Metody stosowane w
diagnostyce
mikrobiologicznej cz. I.
Metody stosowane w
diagnostyce
mikrobiologicznej
•
Metody mikroskopowe
•
Metody izolacji na odpowiednich
podłożach (hodowlane)
•
Metody immunologiczne
•
Metody genetyczne
•
Metody biologiczne
Materiał pobrany od
pacjenta
Preparat bezpośredni
Posiew na zestaw podłoży
Morfologia kolonii, typ
wzrostu, preparat pośredni
Identyfikacja
Ocena lekowrażliwości
24 h, 37
0
C
Raport badania
mikrobiologiczne
go
24 - 48
h
Podłoża stosowane w
mikrobiologii
•
Cechy
–
Odpowiednia zawartość substancji
odżywczych
–
Odpowiednie pH
–
Klarowność i jednorodność
–
Jałowość
Podział podłóż ze względu na
stan skupienia
•
Płynne (buliony)
–
Nie zawierają agaru
•
Półpłynne
–
Zawierają 0,5 – 1% agaru
•
Stałe
–
Zawierają 1,5-3% agaru
Podział podłóż ze względu
skład chemiczny
•
Naturalne
–
Skład chemiczny zdefiniowany w
przybliżeniu
•
Półsyntetyczne
–
Skład chemiczny częściowo zdefiniowany
•
Syntetyczne
–
Skład chemiczny całkowicie zdefiniowany
Podział ze względu na ilość i
jakość substancji odżywczych
•
Proste
–
Np. woda peptonowa, agar zwykły
–
Wzrastają na nic drobnoustroje o niskich
wymaganiach odżywczych
•
Wzbogacone
–
Agar z 5% krwią baranią, agar
czekoladowy
–
Wzrastają na nich drobnoustroje wybredne
Podział ze względu na
zastosowanie
•
Wybiórczo – namnażające
•
Wybiórczo – różnicujące
•
Specjalne
•
Transportowe
•
Transportowo - namnażające
Podłoża wybiórczo -
namnażające
•
Rosną na nich określone drobnoustroje.
Podstawą podłoży wybiórczo -
namnażających są podłoża proste lub
wzbogacone, do których dodano
substancji przyspieszających wzrost
określonych drobnoustrojów, a
spowalniających lub
uniemożliwiających wzrost innych. Np.
bulion seleninowo-fosforanowy do
hodowli Salmonella spp.
Podłoża wybiórczo-
różnicujące
•
Rosną na nich wybrane bakterie i są one
różnicowane na drodze właściwości
biochemicznych
–
Podłoże Chapmana dla gronkowców :
•
czynnik wybiórczy
–
7,5% NaCl
•
czynniki różnicujące:
–
mannitol i czerwień fenolowa
•
Staphylococcus aureus fermentuje mannitol
zakwaszając środowisko – duże kolonie otoczone
żółtą strefą; Staphylococcus epidermidis – małe
kolonie bez żółtego zabarwienia)
Podłoża wybiórczo-
różnicujące
–
Podłoże MacConkey’a (MCA) – dla pałeczek
Gram – ujemnych z rodziny Enterobacteriaceae
•
Czynniki wybiórcze:
–
dezoksycholan sodu i fiolet krystaliczny – hamują wzrost
bakterii Gram – dodatnich
•
Czynnik różnicujący:
–
laktoza
•
bakterie rozkładające laktozę
–
różowo zabarwione kolonie (np. Escherichia coli),
bakterie nierozkładające laktozy – kolonie przezroczyste
(np. Proteus vulgaris)
•
Pałeczki rozkładające dezoksycholan
–
wokół kolonii strefa wytrąconego kwasu
dezoksycholowego
Podłoża wybiórczo-
różnicujące
–
Podłoże dla Enterococcus spp. z
azydkiem sodu (DCA)
•
Czynniki wybiórcze: azydek sodu i
dezoksycholan sodu, 4,5% NaCl – hamują
wzrost większości drobnoustrojów
•
Czynnik różnicujący: eskulina –
rozkładana przez Enterococcus faecalis i
Enterococcus faecium daje czarne
zabarwienie podłoża
Podłoża wybiórcze
•
Podłoże z cetrymidem (PYA) –
wybiórcze dla Pseudomonas
aeruginosa
•
Podłoże Saburaud’a –wybiórcze dla
grzybów
Podłoża specjalne
•
Służą do hodowli drobnoustrojów
wybrednych, o specjalnych
wymaganiach wzrostowych
–
Podłoże Löfflera: zawiera ściętą
surowicę końską dla Corynebacterium
diphteriae
–
Podłoże Lowensteina – Jensena dla
Mycobacterium tuberculosis
•
Zawiera zieleń malachitową , która hamuje
wzrost innych drobnoustrojów
•
Podłoża transportowe –
umożliwiają przeżycie bakterii w
czasie transportu
•
Podłoża transportowo -
namnażające: ich skład chemiczny
umożliwia namnażanie się bakterii
w czasie transportu.
Fizjologia bakterii
•
Warunki wzrostu
–
Woda 50 – 99% podłoża
–
Sole mineralne – środowisko izotoniczne
–
pH 7,0-7,4
–
Aminokwasy, węglowodany (mono, di,
polisacharydy, wielowęglowe alkohole),
tłuszcze
–
Witaminy, czynniki wzrostowe
•
Gazowy skład środowiska
–
Bezwzględne beztlenowce do 0,5%
tlenu
–
Względne beztlenowce 2-8% tlenu
–
Mikroaerofile (beztlenowce
tolerancyjne) do 20% tlenu
–
Bezwzględne tlenowce
•
Temperatura
–
Bakterie psychrofilne: minimum 0
0
C
maksimum 30
0
C, optimum 15
0
C
–
Bakterie mezofilne: minimum 10
0
C
maksimum 45
0
C, optimum 30-37
0
C
–
Bakterie termofilne: minimum 40
0
C
maksimum 70
0
C, optimum 52
0
C
0 10 20 30 40 50 60 70 h
1 2 3 4
1. Faza zastoju (lag faza): przez kilka
pierwszych godzin od chwili posiewu
populacja bakterii nie rozwija się. W tym
czasie następuje dostosowanie aparatu
enzymatycznego komórki do nowych
warunków środowiska. Komórki
powiększają swoją objętość
2. Faza wzrostu logarytmicznego (log faza):
po kilku godzinach populacja zaczyna się
dynamicznie powiększać. Podziały
przebiegają z maksymalną możliwą
częstością np. u E. coli co 25 minut. Liczba
bakterii wrasta logarytmicznie
3. Faza stacjonarna: tempo podziałów
stopniowo spada, coraz więcej komórek
obumiera wskutek nagromadzenia w
podłożu szkodliwych metabolitów i
wyczerpywania się składników
odżywczych. Liczba bakterii ≈ const
4. Faza starzenia się (zaniku, inwolucji):
podłoże staje się coraz uboższe w
składniki odżywcze i coraz bardziej
zanieczyszczone metabolitami. Czas
generacji wydłuża się, obumieranie
zaczyna przeważać nad podziałami, liczba
bakterii w podłożu wyraźnie spada.
Komórki tracą swe charakterystyczne
właściwości.
Morfologia kolonii
•
Przy rzadkim posiewie materiału na
podłożu stałym po 18-20 godzinach
bakterie rozwijają się w postaci kolonii.
Kolonie są to skupienia bakterii
powstałe najczęściej z jednej komórki.
Wygląd kolonii wyrosłej na typowym
podłożu i w typowych warunkach jest
ważną cechą diagnostyczną.
–
Wielkość kolonii
–
Kształt kolonii – okrągłe, owalne, soczewkowate
–
Powierzchnia kolonii – lśniąca, matowa, szorstka, gładka,
pomarszczona
–
Brzeg kolonii – równy, poszarpany, zatokowaty, wypustkowaty
–
Barwa kolonii
–
Konsystencja kolonii – krucha, skórzasta, ciągnąca, masłowata
–
Przejrzystość kolonii – przejrzyste, nieprzejrzyste, opalizujące,
mętne
–
Otoczenie kolonii – zabarwione, niezabarwione,
zhemolizowane, niezhemolizowane
–
Wzniesienie kolonii – kolonia płaska, wypukła, soczewkowata,
–
Wrastanie w podłoże