Międzynarodowy Fundusz

Walutowy

(International

Monetary Fund)

Siedziba IMF, Waszyngton



wyspecjalizowana agenda Narodów

Zjednoczonych;



powołana do życia w wyniku

porozumienia zawartego w trakcie

konferencji w Bretton Woods w lipcu

1944 r.



zaczął funkcjonować od 1. 03 1947 r.



założyły go 45 państw świata w tym

Polska.



Podczas Wielkiego Kryzysu w 1930,

kraje próbowały wesprzeć swoje

gospodarki przez tworzenie przeszkód w

handlu zagranicznym oraz dewaluując

swoje waluty by konkurować ze sobą

na rynkach eksportowych.



Próby te okazały się samobójcze.



Światowy handel gwałtownie spadł co

doprowadziło do spadku stopy

zatrudnienia i poziomu życia w wielu

krajach.



w lipcu 1944 roku, kiedy to przedstawiciele
45 krajów, spotkali się w miejscowości
Bretton Woods, w stanie New Hampshire, w
północno-wschodniej części USA uzgodnili
ramy i filary międzynarodowej współpracy
gospodarczej, które miały być ustanowione
po II wojnie światowej. Uważali, że takie
ramy były konieczne, aby uniknąć
katastrofalnych polityk gospodarczych,
które przyczyniły się do Wielkiego Kryzysu.



Porozumienie o MFW weszło życie grudniu

1945 roku, kiedy pierwszych 29 państw

członkowskich podpisało układ.



Zaczął działalność 1 marca 1947.



W tym samym roku Francja stała się

pierwszym krajem, pożyczającym środki

finansowe od MFW.



MFW rozpoczęło ekspansję w latach 1950 i

1960, kiedy wiele krajów Afryki, które stały

się niezależne złożyło wniosek o członkostwo.



Okres zimnej wojny ograniczał członkostwo w

Funduszu, większości krajów w sowieckiej

strefie wpływów.



Kraje, które przystąpiły do MFW pomiędzy 1945 i 1971 r.

zgodziły się utrzymać stałe kursy walut (wartość ich

walut ustalono w odniesieniu do dolara

amerykańskiego, który zaś miał swój parytet w złocie i

jako jedyna waluta był w pełni wymienialna na złoto –

posiadano tyle złota ile wyemitowano jednostek dolara),

które mogą być zmieniane tylko w sytuacjach tzw.

„Fundamentalnego Zachwiana” w bilansie płatniczym i

tylko za zgodą MFW.



Ten system wartości nominalnej znany również jako

system z Bretton Woods, panował do 1971 r., kiedy rząd

USA zawiesiły wymienialność dolara (i rezerw

dolarowych znajdujących się w posiadaniu innych

rządów) na złoto.



System rozpadł się między 1968 a1973.



W sierpniu 1971 r. prezydent USA Richard

Nixon ogłosił tymczasowe zawieszenie

wymienialności dolara na złoto. Podczas

gdy dolar walczył w latach 60. XX w. z

stabilnością i utrzymaniem parytetu z

Bretton Woods, kryzys, który się rodził

postrzegano jako awarię całego systemu.

Próba ożywienia stałych kursów

walutowych nie powiodła się i do marca

1973 r. upłynniono kursy większości walut.

Stacje
paliwowe w
USA w latach
70. XX - wieku
w czasie
kryzysu
energetyczneg
o

W czerwcu 2009,

Kosovo stało się186 członkiem MFW

W historii MFW wystąpiły z niego tylko 3

państwa, w tym:



Polska (4. 03. 1950 r.)



Kuba



Czechosłowacja.

Polska jest ponownie w MFW

od 12. 06. 1986 r.

S

tatut - cele i zadania Funduszu

zmieniano trzykrotnie.



w 1969 r. w związku z emisją SDR-ów;



w 1978 r. po rozpadzie systemu z
Bretton Woods;



w 1992 r. - do zmiany tej przyczyniła się
Polska, dotyczyła ona niewywiązywania
się ze zobowiązań krajów członkowskich
w stosunku do Funduszu.

1.

Popieranie

międzynarodowej współpracy

walutowej

dzięki powołaniu stałej

instytucji tworzącej mechanizm
konsultacji i współpracy w dziedzinie
międzynarodowych problemów
walutowych.

2.

Ułatwienie ekspansji i wzrostu handlu

międzynarodowego, wzrostu
zatrudnienia i utrzymania realnych
dochodów

, a także rozwoju zasobów

produkcyjnych krajów członkowskich

3. Popieranie

stabilizacji kursów

,

utrzymanie uporządkowanej

wymiany między krajami

członkowskimi i unikanie

deprecjacji walut inspirowanej

przez rywalizację

4. Pomoc w

ustanowieniu systemu

rozliczeń multilateralnych w

zakresie transakcji bieżących oraz

eliminacja ograniczeń

walutowych

,

które przeszkadzają w rozwoju

handlu światowego.

5. Obdarzanie zaufaniem kraje

członkowskie przez

czasowe

oddawanie w ich dyspozycję zasobów

ogólnych Funduszu

w celu

korygowania nierównowagi bilansu

płatniczego bez konieczności

uciekania się do środków

szkodliwych dla narodowej i

międzynarodowej prosperity.

6. Zgodnie z celami wyżej

wymienionymi

zmniejszenie rozmiaru

i skracanie okresu trwania

nierównowagi bilansu płatniczego.



Tworzenie warunków niezbędnych do
stabilizacji finansowej



Utrzymywanie względnej stabilności
walut



Tworzenie ram ułatwiających wymianę
dóbr, usług i kapitału pomiędzy krajami
członkowskimi



Wspieranie wzrostu gospodarczego

Każdy kraj członkowski jest zobowiązany:



do kierowania swoją polityką gospodarczą

i finansową w taki sposób aby utrzymywać

zrównoważony wzrost gospodarczy



popierać stabilizację gospodarczą przez

zapewnienie uporządkowanych warunków

gospodarczych i finansowych



unikać manipulowania kursem walutowym

lub wykorzystywania MFW do osiągnięcia

nieuzasadnionych korzyści



stosować politykę kursu walutowego

zgodnie z zasadami statutu Funduszu.



Rada Gubernatorów

– gubernatorzy i

ich zastępcy (ministrowie finansów

lub prezesi banków centralnych)



Rada Wykonawcza

– 24 dyrektorów

wykonawczych (powoływani przez 5

głównych krajów: Francja, Niemcy,

Japonia, Wielka Brytania, USA, i tzw.

grupy państw)



Dyrektor Generalny

– wybierany

przez RW, prowadzi działalność

bieżącą



Z-ca Dyrektora Generalnego



Dominique Strauss-
Kahn

Od 2 maja 2011
zawieszony, 10
maja sam
zrezygnował



regulacyjna



kredytowa



konsultacyjna

Nadzorowanie stosowanych przez

kraje członkowskie ograniczeń

walutowych i przestrzeganie zasad

kursowych, tj. wprowadzania i

podtrzymywania wymienialności

walut

Dostarczanie krajom członkowskim

środków finansowych na cele

przywracania równowagi bilansu

płatniczego

Stałe forum konsultacji i współpracy

krajów członkowskich

decyduje o:

1.

liczbie głosów, jaką dysponuje dany
kraj (250 + 1 za każde 100 tyś.
SDR)

2.

wielkości i przydziale SDR

3.

wielkości pomocy kredytowej

4.

udziale w Radzie Gubernatorów i
Dyrektorów

Dwie podstawowe metody ustalania:

1. Formuła tradycyjna

-

poziom i struktura dochodu narodowego

- saldo rezerw, złota i walut wymienialnych
- wartość eksportu i importu
- bilans obrotów bieżących

2. Formuła porównawcza

-

obliczanie przypuszczalnej wysokości kwoty

według formuły 1 i porównywanie ze

wskaźnikami podobnego państwa członka

MFW



25%

w SDR lub walucie wymienialnej

wskazanej przez MFW



75%

w walucie narodowej na konto MFW

w banku centralnym w danym kraju

Do 1978 roku:



25% w złocie lub walucie wymienialnej

wskazanej przez MFW



75% w walutach narodowych

Ostatnie podwyższenie kwot członkowskich

– 2008 rok

Możliwości finansowe MFW

= SDR 217 mld (ok.343 mld USD).

Udział w kwocie narodowej MFW

Kraj/region

Aktualny udział w

kwocie

Udział nominalny

USA

17.1

37,149

Unia Europejska

32.4

70,404

Azja

11.5

25,010

Chiny

3.7

8,090

Indie

1.9

4,158

Korea

1.3

2,927

Bliski Wschód i Turcja

7.6

16,426

Turcja

0.5

1,191

Ameryka Łacińska

7.6

16,501

Meksyk

1.5

3,153

Brazylia

1.4

3,036

Afryka

5.3

11,498

Kanada

2.9

6,369

Rosja

2.7

5,945

Szwajcaria

1.6

3,459

Australia

1.5

3,236

Pozostałe kraje członkowskie

9.8

21,317

1

Consented quotas as of May 21, 2007.



Jednostka rozrachunkowa MFW



Forma pieniądza międzynarodowego



Dotąd – dziewięć przydziałów SDR



Kursy ustalano:

1 SDR = 1 USD

(od 1970)

1 SDR = 1 USD sprzed dewaluacji

(1971-1974)

1 SDR = średni kurs ważony 16 głównych walut (

VII 1974-

1980

)

1 SDR = średni kurs ważony 5 głównych walut (

od 1981

)

1 SDR = średni kurs ważony 4 głównych walut (

od I 2001

)



Fundusz walutowy posiada

zasoby

własne i pożyczone.

Zasoby własne funduszu:

- kwoty udziałowe każdego państwa

członkowskiego (złoto, SDR, waluty narodowe)

333 mld USD

(stan na 28/02/2010)

- dochody z lokat
- środki z operacji budżetowych
- emisja SDR
- fundusz powierniczy ze sprzedaży złota

600 mld USD

(

stan na 28/02/2010

)

Zasoby pożyczone

:

- porozumienie pożyczkowe zawarte z Japonią (2

mld USD) - wygasło

- porozumienie pożyczkowe zawarte z Agencją

Monetarną Arabii Saudyjskiej (1,5 mld USD)

-wygasło

-

Generalne Porozumienie Pożyczkowe (General

Arrangaments to Borrow -GAB), 1962 – 11

krajów (17 mld SDR, tj.ok.25 mld USD)

-

Nowe Porozumienie Pożyczkowe (New

Arrangements to Borrow -NAB), 1998 r. -26

krajów (34 mld SDR ,tj. ok.50 mld USD)

12 kwietnia, 2010

NAB podwyższono do ok. 589 mld

USD = 367,5 mld SDR ( + 13 nowych krajów)

-

stand-by arrangements (promesy kredytowe)



ze względu na stopień

uwarunkowania:

1.

Pomoc nieuwarunkowana

2.Pomoc uwarunkowana

:

-

program dostosowawczy wraz z tzw.

kryteriami wykonawczymi



podstawowe udogodnienia kredytowe (1952)

finansowanie udzielane na wsparcie korekty bilansu

płatniczego



rozszerzone udogodnienia kredytowe- trudności związane

częściowo z problemami strukturalnymi, które mogą trwać

dłużej zanim kraj powróci do równowagi makroekonomicznej.



elastyczne udogodnienia kredytowe Flexible Credit Line

(FCL

)

– dla krajów o bardzo dużych problemach

fundamentalnych które dają pewność, że ich polityka

gospodarcza będzie nadal silna, że środki naprawcze zostaną

podjęte w obliczu wstrząsów



udogodnienie w zakresie pomocy awaryjnej tzw.

Emergency Assistance - problemy z bilansem płatniczym

spowodowane klęskami żywiołowymi lub konfliktami

wojskowymi



udogodnienie na rzecz wzrostu gospodarczego oraz

redukcji ubóstwa (Poverty Reduction and Growth

Facility – PRGF)



Udogodnienia na rzecz zmiejszania zadłużenia - Heavily

Indebted poor Countries (HIPC) Initiative, oraz

Multilateral Debt Relief Initiative (MDR);

W 2004 r.

Trade Integration Mechanism

pomoc małym krajom słabo
rozwiniętym w radzeniu
sobie z negatywnymi
skutkami liberalizacji

Rumunia, Węgry, Ukraina

Najwięksi dłużnicy
2010

POLSKA

Jan Vincent

Rostowski

Kwota narodowa:
1,369.0 mln SDR

0.63%

Ilość głosów: 13,940

0,63 %

6 maja 2009 roku MFW przyznał Polsce 20,58 mld USD w
ramach FCL

Polska korzystała ostatnio z podstawowego udogodnienia
kredytowego, które wygasło 4 marca1996.