RZEMIOSŁO ARTYSTYCZNE

Czasem zamienne z określeniem

sztuka użytkowa - dziedzina sztuki

obejmująca wytwórczość

rzemieślniczą o charakterze

artystycznym przedmiotów

dekoracyjnych lub codziennego

użytku.

CERAMIKA

W rozumieniu tradycyjnym tworzywa i
wyroby otrzymywane w wyniku
wypalenia odpowiednio uformowanej
gliny

PORCELANA

Rodzaj białej, przeświecającej ceramiki
wysokiej jakości, wynaleziony w
Chinach w VII w. Wytwarzana z
mieszanki glinki kaolinowej ze
skaleniem i kwarcem poprzez
wypalanie uformowanych wyrobów w
temperaturze od 920-980°C (wyroby
nieszkliwione, tzw. biskwit) aż do
1280-1460°C (wyroby szkliwione)

Dzban, Chiny, X wiek

Waza z dynastii Ming, Chiny, 1521-
67

Ozdoba w formie bukietu,
Hiszpania, II poł. XVIII wieku

Figurka, ok. 1750, Manufaktura
Miśnieńska

Świeczniki i zegar, XIX wiek,
Manufaktura Miśnieńska

FAJANS

Rodzaj ceramicznych wyrobów o
porowatym czerepie, wypalanym z
oczyszczonych glinek, barwy od białej
do jasnokremowej, krytych najczęściej
szkliwami nieprzezroczystymi białymi

Pierre-Joseph Boch, waza, XVIII/XIX
w.

Waza, połowa XVIII wieku

Fajansowa zastawa z Lunéville

MAJOLIKA

Nazwa fajansów o szkliwie cynowym,
wyrabianych we Włoszech XIV-XVIII
wieku, które charakteryzowały się
bogatą kolorystycznie dekorację

Misa, Umbria, XIV wiek

Waza, Florencja, 1430

Albarello (słój), Wenecja, XVI wiek

Talerz, Castel Durante, ok. 1550-
70

KAMIONKA

Wyroby ceramiczne otrzymywane z
glin o dużej zawartości kwarcytu i
skalenia, wypalane w temperaturze od
+ 1230 do + 1300°C

Waza z dynastii Song, Chiny, XI
wiek

Talerz, Staffordshire, połowa XIX
wieku

SZKŁO ARTYSTYCZNE

Wyroby rzemiosła artystycznego
wykonane z dekorowanego szkła, czyli
z przezroczystej substancji
stanowiącej mieszaninę zakrzepłych
krzemianów (najczęściej sodu, potasu
i wapnia)

Kielich, Wenecja, ok. 1675-1725

Waza ze szkła millefiori, 1872

Kubek, Niemcy, XV-XVI wiek

Emile Galle, waza, 1896

Manfred Heyde, kubek, XIX/XX
wiek

George Bacchus, kielich
grawerowany, poł. XIX w.

Kryształowa karafka, Stany
Zjednoczone, początek XIX wieku

Rene Lalique, Kogut, początek XX
wieku

TKANINA DEKORACYJNA

Tkanina posiadająca wartości
artystyczne i dekoracyjne wykonana
przez artystę lub według jego projektu.
Wyrób włókienniczy z przędzy z
włókien naturalnych, sztucznych lub
syntetycznych, powstający w procesie
tkania przez wprowadzenie między nici
osnowy nici wątku według określonego
wzoru

TAPISERIA

Ogólna nazwa określająca
jednostronną tkaninę o
wielobarwnej, różnorodnej dekoracji:
figuralnej, heraldycznej bądź
zwierzęco-roślinnej. Służącą do
dekoracji ścian, w technice tapiserii
wykonywano także obicia na meble,
ornaty itp.

Dama z jednorożcem, Francja, XV
wiek

ARRAS

Określenie stosowane powszechnie do
2 połowy XVII wieku do wszystkich
tkanin dekoracyjnych wykonanych
techniką tapiserii, wywodzące się od
nazwy francuskiego miasta Arras,
ośrodka produkcji tego typu tkanin w
XIV-XV wieku

Arras Wawelski z monogramem
Zygmunta Augusta, XVI wiek

GOBELIN

Określenie tkanin dekoracyjnych typu
tapiseria stosowane od 1667, gdy na
zlecenie Ludwika XIV rozpoczęto
produkcję tkanin dekoracyjnych w
podparyskiej manufakturze,
odkupionej od rodziny Gobelin

Bitwa pod Zamą, manufaktura
rodziny Gobelin, 1688-1690

MEBLE

Sprzęty użytkowe przeznaczone do
wyposażenia wnętrz mieszkalnych i
publicznych. W odróżnieniu od stałych
elementów wyposażenia wnętrz
(schody, boazeria) meble są
ruchomościami. Oprócz cech
użytkowych meble posiadają też
walory dekoracyjne, reprezentacyjne

Giuseppe Maggiolini, stolik
intarsjowany, XVIII/XIX wiek

Pierre-Antoine Bellangé, krzesła
tapicerowane, ok. 1815

Georges-Alphonse-Jacob
Desmalter, szafka, 1834