Zaburzenia równowagi i
upadki u osób starszych- rola
zespołu terapeutycznego w
opiece nad pacjentem.

Wiek XX

Najbardziej dynamiczny pod
względem przyrostu ludzi na
świecie,
Przyrost oczekiwanej długości życia
zwiększył się o 20 lat,
Obecnie średnio wynosi 66 lat.

Należą do tzw. wielkich problemów
geriatrycznych,
dolegliwości te są odczuwane w
różnym stopniu przez 50- 60% ludzi po
65 roku życia, we własnych
gospodarstwach domowych u 80- 90%
pensjonariuszy klinik geriatrycznych i
domów opieki społecznej.

Zaburzenia równowagi i zawroty głowy

u osób starszych.

Przyczyny zaburzeń

równowagi

Zmiany starcze i chorobowe,
Wpływ niekorzystnych warunków
zewnętrznych,
Brak zdolności wyrównywania równowagi,
Poleganie na wzrokowych źródłach
informacji, niż na sygnałach
kinestetycznych,
Ubytek masy mięśniowej.

Problemy z utrzymaniem

równowagi lub zawroty

głowy.

Wykonuje się standardowe badania
oceniające sprawność funkcjonalną,
Stosowane są testy- m.in. test
Tinnettiego- składa się z 9 zadań
ruchowych, wykonanie oceniane jest
w 3- stopniowej skali od 0 do 2.

Upadek

W medycynie określa się zwykle
jako nagłe wydarzenie, polegające
na utracie równowagi podczas
chodzenia lub innych czynności,
wskutek którego poszkodowany
znajduje się na ziemi , podłodze
lub innej nisko położonej
powierzchni .

Upadki u osób starszych

jako ważny problem

geriatryczny.

najbardziej niepokojący objaw
starzenia się,
często nierozpoznawalne przez
personel medyczny,
(prawdopodobnie dlatego, że ich
analiza nie stanowi stałego
elementu rutynowego wywiadu i
badania przedmiotowego).

Epidemiologia upadków

W Polsce brakuje dokładnych opracowań

na temat liczby upadków osób
starszych i związanych z ich leczeniem
kosztów.
Z badań, spośród osób mieszkających
we własnych domach przynajmniej raz
w roku przewraca się około 35% osób
po 65 roku życia, 40% po 80 roku
życia, a powyżej 90 roku życia odsetek
ten przekracza 50%.

Przyczyny upadków:

Zewnętrzne:



Strome schody,



Zniszczone nawierzchnie ulic,



Wysokie krawężniki,



Śliskie posadzki,



Zawinięte dywany,



Przesuwalne chodniczki,

Przyczyny upadków c.d.:



Progi,



Niedostateczne oświetlenie,



Przewody elektryczne na podłodze,



Brak uchwytów,



Niewygodne obuwie,



Niskie krzesła i fotele.

Przyczyny upadków c.d.:

Wewnętrzne:



Zmiany związane z organizmem
jak i występowaniem chorób,



Inwolucyjne zaburzenia równowagi
i chodu,



Zaburzenia poznawcze,



Zażywane leki.

Następstwa upadków:

Rozwój zespołu poupadkowego,
Złamania,



Unieruchomienie,
Obrażenia tkanek miękkich,
Zmniejszenie aktywności.

Rola zespołu

terapeutycznego w

profilaktyce i leczeniu:

Rola lekarza:



Wytyczenie celu terapii,



Odpowiada za realizację terapii,



Koordynuje prace z innymi
specjalistami.

Rola zespołu

terapeutycznego w

profilaktyce i leczeniu

Rola zespołu geriatrycznego:



Eliminowanie czynników
przyspieszających starzenie się
organizmu,



Minimalizowanie negatywnych
skutków procesu starzenia się.

Rola zespołu

terapeutycznego w

profilaktyce i leczeniu:

Rola pielęgniarki środowiskowo-
rodzinnej:



Przeprowadzenie badania
środowiskowych czynników ryzyka
upadku,



Zwrócenie uwagi rodzinie osoby
starszej na czynniki ryzyka
upadków.

Wysiłek fizyczny a upadki:

U osób podejmujących niewielką

aktywności fizyczną upadki zdarzają

się 3 razy częściej niż u aktywnych i

sprawnych,

Regularny wysiłek:



Pomaga utrzymać niezależność i

zdolność funkcjonowania,



Poprawia stabilność postawy i

równowagi.

Należy zapamiętać, że w pracy z
ludźmi starszymi nie zawsze
wszystko uda nam się przewidzieć i
wszystkiemu zapobiec, ale zawsze
możemy z nimi porozmawiać, a
zwłaszcza cierpliwie wysłuchać.
Jest to wsparcie od którego nie
wolno nam się uchylać.