia rurki intubacyjnej.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Ssak

Wykorzystanie ssaka w udrażnianiu dróg
oddechowych ogranicza się do odsysania
wydzieliny z drzewa oskrzelowego u chorych
nieprzytomnych lub zamroczonych, a także u
ludzi z założoną rurka dotchawiczą lub
tracheostomijną.
Chorzy ci nie mają odruchu odksztuszania stąd
istnieje duże ryzyko aspiracji treści di drzewa
oskrzelowego.

Do odsysania konieczne jest urządzenie
wytwarzające próżnię lub ujemne ciśnienie.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Ssak cd

Wydzielinę odsysa się cewnikiem plastikowym z
jednym lub kilkoma otworami na jej końcu.
Obecnie jedynie w użytku są cewniki
jednorazowe.

Technika
Cewnik musi być giętki, miękki.
Często zmieniana powinna być pozycja cewnika,
by zapobiec jego przyssaniu się do tkanek i ew
ich uszkodzeniu.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Ssak cd

-

Odsysanie z nosa – co najmniej co 1 godzinę,

- Nie powinno trwać jednorazowo powyżej 15
sekund
- Przed ssaniem zwiększyć dawkę tlenu lub
poprosić
przytomnego o kilka dodatkowych i głębszych
wdechów.

Cewnik powinien być połączony z drenem ssaka
łącznikiem
w kształcie litery Y (wolny jeden koniec ramienia
Y zapobiega przyssaniu się ssaka do błony
śluzowej i jej uszkodzeniu.

CEWNIK MUSI BYĆ JAŁOWY

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Konikotomia

To zabieg polegający na nacięciu więzadła
pierścienno – tarczowego pomiędzy chrząstką
pierścieniowatą a tarczowatą. To jeden z
nielicznych zabiegów ratujący człowiekowi życie
w przypadku duszenia się.

Wskazania
- Mechaniczna przeszkoda w obrębie krtani

Czas na podjęcie decyzji i wykonanie konikotomii
lub konikopunkcji nie może przekraczać 2 – 3
minut.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Konikotomia

Ponieważ najczęściej jest wykonywany już u
chorych którzy z powodu duszenia się stracili
przytomność.

Niestety bywa czasem trudny bowiem w
sytuacjach guza tarczycy, raka krtani etc. Trudna
bywa lokalizacja anatomiczna tej części szyi.

Technika - wymagania minimalne
- Nóż
- Rurka (wszystko jedno z czego zrobiona)

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Konikotomia

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Konikotomia cd

Technika - wymagania
- Ostry nóż
- Rurka tracheotomijna
- Pean
- Rozwieracz Trousseau
- Jałowy opatrunek

Powikłania
- Krwawienia
- Zakażenie

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Tracheotomia

To operacja rozleglejsza niż konikotomia,
polegająca na rozleglejszym (fachowym =
chirurgicznym) dojściu do tchawicy po
przez wypreparowanie tkanek okolicznych
i dotarcie do okolicy poniżej chrząstki
pierścieniowatej.
Zabieg ten wymaga podwiązania i
przecięcia cieśni tarczycy, a więc istnieje
możliwość uszkodzenia narządu bardzo
dobrze ukrwionego.

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Tracheotomia cd

Po dotarciu do tchawicy otwiera się ją na
wysokości między pierścieniem II a III,
poszerza otwór i zakłada rurkę
tracheostomijną.
Warstwowo zszywa naruszone tkanki i
mocuje rurkę taśmami.

ZABIEG MUSI BYĆ WYKONANY

JAŁOWO
I POWINIEN NA SALI OPERACYJNEJ

Wskazania – najczęściej anestezjologiczne
lub laryngologiczne

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne

Dziękuję za uwagę

Medycyna Ratunkowa

Zaawansowane zabiegi reanimacyjne