Polityka Bezpieczeństwa

Austria funkcjonuje w grupie państw neutralnych, jednak bardzo elastycznie
określa swoją politykę neutralności. Od momentu kiedy Austriackie Zgromadzenie
Narodowe przegłosowało 26 października 1955 roku, Federalną Ustawę
Konstytucyjną o austriackiej neutralności, wydawało się że będzie ona oparta na
modelu Szwajcarskim. Pierwotnie polityka bezpieczeństwa tego państwa opierała
się na trzech filarach:

• aktywnej polityce zagranicznej,

• wewnętrznej stabilności i pokoju
społecznym,

• wiarygodnej polityce obrony.

Neutralność Austrii jednak bardzo szybko okazała się inna niż Szwajcarska.
Było to wynikiem przystąpienia Austrii do organizacji międzynarodowych:

1.

w Grudniu 1955 roku, Austria przystąpiła do ONZ

–

w 1991 roku, zaczęła dominować prawna interpretacja Karty Narodów Zjednoczonych, która tworzy precedens w jej neutralności

2.

w 1995 roku Austria stała się członkiem Unii Europejskiej

–

Artykuł 24f został dodany do konstytucji Austrii by członkostwo w WPZiB nie było ograniczone przez Akt Neutralności

–

Po ratyfikacji traktatu Amsterdamskiego, austriackie Zgromadzenia Narodowe w 1998 roku dodało kolejną zmianę do konstytucji,

dzięki czemu Austria może brać w całym spektrum „Misji Petersbergskich”, w tym w misjach bojowych w kontekście zarządzania

kryzysowego, w ramach środków chroniących pokój.

Obecnie o suwerenności Austrii decyduje
przyszłość rozwoju jej polityki bezpieczeństwa.
Jakkolwiek, lepsza dla Austrii jest integracja z
międzynarodowymi

strukturami

bezpieczeństwa,

skuteczniejsze

będzie

bronienie własnego interesu bezpieczeństwa i
pokojowych

celów

poprzez

tworzenie

stabilnego i pokojowego środowiska.

Inne zadania austriackich Sił

Zbrojnych:

•

obrona ustanowionych konstytucyjnie

instytucji i swobód demokratycznych

ludności

•

zapewnienie porządku i bezpieczeństwa

wewnątrz kraju

•

zapewniane wsparcia na wypadek klęsk

żywiołowych i katastrof o wyjątkowo

dużej skali.

Głównym zadaniem Sił Zbrojnych Austrii jest
militarna obrona kraju. To zadanie jest
prowadzone na zasadach systemu milicji.
Ponieważ

Austria

stała

się

członkiem

Organizacji Narodów Zjednoczonych, UE i
Programu Partnerstwo dla Pokoju zagraniczne
zadania wzrosły na znaczeniu.

Struktura armii
austriackiej

Rola organizacji międzynarodowych i udział

Austrii

Dziś bezpieczeństwo i stabilność najlepiej może być
zagwarantowana

przez

współpracę

w

funkcjonujących

uzupełniających się wzajemnie instytucji wsparcia. Należą do
nich ONZ oraz UE w szczególności na europejskim i
transatlantyckim poziomie, NATO z jego Partnerstwem dla
Pokoju, Rada Partnerstwa Euro-Atlantyckiego oraz OBWE i Rada
Europy. Aktywny udział w działaniach zapobiegających
konfliktom oraz zarządzaniu kryzysowym jest ważnym elementem
polityki bezpieczeństwa Austrii. Dlatego Austria ciągle dąży do
ulepszenia jej zdolności zarządzania kryzysowego w sektorach
cywilnym i militarnym.

Doktryna Bezpieczeństwa i Obrony

Podobnie jak inne państwa, Austria była zobowiązana do dostosowania swojej
polityki bezpieczeństwa i obrony na różnorodne i daleko idące zmiany. W tym celu
Rząd Federalny zlecił grupie ekspertów przeprowadzenie kompleksowej analizy
bezpieczeństwa. Projekt nowej doktryny Bezpieczeństwa i Obrony, został
zatwierdzony przez Rząd Federalny 23 stycznia 2001 roku. Zgromadzenie Narodowe
przyjęło projekt większością głosów 12 grudnia 2001 roku. Po raz pierwszy od czasu
przyjęcia ostatniej doktryny bezpieczeństwa w 1975 roku, Austria ponownie
uzyskała podstawowe polityczne wytyczne do opracowania własnej polityki
bezpieczeństwa.

Nowe działania w zakresie bezpieczeństwa i obrony opierają się w
szczególności na następujących zasadach:
• Austriacka polityka bezpieczeństwa jest zgodna z zasadą kompleksowego
bezpieczeństwa, która ma swoje właściwe znaczenie zarówno do wojskowych jak i
nie-wojskowych aspektów bezpieczeństwa.

• Zasadę zapobiegania niebezpieczeństw zastępuje pojęcie odpowiedzi na
zagrożenia. Aktywne uczestnictwo w międzynarodowych działaniach na rzecz
zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego jest integralną częścią polityki
bezpieczeństwa Austrii.

• Zasada solidarności europejskiej zastępuje koncepcję niezależnej polityki
bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Austrii i bezpieczeństwo Unii Europejskiej są
nierozerwalnie związane ze sobą. Nowe wyzwania i zagrożenia powstałe w
dziedzinie polityki bezpieczeństwa mogą być spełnione, ale tylko w ramach
międzynarodowej współpracy w duchu solidarności.

Zalecenia ogólne Polityki Bezpieczeństwa

Austriacka kompleksowa polityka bezpieczeństwa powinna być kształtowana zgodnie z następującymi

ogólnymi zasadami:

1.

Ludność Austrii powinna być informowana kompleksowo i ciągle na temat sytuacji bezpieczeństwa w
Austrii i zagranicą, To jest kluczowy warunek dla rozwoju i utrzymania szerokiej świadomości potrzeb
w dziedzinie bezpieczeństwa.

2.

Rada Bezpieczeństwa Narodowego powinna doradzać Rządowi Federalnemu i poszczególnym
ministrom w każdej fundamentalnej sprawie polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony. Do
wsparcia Rady Bezpieczeństwa Narodowego, sekretariat we współpracy z łącznikami poszczególnych
ministerstw powinien oceniać i doradzać w tych sprawach i przygotowywać sesje Rady.

3.

Zintensyfikowanie zapoczątkowanej już europejskiej współpracy wywiadów. W tym samym czasie,
efektywna kontrola parlamentu powinna zapewniać ochronę prywatności obywateli oraz ich
demokratycznych dokonań i praw.

4.

Rozwój istniejącego programu Kompleksowej Obrony Narodowej w system Kompleksowego
Zapewnienia Bezpieczeństwa, poprzez skupienie się na nowych ryzykach i zagrożeniach oraz poprzez
zmianę odpowiednich przepisów prawnych.

5.

Pomoc w sytuacjach katastrof w ramach międzynarodowych ma tradycyjne znaczenie dla Austrii.
Była ona szanowanym pionierem w tej dziedzinie i powinna dalej rozwijać tą rolę. W celu poprawy
interoperacyjności pomiędzy państwami i międzynarodowymi służbami i organizacjami, powinien być
stworzony zintegrowany i skoordynowany program treningowy, oparty na istniejących wojskowych i
cywilnych ośrodkach.

6.

Zakres rozwoju polityki bezpieczeństwa powinien być rozwijany w celu uzyskania kompleksowego
obrazu spraw bezpieczeństwa i obrony. W tym celu, powinna zostać ustanowiona bliska współpraca i
wymiana informacji pomiędzy odpowiednimi organizacjami i instytucjami.

7.

W celu uzyskania i przekazania kompleksowej polityki bezpieczeństwa, powinien powstać na
poziomie studiów podyplomowych kurs przywództwa strategicznego dla podejmujących decyzje w
polityce, biznesie, administracji i wojsku.

8.

Austria powinna wykorzystywać tworzące się szanse na współpracę z sąsiadami lub innymi
zainteresowanymi krajami.

9.

Powinna zostać zapewniona dostępność surowców strategicznych (jak żywność, energia i surowce
mineralne) oraz ochrona infrastruktury strategicznej.

Zagraniczne Aspekty Polityki

Bezpieczeństwa

Austriacka polityka zagraniczna i bezpieczeństwa powinna być kształtowana zgodnie z następującymi zasadami:

1.

Konsekwentne rzecznictwo dla światowego poszanowania praw człowieka i prawa międzynarodowego.

2.

Aktywne uczestnictwo w międzynarodowych wysiłkach dla kontroli i rozbrojenia, w szczególności
zapobieganiu proliferacji broni masowego rażenia.

3.

Odpowiedni wkład w międzynarodowe wysiłki w celu zapewnienia pokoju, zapobiegania konfliktom,
zarządzaniom kryzysowym i post-konfliktowym.

4.

Kontynuacja tradycyjnego uczestnictwa Austrii w multilateralnych instytucjach takich jak ONZ i jej agendy,
OBWE, NATO-PdP/EAPC i Rada Europy.

5.

Wsparcie dla trzeciego świata w jego wysiłkach dla ekonomicznego, socjalnego, demokratycznego i
ekologicznego rozwoju.

6.

Ulepszenie międzynarodowej ochrony środowiska.

7.

Praca w interesie Austrii na poziomie bilateralnym i multilateralnym, a także w ramach UE.

8.

Wsparcie dla reform UE, w szczególności z widokiem na rozwój WPZiB/WPBiO i zabezpieczenia interesu
unijnej polityki bezpieczeństwa.

9.

Kontynuowanie współpracy z naszymi partnerami z UE, jest najlepszą drogą do promocji narodowych
interesów Austrii w UE. Rozwój partnerstwa z podobnymi państwami posiadających zbliżony punkt widzenia
jest połączony wspólnym interesem regionalnym (koncepcja partnerstwa regionalnego).

10.

Wspieranie bilateralnych relacji jako zadanie dla austriackiej polityki zagranicznej, w szczególność z widokiem
na interes ekonomiczny.

11.

Aktywne uczestnictwo w WPBiO w duchu solidarności; od kiedy WPBiO jest obecnie w stanie dać UE
odpowiednie środki i możliwości, jak i skuteczne struktury decyzyjne dla militarnego zarządzania kryzysami.
Austria da odpowiedni wkład zarówno liczebny jak i jakościowy by osiągnąć nadrzędne cele UE.

12.

Wspieranie każdego przyszłego wysiłku prowadzącego do zrealizowania wspólnej europejskiej obrony,
przewidzianej w artykule 17 Traktatu.

13.

Konsekwentny dalszy rozwój relacji Austrii z NATO w ramach dostosowanych programów współpracy. Pełne
użycie możliwości dla współpracy i dialogu oferowanego w ramach Partnerstwa dla Pokoju. Bliska współpraca
pomiędzy UE a NATO w duchu strategicznego partnerstwa jest brana pod uwagę jako warunek sukcesu
WPBiO.

14.

Proces powiększania NATO jest widziany jako wkład do wzmocnienia bezpieczeństwa i stabilności w Europie i
leży także w interesie Austrii. Wraz z rozwojem na polu polityki bezpieczeństwa, Austria będzie poddawana
regularnej ocenie dla jej bezpieczeństwa. Wejście do NATO będzie miało miejsce tylko po uprzedniej zgodzie
mieszkańców Austrii (referendum)

Polityka Obronna

Austriacka polityka obronna powinna być kształtowana zgodnie z następującymi zasadami:

1.

Zabezpieczenie zdolności obrony militarnej Austrii jest wymagane przez konkretną sytuację strategiczną.
Konwencjonalny atak militarny na Austrię zagrażający egzystencji kraju nie jest obecnie przewidywalny,
jakkolwiek ciągle istnieje możliwość punktowych ataków. Powoduje to podjęcie kroków do utrzymania i
rozwoju wszystkich podstawowych na wysokim technologicznie poziomie w skali możliwości operacyjnych. Ten
potencjał powinien zapewnić wzrost potencjału sił zbrojnych kraju, na wypadek zmian w sytuacji
bezpieczeństwa w przyszłości. Wymagane jest zabezpieczenie dozoru powietrznego i kontroli powietrznej oraz
obrona przed niekonwencjonalnymi atakami i możliwymi konwencjonalnymi zagrożeniami.

2.

Rozwój i utrzymanie możliwości do uczestniczenia w wysiłkach wspólnej obrony z odpowiednią siłą, z
dzisiejszej perspektywy jest na poziomie dywizji.

3.

Umożliwienie Siłą Zbrojnym Austrii brania udziału w całym spektrum Misji Petersbergskich w ramach
międzynarodowej brygady lub ekwiwalentu brygady.

4.

Zabezpieczenie minimalnej ochrony zdrowia i życia żołnierzy.

5.

Osiągnięcie interoperacyjności do wykonywania misji wsparcia pokoju za granicą i dla obrony Austrii.

6.

Obecne warunki wymagają pokrycia całego spektrum zadań militarnych, w warunkach personalnych może być
to osiągnięte tylko poprzez utrzymanie uniwersalnego poboru. Jakkolwiek, potrzebne kwalifikacje wymagają
wzrostu stopnia profesjonalizacji i udziału ochotników.

7.

Zapewnienie wsparcia pomocy na wypadek klęsk, wsparcie federalnego MSW w przypadku zagrożeń
terrorystycznych, kontrola granic kraju i ważnej infrastruktury.

8.

Zadania ustanowione dla sił zbrojnych kraju oraz ich wykonywanie powinny być obiektem stałego przeglądu.

9.

Promocja współpracy zbrojeniowej, w szczególności w ramach WEAG, powinno zapewnić Austrii osiągnięcie
synergii, powodować produkcję zbrojeniową mniej kosztowną i zapewnić dostęp do ostatnich kluczowych
technologii.

10.

W celu zapewnienia możliwości bezterminowego wypełniania narodowych i międzynarodowych zadań,
austriackie Siły Zbrojne powinny otrzymać potrzebny budżet, personel i środki infrastrukturalne.

11.

Federalny MON powinien publikować Białą Księgę co dwa lata z dziesięcioletnią perspektywą,
wyszczególniając zadania, stan oraz wymagania austriackich Sił Zbrojnych, biorąc pod uwagę ogólną
sytuację.

12.

Federalny minister obrony powinien poszukiwać możliwości regionalnej współpracy w celu osiągnięcia
synergii w wielu obszarach.

13.

Możliwości współpracy w ramach PdP powinny być w pełni wykorzystywane, a jako dodatek do treningu,
powinny być brane po uwagę aspekty badań, w szczególności na polu polityki bezpieczeństwa.

Bezpieczeństwo wewnętrzne

Austriacka polityka bezpieczeństwa wewnętrznego powinna być kształtowana zgodnie z następującymi zasadami:

1.

Wykonywanie zadań dla zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego w zgodności z zasadami wolności,
demokracji, poszanowania dla praw człowieka i fundamentalnych wolności jak także rządów prawa, biorąc pod
uwagę statutowy podział siły i odpowiedzialności.

2.

Utrzymanie i wzrost bezpieczeństwa wewnętrznego któremu służy zagwarantowanie ciągłości funkcjonowania
służby publicznej oraz indywidualnej.

3.

Walka przeciwko międzynarodowemu terroryzmowi, w szczególności poprzez intensyfikację współpracy na
poziomie narodowym, w tym także bilateralnym i multilateralnym oraz z UE; zwiększenie zbiorowości
wywiadowczej na poziomie krajowym i wymiana informacji z krajami partnerskimi.

4.

Zwalczanie zorganizowanej przestępczości w każdej jej formie w Austrii, a z drugiej strony poprzez
współpracę międzynarodową, w szczególności z rządami Centralnej i Wschodniej Europy oraz Rosji.

5.

Zwiększenie międzynarodowej współpracy ze szczególnym uwzględnieniem przemytu ludzi, handlu nimi i
nielegalnej imigracji.

6.

Zapewnienie zasobów ludzkich i środków technicznych dla zwalczania przestępczości oraz ochrony granic.

7.

Zapewnienie skutecznej ochrony austriackiej części zewnętrznej granicy UE i wzmocnienie współpracy z
krajami sąsiedzkimi.

8.

Zapewnienie wymiany informacji na temat migracji na poziomie UE, oraz częściowo z USA, Kanadą, Australią i
Nową Zelandią.

9.

Aktywny wkład w wzmocnienie nie militarnych możliwości zapobiegania konfliktom przez UE i zarządzaniu
kryzysowemu oraz międzynarodowym działaniom służącym temu celu.

10.

Przypisanie dla międzynarodowego zarządzania kryzysowego odpowiednich środków finansowych, w
szczególności budżetowych, w tym także odpowiednie szkolenie w ramach warunków ich pracy, jak także
zapewnienie podstawowego treningu dla lokalnych sił policyjnych z regionów objętych kryzysem.

11.

Przygotowanie, przeszkolenie oraz gdy to konieczne wysłanie cywilnych specjalistów w ramach
międzynarodowego cywilnego zarządzanie kryzysowego w celu pomocy przy tworzeniu państwa prawa i
demokratycznych warunków.

12.

Zapewnienie współpracy pomiędzy federalnymi i prowincjonalnymi władzami obronnymi jak także z lokalnymi
jednostkami operacyjnymi w ramach obowiązujących przepisów prawa.

13.

Intensyfikacja i optymalizacja treningu i wymiany informacji na krajowym i międzynarodowym poziomie, w
szczególności w ramach walki z terroryzmem, przestępczością zorganizowaną i nielegalną imigracją, a z
drugiej strony kompleksowej ochrony przeciw skutkom klęsk.

14.

Ulepszenie informacji publicznej o środkach samoobrony i optymalizacja sytemu ostrzegania.

15.

Wspieranie obecnych wysiłków UE dla stworzenia wspólnej polityki imigracyjnej, a także zapewnienie ochrony
specjalnych interesów narodowych krajów członkowskich i utrzymanie zasady równego podziału kosztów.

Pod-Strategie

Włączenie austriackiej polityki bezpieczeństwa w ramy Kompleksu
Przepisów Bezpieczeństwa leży w systematycznej współpracy z różnymi
obszarami polityki na podstawie odpowiednich pod-strategii.

  Owe pod-strategie w szczególności odnoszą się do dziedziny polityki
zagranicznej, polityki obronności i bezpieczeństwa wewnętrznego. Muszą
zawierać odpowiednie środki niezbędne do ich wykonywania, a przez to
muszą być w ciągłej kontroli.

Ponadto odpowiednie pod-strategie zostały także opracowane również
w dziedzinach gospodarki, transportu, rolnictwa, infrastruktury i polityki
finansowej a także edukacji i polityki informacyjnej.

Przygotowali:

• Hubert Fronc
• Sebastian
Gudemajer