Obszary
aktywności dziecięcej
Plan
1.Aktywność matematyczna
2.Aktywność artystyczna
3.Aktywność ruchowa
1.Aktywność matematyczna
Edukacja matematyczna – obszar, dziedzina aktywności
w przedszkolu.
Skupia się na:
rozwijaniu aktywności i stymulowaniu rozwoju
operacyjnego rozumowania na poziomie konkretnym
Nauczanie tego obszaru opiera się na :
kształtowaniu pojęć
dostrzeganiu, rozumieniu i przyswajaniu ich własności
opanowaniu określonych umiejętności w toku
zorganizowanej
aktywności intelektualnej, werbalnej, emocjonalnej i
sensomotorycznej dziecka.
Aktywność dzieci może być podyktowana przez operacje
tkwiące
w matematyce.
Wyraża się poprzez: wykonywanie czynności konkretnych,
wyobrażonych oraz pomyślonych – abstrakcyjnych.
Aktywność matematyczną dziecka można określić jako
ogół jego działań związanych z kształtowaniem pojęć i
rozumowań typu matematycznego, stymulowanych
przez różnego rodzaju sytuacje i zadania.
Aktywność matematyczna obejmuje czynności
myślowe, ujawniające się w różnych sytuacjach
wychowania i nauczania
oraz te nakierowane na tworzenie lub badanie pojęć
oraz rozumowań.
Dziecko w wieku przedszkolnym wchodzi w etap
rozumowania
operacyjnego na poziomie konkretnym.
Myślenie związane jest z działaniem na konkretach.
Dzieci osiągają poziom rozumienia operacyjnego w
różnym czasie nie zawsze w momencie rozpoczęcia
edukacji szkolnej.
Wskaźniki dojrzałości dziecka do uczenia się
matematyki (płaszczyzna matematyczna, społeczna i
emocjonalno-motywacyjna)
Płaszczyzna matematyczna:
zdolność do rozumowania operacyjnego na poziomie
konkretnym (porównywania liczebności zbiorów,
łączenie elementów zbioru w pary)
porządkowanie elementów zbioru
zdolność do rozumowania operacyjnego w zakresie
ustalania stałości masy
zdolność do rozumowania operacyjnego w zakresie
ustalania objętości cieczy
zdolność do rozumowania operacyjnego na poziomie
konkretnym w zakresie czasu i przestrzeni
umiejętność liczenia przedmiotów
Ważne:
pozytywne nastawienie dzieci do matematyki, do
samodzielnego rozwiązywania zadań matematycznych
pokonywanie trudności typu intelektualnego
zdolność do integrowania oraz syntetyzowania
czynności poznawczych i motorycznych
odporność emocjonalna na stres i inne emocje
ujemne
Niektóre przedszkolaki:
nie są dostosowane społecznie i emocjonalnie do
przedszkola
nie potrafią wysiedzieć na dłuższych zajęciach, skupić
się na nich
są wystraszone, zalęknione, płaczliwe
mogą być nadpobudliwe, zbyt ruchliwe
należy zwracać uwagę na odporność dziecka na stres
Istotne:
oswajanie dzieci w wieku przedszkolnym z
matematyką
stwarzanie sytuacji w których pojawia się ona w
sposób naturalny
porządkowanie, robienie zakupów, gry i zabawy
matematyczne
Praca ucznia organizowana w dobrej atmosferze.
„Dasz sobie radę’’
„Wiem, że potrafisz’’
„Pomogę Ci, jak będziesz potrzebował pomocy”
Doceniamy:najmniejsze osiągnięcia dzieci
Niedopuszczalne: złośliwe uwagi na temat dziecka,
krytykowanie go za popełnione błędy
Organizowanie edukacji
matematycznej:
- poznanie doświadczeń dziecka
- określenie dotychczasowych predyspozycji
matematycznych
Dzieci 5,6 letnie mogą posiadać doświadczenia z
zakresu:
• klasyfikowania, porównywania i porządkowania
przedmiotów na podstawie wyróżnionych właściwości
jakościowych przedmiotów
- koloru, kształtu, wielkości, ciężaru, objętości
• stosunków przestrzennych i wielkościowych
np. bliżej-dalej, niżej-wyżej, z prawej-z lewej, większy-
mniejszy, wyższy-niższy
• rozpoznawania i nazywania niektórych kształtów
geometrycznych
• posługiwania się liczbami: ustalania liczebności
przedmiotów w zakresie 10, znajomości liczebników i
cyfr, dodawania i odejmowania na poziomie konkretnym
w zakresie 10.
Poziom doświadczenia dzieci może być różny
Zadania nauczyciela:
- rozpoznanie doświadczeń, określenie dojrzałości do
nabywania umiejętności matematycznych
- wyrównywanie szans edukacyjnych dzieci
- stymulowanie ich potrzeb w zakresie edukacji
matematycznej
Podstawa programowa
Trójetapowy plan działania:
I etap (2 miesiące) Indywidualna diagnoza
doświadczeń matematycznych dziecka
- gry i zabawy matematyczne
- gotowość do aktywności matematycznej
- indywidualizacja
- właściwe zaplanowanie procesu wychowawczo-
dydaktycznego
II etap (2,3 miesiące) – przejściowy – zabiegi
dydaktyczno – wyrównawcze
• ustalenie działań wyrównujących braki
• opracowanie zabiegów dydaktyczno –
wyrównawczych ukierunkowanych na wyrównanie
kompetencji matematycznych dzieci
III etap – stymulowanie rozwoju kompetencji
matematycznych
• rozwijanie i stymulowanie poprzez gry i zabawy
doświadczeń matematycznych ucznia (osiągnięcie
zakładanych kompetencji)
• dalsze rozwijanie kompetencji matematycznych
Planowanie pracy:
określenie umiejętności, którą uczeń ma zdobyć
powiązanie umiejętności z aktywnością
matematyczną
dobranie czynności, które wyrażają tę aktywność
dobranie sytuacji dydaktycznych, formułowanie
pytań i poleceń
Klasyfikacja
- ważna w edukacji matematycznej.
Czynności klasyfikowania – wstępny etap tworzenia
pojęć matematycznych i ich definiowania,
wprowadzenie do rozważań o zbiorach i ich elementach.
Dziecko: układa, klasyfikuje obiekty, tworzy kolekcje –
zwierzęta, zabawki, rzeczy do ubrania itd.
Etap I Diagnoza doświadczenia ucznia w zakresie
klasyfikowania
działania spontaniczne, bliskie dziecku związane z
otaczającą go rzeczywistością
naturalna motywacja działań związanych z
klasyfikacją
porządkowanie przedmiotów – wykorzystanie
codziennych sytuacji
Sytuacja znana dziecku i nowa
Nieznana – fałszowanie obserwacji dotyczącej
aktywności matematycznej
Uwzględniamy sytuacje, w których występuje:
wybór dwóch przedmiotów posiadających wspólną
cechę, np. kolor, kształt, wielkość
klasyfikacja na poziomie wielu par, np. ołówek,
piórnik, tornister (ołówek nosi się w piórniku, a piórnik w
tornistrze)
tworzenie kolekcji, np. przedmioty wykorzystywane w
życiu codziennym w określonej sytuacji, np. przybory do
higieny ciała (mydło, gąbka, szampon…)
Sytuacja dydaktyczna 1 – organizowanie sali zajęć
Dzieci przynoszą do przedszkola ulubione zabawki –
piłki, misie, lalki, samochodziki, książki, skakanki,
maskotki itd.
Nauczyciel proponuje ułożyć je w regale.
Przedszkolaki przedstawiają propozycje :
zabawki dla dziewczynek na jednej półce (lalki,
skakanki)
zabawki dla chłopców na drugiej półce (piłki,
samochodziki)
Ale czy miśki i ksiązki da się rozdzielić ?
Wspólne dla chłopców i dziewczynek:
- misie
- maskotki
- książki
Inna propozycja uporządkowania przedmiotów:
Ze względu na inną wybraną cechę na jednej półce
wszystko do zabawy w sali (lalki, miśki, maskotki,
samochodziki), na drugiej książki do czytania, na
trzeciej wszystko do zabaw sportowych (piłki, skakanki).
Dzieci mogą zasugerować by osobno:
ułożyć lalki
miśki i maskotki
książki
samochodziki itd.
Obserwujemy wnikliwie przedszkolaków
Uzyskujemy informacje o :
sposobie myślenia dzieci
zachowaniach w grupie rówieśniczej
przedstawianiu propozycji, porządkowaniu rzeczy
ustalaniu czy dany przedmiot pasuje do pozostałych
sposobie uporządkowania biorąc pod uwagę inne
cechy przedmiotów
dojrzałości lub jej braku do uczenia się matematyki
Etap II Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez
dopasowanie zabiegów do jego indywidualnych potrzeb
Diagnoza problemów dzieci (I etap)
Problemy mogą dotyczyć:
matematyki
klasyfikowania (tworzenie pary, wielu par, kolekcji)
sfery emocjonalno – motywacyjnej lub społecznej
Deficyty mogą dotyczyć:
klasyfikacji na poziomie par i wielu par (łańcuszków) –
zabawy kartami obrazkowymi, budowanie z kart
obrazkowych historyjek
tworzenia kolekcji – porządkowanie kart obrazkowych,
zestawiania tych spośród nich, które łączą wspólne cechy
tworzenia oddzielnych grup – organizowanie zabawy
klockami, segregowanie ich ze względu na kolor, kształt,
wielkość
Od dziecka wymagamy:
• wykonywania działań wzajemnie odwrotnych,
wyrażanych poprzez gest, słowa, rysunek na konkretnych,
materialnych przedmiotach (faza I manipulacyjna)
Sytuacja dydaktyczna 2 – historyjki obrazkowe
nauczyciel opowiada o pracy lekarza
dziecko wybiera spośród kart obrazkowych te, które
pasują do opowiadania
samo proponuje jakąś historyjkę obrazkową
Sytuacja dydaktyczna 3 – wycieczka do parku
nauczyciel idzie z dziećmi do parku
dzieci obserwują drzewa – badają ich wielkość, kształt
liści, kolor kory
klasyfikują je, wyróżniając, np.
• drzewa niskie, średnie i wysokie
• drzewa o białej korze (brzozy)
• pozostałe różne gatunki drzew (kasztanowce,
jarzębiny, dęby, lipy itd.)
Etap III Stymulowanie i rozwijanie kompetencji
matematycznych dziecka
Przyśpieszenie przejścia (5, 6 latki) na poziom
operacyjnego klasyfikowania:
segregowanie na wiele sposobów (giętkość
rozumowania) – kształt, grubość, wielkość
ustalenie kryterium segregowania (konsekwencja) –
według wielkości, a potem że względu na inną cechę.
przestrzeganie kryterium porządkowania (wyróżnione
i określone cechy ) – rozstrzyganie, czy dany przedmiot
pasuje do ustalonych kolekcji.
Działania stymulujące aktywność matematyczną
(przyśpieszenie etapu operacyjnej klasyfikacji), dziecko:
wydziela cechy przedmiotu i segreguje przedmioty
według danej cechy
wydziela zbiór z daną cechą
określa kryterium przynależności przedmiotu do
danej klasy
ustala, czy przedmiot ma daną cechę czyli czy należy
do danego zbioru.
Zadania:
• Poukładaj (posegreguj, porozdzielaj ) przedmioty, tak
aby był porządek.
• Co wspólnego mają przedmioty X i Y ?
• Czy się różnią od przedmiotu Z ? Dlaczego ?
• Podzieliłeś przedmioty na grupy względem pewnej
cechy. Do której grupy zaliczyłbyś przedmiot X ?
Dlaczego ?
Sytuacja dydaktyczna 4 – zabawa klockami
Klocki LEGO różnej wielkości: grube, cienkie, z różną
liczbą wypustek, w różnych kolorach, etykiety –
kartoniki z rysunkami różnych klocków, różnobarwne.
nauczyciel mówi: proszę tylko czerwone (kładzie
przed dzieckiem kartonik o barwie czerwonej
egzekwując od przedszkolaka wypowiadanie branych
pod uwagę cech.
Zabawę dowolnie modyfikujemy
np.wybrać klocek i poprosić dziecko o wybranie tych
kartoników, które najlepiej go charakteryzują.
Obserwujemy zachowania dzieci, czy zbyt długie
operowanie klockami znużyło ich
„Schowany klocek’’ – zabawa E.Gruszczyk – Kolczyńskiej
Dorosły chowa klocek a druga strona zadaje pytania
dotyczące jego wyglądu – kolor, grubość, itd.
Celem jest ustalenie wyglądu schowanego klocka.
Sytuacja dydaktyczna 5 – dzieci urządzają sklep
dziecko dostaje 4 duże kartoniki z rysunkami regałów
sklepowych i mniejsze kartoniki z rysunkami towarów (po kilka
każdego rodzaju) – chleb, dwa rodzaje bułek, rogal,
obwarzanek, trzy rodzaje jabłek, gruszka, banan, winogron,
cytryna, marchewka, pietruszka, pomidor, ziemniak, por,
mleko, śmietana, kefir, jogurt
zadaniem przedszkolaków jest rozłożyć towar na półkach, tak
aby w sklepie panował porządek
Czynności oddzielania jednych grup przedmiotów od innych
(odsuwanie, gromadzenie w różnych ustalonych miejscach
konkretnych przedmiotów).
dyskusja ukierunkowana na wydzielenie cech wspólnych
towarów, pozwalających na ustawienie ich na jednej półce.
dzieci określają cechy przedmiotów nadając ich kolekcjom
określone nazwy – owoce, nabiał, pieczywo, warzywa
nauczyciel informuje, że do sklepu przywieziono towar –
chleby, mandarynki i kiełbasę, prosi aby dzieci ustawili je na
swoich półkach
przedszkolak dostaje odpowiednie przedmioty (rysunki)
rozmowa (uzasadnienie rozmieszczonych towarów)
Podstawa programowa – 23 XII 2008 r.
Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z
edukacją matematyczną
Dziecko kończące przedszkole:
liczy obiekty i rozróżnia błędne liczenie od
poprawnego
wyznacza wynik dodawania i odejmowania,
pomagając sobie liczeniem na palcach lub na innych
zbiorach zastępczych
ustala równoliczność dwóch zbiorów, posługuje się
liczebnikami porządkowymi
rozróżnia lewą i prawą stronę, określa kierunki i
ustala położenie obiektów
wie na czym polega pomiar długości, zna proste
sposoby mierzenia: krokami, stopa za stopą
zna stałe następstwo dni i nocy, pór roku, dni
tygodnia, miesięcy w roku
2.Aktywność artystyczna
Sztuka i związana z nią działalność artystyczna to
ważne elementy wszechstronnego rozwoju dziecka.
Sztukę należy rozumieć, wzbogaca ona nasze życie,
czyni je piękniejszym, pełnym radości i poczucia
szczęścia.
Należy od wieku przedszkolnego:
organizować kontakt z dziełami sztuki
rozwijać zainteresowania działalnością artystyczną
Proces wychowania estetycznego nie może ograniczać
się do przypadkowych kontaktów ze sztuką,
Języka sztuki należy się uczyć aby zrozumieć przesłanie
artystyczne dzieł z wielu jej dziedzin.
Okres dzieciństwa nie tylko przygotowuje jednostkę do
dorosłego życia, ale ma wartość autonomiczną, którą
jest aktywność.
Wychowanie estetyczne to nie tylko organizowanie
kontaktów dzieci ze sztuką oraz jej percepcja ale także
własna twórczość artystyczna oraz wykonawstwo czyli
odtwórczość
Kształtowanie postawy twórczej aktywność
artystyczna
Nauczyciel autorytet, przedstawiciel realnie
istniejącego świata
Wychowanie estetyczne głębokie poznanie
rozumienie oraz
przeżycie wartości dzieł sztuki
Gry i zabawy dziecięce
Zabawy umuzykalniające (słuch, poczucie rytmu)
Zabawy z piosenką
Zabawy taneczne
Plastyczna ekspresja twórcza
Przedszkole powinno dzieciom:
stworzyć możliwości kontaktu ze sztuką
pozwolić na to, by mogły wyrażać siebie, swoje stany
emocjonalne
pozwolić rozwijać różne formy ekspresji artystycznej, np. taniec,
śpiew, teatr, plastykę itd.
Dziecko uczestniczące w działalności artystycznej:
• rozładowuje swoje napięcia emocjonalne
• rozwija kreatywność i wyobraźnię
• odkrywa nowe wartości estetyczne
• przyjemnie spędza czas
Zajęcia plastyczne przedszkolaków:
zaspakajają potrzeby dziecka
mogą być wyrażone za pomocą gestu, manipulacji,
odkrywania, przekształcania, układania, wycinania, inwencji,
naśladownictwa przy wykorzystaniu różnych technik i materiałów.
Nauczyciel w przedszkolu inspirując twórczość plastyczną dzieci
prezentuje techniki:
- wycinanie - modelowanie
- grawerowanie - przybijanie
- lepienie
- rysowanie
materiały:
- papier - kora
- słoma
- metal
- tkanina - sznurek itd.
W ekspresji plastycznej dziecka pojawiają się takie elementy
jak:
- rola kreski, jej sens
- rola światła w pojawianiu się przestrzeni i ujmowaniu dzieł
przestrzennych
- rola koloru (nasycenie, odcień)
Rzeczowa ocena dziecięcych rysunków i malowanych obrazków.
Kryteria oceny:
temat pracy
graficzne ukształtowanie przedmiotów, postaci
kompozycja, rozmieszczenie i powiązanie różnych
elementów plastycznych
Dziecko często przejawia tendencje do:
- uproszczonego
- zgeometryzowanego
- schematycznego przedstawiania rzeczy i istot
Przechodzi ono w przedszkolu od nieudolnego
gryzmolenia do przedstawienia bardziej poprawnych
wizji postaci, rzeczy, scen
i zdarzeń.
Ekspresja muzyczna dzieci w wieku przedszkolnym
Muzyka – sztuka uniwersalna, posługująca się głosem i
instrumentem. Przemawia do dziecka poprzez zjawiska
słuchowe, jest nośnikiem ludzkich: uczuć, emocji,
nastrojów i potrzeb estetycznych.
Zajęcia muzyczne w przedszkolu:
powinny kształcić słuch, głos dziecka, poczucie
rytmu, wrażliwość na piękno muzyki artystycznej
mają umożliwić ekspresję odtwórczą, twórczą i
percepcyjną
Należy:
- rozwijać zainteresowania muzyczne dzieci
- przygotować je do percepcji muzyki, uczestnictwa w
koncertach
Organizowanie kontaktów przedszkolaka ze sztuką
odbywa się poprzez:
• śpiewanie piosenek
• opanowanie podstaw techniki gry na dziecięcych
instrumentach muzycznych
• ćwiczenia muzyczno – ruchowe
• tworzenie melodii, rytmu, form muzycznych
• słuchanie muzyki
Podstawowa forma aktywności muzycznej dziecka –
śpiew, muzyka wokalna
Kryteria wyboru piosenek w przedszkolu:
- treść
- melodia dostosowana do możliwości głosowych i
słuchowych dziecka
- walory artystyczne piosenki (czynność śpiewania,
tematyka o charakterze zabawowym).
Dziecko śpiewa chętnie, jeśli towarzyszy temu:
ruch
taniec
pantomima
Instrumenty muzyczne
Ekspresja ruchowa przy muzyce
-rozwój muzykalności dziecka, estetycznej wrażliwości,
kreatywności muzycznej
Twórczość muzyczna przedszkolaków powinna
przybierać formę improwizacji:
wokalnej
instrumentalnej
wokalno – instrumentalnej
ruchowej
4 grupy muzycznych zadań twórczych:
• improwizowanie ruchu
• tworzenie melodii
• tworzenie rytmu
• tworzenie form muzycznych z elementów improwizacji
wokalnej, rytmicznej i ruchowej.
Twórczość muzyczna – cała grupa, nie pomijamy
żadnych dzieci
Umiejętność aktywnego słuchania muzyki kształcimy u
dziecka poprzez różne ćwiczenia i techniki
wspomagające.
Ćwiczenia:
pamięciowego opanowania głównej melodii utworu
spostrzegania rytmów czy brzmienia instrumentów
rozwijające spostrzegawczość kontrastów
dynamicznych
Techniki:
słuchanie interpretujące, programowe – opisywanie
muzyki za pomocą treści pozamuzycznych
słuchanie programowo – analityczne – interpretacja
treści zgodnie z tytułem, przeżywanie
Słuchanie muzyki bywa też czynnością mimowolną
Płytoteka, podręczniki – przewodniki dla nauczycieli,
melodyczna intuicja.
Dzieciom prezentujemy utwory:
• wokalne
• instrumentalne
• rytmiczne
• taneczne (szybkie – wolne)
• programowe (15-30 sekund, krótkie)
Ekspresja teatralna przedszkolaków
Inscenizacja, drama edukacyjna, sztuka teatralna
Podstawa programowa 23 XII 2008 r.
Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.
Dziecko kończące przedszkole :
śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru, łatwe piosenki
ludowe, chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, tańcach,
muzykowaniu
dostrzega zmiany dynamiki, tempa, wysokości dźwięku utworu
muzycznego, wyraża je, pląsając lub tańcząc
tworzy muzykę, korzysta z instrumentów perkusyjnych,
improwizuje ją ruchem
słucha muzyki, muzyki poważnej.
3.Aktywność ruchowa dzieci
Wychowanie fizyczne – priorytetowa rola
Zadaniem edukacji fizycznej jest: przygotowanie
przedszkolaka do trwałych zachowań, do uczestnictwa
w kulturze fizycznej, przez całe dalsze życie do
twórczego jej wzbogacania i rozwijania.
Kultura fizyczna to sfera wartości autotelicznych i
instrumentalnych.
Autoteliczny – będący celem samym w sobie, wartość
sama w sobie, naczelna, centralna, zajmuje
najważniejsze miejsce w hierarchii wartości.
Dzieci swoje zachowania podporządkowują potrzebom
hedonistycznym, utylitarnym i agonistycznym.
Potrzeby hedonistyczne – odczuwanie przyjemności
udziału w zabawach i grach ruchowych i tym samym
zaspokajanie głodu ruchu.
Utylitarny charakter zachowań daje korzyści
praktyczne: wiedzę, umiejętności ruchowe, rozwój
zdolności motorycznych.
Rywalizacja sportowa, współzawodnictwo daje
możliwości kształtowania i doskonalenia sprawności
fizycznej, jest przejawem wzoru agonistycznego
agonistyczny – związany z walką, rywalizacją.
Powinnością pedagogiczną nauczyciela jest troska o
prawidłowy rozwój i zdrowie dzieci
Dziecko w wieku przedszkolnym charakteryzuje ciągła
gotowość do ruchu, systematyczne doskonalenie
naturalnej motoryczności, której towarzyszą jeszcze
synkinezje, ruchy niedostosowane do tempa pracy,
zamaszyste, silne.
Dzieci w tym wieku szybko się męczą, wykonując
monotonny wysiłek i zniechęcają do czynności
wymagających dokładności i precyzji. Są niecierpliwe.
Należy zapewnić przedszkolakom warunki do rozwoju
aktywności, stymulacji i właściwego ukierunkowania
umiejętności ruchowych.
Ważne są:
różnorodność zajęć ruchowych
częstotliwość
czas trwania
intensywność wysiłku
Aktywność ruchowa – jedna z podstawowych potrzeb
człowieka
w każdym okresie życia, znaczenia nabiera w
dzieciństwie, kiedy jest niezbędna dla prawidłowego
rozwoju.
Rodzice i nauczyciele powinni zdawać sobie sprawę, iż
odpowiednio dobrany i stymulowany wysiłek fizyczny
warunkuje prawidłową pracę i rozwój wszystkich
narządów i układów młodego organizmu. Zwiększa on
odporność na infekcje poprzez korzystny wpływ na układ
immunologiczny, rozwija i kształtuje kościec, układ
mięśniowy, układ krążenia i oddechowy.
Aktywność ruchową gwarantującą stosowanie
różnorodnych ruchów w nieskrępowanej formie,
sprawiających przyjemność, dających odprężenie
psychiczne, będących ważnym zabiegiem higieniczno –
zdrowotnym rozwijającym sprawność fizyczną
zapewniają gry i zabawy ruchowe.
Gry i zabawy ruchowe – przejaw aktywności i pasji
działania, podstawowa i dominująca forma działalności
dziecka w przedszkolu.
Ćwiczenia gimnastyczne o charakterze zwinnościowo –
akrobatycznym, skoki przez niskie przyrządy, ćwiczenia
kształtujące.
Muzyka, taniec, śpiew – kształtuje sprawność,
osobowość, oddziałują wychowawczo, wyrabia poczucie
rytmu ,harmonii, estetycznych nawyków ruchowych
,koordynację i piękną prawidłową postawę.
Podstawa programowa 23.XII.2008 r.
5.Wychowanie zdrowotne i kształtowanie
sprawności fizycznej dzieci.
Dziecko kończące przedszkole :
dba o swoje zdrowie, zaczyna orientować się w
zasadach zdrowego żywienia
dostrzega związek pomiędzy chorobą a
leczeniem, poddaje się leczeniu
jest sprawnie fizycznie lub sprawne w miarę
swoich możliwości
uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach,
grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku
Dziękuję
za uwagę