Historia

Spis treści:



Antoni Gaudi



Hector Guimard



Józef Mehoffer



Jan Stanisławski



Gustav Klimt



August François-René Rodin



Leon Wyczółkowski



Józef Pankiewicz



Stanisław Witkiewicz



Jacek Malczewski



Edward Okuń



Władysław Podkowiński



Witold Wojtkiewicz



„Casa mila”



„Sagrada Familia (fasada)”



„Wejścia do paryskiego metra”



„Witraże do katedry fryburskiej”



„Dziwny ogród”



„Topole nad wodą”



„Pocałunek”



„Danaida”



„Kopanie buraków”



„Rybacy”



„Targ na kwiaty”



„Wóz z sianem”



„Willa pod Jedlami (bryła)”



„Introdukcja”



„Błędne koło”



„Krajobraz z Tobiaszem”



„Okładka do Chimery”



„Dzieci w ogrodzie”



„ Chrystus i dzieci”



„Sad w Chrzesnem”

Antoni Gaudi „Casa Mila”

Antoni Gaudi

Antoni Gaudi „Sagrada Familia
(fasada)”

Hector Guimard
„Wejście do
paryskiego
metra”

Hector Guimard

Józef Mehoffer „Witraże do katedry
fryburskiej”

Józef
Mehoffer
„Dziwny
ogród”

Jan Stanisławski
„Topole nad
wodą”

Gustav Klimt
„Pocałunek”

Gustav Klimt

August
François-René
Rodin
„Danaida”

Leon Wyczółkowski „Kopanie
buraków”

Leon Wyczółkowski „Rybacy”

Józef Pankiewicz
„Targ na kwiaty”

Józef Pankiewicz
„Wóz z sianem”

Stanisław Witkiewicz
„Willa pod Jedlami (bryła)”

Jacek
Malczewski
„Introdukcja”

Jacek Malczewski
„Błędne koło”

Jacek Malczewski „Krajobraz z
Tobiaszem”

Edward Okuń
„Okładka do Chimery”

Władysław Podkowiński
„Dzieci w ogrodzie”

Witold Wojtkiewicz
„ Chrystus i dzieci”

Witold Wojtkiewicz
„Sad w Chrzesnem”

Koniec

Hector Guimard

(ur. 10 marca 1867 w Lyon albo Paryżu, zm. 20 maja 1942 w Nowym

Jorku) - francuski architekt tworzący w stylu secesji.

Wybitny przedstawiciel Art Nouveau we Francji. Zaprojektowane przez

niego stylowe wejścia

na wielu stacjach paryskiego metra (1899-1900) są doskonałymi

przykładami sztuki użytkowej okresu.

W kamienicy Castel Béranger w Paryżu (1894-1898), akcentując

znaczenie szczegółu, każde mieszkanie

zaprojektował indywidualnie - styl Art Nouveau jest reprezentowany

przez wszystkie elementy budynku,

od wykończeń kamieniarskich po klamki. Jego sztukę cechuje fantazja,

dekoracyjność. Często wykorzystywał przestylizowane,

asymetryczne motywy roślinne i zwierząt.

Gustav Klimt

ur. 14 lipca 1862 roku w Baumgarten, ubogiej dzielnicy na przedmieściach

Wiednia, zm. 6 lutego 1918 w Wiedniu. Austriacki malarz i grafik,

symbolista. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli

secesji, przywódca wiedeńskiego modernizmu.
Otrzymał wykształcenie typowo akademickie, pierwsze zaś doświadczenie

zawodowe zdobył wykonując różne prace dekoracyjne. To doświadczenie

wraz ze specyficznym klimatem artystycznym rozwijającym się na

przełomie

wieków w Wiedniu odnalazło wyraz w dojrzałej twórczości artysty. Klimt stał

się głównym inicjatorem dokonujących się przemian artystycznych, kiedy

to w

1897

oficjalnie odrzucił kanony akademickie i wspólnie z innymi

artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich – Secesję, z którą był

związany do 1905.

Celem Klimta było stworzenie dzieła totalnego, absolutnego, tzn. wolnego od

wszelkich konwencji, ograniczeń narzuconych przez akademickie

koncepcje.

Obrazy artysty są wyrazem nieograniczonej swobody twórczej, w pełni

wyrażają

bujność i złożoność epoki, w której dane było mu tworzyć. Klimtowi udało się

stworzyć dzieło na miarę swojej epoki, które stało się inspiracją dla wielu

nowoczesnych artystów.

Antoni Gaudi

(ur.1852-1926), zwany "Bożym architektem", uczył się w pijarskim kolegium w

Reus. Zaprojektował i zapoczątkował budowę jednego z najwspanialszych

dzieł architektonicznych wszech czasów

- wciąż nieukończonej katedry Sagrada Familia w Barcelonie. W 2000 r.

rozpoczęto starania o jego beatyfikację. Pewnego letniego dnia 1926 r. w

Barcelonie tramwaj potrącił ubogo ubranego starszego człowieka.

Rannego przewieziono

do hospicjum dla ubogich, gdzie po kilku dniach – a było to 10 czerwca –

zmarł. W ten sposób w wieku 74 lat zakończył swój bogaty żywot,

nierozpoznany przez nikogo, jeden z najbardziej genialnych architektów XX

wieku

Antonio Gaudi. Zmarł niedaleko swego monumentalnego dzieła – świątyni

Świętej Rodziny (Sagrada Familia), przy której pracował 43 lata, a

szczególnie w ciągu ostatnich 10 lat życia, poświęconych wyłącznie temu

kościołowi, modlitwie i służbie ubogim.

Artystę pochowano w krypcie „jego” kościoła.
70 lat po tym tragicznym wydarzeniu w archidiecezji Barcelony rozpoczął się

proces beatyfikacyjny sługi Bożego Antonio Gaudiego. Dlaczego Kościół

chce wynieść do chwały ołtarzy tego świeckiego architekta?

Historia



Secesja [fr. sécession < łac. seccesio ‘odejście’] – styl w sztuce europejskiej

ostatniego dziesięciolecia XIX wieku i pierwszego XX wieku, zaliczany w

ramy modernizmu. Istotą secesji było dążenie do stylowej jedności sztuki

dzięki łączeniu działań w różnych jej dziedzinach, a w szczególności

rzemiosła artystycznego, architektury wnętrz, rzeźby i grafiki.

Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie,

ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna, inspiracje sztuką japońską,

swobodne układy kompozycyjne, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm

oraz subtelna pastelowa kolorystyka.



We Francji styl ten nazywany jest Art Nouveau, w Niemczech Jugendstil lub

Sezessionsstil, we Włoszech Stile floreale lub Stile liberty.



Za bezpośredni okres kształtowania się secesji uważa się lata 80., za jej

początek - lata 90. XIX. Dojrzałą formę osiągnęła ona w połowie lat 90. z

apogeum popularności i możliwości w roku 1900 (Wystawa światowa w

Paryżu). W drugiej połowie lat 90. styl rozpowszechnił się w całej Europie,

czego efektem było wykształcenie się narodowych odmian stylu.