POWOŁANIE DO

MACIERZYŃSTWA

Czym jest macierzyństwo?

Macierzyństwo, to w pojęciu

naukowym idea, zgodnie z którą

kobieta,

wraz ze swoim partnerem,

powinni w sposób całkowicie

racjonalny sterować swą

płodnością,

decydując się na posiadanie dzieci

w liczbie adekwatnej

do

warunków materialnych.

Według

Karola Wojtyły

macierzyństwo to

wiedza,

w jaki sposób

kobieta we

współżyciu

małżeńskim

staje się

matką,

oraz takie

postępowanie, by

stawała się nią

tylko wtedy,

kiedy

wspólnie z mężem

tego chcą.

Na pewnym forum

internetowym pewna

młoda kobieta oczekująca

dziecka zadała pytanie

kobietom, które mają to

doświadczenie za sobą,

czym jest dla nich

macierzyństwo oraz czy są

zadowolone z tego, że

zaszły w ciążę. Jedna z

odpowiedzi brzmiała

następująco:

„Macierzyństwo to

najpiękniejsza rzecz jaka

mnie spotkała. Ten stan

dodaje mi skrzydeł, daje

siłę i nadaje sens życiu.

Jako matka zrobię

wszystko dla swojego

dziecka, jestem jak lwica,

zawsze bronię, chronię,

pomagam. A miłość między

dzieckiem a rodzicem jest

bezcenna.

Dzięki temu czuję się

spełniona.”

Kiedy kobieta powinna urodzić dziecko?

Tak naprawdę na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi.

Dzieci rodzą młode dziewczyny i kobiety po czterdziestce.

Jedne są chciane i planowane, inne nie.

Do urodzenia dziecka biologicznie zdolna jest już nastolatka,

ale dopiero dwudziestokilkuletnia kobieta może świadomie

zdecydować się na dziecko – potrafi odpowiednio o nie zadbać

przed narodzeniem i po porodzie.

Lekarze są zdania, że optymalny wiek na pierwsze dziecko to

25-27 lat.

Coraz częściej kobiety odkładają na później

macierzyństwo, bo najpierw chcą skończyć studia,

osiągnąć sukces zawodowy i finansowy. A kiedy już

uznają, że przyszedł czas na dziecko, to zbliżają się do

40. Macierzyństwo w tym wieku ma swoje plusy i

minusy. Plusem jest to, iż kobieta w tym wieku ma już

za sobą chęć szaleństwa na dyskotece, jest w stanie

zaopiekować się swoim dzieckiem, zapewnić mu

niezbędne do prawidłowego funkcjonowania produkty.

Może także poświęcić maluchowi więcej czasu z uwagi

na to, że jej pozycja w pracy jest już na tyle stabilna, że

nie musi obawiać się, iż będzie zmuszona zostać dłużej

w pracy lub zostanie zwolniona. Minusem może być to,

że kobieta w tym wieku nie jest już tak sprawna

fizycznie, jak kilkanaście lat temu, przez co może mieć

problemy z naturalnym porodem. Problemem jest także

wychowywanie przez dojrzałą kobietę nastolatka,

ponieważ różnica pokoleń najczęściej wywołuje

konflikty z uwagi na postępującą kulturę i poglądy.

Jednak, kiedy dziecko rodzi nastolatka, w

dalszym ciągu budzi to skrajne emocje…

Chociaż młodych matek jest coraz więcej, to

trudno powiedzieć, że istnieje akceptacja

społeczna na wczesne rodzicielstwo.

Nastolatki muszą zazwyczaj zmierzyć się z

reakcją szkoły, ale też przyjaciół i rodziny.

Nieplanowana ciąża jest dla młodej dziewczyny

momentem, który w jednej chwili odbiera

plany, marzenia, swobodę i spontaniczność tego

wieku.

Ciąża w wieku nastoletnim to często wynik

niedojrzałości, przejawiającej się w postaci

nieodpowiedzialnych zachowań seksualnych.

Ciąża nie jest konsekwencją niedojrzałości,

ale niedojrzałości połączonej z

nieodpowiedzialnością. Nieodpowiedzialnością

po stronie młodzieży i jej rodziców - bo zwykle

rodzice nastolatków wypierają świadomość,

że ich dziecko jest w wieku różnych „inicjacji” i

uważają,

że ten wiek wymaga „przeczekania”.

Choć wczesne macierzyństwo niesie ze sobą wiele

trudności,

to jednak jako zaletę można uznać to, że kobiety,

które urodziły swoje dzieci jako nastolatki,

są bardziej wyrozumiałe i mają lepsze relacje ze swoim

dzieckiem, gdy to jest w okresie dojrzewania.

„Mamą jestem od czterech lat.

Zauważyłam dobre strony bycia nastoletnią mamą.

Synka Tymoteusza urodziłam

dwa tygodnie przed swoimi siedemnastymi urodzinami.

Wcześnie? Zdecydowanie,

ale widzę wiele pozytywnych aspektów naszej sytuacji.

Uważam, że stosunkowo niewielka różnica wieku

między mną i synkiem, może pozytywnie wpłynąć na

nasze kontakty. Nie chcę, by były to kontakty na stopie

koleżeńskiej, ale myślę,

że można zbudować zdrową relację między rodzicem a

dzieckiem wykorzystując tę mniejszą „różnicę

pokoleń.”

Kobiety, zarówno te dojrzałe (głównie samotne,

niezamężne),

ale w szczególności nastolatki,

mogą szukać ucieczki przed konsekwencjami

nieplanowanej ciąży.

Gdzie? W aborcji.

Czują na sobie wzrok przechodniów na ulicy,

słyszą ciche rozmowy współpracowników,

nieprzyjemne komentarze kolegów i koleżanek ze szkoły.

Jakby tego było mało, nie mogą oczekiwać wsparcia

i zrozumienia ze strony najbliższych.

Pełne obaw i osamotnione decydują się

na najgorsze z możliwych rozwiązań –

zabicie swojego nienarodzonego, bezbronnego dziecka,

gdyż same czują się bezbronne – wobec społeczeństwa.

Widząc kobietę w wieku dojrzałym bądź nastolatkę „z

brzuszkiem”,

oszczędźmy sobie spojrzenia pełnego pogardy,

taka osoba na pewno woli,

aby przejść obok niej obojętnie lub posłać uśmiech.

O MACIERZYŃSTWIE,

DZIECIACH I CIĄŻY

Serce matki to przepaść, na której dnie

zawsze znajdziesz przebaczenie.

Gdyby

mężczyźni

mieli rodzić

dzieci, świat

byłby pełen

jedynaków.

Dziecko może nauczyć dorosłych trzech
rzeczy: cieszyć się bez powodu, być
ciągle czymś zajętym
i domagać się - ze wszystkich sił - tego,
czego pragnie.

Dzieci to kupa
szczęścia - a
zwłaszcza
kupa.

"Małe rączki potrafią ulepić kwiatek z plasteliny... Narysują słońce

roześmiane...

Zbudują domek z klocków...

Małe rączki potrafią napisać mama i przynoszą mi jabłko czerwone...

ocierają łzy i splatają się tuż nad szyją...

W małych rączkach mieści się cała MIŁOŚĆ."

"Małe dziecko jest tak
słodkie, że człowiek
mógłby je zjeść.
A kiedy dorośnie- żałuje,
że tego nie zrobił "

Dzieci
najuważniej
słuchają, kiedy
mówi się nie do
nich.

RĄCZKI
MALUTKIE, A
CHWYCIŁY ZA
SERCE NA CAŁE
ŻYCIE...
TRUDNO
UWIERZYĆ, ŻE
CIĘ NIE BYŁO…

- Ja bym umarła, gdyby mojej mamie coś się stało.

-Na to się nie umiera. Tylko... najpierw ogarnia cię

gniew, potem, kiedy już się wyzłościsz, odczuwasz

wielki ból, a najlepsze zaczyna się wtedy, gdy

pewnego dnia przypominasz sobie coś, co

powiedziała, albo zrobiła, i śmiejesz się, zamiast

płakać.

Dziękuję za uwagę!!!

Prezentacja została

wykonana

przez Agnieszkę Wójcik,

uczennicę klasy III „o”