ROZWODY W KOŚCIELE

KATOLICKIM

Sens katolickiego małżeństwa wypływa z nauki

Pisma Świętego: "(...) mężczyzna opuszcza ojca

swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak

ściśle, że stają się jednym ciałem" (Rdz 2, 24).

Słowa te są jednocześnie ostrzeżeniem, by tego

"co Bóg złączył, człowiek nie rozdzielał" (Mt 19,

6).

Mężczyzna i kobieta, nie mogą rozdzielać związku,

który stał się "jednym ciałem", a który Bóg

złączył, przez zaślubiny. Sakrament małżeństwa

nie jest bowiem jedynie umową między ludźmi,

ale jest również przymierzem zawieranym z

Bogiem, do przyjęcia Jego wizji małżeństwa.

Dlatego też Kościół katolicki nie uznaje rozwodu,

ponieważ narusza on zasadę nierozerwalności

małżeństwa, pochodzącą z prawa Bożego.

Rozwód w kościele katolickim nie jest

możliwy. Zabrania tego VI przykazanie

Dekalogu, które stoi na straży jedności

jaką człowiek powinien budować w

Sakramencie Małżeństwa. Można się

starać o uznanie związku za nieważny

od samego początku.

Powód dla którego można
uznać małżeństwo za
nieważnie zawarte musiał
istnieć przed zawarciem
małżeństwa
(choć ujawniony mógł
zostać później).

Przeszkody, które powodują

nieważność Sakramentu

Małżeństwa:

•Impotencja
•Pozostawanie w związku

małżeńskim

•Bliskie spokrewnienie

Może zdarzyć się sytuacja, w której jedno

z małżonków podczas zawierania
małżeństwa, odrzucił któryś z istotnych
elementów bądź celów małżeństwa, albo
nie jest obiektywnie zdolny do podjęcia
któregoś z nich. W takim przypadku
zawiera małżeństwo nieważnie, czyli nie
zawiera go w ogóle.

Zadaniem Sądu Duchownego jest

zbadanie czy taka okoliczność w czasie
zawierania małżeństwa zaszła. Jeśli tak,
sąd stwierdza nieważność małżeństwa,
czyli to, że w ogóle go nie było.

Jan Paweł II w Familiaris Consortio wymienia trzy

grupy osób rozwiedzionych:

1)

ci, którzy usiłowali uratować swoje małżeństwo

i zostali niesprawiedliwie porzuceni

2)

ci, którzy z własnej winy zniszczyli ważne

małżeństwo

3)

ci, którzy zawarli nowy związek, ze względu na

wychowanie dzieci, mając niekiedy

przekonanie, że ich poprzednie małżeństwo nie

było ważne.

W tym ostatnim przypadku istnieje możliwość

wystąpienia do sądu kościelnego z wnioskiem o

orzeczenie nieważności małżeństwa.

W celu przeprowadzenia sprawy

należy zgłosić się do sądu
biskupiego (kurii) tej diecezji, na
terenie której zawarto
małżeństwo lub na terenie której
mieszka strona, którą się
pozywa.

Jest to proces mozolny i wymaga od stron

dużo cierpliwości, ale pozwala byłym już
małżonkom na nowe, szczęśliwe życie
zgodne z naukami bożymi. Cała procedura
rozwodowa w obliczu Kościoła jest zawiła,
dlatego potrzebna tu jest konsultacja z
adwokatami kościelnymi, którzy służą
wszelką pomocą w swoich kancelariach
kanonicznych. Adwokat pomaga w napisaniu
skargi powodowej, zbiera wszelkie
niezbędne do rozpoczęcia unieważnienia
małżeństwa dokumenty. Ważnym aspektem
jest również fakt, że rozwód kościelny może
być tylko ogłoszony przez Sąd Biskupi.

Sąd Duchowny zatem nie unieważnia

małżeństwa, ponieważ oznaczałoby
to, że małżeństwo przez jakiś czas od
jego zawarcia było jeszcze ważne, a
potem straciło swoją ważność.
Stwierdza on, że takie małżeństwo
nigdy nie było ważne, tzn. nigdy go
nie było.

Dlatego tak bardzo ważne jest zawsze

odpowiednie przygotowanie do

sakramentu małżeństwa, pytania i

rozmowy, które narzeczeni odbywają

ze swoimi duszpasterzami, jak również

szczera spowiedź przedślubna.

Zadbajmy więc o to, aby nasze plany

życiowe zawsze były mądrze i

roztropnie podejmowane, a przede

wszystkim skonsultowane z Panem

Bogiem na modlitwie.