Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Elektrokardiografia (EKG)

NORMY

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Powstawanie i przewodzenie impulsu

elektrycznego

Węzeł zatokowy

Węzeł przedsionkowo-

komorowy

Pęczek Hisa

Odnogi pęczka

Włókna Purkinjego

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Ośrodki bodźcotwórcze



Węzeł SA

- dominujący rozrusznik, generuje

impulsy
z częstością 60 - 100/min.



Łącze przedsionkowo – komorowe (A-V)

zastępczy rozrusznik, generuje impulsy z
częstością 40 - 60/min.



Pęczek Hisa

- zastępczy rozrusznik, generuje

impulsy
z częstością 20 - 45 bpm.

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Odprowadzenia elektrokardiograficzne

Standardowe badanie

EKG

12 odprowadzeń:



3 odprowadzenia
kończynowe
dwubiegunowe



3 odprowadzenia
kończynowe
jednobiegunowe



6 jednobiegunowych
odprowadzeń
przedsercowych

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Odprowadzenia kończynowe

dwubiegunowe

Elektrody umieszczone w

punktach o różnym

potencjale rejestrują

różnice

potencjałów między

dwoma

punktami

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Odprowadzenia kończynowe

dwubiegunowe

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Odprowadzenia kończynowe

jednobiegunowe

Elektrody umieszczone w punktach o
różnym potencjale rejestrują
wielkość napięcia w miejscu
przyłożenia elektrody badającej w
odniesieniu do napięcia istniejącego
na specjalnie skonstruowanej
elektrodzie Goldberga

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Odprowadzenia przedsercowe

miejsca podłączenia elektrod przedsercowych V1

– V6

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0

Składowe elektrokardiogramu

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
2

Nomenklatura elektrokardiograficzna

•

Linia izoelektryczna (podstawowa)

pozioma linia między

załamkami U i P lub T i P (gdy niewidoczne załamki U).

stosunku do niej określa się przemieszczenia wszystkich
odcinków i amplitudę załamków.

• Fragmenty linii pomiędzy zał. P a zesp. QRS to

odcinki

fragmenty składające się z odcinka i sąsiadującego z nim
załamka to

odstępy

• Wychylenia w górę i w dół od linii podstawowej to

załamki

(P,Q,R,S,T

U); tworzą one zespół QRS.

• Zespół QRS bez załamka R nazywa się

zespołem QS.

• W odpr. przedsercowych fragment QRS od szczytu zał. R do

końca zespołu QRS

– zwrot ujemny (wychylenie wewnetrzne)

•

Fragment

od początku QRS do szczytu zał. R –

pobudzenie

istotne (opóźnienie zwrotu ujemnego).

•

Punkt J –

połaczenie QRS z ST.

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
3

Siatka milimetrowa

– pomiary częstości

rytmu,czasu trwania i amplitudy elementów

morfologicznych zapisu EKG

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
5

Ocena częstości rytmu serca –

pozostałe sposoby



Metoda „odliczania” kratek



600 / y gdzie „y” to liczba mniejszych
kwadratów



300 / z gdzie „z” to liczba większych
kwadratów



Specjalna linijka

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
6

Oś elektryczna serca ( kierunek średniego

wektora depolaryzacji mięśnia komór serca )

– nachylenie w płaszczyźnie czołowej

Oś elektryczna serca ( kierunek

średniego wektora depolaryzacji

mięśnia komór serca )

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i

Kardiochirurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Oś elektryczna serca - ocena metodą ilosciową

•

Pracochłonna!

Obliczenie sumy
algebraicznej amplitudy
lub powierzchni
poszczególnych załamków
zesp. QRS i naniesienie
uzyskanych wartości na
trójosiowy układ
współrzędnych

utworzony

przez odprowadzenia
kończynowe 2 biegunowe z
uwzględnieniem
odpowiedniego znaku

•

(+ lub - ).

Oś elektryczna serca - ocena metodą

ilościową

Oś elektryczna serca -

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
1

Oś elektryczna serca –

ocena położenia na

podstawie kierunków wychyleń zespołów

QRS w odprowadzeniach kończynowych

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
2

Oś elektryczna serca –

jej położenia na

podstawie wzrokowej oceny

kierunków

wychyleń zespołów QRS w odprowadzeniach

kończynowych I i III



Dodatni kierunek QRS odpr. I i III – zawsze

prawidłowe połozenie osi – normogram (+30 st.

do + 90st.)



QRS skierowane w I i III odprowadzeniu do siebie

– prawogram , jeśli QRS dodatnie w aVF (+ 90st.

do +/- 180st.); jeśli zaś QRS ujemne aVF –

skrajny prawogram (+/- 180st. do -150st.)



QRS skierowane od siebie (rozbieżne) w odpr. I i

III – a normogram , jeśli dodatni kierunek QRS w

II (+30st. Do -30st.) lub lewogram, jeśli ujemny

kierunek QRS w odpr. II (-30st. do -90st.).

Oś elektryczna serca

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
4

Oś elektryczna serca – normogram

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
5

Oś elektryczna serca

– przyczyny odchylenia w prawo



Niskie ustawienie przepony: u osób szczupłych i

wysokich, na szczycie wdechu, u dzieci



Przerost PK: w zespole przewlekłego serca

płucnego,

w wadach serca obciążających PK



Zespół ostrego serca płucnego



Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego:

RBBB, LPH



Zespół preekscytacji



Zawał ściany bocznej

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
6

Oś elektryczna serca

– przyczyny odchylenia w lewo



Wysoko ustawiona przepona: u osób otyłych,

z poszerzoną klatką piersiową, w ciąży, przy

wodobrzuszu



Przerost LK: w nadciśnieniu tętniczym



W wadach powodujących przerost LK, w

koarktacji aorty, kardiomiopatii przerostowej



Zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego:

LBBB, LAH



Zespół preekscytacji



Zawał ściany dolnej

Oś elektryczna serca

– lewogram

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
8

Analizując EKG należy ocenić:

Częstość i miarowość rytmu serca

Morfologię załamka P

Odstęp PQ (PR)

Morfologię zespołu QRS (komorowego)

Morfologię odcinka ST

Morfologię załamka T

Morfologię załamka U

Odstęp QTc

Rytm serca

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2
9

Ocena rytmu serca



Czy jest to rytm zatokowy



Częstość rytmu



Miarowość



Morfologia załamków P



Odstęp PR



Morfologia zespołów QRS

EKG – rytm zatokowy

Dodatni załamek P w odpr I i II
Każdy załamek P przed zespołami

QRS

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

3
1

Prawidłowy EKG

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

3
2

Bradykardia zatokowa

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

3
3

Tachykardia zatokowa

Rytm zatokowy

25 Normal Sinus Rhythm

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

3
5

Miarowość rytmu



Czy rytm serca jest miarowy (tzn. czy czas

trwania kolejnych odstępów P-P nie wykazuje

większych różnic niż 0.15s oraz czy czas trwania

kolejnych odstępów R-R nie wykazuje większych

różnic niż 0.15s)?



Czy częstość załamków P jest taka sama jak

częstość zespołów QRS?

Załamek P

jest graficznym wykładnikiem

procesu depolaryzacji mięśnia

przedsionków.

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

3
7

Załamek P



powstaje podczas

depolaryzacji przedsionków

(część wstępująca – PP,

zstępująca LP)



dodatni P w odpr. I,II –

prawidłowy kierunek

depolaryzacji przedsionków i

cecha rytmu zatokowego



czas trwania < 0,12 s.



amplituda załamka P:



odprowadzeniach

kończynowych

< 2,5 mm



w odprowadzeniach
przedsercowych < 3 mm

Załamek P

•

Dodatnie załamki P w I i II

wskazują na prawidłowy kierunek

depolaryzacji i są
elektrokardiograficzną cechą
zatokowego rytmu serca.

Załamek P



Ujemne załamki P w II i III

wskazują na wsteczny kierunek depolaryzacji

przedsionków ( pobudzenia i rytmy pochodzące z

dolnej części prawego lub przedsionka, z łącza

przedsionkowo-komorowego bądź komór.

Załamek P

Ujemne załamki P

Szerokość załamka P

•

< 120 ms (0,12 sek)

Poszerzenie załamków P >

0,12 s



Powiększenie lewego przedsionka



Zaburzenia przewodzenia

m-dzyprzedsionkowego

P mitrale



poszerzony i rozdwojony załamek P w odpr.

kończynowych



nieprawidłowy dwufazowy w V1

P mitrale

Amplituda załamków P



do 2,5 mm w odpr. kończynowych



do 3 mm w odpr. przedsercowych

Wzrost amplitudy załamka P

P pulmonale



Objaw hypersympatykotomii



Powiększenie prawego

przedsionka

P pulmonale

P cardiale



Wysokie i poszerzone załamki P w odpr.

kończynowych oraz dwufazowe z głęboką i

poszerzoną fazą ujemną w V1

występują u chorych z przerostem obu przedsionków

w przebiegu wad wrodzonych

Trzepotanie przedsionków

•

Dwufazowe wychylenia przedsionkowe

(fale F) w odr. kończynowych i

przedsercowych o częstości

250-350/min są charakterystyczne dla

trzepotania przedsionków

Trzepotanie przedsionków

Migotanie przedsionków



Różnokształtne, drobnofaliste wychylenia

przedsionkowe ( fale F ) pajawiające się z

częstotliwością 350-600/min podczas migotania

przedsionków i są najlepiej widoczne w V1-V2.

Migotanie przedsionków

Atrial Fibrillation with rapid ventricular response

Odcinek i odstęp PQ

Odpowiada okresowi repolaryzacji

przedsionków.

Z uwagi na małą amplitudę potencjałów wywołujących repolaryzacje

odcinek PQ zwykle przebiega w linii izoelektrycznej.

Odcinek i odstęp PQ

Skrócenie PQ



Przyspieszenie przewodzenia przedsionkowo-

komorowego

Zespół Lowna Ganonga i Levine’a

Zespół LGL



Współistnienie w ekg krótkiego PQ

z występowaniem arytmii nadkomorowych

(częstoskurcz nadkomorowy, trzepotanie

przedsionków lub migotanie przedsionków).

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k I st

•

Wskazuje na zwolnienie

przewodzenia p-k i jest określane

mianem bloku p-k I st.

Blck Fst

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k I st

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k II st

•

Zmienność ostępów PQ polegająca na jego
stopniowym wydłużaniu się aż do wypadnięcia
zespołu QRS po kolejnym załamku P jest
podstawową cechą bloku p-k IIst typu
Wenckebacha.

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k III st

•

Zupełnie chaotyczna zmienność

czasu trwania odstępów PQ.

Zespól QRS

•

Zespól QRS jest graficznym
wykładnikiem depolaryzacji mięśnia
komór.

Zespól QRS

Załamek Q – każdy, pierwszy ujemny załamek zesp.

QRS.
Załamek R - każdy pierwszy dodatni załamek zesp.

QRS
Załamek S – każdy ujemny załamek S po załamku R

NIE patologiczne załamki Q są

często w:
- I, III, aVL, V5 i V6

Zespól QRS

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

7
2

Morfologia zespołu QRS



Czy ukształtowanie zespołów QRS jest

prawidłowe?



Czy czas trwania zespołów QRS nie

przekracza 0.10s?



Czy każdy zespół QRS jest poprzedzony, w
odpowiednim czasie, załamkiem P?

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

7
3

Zespół QRS (komorowy)



odpowiada depolaryzacji

mięśnia komór



czas trwania 0,06 – 0,10 s



amplituda zespołu QRS (R +

S):



w odprowadzeniach

kończynowych

5 – 24 mm



w odprowadzeniach

przedsercowych

8 – 24 mm

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

7
4

Zespół QRS (komorowy) c.d.

Załamek Q

– pierwszy ujemny załamek zespołu

(przed załamkiem R)

mały

nieobecny

mały

nieobecny

nieobecny lub mały

nieobecny

nieobecny lub mały

aVF

nieobecny lub mały

III

mały, nieobecny, duży

aVL

nieobecny lub mały

mały, nieobecny, duży,

aVR

nieobecny lub mały*

* - czas trwania nie przekracza 0,04s., a amplituda
nie
jest większa od ¼ amplitudy załamka R

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

7
5

Zespół QRS (komorowy) c.d

Załamek R

– pierwszy dodatni załamek zespołu

przeważający

mniejszy, większy, równy

przeważający

mniejszy od S lub r’ lub

większy od S

mniejszy od S lub r’ lub

mały, nieobecny lub

przeważający

zależy od osi elektr.

serca

(nieprzeważający)

III

nieprzeważający

aVL

przeważający

mały lub nieobecny

przeważający

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

7
6

Zespół QRS (komorowy) c.d

Załamek S

- ujemny załamek zespołu po załamku R

nieobecny lub mniejszy od S

w v5

mniejszy, większy,

równy R

nieobecny lub mniejszy od S

w v4

przeważający (rzadko

QS)

mniejszy od R

przeważający (rzadko

QS)

nieprzeważający

zależy od osi elektr.

serca

(nieprzeważający)

III

nieprzeważający

mniejszy od R lub brak

przeważający może być QS

mniejszy od R lub brak

Kierunek zespołów QRS



W prawidłowym ekg zespoły QRS są dodatnie w

odprowadzeniach I,II,aVL i w V4-V6, a ujemne w

aVR i w V1-V3.

Zespól QRS

•

Kierunek zespołu QRS

•

Czas trwania zespołu QRS

•

Amplituda załamków zespołu QRS

Czas trwania zespołów QRS



Czas trwania zawiera się zwykle między 0,06 – 0,11

sek.

Poszerzenie zespołów QRS (>0,12 s)



Blok prawej lub blok lewej odnogi pęczka Hisa.

Blok prawej odnogi pęczka Hisa

(RBBB)

RBBB

Blok lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB)

LBBB

Conduction LBBB

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

9
4

Punkt łączący J



Punkt, w którym kończy się zespół QRS i
rozpoczyna odcinek ST



Prawidłowo

przemieszenie punktu J nie

powinno przekraczać 1 mm w górę lub w dół
od linii izoelektrycznej w żadnym odprowadzeniu

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

9
5

Odcinek ST



Odpowiada fazie plateau potencjału

czynnościowego mięśnia komór – fazie

powolnej repolaryzacji



Część krzywej EKG mierzona od końca

zespołu QRS do początku załamka T



Prawidłowo przebiega w linii

izoelektrycznej



Obniżenie odcinka ST nie powinno

przekraczać 0,5 mm w żadnym

odprowadzeniu



Uniesienie odcinka ST nie powinno

przekraczać 1 mm w

odprowadzeniach kończynowych i 2

mm w odprowadzeniach

przedsercowych v1, v2

Odcinek ST

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

9
7

Załamek T



odpowiada końcowej

repolaryzacji mięśnia komór

(szybka repolaryzacja)



czas trwania 0,12 – 0,16 s



amplituda załamka T



w odprowadzeniach

kończynowych do 6 mm



w odprowadzeniach

przedsercowych

do 10 mm

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

9
9

Załamek T c.d.

Występowanie załamka T w prawidłowym EKG

+, rzadko płaski,

dwufazowy, -

+, płaski,

dwufazowy, -

+, płaski, dwufazowy,

płytki, -

aVF

+, płaski,

dwufazowy, płytki, -

III

+, płaski, dwufazowy,

płytki, -

aVL

aVR

Załamek T c.d. – wysokie załamki T

•

U zdrowych – jako wyraz
hiperparasympatykotonii

•

Hiperkaliemia

•

Ostre niedokrwienie



Zawał serca



Zapalenie mięśnia sercowego



Kardiomiopatia przerostowa



Guz chromochłonny

Załamek T c.d. – Głębokie ujemne

załamki T

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0
2

Odstęp QT

–

Mierzony od początku zespołu QRS do

końca załamka T

–

Obejmuje łączny czas depolaryzacji i

repolaryzacji mięśnia komór.

–

Odpowiada czasowi trwania potencjału

czynnościowego

–

Czas trwania zależny od HR, ale nie

powinien przekraczać 0,40s

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0
3

Odstęp QT – ocena czasu trwania

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0
7

Odstęp QT wydłużony

1. Przyczyny nabytych zespołów długiego QT:



Wpływ leków



Zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia,

hipomagnezemia)



Ostre, głównie naczyniopochodne choroby

ośrodkowego układy nerwowego



Znaczna bradykardia zatokowa lub w bloku a-v III



Guz chromochłonny



Niedoczynność tarczycy



Zaburzenia odżywiania: głodzenie, jadłowstręt

psychiczny, płynne diety białkowe



Zatrucia arsenem lub organicznym związkami

fosforowymi

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0
8

Odstęp QT wydłużony:

1. Wpływ leków:



Leki antyarytmiczne, zwłaszcza klasy Ia i III



Neuroleptyki z grupy fenotiazyny



Trój i czteropierścieniowe leki antydepresyjne



Niektóre leki przeciwbakteryjne (erytromycyna,

Biseptol) i przeciwgrzybicze (ketokonazol)



Niektóre leki antyhistaminowe (astemizol,

terfenadyna)



Ca-blokery wydłużające repolaryzację (prenylamina,

bepridil)



Preparaty cieniujące i papaweryna podawane do tętnic

wieńcowych



Inne (np.: sole litu, probukol, ketanseryna)

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
0
9

Odstęp QT c.d.

2. Wrodzone wydłużenie QT

3. Przyczyny skrócenia odstępu QT:

–

Zaburzenia elektrolitowe

(hyperkaliemia, hyperkalcemia)

–

wpływ leków (np. glikozydy

naparstnicy)

Załamek U

Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi

1
1
1

Załamek U



Są różne teorie pochodzenie załamka U



Załamek U nie należy do stałych składników
morfologicznych EKG



Najczęściej jest widoczny w opdr.
przedsercowych v1-v3



Kierunek zgodny z kierunkiem załamka T



Amplituda pozostaje w zależności od załamka
T
i zespołu QRS, nie przekraczając 2 mm w
odpr. przedsercowych i 1 mm w pozostałych

Elektrokardiogram rejestrowany

metodą Holtera

Metoda zapisywania potencjałów

serca na taśmie magnetycznej lub w

formie cyfrowej umożliwia

długotrwałą rejestracje EKG w

różnych sytuacjach aktywności

życiowej pacjenta.

Wskazania



Ocena objawów, które mogą być skutkiem

zaburzeń rytmu –

- omdlenia,
- stany przedomdleniowe,
- nawracające kołatania serca
- nawracające zawroty głowy nieustalonego
pochodzenia

Wskazania



Ocena skuteczności leczenia antyarytmicznego u

osób z wyjściową częstością epizodów arytmii,

które porównujemy z okresem po zakończeniu

leczenia.

Wskazania



Ocena sprawności sztucznego rozrusznika serca lub

wszczepionego kardiowertera defibrylatora.

Wskazania



Inne , np.:

wykrywanie proarytmicznego działania leków
diagnostyka bólów w klatce piersiowej z

podejrzeniem dławicy Prinzmetala i/lub u chorych

którzy nie mogą wykonać próby wysiłkowej.

Wyniki



Współczesne systemy Holterowskie posiadają automatyczna

analizę dobowego rytmu serca – ZAWSZE wymaga to

weryfikacji przez lekarza, w szczególności:

zakres minimalnej i maksymalnej częstości pracy serca

przerw (pauz) w pracy serca

różnicowanie częstoskurczy ( pochodzenie i częstość)

Wyniki



Wynik badania powinien być zawsze

interpretowany z:

z wiekiem chorego (niektóre arytmie mogą

występować u osób zdrowych,

z aktywnością życiową pacjenta

stanem zdrowia pacjenta

Wyniki – badanie ekg metodą Holtera,

a zmiany odcinka ST-T



Istotne diagnostycznie jest obniżenie poziome

lub skośne do dołu obniżenie ST-T > 1 mm

utrzymujące się powyżej 1 min.

Wyniki – badanie ekg metodą Holtera,

a rozpoznanie choroby wieńcowej.

Istotne obniżenie ST-T u



M > 35 rż



K > 55 rż

Z TYPOWYM BÓLEM DŁAWICOWYM !!!

Wyniki – badanie ekg metodą

Holtera,

a rozpoznanie choroby wieńcowej.

Istotne obniżenie ST-T u



M > 35 rż



K > 45 rż

NIETYPOWYM

BÓLEM DŁAWICOWYM

rozpoznanie choroby wieńcowej wymaga

potwierdzenia w scyntygrafii perfuzyjnej i/lub

echokardiograficznej próbie obciążeniowej.

Wyniki –

Bezbólowe, długotrwałe uniesienie odcinka

ST-T, które pojawiają się podczas snu,

równocześnie ze zwolnieniem rytmu zatokowego

i wzrostem amplitudy załamków T jest zwykle

cechą hyperwagotonii.

Wyniki –

Uniesienie ST-T połączone z bólem

dławicowym lub komorowymi zaburzenia rytmu,

utrzymujące się od kilku do kilkunastu minut i

niezwiązane z bradykardią jest

charakterystycznym objawem dławicy

Prinzmetala.

Ocena dobowej zmienności czasu

trwania kolejnych odstępów RR

rytmu zatokowego.

- analiza czasowa
- analiza częstotliwościowa

W chwili obecnej uważa się, ze być może są to

kryteria zagrożenia nagłym zgonem sercowym u

osób po zawale serca, z dysfunkcja LK oraz z

kardiomiopatią przerostową lub niewydolnością

serca.

Long QT interval

Hyperkalemia

Wide Complex Tachycardia

Atrial Fibrillation with slow ventricular response

Atrial Flutter with 2:1 conduction

Atrial Fibrillation and brief bigeminy and lateral ischemic changes

Atrial Flutter with aberent AV conduction

Frequent PVCs in a pattern of bigeminy

Trzepotanie przedsionków

Atrial Flutter with 2:1 conduction

Migotanie przedsionków

Atrial Fibrillation with moderate ventricular response

Migotanie przedsionków

Blck Fst

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k I st

Blck Fst

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k I st

Blck Fst

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k I st

Wydłużenie odstępu PQ

Blok p-k II st

•

Zmienność ostępów PQ polegająca na jego
stopniowym wydłużaniu się aż do wypadnięcia
zespołu QRS po kolejnym załamku P jest
podstawową cechą bloku p-k IIst typu
Wenckebacha.