KSZTAŁCENIE PROOBRONNE

dr hab. inż. Andrzej Gałecki,

prof. UZ

2

ZAGADNIENIA

Wstęp
1. Eksperyment z klasami wojskowymi
2. Kształcenie proobronne młodzieży

akademickiej

3. Szkolnictwo wojskowe w roku

2009/2010

Zakończenie

3

LITERATURA

•

Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku,

Bellona, Warszawa 2006;

•

Bogusz J. – Dydaktyka wojskowa, Warszawa brw;

•

Kunikowski J., Wiedza i edukacja dla

bezpieczeństwa, Warszawa 2002;

•

Przygotowanie obronne społeczeństwa, pod red. J.

Kunikowskiego, Warszawa 2001;

•

Stępień R., Z zagadnień dydaktyki i wychowania w

wojsku, Warszawa 1993;

•

Tyrała P., Zarys dydaktyki ochrony cywilnej;

Pragmatyzm pedagogiki społecznej, Rzeszów

1998;

•

Żegnałek K., Dydaktyka obronna, Warszawa 2001;

•

Żegnałek K., Dydaktyka w edukacji obronnej,

Toruń 2003.

4

WSTĘP

We współczesnej polskiej szkole

jest miejsce dla wielu

autonomicznych rozwiązań w

zakresie kształcenia i wychowania,

które będą stanowiły integralną

część systemu edukacji narodowej.

W budowie tego systemu nie brakuje

rozwiązań dotyczących kształcenia

proobronnego młodzieży

1

.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

5

WSTĘP

Edukacja obronna - będąc częścią

składową narodowego systemu

oświatowego - traktowana jest jako

całokształt celowo zorganizowanych

procesów, form, metod, środków i

oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych

na dzieci, młodzież i dorosłych w celu

osiągnięcia względnie trwałych zmian w ich

wiedzy, umiejętnościach oraz w systemie

wartości odnoszących się do zagadnień

szeroko rozumianej obronności.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

6

WSTĘP

Zakłada się, że efektem konkretnych

przeobrażeń w zakresie edukacji obronnej

młodzieży powinno być przygotowanie

społeczeństwa do racjonalnych zachowań

w obliczu zagrożeń cywilizacyjnych i

militarnych oraz aktywne uczestniczenie

w różnorodnych przedsięwzięciach

obronnych, realizowanych przez organy

administracji państwowej, samorządu

terytorialnego i organizacje społeczne.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

7

WSTĘP

Najbardziej racjonalnym, efektywnym,
najtańszym i w sumie optymalnym
sposobem powszechnego
przygotowania obronnego
społeczeństwa jest kształcenie
młodzieży, stanowiące integralną
część procesu dydaktyczno-
wychowawczego szkoły.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

8

EKSPERYMENT Z KLASAMI

WOJSKOWYMI (1998-2003)

Resorty edukacji i obrony narodowej podjęły
wspólne prace nad budową nowego
systemu edukacji obronnej młodzieży. W
ramach kolejnego etapu reformy systemu
oświaty w 1998 r. uruchomiono eksperyment
z klasami o profilu przysposobienia
wojskowego (profilowanymi wojskowo) w 20
szkołach ponadpodstawowych.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

9

EKSPERYMENT Z KLASAMI

WOJSKOWYMI (1998-2003

)

1. Prowadzenie w szkołach

ponadgimnazjalnych dodatkowych
zajęć o charakterze
proobronnym w ramach godzin
będących do dyspozycji dyrektora
szkoły (dot. dodatkowych zajęć
edukacyjnych).

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

10

EKSPERYMENT Z KLASAMI

WOJSKOWYMI (1998-2003)

2. Wspieranie dodatkowych zajęć z edukacji

obronnej w szkołach ponadgimnazjalnych -

w szerszym niż dotychczas zakresie - przez

organizacje pozarządowe, współpracujące

ze szkołami, które w ramach swojej

statutowej działalności realizują zadania

bezpośrednio związane z edukacją obronną

i patriotyczną młodzieży (np. LOK, PCK,

ZHP, Związek Strzelecki „Strzelec”

Organizacja Społeczno-wychowawcza,

Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” .

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

11

EKSPERYMENT Z KLASAMI

WOJSKOWYMI (1998-2003)

3. Nawiązywanie lub kontynuowanie

przez szkoły bezpośredniej
współpracy z jednostkami
wojskowymi. Charakter i zakres tej
współpracy powinien być
każdorazowo uzgadniany przez obie
zainteresowane strony.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

12

EKSPERYMENT Z KLASAMI

WOJSKOWYMI (1998-2003)

4. Wykorzystywanie w realizacji

przedsięwzięć o charakterze
proobronnym w szkołach
ponadgimnazjalnych żołnierzy
rezerwy, posiadających
odpowiednie wykształcenie i
kwalifikacje pedagogiczne oraz
umiejętności praktyczne.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

13

KSZTAŁCENIE PROOBRONNE

MŁODZIEŻY AKADEMICKIEJ

Współcześnie myślenie o bezpieczeństwie
narodowym oparte jest na poglądzie, że za
obronność odpowiedzialne jest całe
społeczeństwo, a nie wyłącznie siły
zbrojne.

Tworzenie państwa

bezpiecznego i przyjaznego dla swoich
obywateli może się dokonać poprzez
stworzenie nowoczesnego narodowego
systemu obronnego.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

14

KSZTAŁCENIE PROOBRONNE

MŁODZIEŻY AKADEMICKIEJ

W sytuacji systematycznie zmniejszanej

liczebności armii oraz malejących nakładów

na obronność, coraz większego znaczenia

nabiera dobrze zorganizowany i sprawnie

funkcjonujący system kształcenia

proobronnego, obejmujący m.in.

studentów i absolwentów wyższych uczelni.
Poza funkcją czysto administracyjną system

ten, wspomagając budowanie wewnętrznych

więzi środowiska wojskowego, zachęca

jednocześnie obywateli do wypełniania

zadań obronnych i stymuluje społeczną

aktywność wokół spraw obronnych.

1

M. Kaliński, Departament Wychowania i Promocji Bezpieczeństwa, MON.

15

KSZTAŁCENIE PROOBRONNE

MŁODZIEŻY AKADEMICKIEJ

Kształcenie proobronne młodzieży

akademickiej jest ważną dziedziną

działalności szkoleniowej sił zbrojnych

a pozyskiwanie żołnierzy rezerwy

(gromadzenie), szkolenie,

podtrzymywanie ich kondycji

wyszkoleniowej i dyspozycyjności, a

także racjonalne wykorzystanie

(nadawanie przydziałów

mobilizacyjnych) jest problemem o

doniosłym znaczeniu.

1

M. Kaliński: Przywódca wojskowy (postulowany model kształcenia u progu XXI wieku). W: Śmiałek

(red.): Teoretyczne i praktyczne implikacje poszukiwań modelu kształcenia przywódców

wojskowych. Monografia psychospołecznych zachowań zależnych. Poznań 2001, s. 265.

16

KSZTAŁCENIE PROOBRONNE

MŁODZIEŻY AKADEMICKIEJ

W sytuacji systematycznie

zmniejszanej liczebności armii oraz

malejących nakładów na obronność

coraz większego znaczenia nabiera

dobrze zorganizowany i sprawnie

funkcjonujący system kształcenia

rezerw osobowych, obejmujący m.in.

studentów i absolwentów wyższych

uczelni.

1

R. Stępień (red.): Edukacja w wyższych szkołach wojskowych. Warszawa 2002, s. 131.

17

SZKOLNICTWO WOJSKOWE W ROKU

2009/2010

Zgodnie z decyzją nr 514/MON

Ministra Obrony Narodowej z dnia
20 listopada 2008 r., w roku 2009
zostanie przeprowadzony nabór
kandydatów na żołnierzy
zawodowych do następujących
szkół i uczelni wojskowych:

1

R. Stępień (red.): Edukacja w wyższych szkołach wojskowych. Warszawa 2002, s. 131.

18

SZKOLNICTWO WOJSKOWE W ROKU

2009/2010

            

SZKOŁY PODOFICERSKIE:

•

Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych we Wrocławiu

•

Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Poznaniu

•

Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Zegrzu

•

Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Toruniu

•

Szkoła Podoficerska Sił Powietrznych w Dęblinie

•

Szkoła Podoficerska Sił Powietrznych w Koszalinie

•

Szkoła Podoficerska Marynarki Wojennej w Ustce

•

Szkoła Podoficerska Służb Medycznych w Łodzi

1

G. Szaraniec, Gł. spec. OAMiSz DPI MON.

19

SZKOLNICTWO WOJSKOWE W ROKU

2009/2010

     WYŻSZE SZKOŁY
OFICERSKIE:

• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk

Lądowych we Wrocławiu

• Wyższa Szkoła Oficerska Sił

Powietrznych w Dęblinie.

1

G. Szaraniec, Gł. spec. OAMiSz DPI MON.

20

SZKOLNICTWO WOJSKOWE W ROKU

2009/2010

AKADEMIE WOJSKOWE:
• Wojskowa Akademia Techniczna

w Warszawie;

• Akademia Marynarki Wojennej

w Gdyni

1

G. Szaraniec, Gł. spec. OAMiSz DPI MON.

21

WNIOSKI

1. System obronny państwa w obliczu nowych

zagrożeń wymaga wychowania obronnego całego

społeczeństwa.

2. Wychowania obronne to powinno zostać

wkomponowane w system edukacji narodowej i

mieć na celu przygotowanie obywateli do

indywidualnego i zespołowego działania w akcjach

ratowniczych oraz przeciwdziałaniu skutkom

zagrożeń militarnych i niemilitarnych (w tym klęsk

żywiołowych).

3. Szczególnej formie przygotowania powinni być

poddani obywatele z wyższym wykształceniem z

uwagi na ich miejsce w strukturach państwa i

społeczeństwa oraz rolę, jaką mają do spełnienia

w czasie pokoju, kryzysu i wojny.

22

Dziękuję za uwagę