TURYSTYKA OSÓB

NIEPEŁNOSPRAWYNCH W POLSCE

Jakub

Perzyna

Plan prezentacji:

1.

Defnicje oraz statystyki dotyczące osób

niepełnosprawnych w Polsce.

2.

Cele, bariery, zasady uprawiania turystyki przez
osoby niepełnosprawne.

3.

Formy działalności turystycznej osób
niepełnosprawnych.

4.

Turystyka osób z dysfunkcją ruchu i niewidomych.

5.

Prezentacja kilku miejsc turystycznych opisanych
przez osoby niepełnosprawne.

Definicja niepełnosprawności:

Jest to długotrwały stan, w którym występują

pewne ograniczenia w prawidłowym

funkcjonowaniu człowieka. Ograniczenia te

spowodowane są na skutek obniżenia sprawności

funkcji fizycznych lub psychicznych. Jest to także

uszkodzenie, czyli utrata lub wada psychiczna,

fizyczna, lub anatomiczna struktury organizmu.

Utrata ta może być całkowita, częściowa, trwała

lub okresowa, wrodzona lub nabyta,

ustabilizowana lub progresywna.

STATYSTYKI*:

* źróldło gus.pl

Tabela wiekowa osób

niepełnosprawnych:

Cele uprawiania turystyki przez

osoby niepełnosprawne:

1. Leczniczy. Rehabilitacja.
2. Anatomiczno-fizjologiczny.
3. Wychowawczo-psychologiczny.
4. Hedonistyczny.
5. Społeczny.

Korzyśći płynące z uprawiania

turystyki przez

niepełnosprawnych:

1. Ruch przyspiesza procesy odnowy i regeneracji.

Zjawisko hipokinezji.

2. Turystyka jako środek terapeutyczno-

wychowawczy.

3. Turystyka pozwala zwalczać stres i depresje

związane z kalectwem, oraz wzmacnia poczucie
własnej wartości osób niepełnosprawnych.

4.Turystyka umożliwia nawiązanie kontaktu między

niepełnosprawnymi i normalnymi ludźmi.

BARIERY:

Bariery utrudniające uprawianie

turystyki przez niepełnosprawnych:

1. Urbanistyczna.
2. Architektoniczna.
3. Komunikacyjna.
4. Społeczna.
5. Brak odpowiedniego sprzętu.
6. Finansowa.
7. Brak informacji.

Zasady organizacji turystki z

udziałem niepełnosprawnych:

1.

Odpowiedni dobór działalności turystycznej.

2. Brak zagrożenia dla zdrowia podczas uprawiania

turystyki.

3.Środowisko na miejscu wyjadu musi być

przyjazne dla turysty.

4.Odpowiednie dawkowanie wysiłków fizycznych.

Trudności stawiane przed kadrą:

1. Charakterystyka osób niepełnosprawnych.
2. Poznanie podstawowych pojęć z zakresu

niepełnosprawności.

3. Poznanie wskazań i przeciw wskazań do

uprawiania turystyki przez
niepełnosprawnych.

4. Wiedza na temat specjalistycznego sprzętu.

Czynniki zachęcające

niepełnosprawynych do uprawiania

turystyki:

1.

Zapewnienie wykwalifikowanej kadry

instruktorskiej.

2.

Udostępnienie specjalistycznego sprzętu
koniecznego do uprawiania turystyki przez
niepełnosprawnych.

3.

Udostępnienie bazy turystycznej sprzyjającej
inwalidą.

4.

Wcześniejsze przygotowanie kondycyjne i
psychiczne uczestników.

Podstawowe formy działalnośći

turystycznej niepełnosprawnych:

Praktycznie wszystkie formy działalności

turystycznej mogą być uprawiane przez

niepełnosprawnych. Mogą to być:



Wycieczki.



Obozy wędrowne.



Turystyka pobytowa.

Najpowszechniejszą dyscypliną jest turystyka

piesza, a także rowerowa, kajakowa i narciarska,

które korzystnie wpływaja na proces rewalidacji.

Turystyka osób z dysfunkcją

narządu ruchu:

1. Wycieczki autokarowe, na wózkach.
2. Dla osób dotkniętych skrzywieniem

kręgosłupa niemożliwa jest turystyka
piesza i rowerowa.

3. Dużym utrudnieniem są bariery

urbanistyczne i architektoniczne, a
także naturalne ukształtowanie terenu.

Ośrodek dla dzieci kalekich w

Policach:

Zajmuje się organizacją:



Wycieczek krajoznawczo-przedmiotowych,
które obejmują poznanie zabytków Polic.



Wycieczek krajoznawczych jedno lub
wielodniowych w czasie wolnym.



Wyjazdów wielodniowych.



Wyjazdów zagranicznych dla najlepszych
uczniów.

Turystyka osób niewidomych i

głuchych:

1.Turystyka powinna być po-
łączona z nauką alfabetu i po-
ruszania się.
2.Trudność z opracowaniem planu wyjazdu i

prowadzeniem zajęć.

3.Doskonale sprawdza się turystyka

kwalifikowana (rowerowa-tandemowa,
kajakowa).

Miejsca odwiedzane przez

niepełnosprawnych i ich ocena:

1. Zakopane.
2. Bieszczady.
3. Szczecin.
4. Bory Tucholskie.

Historia Janka Meli:



Najmłodszy zdobywca obydwu

biegunów, a także jedyny

niepełnosprawny, który tego dokonał.



Utracił lewe podudzie oraz prawe
przedramię w skutek porażenia
prądem.

BIBLIOGRAFIA:

1. „Turystyka osób niepełnosprawnych”;

pod red. Tadeusza Łobożewicza; WSE

2000r.

2. „Niepełnosprawny turysta”; Marian

Gawinek; Szczecin 2003.

3. Portal internetowy:

www.niepelnosprawni.pl