Emocje jako rodzaj
zjawisk
świadomych.
Teoria Jamesa –
Langego
Teoria Jamesa – Langego jest
najbardziej znaczącą koncepcją
emocji , nieco odbiegającą od
tradycyjnej psychologii
świadomości. W podręcznikach
psychologii zwykle przytaczana
jest jako pierwsza, gdyż jest po
prostu najwcześniejsza
Teoria ta została sformułowana
niezależnie przez ojca psychologii
amerykańskiej Wiliama Jamesa
oraz duńskiego fizjologa Carla
Langego i od nazwisk swoich
twórców przybrała nazwę teorii
Jamesa-Langego
Rozumowanie Jamesa opierało
się na założeniu, że działanie
człowieka poprzedza odczucie
stanu emocjonalnego. Jamesowi
chodziło głównie o działania
instrumentalne oaz ekspresyjne .
Istotę myślenia Jamesa oddaje
następujący cytat : ,,Moja teza
stwierdza, że zmiany fizjologiczne
wynikają bezpośrednio ze
spostrzeżenia pewnego
pobudzającego faktu i odczucie
(feeling) tych zmian jest emocją”
EMOCJA – to świadomość zmian
cielesnych, które zdaniem
badaczy są specyficzne dla
poszczególnych emocji.
Otóż powszechnie uważa się, że
emocje są spowodowane
uświadomieniem sobie jakiegoś
bodźca znaczącego (np.
zagrażającego - niedźwiedzia), co z
kolei powoduje zmiany somatyczne
(np. przyspieszone bicie serca) i
zmiany behawioralne (np. ucieczkę).
Teoria Jamesa-Langego proponuje inną kolejność
występowania tych czynników:
1.
Najpierw zauważony zostaje bodziec (np. niedźwiedź).
2.
To spostrzeżenie powoduje zmiany somatyczne
(przyspieszone bicie serca) i behawioralne (ucieczka)
3.
Zmiany somatyczne i behawioralne są interpretowane
przez podmiot jako emocja (strach).
Oznacza to, że według tej teorii, nie uciekam bo boję
się niedźwiedzia, lecz boję się niedźwiedzia, ponieważ
uciekam.
Sekwencja zdarzeń prowadzących do
pojawienia się emocji w świetle teorii
Jamesa – Langego :
Zdarzenie (wyzwanie adaptacyjne)
->
Spostrzeżenie zdarzenia
->
Pobudzenie
ośrodkowego układu nerwowego
->
Pobudzenie autonomicznego układu
nerwowego
->
Uczucie- spostrzeżenie
odpowiedzi peryferyjnej
->
Odpowiedź
peryferyjna (np.wzrost tętna, pocenie się)
James posługiwał się przykładem
niedźwiedzia :
- po odebraniu informacji na temat jakiegoś
bodźca (np. widok niedźwiedzia),
- następuje jego interpretacja (np. że
niedźwiedź może nas rozszarpać )
- Pojawia się pobudzenie OUN, które
przekłada się na pobudzenie AUN
(sterującego pracą narządów wew.).
Przejawia się to w :
- przyspieszeniu lub zwolnieniu akcji
serca,
- we wzroście ciśnienia krwi,
- zmianach rytmu oddychania,
- zmianach elektrycznego przewodnictwa
skóry.
Po zarejestrowaniu i zinterpretowaniu tych
zmian jednostka zaczyna doznawać
specyficznych uczuć
Ponieważ w teorii Jamesa – Langego
określona jest ścisła sekwencja czasowa
wymienionych zmian, próby jej weryfikacji
odwoływały się do sytuacji, w których w
skutek pewnych uszkodzeń
neurologicznych niemożliwe było
spostrzegania zmian sterowanych przez
AUN. Takie sytuacje występują u ludzi z
uszkodzeniami rdzenia kręgowego.
Badania tego typu prowadziło wielu
autorów.
Badanie Hohmana :
Stwierdził on,że osoby z uszkodzeniami rdzenia
kręgowego przejawiały pewne upośledzenie
przeżywania emocji. Oto przykład wypowiedzi jednego z
jego badanych, który w czaie burzy wypadł z łódki do
wody : ,,Wiedziałem, że tonę i oczywiście czułem obawę
lecz nie czułem, że jestem w szponach panicznego
strachu, w których jak przypuszczam, znalazłbym się
wcześniej.” Badani Hohmana wspominali także o tym,
że ich gniew nie był gniewem ,,gorącym”. Wiedzieli że
są rozgniewani, ale nie wybuchali.
Badania Hohmana potwierdziły teorię Jamesa –
Langego.
Badanie Bermonda,
Nieuwenhuyse,
Fasottiego i
Schuermana :
Stwierdzono, że osoby nie mogące
spostrzegać swojego pobdzenia
AUN zachowywały się dokładnie
odwrotnie w stosunku do
oczekiwań wyprowadzonych z
teorii Jamesa – Langego. Zamiast
odczuwać słabsze doznania
emocjonalne, badani doświadczali
silniejszych uczuć.
Badanie Deady, North i
O’carroll :
Nie wykryli oni istotnych różnic między osobami z
uszkodzeniami rdzenia kręgowego a osobami z
grupy kontrolnej pod względem poziomu
świadomości emocjonalnej oraz ekspresyjności.
Warto dodać, że ważną rolę odgrywa tu czas jaki
upłynął od uszkodzenia rdzenia. Bezpośrednio
po uszkodzeniu rdzenia zmiany w
funkcjonowaniu emocjonalnym są bardzo duże,
ale można je przypisać oddziaływaniu traumy, a
nie brakowi informacji zwrotnej z narządów wew.
Po 4 latach życie emocjonalne i społeczne
badanych pacjentów wracało do normy
.
Istnieją dwa ujęcia emocji
jako rodzaju zjawisk
świadomych :
Ujęcie introspekcjonistyczne :
Głównym przedmiotem zainteresowań
introspekcjonistów była analiza świadomości
uwzględniająca wzajemne relacje pomiędzy
uczuciami a innymi procesami psychicznymi.
Godne uwagi jest wskazanie w koncepcjach
introspekcjonistycznych na związek uczuć z
czynnościami narządów wew.
Najbardziej znaczącą koncepcją emocji jest
właśnie TEORIA JAMESA – LANGEGO.
Ujęcie fenomenlogiczne :
Emocje są tu określane jako świadome
przeżycia pełne przedmiotowych
treści. Odmienność tej koncepcji
wynika ze specyficznego podejścia
do problemów źródeł poznania.
2 główne koncepcje :
M. Scheler wyróżnia 2 formy poznania :
intelektualną i emocjonalną.
Największe znaczenie dla Schelera
mają wartości. Emocje są formą
poznania wartości. Emocja poznaje
wartość w sposób aprioryczny i
bezpośredni. Wartość jest dostępna
naocznemu oglądowi emocjonalnemu.
Buytedijk – celem psychologii
fenomenologicznej jest analiza
przeżywania uczuć w różnych sytuacjach,
obejmująca łącznie percepcję, myślenie i
uczucia. W odróżnieniu od Schelera
Budytedijk uważa uczucia za
spontaniczne i nieintencjonalne
,pokrewne wrażeniu lub pobudzeniu.
Koncepcja Jamesa – Langego
spotkała się z licznymi zarzutami
krytycznymi lecz uważa się,że
sformułowane w niej poglądy stały
się inspiracją do badań nad naturą
emocji i związkami pomiędzy
procesami emocjonalnymi i
fizjologicznymi.
Teorię tą uparcie krytykował
Walter Cannon. Zwrócił on
uwagę na to, że siedliskiem
emocji nie jest AUN i narządy
wewnętrzne lecz mózg.
Koniec