Metody rozwiązywania zadań
tekstowych
w edukacji
wczesnoszkolnej
Metoda analityczna - redukcyjna
• Polega na dokładnej analizie zadania –
znalezieniu w pierwszej kolejności
niewiadomej, a potem, cofając się do
treści zadania, ustaleniu, co trzeba
wiedzieć, aby znaleźć odpowiedź i czy te
informacje są zawarte w treści zadania.
• Następnie należy opisać dostrzeżone
zależności w postaci związków
matematycznych i wykonać
zaplanowane obliczenia.
W sklepie było 300 jajek w pudełkach po 12
jajek
w każdym. Po zamknięciu sklepu pozostało 9
pudełek
Ile pudełek z jajkami sprzedano w ciągu dnia?
• W zadaniu musimy ustalić,
ile pudełek
jajek sprzedano w ciągu dnia.
Jest to
nasza niewiadoma.
• Co trzeba wiedzieć, aby odpowiedzieć na
pytanie główne zadania?
Ile pudełek było w sklepie na początku i ile
zostało?
Trzeba zatem ustalić odpowiednie liczby.
Czy są w zadaniu dane wystarczające
do znalezienia odpowiedzi?
• Czy wiemy, ile było pudełek przed
rozpoczęciem sprzedaży?
• Nie, ale potrafimy to obliczyć. Trzeba podzielić
liczbę, które były na początku sprzedaży
w sklepie, przez liczbę jajek mieszczących się
w jednym pudełku, czyli:
300 : 12 = 25
• Od uzyskanego wyniku wystarczy teraz odjąć
liczbę pudełek, które pozostały w sklepie:
25 – 9 = 16
• Sprzedano 16 pudełek jajek.
Po przeprowadzeniu rozumowania można,
zapisać planowane działania w tzw. jednym
zapisie:
300: 12 – 9 =
• Zatem, najpierw patrzymy na pytanie,
potem sprawdzamy, czy dane
wystarczą do rozwiązania i ustalamy
drogę postępowania.
• A jeśli brakuje danych? Trzeba je
zdobyć z innych źródeł. Bardzo
pomocne są odpowiednie pytania
pomocnicze, które warto wcześniej
przygotować.
• Tok przyjętego postępowania można
przedstawić w postaci schematu
zawierającego stawiane pytania.
Ile pudełek jajek sprzedano w
ciągu dnia?
Ile pudełek było w sklepie na
poczatku?
Ile pudełek było
w sklepie na
początku?
Ile pudełek jajek
sprzedano w ciągu
dnia?
Ile pudełek jajek
pozostało po zamknięciu
sklepu?
Ile jajek było w
sklepie?
Ile jajek było w
każdym
pudełku?
Otrzymaliśmy drzewo z gałęziami (ramionami zwróconymi w dół).
Teraz trzeba ustalić działania między liczbami będącymi odpowiedziami
na pytania
w ramkach. Schemat zamienimy na typowe, znane dzieciom drzewko,
wystarczy odwrócić drzewko do postaci im znanej – ramionami do góry-
wpisując odpowiednie liczby.
Takie postępowanie w fazie poznawania przez dziecko
metody rozwiązywania zadań z pewnością uświadomi
mu strukturę rozwiązania i pomoże przy rozwiązywaniu
zadań następnych.
-
:
30
0
12
:
-
Metoda syntetyczna - dedukcyjna
• Polega na rozpoczynaniu od ogólnego spojrzenia na zadanie,
wyodrębnienie danych i przez wnioskowanie przechodzenie do szczegółów
– odkrycie niewiadomej
• Wiemy, że:
300 – tyle jajek było w sklepie
12 – po tyle jajek pakowano w pudełko
9 – tyle pudełek zostało w sklepie po zamknięciu
Czego można dowiedzieć się z tych danych,
o co można zapytać?
• ile jajek zostało po zamknięciu sklepu: 9 * 12
• ile pudełek z jajkami było w sklepie od początku:300 : 12
• ile jajek mieści się w 10 pudełkach: 10 * 12
• ile byłoby pudełek, gdyby jajka pakowano po 10 sztuk: 300 : 10
Takich pytań można postawić jeszcze dużo. Czy są takie, które
przybliżają nas do rozwiązania- znalezienie odpowiedzi na
pytania zawarte w zadaniu:
Ile pudełek z jajkami sprzedano w ciągu dnia?
• Skoro wiemy, ile jajek było na początku (300) i po
zakończeniu sprzedaży (9 * 12), to możemy łatwo
ustalić, ile jajek sprzedano w ciągu dnia: 300 – 9 * 12,
a otrzymany wynik dzieli się przez liczbę jajek w
pudełku, co daje informację o liczbie sprzedanych
pudełek z jajkami. Można to zapisać jako ciąg działań:
9 * 12 = 108
300 – 108 = 192
192 : 12 = 16
Uzyskaliśmy ten sam wynik, co w poprzednim
rozwiązaniu metodą analityczną, choć droga tym
razem była inna.
• Metoda syntetyczna wymaga od rozwiązującego
spojrzenia na dane w zadaniu i dostrzeganie
związków, zależności logicznie wypływające z
danych, nie zawsze dla dziecka oczywistych.
Wymaga od ucznia przewidywania możliwych do
wykonania operacji matematycznych, z których nie
wszystkie prowadzą do celu. Nie zawsze widać od
razu cel takiego postępowania, co dla dziecka
poznającego dopiero sztukę rozwiązywania zadań
nie zawsze jest w pełni zrozumiałe –
po co ja to
robię?.
Mimo, że metoda jest trudniejsza od
analitycznej,
rozwija umiejętność dostrzegania
zależności między danymi, stawiania pytań i
wnioskowania.
W tej metodzie również można
zastosować schemat graficzny ukazujący kolejność
postępowania.
Metoda kruszenia zadań
• Strategia
„kruszenia”
zadań jest jedną
z nowoczesnych metod rozwiązywania zadań tekstowych w
klasach I-III, a jednocześnie rozwijania aktywności twórczej
w matematyce wywodzącej się z założenia:
tworzenie nowych obiektów jest możliwe dzięki kruszeniu
istniejących.
Metodę te opracowała Jadwiga Hanisz
Metoda kruszenia polega na modyfikowaniu tzw. zadania
bazowego zwiększaniu lub zmniejszaniu liczb danych
i ich wartości, zastępowaniu danych innymi, rezygnacji
z niektórych danych, zmiany miejsca danych, a także
przekształcaniu zadania, jego odwracaniu, wprowadzaniu
nowych związków i zależności, uszczegóławianiu lub
uogólnianiu zadania.
Metodę kruszenia można stosować w
różnych wersjach.
Tym samym ma ogromne walory kształcące.
Wszystko zaczyna się od zadania bazowego
Jest to zadanie, najczęściej złożone, otwarte,
niestandardowe i nie ma nigdy pytania.
Tematyka zadań powinna być bliska
zainteresowaniom uczniów i łączyć się z
przeżyciami dzieci, a dane powinny dość
precyzyjnie odzwierciedlać rzeczywistość.
„Kruszenie” wymaga postawienia pytania
mającego związek z danymi- zbudowanie
zadania- i rozwiązaniu tego zadania.
Na początku pytanie może zaproponować
nauczyciel, a później uczniowie tworzą własne,
bardziej lub mniej związane z zadaniem bazowym.
Kruszenie zadań tekstowych, to:
• modyfikacja danych,
• zwiększenie lub zmniejszenie liczby danych i
ich wartości,
• zastępowanie danych innymi,
• zmiana miejsca danych,
• przekształcanie, odwracanie zadania,
• wprowadzanie nowych związków i zależności,
• uszczegóławianie lub uogólnianie zadania
itp.
• Uczniowie układają nie całe zadania, ale pytania do
zadań tekstowych. Jednakże, zanim uczeń postawi
pytanie, musi w myśli ułożyć zadanie, ustalić
właściwy związek miedzy danymi liczbowymi,
dostrzec niewiadomą i ustalić jej związek z danymi i
sformułować pytanie – problem który trzeba
przedstawić kolegom. Uczniowie udzielając
odpowiedzi na postawione przez kolegów pytania,
też musza w myśli lub w mowie głośnej odtworzyć
treść zadania, zakończonego rozważanym
problemem oraz zapisać jego rozwiązanie w postaci
formuły matematycznej. Jest to więc pełny proces
układania i rozwiązywania zadań tekstowych.
• Metoda doskonale się nadaje do pracy zespołowej
i grupowej
Metoda kruszenia rozwija u uczniów:
• Płynność myślenia- uczeń nie poprzestaje na ułożeniu jednego
zadania
• Giętkość myślenia- przechodzi z jednego toru myślenia na inny
• Oryginalność myślenia – uczeń układa coraz wymyślniejsze
pytania
• Jest zatem okazją do rozwijania aktywności matematycznej
podczas rozwiązywania zadań tekstowych.
• Przykład zadania bazowego:
W sklepie Janek kupił 7 ołówków po 2 zł, a Kasia 5 zeszytów po 4
zł.
• Metodę kruszenia stosuje się w różnych
wersjach
Wersja I. O co można zapytać- układanie
pytań do zadania bazowego
Rozwiązanie prowadzi się w następujących fazach:
1. Prezentacja zadania bazowego
2. Układanie pytań szczegółowych do zadania
bazowego
3. Analiza, weryfikacja pytań- czy na poszczególne
pytania można znaleźć odpowiedź, korzystając
z danych w zadaniu
4. Wybór dowolnego pytania przez ucznia i
samodzielne ułożenie treści zadania o tej samej lub
innej tematyce
5. Samodzielne rozwiązanie tego zadania przez ucznia
i zapis odpowiedzi
Wersja II. Co można obliczyć?
1. Prezentacja zadania bazowego
2. Układanie i zapisywanie na tablicy przez
uczniów wszelkich możliwych działań na liczbach
występujących w zadaniu bazowym i ich
obliczanie
3. Analiza działań, układanie do nich pytań i ich
zapis obok oraz wycieranie działań źle ułożonych
4. Wybór dowolnego działania i pytania, ułożenie
do nich samodzielnie nowego zadania o tej
samej lub innej tematyce
5. Samodzielne rozwiązanie tego zadania w
zeszycie i zapis odpowiedzi
Wersja III. Jak to przedstawić?
Obmyślanie zadań szczegółowych do zadania bazowego
i przedstawianie ich w formie zakodowanej
Wymaga dostrzeżenie w zadaniu bazowym
fragmentów, które można ze sobą powiązać i
utworzyć nowe zadania, a następnie przedstawienie
ich w zakodowanej formie (np. na osi liczbowej,
drzewku, grafie, za pomocą rysunku), a następnie
próby określenia ilustracji
Można zilustrować każdą część zadania oddzielnie, np.
ilustracja części o tulipanach i pytania wynikające
z ilustracji
Po ułożeniu pytań, dalszy ciąg postępowania jest
analogiczny jak poprzednio
Wersja IV. Co by było, gdyby…?
• „
Zabawa” z zadaniem bazowym, w którym można zmieniać dane
i układać nowe zadania, na zasadzie co by było gdyby?
Nowe zadania są zapisywane, a potem uczniowie próbują je
rozwiązywać
W sklepie było 50 kg owoców. W jednej skrzynce było 20 kg jabłek. W
drugiej 15 kg gruszek, a w trzeciej były śliwki
Można zmieniać dane w zadaniu. W początkowej fazie zmiana powinna
dotyczyć jednej wielkości, potem przy większym zaawansowaniu
uczniów w rozwiązywaniu zadań, zmiana może dotyczyć kilku wielkości.
Uczniowie wprowadzają zmiany na zasadzie: co by było, gdyby:
Jabłek było 10 kg? Wszystkich owoców było 40 kg?
Gruszek było dwa razy więcej niż jabłek? Śliwek było o 15 kg mniej niż
jabłek?
W ten sposób powstają nowe sytuacje zadaniowe, do których trzeba
ułożyć pytania, a następnie rozwiązać otrzymane zadania
Wersja V. dokładanie danych
•
Wersja ta polega na układaniu wszelkich możliwych
pytań do zadania bazowego, ale z prawem do
dokładania bądź zmieniania danych
W sklepie Janek kupił 7 ołówków po 2 zł, a Kasia 5
zeszytów po 4 zł. Jakie powstaną nowe zadania, jeśli
dołożymy do zadania nowe dane?
A.
Dzieci miały razem 40 zł.
B.
Janek miał 10 zł, a Kasia 25 zł
Przykładowe pytania do sytuacji w punkcie A
Czy wystarczy im pieniędzy na zakupy?
Ile otrzymają reszty?
Ile ołówków mogą kupić za wszystkie pieniądze?
Ile zeszytów mogą kupić za wszystkie pieniądze?