Obróbka zewnętrznych

powierzchni obrotowych

i uzyskiwane dokładności

Bartosz Czerwiec

Zewnętrzne powierzchnie

obrotowe

• Najczęściej spotykane powierzchnie:

– Walec kołowy prosty
– Stożek
– Powierzchnie o tworzącej krzywoliniowej

• Typowy układ kinematyczny dla

toczenia

– Ruch obrotowy przedmiotu
– Ruch posuwowy narzędzia

Bryły o małej sztywności

(podatne)

• Przykład: wałek
• Długość większa od 12 średnic

(L>12p)

Obróbka zgrubna i kształtująca

Stosowane podtrzymki

na tokarkach kłowych

• Podtrzymki stałe o 3 szczękach
• Podtrzymki ruchome o 2 szczękach

– Umieszczane są na suporcie tokarki

• Prawy koniec podparty kłem

– lewy umocowany w uchwycie

czteroszczękowym

• Wydłużony uchwyt

– nie potrzeba stosować podtrzymek

Bryły o małej sztywności

Tokarki rewolwerowe

• Oprawki
• Imaki nożowe

– Podtrzymki rolkowe
– Podtrzymki pryzmowe

• Kieł ustawiony w głowicy

rewolwerowej

– Wymaga wykonania nakiełka

Bryły o małej sztywności

Bryły o tworzących

krzywoliniowych

• Metoda toczenia kształtowego
• Metoda toczenia kopiowego

Obróbka zgrubna i kształtująca

Powierzchnie stożków

• Tokarki kłowe

– Metoda kształtowa, tj. nożem

• Stożki krótkie 30-40 mm

– Przesunięcie konika w kierunku

prostopadłym do osi toczenia

• Stożki o kącie 8 – 10 stopni

– Skręcenie obrotowej części suportu

• Za pomocą liniału

Obróbka zgrubna i kształtująca

Uzyskiwane dokładności

• Zewnętrzne powierzchnie obrotowe

– Klasa 6-12 ISO
– Ra 12,5 – 0,4 μm

• Czopy łożyskowe

– 5-7 ISO
– Ra 1,6 – 0,1 μm

Chropowatość powierzchni

• W zależności od posuwu i rodzaju

materiału

Źródło: Kształtowanie warstwy wierzchniej przedmiotów obrabianych ostrzami typu Wipper, Cichosz P.

Kołodziej M., Kowalski M.