1
Aktywa trwałe-
klasyfikacja, wycena,
ewidencja
Dr Bożena Rudnicka
2
Definicja
• Aktywa – kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o
wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku
przeszłych zdarzeń, które w przyszłości spowodują wpływ
korzyści ekonomicznych do jednostki.
• Wystarczy, że aktywa są kontrolowane przez jednostkę w
sensie ekonomicznym a nie prawnym (tytuł własności jest
zbędny).
• Wiarygodną wartość określa się po cenie nabycia (zakupu)
bądź wytworzenia albo w drodze oszacowania. Wiarygodną
wartością szacunkową jest cena rynkowa. W razie jej braku
istotna jest taka wycena wartości, która będzie godziwa.
• Fakt powstania w przeszłości oznacza, że jednostka ma
obowiązek wykazania źródeł pochodzenia swoich zasobów.
• Przyszłe wpływy mogą oznaczać korzyści ze sprzedaży,
zmniejszenie kosztów lub zobowiązań czy też konwersję. Nie
będzie zaliczany do aktywów składnik, który w żaden sposób
nie zwiększy korzyści ekonomicznych jednostki.
3
• Zgodnie z ustawą o rachunkowości aktywa trwałe to
wszystkie aktywa jednostki, które nie są zaliczane do
aktywów obrotowych.
• Natomiast przez aktywa obrotowe rozumie się: „tę część
aktywów jednostki, które w przypadku:
a) aktywów rzeczowych, o których mowa w pkt 19 (rzeczowe
aktywa obrotowe) - są przeznaczone do zbycia lub zużycia w
ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu
normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej
działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy,
b) aktywów finansowych, o których mowa w pkt 24 ustawy -
są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu
12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia,
wystawienia lub nabycia, albo stanowią aktywa pieniężne,
c) należności krótkoterminowych - obejmują ogół należności z
tytułu dostawi usług oraz całość lub część należności z
innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, a
które stają się wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia
bilansowego,
d) rozliczeń międzyokresowych - trwają nie dłużej niż 12
miesięcy od dnia bilansowego.”
4
Klasyfikacja aktywów
trwałych
Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości w
przykładowym bilansie klasyfikacja aktywów trwałych wygląda
następująco:
• A. Aktywa trwałe
I. Wartości niematerialne i prawne
II. Rzeczowe aktywa trwałe
III. Należności długoterminowe
IV. Inwestycje długoterminowe
V. Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
5
Wartości niematerialne i
prawne
Rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17 (inwestycje), nabyte przez jednostkę,
zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego
wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok,
przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:
a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz
zdobniczych,
c) know-how.
W przypadku wartości niematerialnych i prawnych oddanych do używania na podstawie
umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartości
niematerialne i prawne zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie
z warunkami określonymi w ust. 4. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się
również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.
Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się:
1. Koszty zakończonych prac rozwojowych
2. Wartość firmy
3. Inne wartości niematerialne i prawne
4. Zaliczki na wartości niematerialne i prawne
6
Rzeczowe aktywa trwałe
Na rzeczowy majątek trwały składają się:
1. Środki trwałe – obejmują kompletne i zdatne do użytku
jednostki rzeczowe składniku majątku trwałego i zrównane z
nimi o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności
dłuższym niż 1 rok. W szczególności zalicza się do nich:
a) grunty (w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu),
b) budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej (w
tym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu),
c) urządzenia techniczne i maszyny,
d) środki transportu,
e) inne środki trwałe (np. inwentarz żywy).
2. Środki trwałe w budowie (w okresie budowy, montażu lub
ulepszania).
3. Zaliczki na środki trwałe w budowie.
7
Należności długoterminowe
• To prawa majątkowe jednostki o
okresie wymagalnej spłaty dłuższym
niż 1 rok od dnia bilansowego.
• Mogą pochodzić od jednostek
powiązanych bądź od pozostałych
jednostek.
• Nie obejmują należności z tytułu
dostaw i usług oraz tytułów zaliczanych
do inwestycji długoterminowych.
8
Inwestycje długoterminowe
Są to aktywa posiadane przez jednostkę przez okres dłuższy niż 1 rok
od dnia bilansowego, w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych w
postaci przyrostu ich wartości, uzyskania z nich przychodów takich
jak odsetki, udziały w zyskach lub inne pożyczki, w tym również z
transakcji handlowej. Zalicza się do nich:
1. Nieruchomości.
2. Wartości niematerialne i prawne (nie używane przez jednostkę,
tylko nabyte w celach lokaty).
3. Długoterminowe aktywa finansowe:
- udziały lub akcje,
- inne papiery wartościowe,
- udzielone pożyczki,
- inne długoterminowe aktywa finansowe.
4. Inne inwestycje długoterminowe.
9
Długoterminowe rozliczenia
międzyokresowe
• Obejmują całość aktywów z tytułu odroczonego podatku
dochodowego oraz inne rozliczenia międzyokresowe.
• Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego powstają:
1) na skutek ujemnych różnic przejściowych między wykazywaną w
bilansie wartością aktywów i pasywów a ich wartością podatkową,
2) wynikają ze straty podatkowej możliwej do odliczenia w
przyszłości.
• Wartość tych aktywów ustalana jest w wysokości kwoty
przewidywanej w przyszłości do odliczenia od podatku
dochodowego.
• W innych rozliczeniach okresowych prezentuje się czynne
rozliczenia międzyokresowe kosztów, które podlegają rozliczeniu w
okresie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego. Powstają
one w wyniku różnicy między momentem wydatkowania środków
pieniężnych a momentem wystąpienia kosztu związanego z tym
wydatkiem.
10
Wycena
•
Polega na ustalaniu i szacowaniu kwot pieniężnych
określających wartość poszczególnych kategorii
ekonomicznych, opisujących sytuację majątkową,
finansową i wynik finansowy konkretnej jednostki
gospodarczej, oraz zmian zachodzących w tej wartości
pod wpływem czynników ekonomicznych.
•
Wycena musi być prowadzona na bieżąco w ciągu roku
obrotowego oraz nie rzadziej niż na dzień bilansowy.
•
Wycena przeprowadzana na dzień bilansowy pozwala
na okresowe urealnianie wartości, ustalanych w wyniku
wyceny przeprowadzanej w ciągu roku obrotowego.
•
Dla potrzeb wyceny stosuje się: ceny historyczne (cena
uzyskania, cena początkowa), ceny bieżące, ceny
odtworzenia (reprodukcji), ceny realizacji
(uwzględniające zdyskontowaną wartość bieżącą
przyszłych wpływów pieniężnych).
11
Podstawowe zasady wyceny
• Dokonując wyceny aktywów i pasywów należy kierować się
przepisami ustawy o rachunkowości, w szczególności
regułami określonymi w Rozdziale 4 – Wycena aktywów i
pasywów oraz ustalenie wyniku finansowego. Nie należy
również zapominać o regulacjach zawartych zarówno w
Krajowych jak i w Międzynarodowych Standardach
Rachunkowości.
• W zależności od rodzaju aktywów trwałych podlegających
wycenie, sposób wyceny może być różny.
• W praktyce należy także uwzględnić zasady wyceny środków
trwałych i wartości niematerialnych określone w ustawach o
podatku dochodowym.
12
Wycena początkowa środków
trwałych
Zgodnie z regulacjami ustawy o rachunkowości i MSR 16 (Rzeczowy majątek trwały)
środki trwałe wycenia się według ceny nabycia albo kosztu wytworzenia, a gdy nie
jest możliwe ich ustalenie, szczególnie w przypadku nieodpłatnego otrzymania,
wg ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego składnika majątku.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości:
• Cena nabycia środków trwałych (i wartości niematerialnych i prawnych) to
kwota należna zbywcy (a więc pomniejszona o ewentualne rabaty, opusty itp.),
pomniejszona o podlegający odliczeniu naliczony podatek od towarów i usług
(VAT), a jeżeli jednostce nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o
podatek naliczony albo zwrot różnicy VAT (podatek ten zwiększa cenę nabycia):
-
powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem, naliczone do dnia
przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu,
załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i
uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych,
skarbowych i innych,
-
powiększona o koszty finansowania z obcych źródeł zakupu środka trwałego,
a więc prowizje, odsetki, a także ujemne i dodatnie różnice kursowe przypadające
do momentu oddania tych składników do użytku.
13
• Koszt wytworzenia obejmuje wartość w cenie nabycia zużytych do
wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku,
wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za pracę wraz z
pochodnymi i inne koszty za czas produkcji, dające się zakwalifikować do
wartości wytworzonych środków trwałych. Są to więc koszty pozostające w
bezpośrednim związku z budową, rozbudową (montażem, ulepszeniem)
środka trwałego i dostosowaniem do używania oraz część kosztów
pośrednich związanych z powstaniem tego środka trwałego, a także
niepodlegający odliczeniu podatek VAT i podatek akcyzowy oraz koszty
obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu jego sfinansowania i związane z
nimi różnice kursowe, pomniejszone o przychody z tego tytułu.
Do kosztów wytworzenia nie zalicza się:
• kosztów stałych produkcji dotyczących niewykorzystanych normalnych
zdolności produkcyjnych,
• kosztów ogólnego zarządu,
• kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych,
• kosztów operacji finansowych.
14
Amortyzacja bilansowa
• Zasady amortyzacji bilansowej określa art. 32 Ustawy o rachunkowości, który
mówi, iż odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego
dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości
początkowej na ustalony okres amortyzacji.
• Rozpoczęcie odpisów amortyzacyjnych może nastąpić nie wcześniej niż po
przyjęciu środka trwałego do używania, co oznacza, że może to być już w
miesiącu przyjęcia, natomiast koniec odpisów amortyzacyjnych - nie później
niż w momencie zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub
umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego albo w momencie jego
likwidacji lub sprzedaży.
• Okres amortyzacji i związaną z nim roczną stawkę amortyzacyjną ustala się
przy uwzględnieniu okresu ekonomicznej użyteczności danego środka
trwałego, który zależy m.in. od liczby zmian, tempa postępu techniczno-
ekonomicznego, ograniczenia czasu użytkowania.
• Określone w dniu przyjęcia środka trwałego do używania zasady amortyzacji
powinny być okresowo weryfikowane i odpowiednio korygowane przez
jednostkę. Wprowadzone zmiany należy uzasadnić w sprawozdaniu finansowym
i opisać ich skutki finansowe.
• Dodatkowo, ustawa przewiduje możliwość ustalenia w sposób uproszczony
odpisów amortyzacyjnych w przypadku środków trwałych o niskiej jednostkowej
wartości. Uproszczenie to może polegać na dokonywaniu zbiorczych odpisów
dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem lub jednorazowym
odpisaniu wartości tego rodzaju środków trwałych.
15
Metody amortyzacji
• Liniowa – zakłada, że okresowo dokonywane odpisy
zużycia są jednakowe w całym okresie używania środka
trwałego. Polega na naliczaniu odpisów amortyzacyjnych w
równych ratach od miesiąca rozpoczęcia amortyzacji środka
aż do do całkowitego jego zamortyzowania, sprzedaży,
likwidacji itp. Można też stosować raty kwartalne i roczne.
• Degresywna – wartość odpisów umorzeniowych maleje w
miarę zużywania się środka trwałego (pozwala na
przyspieszenie amortyzacji niektórych środków trwałych w
początkowych okresie).
• Progresywna – wartość odpisów umorzeniowych rośnie w
miarę zużywania się środka trwałego.
• Naturalna- odpisy amortyzacyjne uzaleznione sa od
intensywnosci wykorzystywania środka
.
16
Zmiany wartości środka
trwałego
• Odpisy amortyzacyjne – amortyzacja to proces utraty wartości majątku
trwałego - na skutek zużycia fizycznego i ekonomicznego - i stopniowego
przenoszenia tej wartości na wytworzone przy jego wykorzystaniu produkty.
Przepisy ogólne określające sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych w
prawie bilansowym odnajdujemy w art. 32-33 UoR. W UoR, ani w MSR nie podaje
się jednej wskazanej metody amortyzacji, jednak ta wybrana musi
odzwierciedlać proces osiągania korzyści ekonomicznych z tytułu użytkowania
danego składnika aktywów.
• Trwała utrata wartości środka trwałego – pojawia się, gdy istnieje duże
prawdopodobieństwo, że nie przyniesie on w przyszłości przewidywanych
korzyści ekonomicznych. Katalog przesłanek utraty wartości przez środek trwały
podany w UoR (KSR 4) i MSR 36 jest zbieżny, z tym że MSR 36 dzieli je na
przyczyny wewnętrzne i zewnętrzne (por. NSS nr 32). Ujęcie księgowe utraty
wartości również jest zbieżne. Utratę wartości środków trwałych ujmuje się w
ciężar pozostałych kosztów operacyjnych, chyba że wartość danego środka
trwałego była wcześniej aktualizowana. Wtedy odpis z tytułu trwałej utraty
wartości w pierwszej kolejności zmniejsza różnicę z aktualizacji ujętą w kapitale
własnym.
17
• Ulepszenie środka trwałego - wartość początkową składnika
środków trwałych powiększają koszty jego ulepszenia, przez które
należy rozumieć m.in. wydatki na: przebudowę (zmianę
istniejącego stanu środka trwałego na inny), rozbudowę
(powiększenie obiektu), rekonstrukcję (odtworzenie zużytych
środków trwałych), adaptację (przystosowanie obiektu do
spełniania innego celu niż pierwotny – tylko prawo podatkowe).
Zaznaczyć trzeba, że ulepszenie skutkować powinno wzrostem
wartości użytkowej ulepszonego środka trwałego w stosunku do
wartości posiadanej przez niego przy przyjęciu do używania.
Nakłady poniesione przez jednostkę w związku z remontami i
konserwacjami zalicza się natomiast do kosztów okresu. Nie
można ulepszyć wartości niematerialnych i prawnych (np. w
przypadku nabycia licencji obejmującej aktualizację użytkowanego
oprogramowania powstanie nowa wartość niematerialna i prawna,
a nie zwiększenie wartości pierwotnej licencji).
18
• Przeszacowanie (aktualizacja) - ustawa pozwala na dokonanie
przeszacowania, jednakże uzależnia to od postanowień innych przepisów.
Dotyczą one sytuacji, gdy wskutek inflacji wartość początkowa środków
trwałych staje się po pewnym okresie zaniżona. Wówczas na podstawie
decyzji wyrażonej przez Ministra Finansów w rozporządzeniu w sprawie
przeszacowania środków trwałych dokonuje się okresowo, zwykle na
początku roku, aktualizacji wartości środków trwałych. Polega to na
przeliczeniu wartości początkowej oraz wartości umorzenia poszczególnych
środków trwałych za pomocą współczynników przeliczeniowych. Ostatnia
aktualizacja miała miejsce 1 stycznia 1995 roku.
Zgodnie z MSR 16 przeszacowanie następuje w miarę zmian wartości
godziwej środków trwałych (zwykle co 3 lub co 5 lat), a niekiedy corocznie
dla danej grupy rzeczowych aktywów trwałych, gdyż ich wartość godziwa
może podlegać znaczącym i nieregularnym zmianom. Jeśli wartość
godziwa przeszacowanego składnika aktywów istotnie różni się od jego
wartości bilansowej, to powinno się dokonać kolejnego przeszacowania. W
praktyce spółek stosujących MSR nie spotyka się takich spółek, które
przyjęłyby dla wszystkich środków trwałych model wartości
przeszacowanej. Czyni się to zwykle do nieruchomości, w tym gruntów.
19
Wartość godziwa
• Wartość godziwa jako kategoria wyceny łączy obiektywnie notowane
na rynku ceny z możliwymi do uzyskania cenami potencjalnymi.
• Zgodnie z polskim prawem bilansowym wartość godziwa to kwota, za
jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony a
zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej
pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami.
• Żadna z zainteresowanych stron nie może działać pod przymusem.
Obie strony mają wystarczającą wiedzą, umożliwiającą im ocenę
wartości przedmiotu transakcji, a żadna ze stron nie posiada
informacji poufnych. Pomiędzy stronami nie zachodzą powiązania
finansowe ani osobowe.
• Wartość godziwa nie jest wyłącznie ceną rynkową. Ta pierwsza jest
możliwa do uzyskania w sytuacji prawdziwej, jak i hipotetycznej.
Natomiast cena rynkowa uwzględnia realia aktywnie działającego
rynku.
• Gdy dla danego rodzaju aktywów nie funkcjonuje aktywny rynek,
wówczas należy zastosować wartość godziwą. Na potrzeby jej
wyliczenia przyjmuje się hipotetyczne warunki rynkowe. W takim
przypadku wartość godziwa odzwierciedla spodziewaną przez
nabywającego stopę zwrotu, dostępną dla aktywów o podobnym
stopniu ryzyka i podobnej strukturze płynności.
20
Wycena wybranych środków
trwałych
• Środki trwałe w budowie - są to środki trwałe w okresie budowy,
montażu lub ulepszenia. Wycenia się je w wysokości ogółu kosztów
będących w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, a
zmniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Do kosztów tych
zalicza się niepodlegający odliczeniu podatek VAT i akcyzowy oraz koszty
obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z
nimi różnice kursowe, pomniejszone o przychody z tytułu różnic kursowych
naliczone do czasu oddania środka do użytkowania. Warto zauważyć, że od
wartości środków trwałych w budowie nie dokonuje się odpisów
amortyzacyjnych.
• Środki trwałe występujące jako inwestycje - obejmują one głównie
nieruchomości posiadane w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych w
postaci przyrostu ich wartości. Wycenia się je na dzień wprowadzenia do
ewidencji wg ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, a na dzień bilansowy
wg zasad stosowanych do środków trwałych lub wyceniając je wg wartości
godziwej, którą jest najczęściej cena rynkowa.
21
Wycena wartości
niematerialnych i prawnych
• W księgach rachunkowych ujmuje się je
według ich wartości początkowej ustalanej
na podstawie ceny nabycia albo kosztu
wytworzenia (chodzi wyłącznie o koszty
zakończonych prac rozwojowych).
• Do pomiaru zużycia wartości
niematerialnych i prawnych stosuje się
metodę liniową. Dokonując wyceny należy
uwzględnić trwałą utratę ich wartości,
spowodowaną brakiem możliwości ich
wykorzystania w przewidywanym okresie.
22
Ustalanie wartości
bilansowej
Zgodnie z UoR wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy:
• środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne według ceny nabycia,
kosztów wytworzenia lub wartości przeszacowanej (zgodnie z art. 28 ust. 1
pkt 1 UoR), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe oraz
o ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,
• nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do
inwestycji- według zasad stosowanych do środków trwałych lub według
wartości rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej,
• środki trwałe w budowie- w wysokości ogółu kosztów pozostających w
bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych
o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,
• udziały w innych jednostkach oraz inwestycje zaliczone do aktywów
trwałych ( za wyjątkiem inwestycji w nieruchomości i prawa)- według ceny
nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według
wartości godziwej albo skorygowanej ceny nabycia- jeżeli dla danego
składnika majątku został określony termin wymagalności,
• należności długoterminowe- w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem
ostrożności.
23
Ewidencja aktywów
trwałych
• Środki trwałe (konto syntetyczne)- ewidencja szczegółowa
w postaci księgi inwentarzowej stanowiącej chronologiczne
ujęcie wprowadzanych do używania środków oraz
ewentualnie kart poszczególnych obiektów
inwentarzowych,
• Środki trwałe w budowie (konto syntetyczne) - ewidencja
szczegółowa wg realizowanych zadań, z wyodrębnieniem
kosztów przyszłych obiektów inwentarzowych, w podziale
na koszty bezpośrednie i pośrednie realizowanych zadań,
• Wartości niematerialne i prawne (konto syntetyczne)-
ewidencja szczegółowa według poszczególnych tytułów,
• Inwestycje długoterminowe (konto syntetyczne)- według
poszczególnych rodzajów inwestycji,
• Należności długoterminowe (konto syntetyczne)- ewidencja
szczegółowa według dłużników.
24
Ewidencja aktywów trwałych –
cd.
Konta korygujące:
• Umorzenie środków trwałych,
• Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych,
• Odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,
• Odpisy aktualizujące inwestycje długoterminowe,
• Odpisy aktualizujące należności.
Konta pozabilansowe:
• Środki trwałe obce,
• Środki trwałe w likwidacji.