Szpital Promujący

Zdrowie

Promocja zdrowia a Szpital Promujący

Zdrowie

• Idea promocji zdrowia powstała pod koniec lat 70,

natomiast projekt Szpitala Promującego Zdrowie WHO
powstał na przełomie lat 80 i 90. Oficjalne rozpoczęcie
prac nad projektem, według modelu zatwierdzonego
przez Światową Organizację Zdrowia, nastąpiło
w 1989 roku w Instytucie Socjologii Medycyny im. Ludwiga
Boltzmanna w Wiedniu. Obecnie Instytut ten
wraz z Europejskim Biurem ŚOZ ds. Zintegrowanych
Świadczeń Opieki Zdrowotnej w Barcelonie stał się
Ośrodkiem Koordynacyjnym Projektu. Biuro ŚOZ
w Barcelonie pełni funkcje formalno-organizacyjne, Instytut
zaś stanowi zaplecze naukowe Projektu.

Cel

• Celem projektu Szpitala Promującego Zdrowie było

włączenie "koncepcji, wartości i standardów promocji
zdrowia w organizacyjną strukturę i kulturę szpitala, aby
ułatwić i zachęcić do współpracy i wymiany doświadczeń
oraz programów między uczestniczącymi szpitalami,
a także włączyć promocję zdrowia w struktury szpitala
i w jego zarządzanie. "

Założenia

Założeniem projektu było to, aby szpital poza jego głównym

obowiązkiem, którym jest udzielanie świadczeń leczniczych

na możliwie najwyższym poziomie, promował także

zdrowie w samym szpitalu, jak również na obszarze objętym

jego świadczeniami profilaktyczno-terapeutycznymi.

Wg "Rekomendacji wiedeńskich" z

1997r. szpitale :

1. są instytucjami, które mają szeroki "dostęp" do dużej

części społeczeństwa ( pracownicy, chorzy i
odwiedzający chorych );

2. mogą być miejscem pracy tworzącym zagrożenia

zdrowotne.

3. są producentami znacznych ilości odpadów.

Szpital promujący zdrowie powinien:

1. promować ludzką godność, równość, solidarność i etykę

zawodową, uwzględniając różnice potrzeb, wartości i kultury różnych

grup społecznych;

2. być zorientowany całkowicie na jakość (TQM), dobre

samopoczucie pacjentów, ich rodzin i personelu, a także

na ochronę środowiska;

3. koncentrować się na zdrowiu, podchodząc do tego zagadnienia

w sposób holistyczny, a nie tylko z punktu widzenia świadczeń

leczniczych;

4. ukierunkować swoją działalność na wspieranie osób

dostarczających świadczenia zdrowotne w możliwie najlepszy

sposób dla pacjentów i ich rodzin, co wpływa na proces zdrowienia;

5. spożytkowywać zasoby w sposób właściwy z uwzględnieniem

kosztu i efektywności;

6. współdziałać z tak wieloma poziomami opieki zdrowotnej, jak tylko

to jest możliwe.

* Wg strategii Zdrowia dla Wszystkich, Karty Ottawskiej oraz Karty

Lubljańskiej.

Strategie wdrażania

projektu

1.uczestnictwo i zaangażowanie,
2.porozumiewanie się, informacja i edukacja,
3.wykorzystywanie doświadczeń.

Szpitale, które chcą być członkami

Europejskiej Sieci Szpitali Promujących

Zdrowie powinny:

1. uznać podstawowe zasady i strategie Rekomendacji

Wiedeńskich,

2. należeć do ich sieci krajowych,
3. stosować się do zasad i przepisów ustanowionych

na międzynarodowym poziomie przez członków Sieci
Międzynarodowej, Światową Organizację Zdrowia
oraz Instytucję Koordynującą.

POLSKA SIEĆ SZPITALI PROMUJĄCYCH

ZDROWIE

• powstała w 1992 z inicjatywy Zakładu Promocji Zdrowia

( obecnie Zakład Analiz i Promocji Zdrowia) w Warszawie.

• Obecnie Ośrodek Koordynacyjny Polskiej Sieci Szpitali

Promujących Zdrowie znajduje się w Zakładzie Zdrowia
Publicznego Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego
Uniwersytetu Medycznego w Warszawie.

Cel sieci:

• Rozpowszechnianie promocji zdrowia

Obszar działania sieci:

-środowiska szpitalne
-teren objęty świadczeniami profilaktyczno-

terapeutycznymi szpitala

PS SzPZ liczy 120 Szpitali członkowskich i jest największą

siecią tego typu w Europie

W obrębie Sieci Krajowej tworzą się sieci regionalne
Do 1 czerwca 2003 r. powstały następujące sieci regionalne:

• Dolnośląska Sieć Regionalna Szpitali Promujących Zdrowie

z siedzibą we Wrocławiu

• Małopolska Sieć Regionalna Szpitali Promujących Zdrowie

z siedzibą w Krakowie

• Lubelska Sieć Regionalna Szpitali Promujących Zdrowie z

siedzibą w Lublinie

Główne dokumenty:

• Rekomendacje Wiedeńskie (1997)
• Deklaracja Budapeszteńska na temat Szpitali

Promujących Zdrowie

• Standardy promocji zdrowia w szpitalu

• Nowy Statut Polskiej Sieci Szpitali Promujących

Zdrowie

Obowiązki szpitali członkowskich wg Statutu

i decyzji Rady Sieci:

• włączenia zespołu promocji zdrowia w struktury szpitala,
• prowadzenia edukacji zdrowotnej,
• podejmowania działań na rzecz zdrowego żywienia,
• podejmowania działalności antynikotynowej i

antyalkoholowej,

• podejmowania współpracy ze środowiskiem lokalnym.

Szpital Przyjazny Dziecku

Cele Szpitala Przyjaznego Dziecku zostały

określone w oparciu o założenia
Europejskiej Karty Dziecka w Szpitalu
( 1988 )

-odpowiednia atmosfera
-stały kontakt dziecka z rodzicami i

bliskimi

-doskonalenie personelu i opiekunów

dziecka w chorobie

• Każdy „Szpital Przyjazny Dziecku”

spełnia warunki ujęte w formie „ 10
Kroków do Udanego Karmienia Piersią”

Europejska Karta Dziecka w

Szpitalu:

1 - Prawo do możliwie najlepszej opieki medycznej jest podstawowym

prawem zwłaszcza w odniesieniu do dzieci.

2 - Dzieci powinny być przyjmowane do szpitala tylko wtedy, kiedy leczenie

nie może być prowadzone w domu, pod opieką poradni lub na oddziale

dziennym.

3 - Dzieci powinny mieć prawo do tego, aby cały czas przebywali razem z nimi
w szpitalu rodzice lub opiekunowie. Nie powinno być żadnych ograniczeń

dla osób odwiedzających - bez względu na wiek dziecka.

4 - Rodzicom należy stwarzać warunki pobytu w szpitalu razem z

dzieckiem, należy ich zachęcać i pomagać im w pozostawaniu przy

dziecku. Pobyt rodziców nie powinien narażać ich na dodatkowe koszty lub

utratę zarobków. Aby mogli oni uczestniczyć w opiece nad dzieckiem,

powinni być na bieżąco informowani o sposobie postępowania

i zachęcani do aktywnej współpracy.
5 - Dzieci i rodzice powinni mieć prawo do uzyskiwania informacji. Należy

starać się

o łagodzenie i unikanie zbędnych stresów fizycznych i emocjonalnych u

dziecka

w związku z jego pobytem w szpitalu.

6 - Dzieci i ich rodzice mają prawo współuczestniczyć we

wszystkich decyzjach dotyczących leczenia. Każde dziecko
powinno być chronione przed zbędnymi zabiegami
diagnostycznymi

i leczniczymi.
7 - Dzieci powinny przebywać razem z innymi dziećmi w podobnym

wieku. Nie należy umieszczać dzieci razem z dorosłymi.

8 - Dzieci powinny mieć możliwość zabawy, odpoczynku i

nauki odpowiedniej do ich wieku i samopoczucia. Ich otoczenie
powinno być tak zaprojektowane, urządzone i wyposażone, aby
zaspokajało dziecięce potrzeby.

9 - Przygotowanie i umiejętności personelu muszą zapewniać

zaspokajanie potrzeb fizycznych i psychicznych dzieci.

10 - Zespół opiekujący się dzieckiem
w szpitalu powinien zapewnić mu ciągłość leczenia, a dzieci

powinny być traktowane

z taktem i wyrozumiałością. Ich prawo do intymności powinno

być zawsze szanowane