Rynek czynników produkcji

Anna Zachorowska-

Mazurkiewicz

Popyt na czynniki
produkcji zależy od:



Kosztów poniesionych na zakup
czynników;



Przychodów ze sprzedaży produktów

Krańcowy przychód z
czynnika produkcji

Określa zmiana przychodu całkowitego

przedsiębiorstwa, jaka nastąpiła w
związku ze sprzedażą krańcowego
produktu danego czynnika
wytwórczego.

Wartość krańcowego
produktu czynnika produkcji

Oblicza się mnożąc wyrażony w

jednostkach fizycznych krańcowy produkt

czynnika wytwórczego przez cenę tego

produktu. W warunkach konkurencji

doskonałej MRP jest tożsamy z MVP, gdyż

jedynie w tej strukturze rynku przychód

krańcowy przedsiębiorstwa ze sprzedaży

każdego wytworzonego produktu jest

równy cenie tego produktu.

Krańcowy koszt czynnika
produkcji

To koszt zatrudnienia jego dodatkowej

jednostki; wysokość tego kosztu
określa zmiana poziomu kosztów
całkowitych ponoszonych przez
przedsiębiorstwo, wywołana
zwiększeniem nakładów określonego
czynnika wytwórczego o kolejną
jednostkę (ceteris paribus)

Krańcowy produkt czynnika
wytwórczego

To zmiana produktu całkowitego, jaka

nastąpiła – przy danych nakładach
pozostałych środków produkcji – w
wyniku zaangażowania w procesie
produkcji dodatkowej jednostki tego
czynnika.

Determinanty popytu na
pracę



Płaca



Wydajność (produktywność) pracy



Popyt na produkt będący wynikiem
pracy

Płaca

To cena pracy, stanowiąca wynagrodzenie za

wykonywaną pracę



Płaca nominalna – kwota pieniężna
otrzymywana jako wynagrodzenie za
świadczoną pracę



Płaca realna – to płaca nominalna podzielona
przez przeciętny poziom cen dóbr nabywanych
w danej gospodarce. Jej poziom wyznacza ilość
dóbr, jaką można nabyć za płacę nominalną.

Podaż pracy

Jest to relacja zachodząca pomiędzy

ilością pracy (najczęściej wyrażoną
przez liczbę godzin pracy), jaką
gotowi są świadczyć ludzie w
określonym czasie, a poziomem płac
(ceteris paribus)

Efekt dochodowy

Wzrost dochodu powoduje zwiększenie

konsumpcji dóbr normalnych, do
których zalicza się także czas wolny.
Efekt dochodowy wynikający ze
wzrostu płacy sprawia, że pracownik
zwiększa konsumpcje czasu wolnego,
ograniczając tym samym czas pracy.

Efekt substytucyjny

Wzrost płacy powoduje zastępowanie

dobra relatywnie droższego dobrem
tańszym. Czas wolny staje się, ceteris
paribus, dobrem droższym w
porównaniu do innych dóbr.
Pracownik zastępuje dobro relatywnie
droższe (czas wolny) dobrem
relatywnie tańszym (czasem pracy).

Dyskryminacja

ekonomiczna

Sytuacja, gdy pracownicy o identycznych, czy

tez bardzo zbliżonych umiejętnościach,
doświadczeniu i wiedzy otrzymują różna
płacę za taką samą pracę oraz różne szanse
otrzymania pracy i awansu zawodowego.

Pracodawcy mogą dyskryminować ze względu

na rasę, narodowość, płeć, pochodzenie
społeczne, poglądy polityczne, religię, wiek,
itp.