CHOROBY

NARZĄDU WZROKU

A WYSIŁEK

FIZYCZNY

Marta Chojecka

Magda Janiak

Gr.U6

BUDOWA OKA

NIEWIDOMY



„

Niewidomym nazywamy każdego człowieka,

który jest pozbawiony całkowicie lub częściowo

wzroku, a przez to informacji optycznych

płynących ze świata zewnętrznego. Niewidomy

posiada analizator wzrokowy, który nie

funkcjonuje zupełnie albo z dużymi

zaburzeniami i nie ma zastosowania w

poznawaniu świata i orientacji w otoczeniu”,



Osoba, która nie widzi od urodzenia lub straciła

wzrok we wczesnym dzieciństwie (do 5 roku

życia),



Osoby całkowicie niewidome posiadają

ostrość wzroku 0,00,



Osoby z ostrością wzroku nie większą niż

0,05 w lepszym oku po korekcji szkłami

wyrównującymi wadę wzroku,



Osoby z ograniczonym polem widzenia

nie większym niż 20 stopni, niezależnie

od ostrości wzroku.

SŁABOWIDZĄCY



„

(…) to osoby, które pomimo znacznego

uszkodzenia czynności wzrokowych

wykorzystują je dla orientacji, kierowania i

kontrolowania pracy”,



Osoby, u których ostrość wzroku mieści się w

przedziale 0,05-0,3 w lepszym oku po korekcji

szkłami wyrównującymi wadę wzroku,



Pole widzenia ograniczone do 20 stopni

niezależnie od ostrości wzroku (może być lepsza

niż o,3).

OCIEMNIAŁY



Osoba, która posługiwała się wzrokiem

i utraciła go po 5 roku życia:



a) nagle, np. w czasie wojny, przy

pracy, w wyniku zdarzeń losowych w

życiu,



b) stopniowo, np.wskutek chorób

przewlekłych, nie przestrzegania BHP,

następstwa wypadków.

NIEDOWIDZENIE



Niedowidzenie w sensie medycznym

jest to obniżenie ostrości wzroku

(czyli zdolności dobrego widzenia)

bez organicznej przyczyny (czyli

przy prawidłowo zbudowanym oku).

Inaczej, niedowidzenie to niska

niewypracowana od urodzenia

ostrość wzroku.



zez



niewyrównana szkłami okularowymi

wrodzona wada wzroku

(astygmatyzm, duża

nadwzroczność, krótkowzroczność)

Powodem niedowidzenia

najcz

ęś

ciej jest:



Im wcześniej pojawi się

niedowidzenie tym jest ono większe.



Rzadziej przyczyną niedowidzenia są:

nieprzezierność ośrodków optycznych

(zaćma, blizny rogówki, opadnięcie

powieki) czy wady wrodzone

siatkówki u dzieci. W przypadku ww

chorób, jeśli nie podejmie się leczenia

przywracającego prawidłowy stan

anatomiczny odpowiednio wcześnie,

w oku dotkniętym wytwarza się

niedowidzenie.



zastosowanie optymalnej korekcji

okularowej,



zasłanianie (obturację) oka lepiej

widzącego,



ćwiczenia pleoptyczne

Niedowidzenie leczy się przez:



Efekty leczenia są tym lepsze im

młodsze jest dziecko.



W przypadku osób dorosłych

niedowidzenie nie poddaje się

leczeniu. W celu poprawy ostrości

wzroku stosuje się szkła okularowe

lub soczewki kontaktowe.

SCHORZENIA

NARZĄDU

WZROKU



Jaskra



Zaćma



Zez

Przyczyny utraty lub

znacznego uszkodzenia

narządu wzroku



Genetyczne



Wrodzone



Nabyte

JASKRA



Jaskra to schorzenie oczu, które

doprowadza do trwałego uszkodzenia

nerwu wzrokowego. Przyczyną owej

choroby jest wzrost ciśnienia

śródgałkowego, na co składa się szereg

czynników. Na jaskrę cierpi około 67

milionów ludzi na całym świecie w tym ok.

700 tys. w Polsce, szacuje się, że aż 6

milionów w wyniku tej choroby jest

całkowicie niewidomych.

RODZAJE JASKRY



pierwotna

- przekazywana

genetycznie, dotycząca obu oczu,

objawiająca się niekiedy w

dzieciństwie lub w okresie

młodzieńczym, zwykle jednak po 35

roku życia



wtórna

- gdy wywołuje ją inna

choroba oczu (np. uraz, zapalenie)



dziecięca

jest chorobą wrodzoną,

występującą często rodzinnie i

dziedzicznie. Jej przyczyną jest

nieprawidłowy rozwój dróg odpływu

płynu śródocznego.

PRZYCZYNY



Wzrost ciśnienia śródgałkowego



Zaburzenie krążenia krwi w oku



Zanik elementów nerwowych

siatkówki i nerwu wzrokowego



Obniżenie ostrości widzenia i

ograniczenie pola widzenia

CZYNNIKI RYZYKA



wiek

(szczególnie narażone na rozwój owej choroby są

osoby po 35 roku życia, prawdopodobieństwo

zachorowania rośnie wraz z wiekiem)



dziedziczność

(grupę o podwyższonym ryzyku stanowią

osoby, których krewni chorowali na jaskrę, osoby te

powinny badać się co najmniej raz w roku),



- zbyt intensywnie leczone nadciśnienie krwi,



- rasa,



- niskie ciśnienie krwi,



- cukrzyca,



- zaburzenia gospodarki tłuszczowej,



- oraz krótkowzroczność powyżej -4.0,



i wiele innych.

DIAGNOZA



Istnieje kilka rodzajów badań pozwalających ustalić

zarówno diagnozę jak i przebieg samej choroby. Należą

do nich:



Tonometria

, czyli badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego.



Tonografia

polegająca na pomiarze zdolności odpływu cieczy

z gałki ocznej. Badanie to wykonuje się za pomocą tonometru.



Gonioskopia

, czyli badanie kąta przesączania za pomocą

gonioskopu.



Badanie pola widzenia

jest jednym z podstawowych badań i

polega na mierzeniu pola widzenia, które ulega ograniczeniu

wraz z rozwojem choroby.



Badanie tarczy nerwu wzrokowego

, w zaawansowanej

fazie jaskry, tarcza nerwu ma barwę bledszą od prawidłowej, co

spowodowane jest zanikiem włókien nerwowych.

LECZENIE



Przede wszystkim należy pamiętać, że jaskra jest chorobą

nieuleczalną. Upośledzenie widzenia, które już nastąpiło

nie może zostać cofnięte. Jednak odpowiednio wczesne

rozpoznanie choroby daje duże szanse na zatrzymanie

dalszego jej rozwoju.



Celem leczenia jaskry jest powstrzymanie postępu

choroby, a konkretnie niszczenia nerwu wzrokowego. W

jaskrze z otwartym kątem przesączania stosuje się tzw.

betablokery, czyli specjalne krople do oczu.



Chorzy na jaskrę z zamykającym się kątem przesączania

powinni stosować przede wszystkim leki zwężające źrenice.



U chorych z wąskim zamykającym się kątem

przesączania stosowane jest najczęściej leczenie

laserem, polegające na przecięciu tęczówki przy

pomocy lasera. Owa metoda ma znacznie

mniejszą skuteczność w leczeniu jaskry z

otwartym kątem przesączania.



Zabiegi chirurgiczne w leczeniu jaskry polegają

na wycięciu tęczówki (metoda stosowana w

jaskrze z zamykającym się kątem). Inna technika

leczenia to trabeculectomia, polegająca na

wycięciu tkanek w kącie przesączania. Tego typu

zabiegi charakteryzują się dużą skutecznością.

PROFILAKTYKA



Jedynym sposobem uniknięcia jaskry są regularne

badania u okulisty. Tylko lekarz jest w stanie wykryć

schorzenie i zastosować odpowiednie leczenie. Po

ukończeniu 30 roku życia zaleca się poddawanie

profilaktycznym badaniom co 2 lata, zaś po 40 roku

życia co rok. Kolejnym krokiem obniżającym ryzyko

choroby jest dbanie o niski poziom cholesterolu,

zbyt wysoki poziom ogólny cholesterolu sprzyja

rozwojowi choroby gdyż blaszki cholesterolowe

osadzają się w naczyniach krwionośnych, co z kolei

powoduje wzrost ciśnienia.

ZAĆMA



Zaćma, znana też jako katarakta polega na

prowadzącym do zaburzeń w ostrości

widzenia zmętnieniu soczewki. Jest to jedna

z najczęstszych chorób oczu. Wśród wielu

typów zaćmy najbardziej rozpowszechnioną

jest odmiana "starcza" czyli związana z

wiekiem. Szacuje się, ze ok. 10 proc.

zachorowań ma podłoże metaboliczne,

genetyczne lub rozwija się na bazie innych

chorób.

PRZYCZYNY



Wiek



Powikłanie po zapaleniu błony

śluzowej

RODZAJE ZAĆMY



Zaćma wrodzona

to zaćmienie

soczewki oka, które jest najczęstszą

przyczyną ślepoty u dzieci i występuje w

2 przypadkach na 10 000 żywych

urodzeń.



Zaćma starcza

może pojawić się już po

40. roku życia, ale zwykle jej widoczne

objawy pojawiają się po 50. roku życia.



Zaćma wtórna

, która jest

wynikiem przebytych chorób i

doznanych urazów takich jak

schorzenia gałki ocznej i schorzenia

ogólnoustrojowe.

CZYNNIKI RYZYKA



W przypadku zaćmy starczej pojawieniu się choroby

sprzyja wiek. Choroba dotyka zazwyczaj osoby po 50- tym

roku życia.



Wystąpienie zaćmy wrodzonej spowodować mogą choroby

przebyte przez matkę podczas ciąży.



Czynnikami sprzyjającemu wystąpieniu zaćmy wtórnej

mogą być choroby takie jak:



- cukrzyca



- tężyczka



- choroby oka



Pojawienie się zaćmy może być tez związane z

przyjmowanymi lekami, np. sterydami

OBJAWY



zamglone widzenie



problemy z widzeniem w jasnym

świetle



szybkie męczenie się oczu



zniekształcone widzenie

przedmiotów

DIAGNOZA



Osoba obserwująca u siebie objawy takie jak

pogorszenie ostrości widzenia, czy szybkie

męczenie się oczu powinna udać się do

okulisty, który za pomocą specjalistycznych

badań dokona diagnozy choroby.



Ważna jest tez kontrola poziomu cukru we

krwi, gdyż jego zbyt wysoka wartość sprzyja

występowaniu chorób oczu.

LECZENIE



Najlepsze rezultaty daje leczenie chirurgiczne

polegające na usunięciu zmętnionej soczewki

i zastąpieniu jej sztuczną.



Bezbolesną metodą leczenia zaćmy jest

fakoemulsyfikacja, polegająca na laserowym

rozbijaniu zmętnionej masy. Nie leczenie

zaćmy może doprowadzić do całkowitej

utraty wzroku.



Jeśli pacjent nie cierpi

na inne choroby oka

usuniecie zmętnionej

soczewki daje dobre

rokowania.



W przypadku zaćmy związanej z

wiekiem trudno wskazać metody

zapobiegania chorobie. Jednak zawsze

warto dbać o wzrok, chronić oczy przed

urazami czy promieniowaniem

słonecznym. Jako pomocne w

zapobieganiu chorobie wskazuje się

witaminy C i E jednak nie zostało to do

końca potwierdzone.

PROFILAKTYK



UCZEŃ może ćwiczyć ale nie może

kierować głowy w dół, uczestniczyć

w ćwiczeniach powodujących duży

wysiłek oraz wykonywać skoków.

ZEZ



Jest wadą oczu objawiającą się

osłabieniem mięśni ocznych, co

powoduje zmianę kąta patrzenia

jednego oka względem drugiego.

Efektem zeza jest zaburzenie

widzenia stereoskopowego.

PRZYCZYNY



Zmiany w rozwoju ośrodków

kojarzeniowych kory mózgowej



Zmiany wewnętrznego aparatu

ZEZ UKRYTY



Zez ukryty jest zaburzeniem

równowagi mięśni ocznych.

Nierównowaga ta polega na tym, że

pewna grupa mięśni jest silniejsza

od swoich antagonistów i ujawnia

się w momencie wyłączenia

obuocznego widzenia, a tym samym

braku konieczności fuzji obrazów.



W zależności od kierunku,

wyróżnić możemy:



zbaczanie do wewnątrz,



na zewnątrz,



ku górze,



i ku dołowi.

LECZENIE ZEZA UKRYTEGO



Leczenie oparte jest na wyrównywaniu

wady refrakcji, ćwiczeniach fuzji, niekiedy

stosowaniu szkieł pryzmatycznych. Jeśli

metody te nie przynoszą poprawy, a

zdekompensowana heteroforia przechodzi

w trwały stan jawnego zeza, należy wtedy

bezzwłocznie poprawić równowagę

mięśniową przez przeprowadzenie operacji.

ZEZ TOWARZYSZĄCY



Zez towarzyszący jest najczęstszą

postacią zeza. Jego cechą jest to, że

oko zezujące towarzyszy w ruchach

oku prowadzącemu, utrzymując

przy tym stały kąt odchylenia.

Przyjmując odchylenia oka jako

kryterium podziału, możemy

wyróżnić zez:



zbieżny,



rozbieżny,



ku górze,



ku dołowi,



skośny.

LECZENIE ZEZA

TOWARZYSZĄCEGO



Leczenie zeza rozpoczyna dobranie

okularów, które korygowałyby wadę

refrakcji. Ich zmiana powinna być

dokonywana w miarę potrzeby, na

podstawie powtarzanej co pół roku kontroli.

Noszenie szkieł może w niektórych

przypadkach spowodować ustąpienie zeza.

Są to przypadki, w których przyczyną

zaburzeń w ustawieniu oczu jest napięcie

akomodacji, uruchamiane celem

kompensacji nadwzroczności.



Następnym etapem jest prowadzenie

działań zapobiegających wytworzeniu

się czynnościowego niedowidzenia.

Osiąga się to wyłączając z procesu

widzenia oko prowadzące, przez co

zmuszając oko zezujące do fiksacji

dołeczkowej. W tym celu stosuje się

jedną z poniższych metod:



metoda zasłaniania oka prowadzącego.

Wykonuje się ją zakładając przesłonkę na okulary

lub bezpośrednio zasłaniając oko,



metoda penalizacji

, która polega na „karaniu”

oka prowadzącego. Ma ona na celu spowodowanie

czynnościowego upośledzenia tego oka, co sprzyja

poprawie ostrości wzroku oka niedowidzącego,

poprawie współpracy obu oczu i zmniejszeniu kąta

zeza,



metody pleoptyczne

leczące niedowidzenie przy

użyciu odpowiedniej aparatury. Polegają one na

pobudzaniu obszaru dołeczkowego bodźcami

świetlnymi przy równoczesnym wyłączaniu miejsca

fałszywej fiksacji.



UCZEŃ ma trudności w ocenie

odległości w czasie rzutów, podań,

trudności w pokonywaniu

przeszkód-problemy z widzeniem

przestrzennym.

WADY WZROKU



Krótkowzroczność,



Dalekowzroczność,



Astygmatyzm,



Daltonizm.

OKO MIAROWE



Większość osób ma oczy miarowe,

to znaczy takie, które prawidłowo

skupiają promienie świetlne na

siatkówce. Niektórzy mają jednak

oczy niemiarowe.

KRÓTKOWZROCZNOŚĆ



Krótkowzroczność to wada wzroku,

która polega na tym, że soczewka oka

zamiast skupiać promienie świetlne

na siatkówce, ogniskuje je przed nią.

Osoba będąca krótkowidzem dobrze

widzi z bliskiej odległości, natomiast

kiedy patrzy w dal – widzi nieostro, a

obraz na siatkówce jest zamazany.

U góry: bieg promieni światła w oku zdrowym. U dołu:

bieg promieni światła w oku krótkowzrocznym.



Do korekcji krótkowzroczności

stosuje się soczewki rozpraszające

dwuwklęsłe, których moc optyczną

podaje się w dioptriach, ze znakiem

minus (np. – 4 dpt).

OBRAZ WIDZIANY PRZEZ

KRÓTKOWIDZA



UCZEŃ nie może wykonywać

ćwiczeń z dużym wysiłkiem

(wstrząsami, skoki, przewroty,

zwisy, podpory, zeskoki, ćwiczenia

siłowe, na przyrządach, uderzenia

piłki głową, zderzenia, uderzenia,

skoki do wody, ćwiczenia w

pozycjach głową w dół).

DALEKOWZROCZNOŚĆ



Dalekowzroczność to wada wzroku,

która polega na tym, że soczewka oka

zamiast skupiać promienie świetlne

na siatkówce, ogniskuje je za nią.

Osoba będąca dalekowidzem lepiej

widzi z dalszej odległości, natomiast

kiedy patrzy blisko – widzi nieostro, a

obraz na siatkówce jest zamazany.

U góry: bieg promieni światła w oku dalekowzrocznym.

U dołu: po korekcji przez soczewkę okularów.



Do korekcji nadwzroczności stosuje

się soczewki skupiające, których

moc optyczną podaje się w

dioptriach, ze znakiem plus (np. +4

dpt).



UCZEŃ ćwiczy w szkłach

korekcyjnych jeżeli

dalekowzroczność jest powyżej +4D

przy ostrości wzroku poniżej 0,5.

Możliwość urazu w grach

zespołowych, gimnastyce

przyrządowej.

ASTYGMATYZM



Jest to wada wzroku, która zwykle współistnieje z

krótkowzrocznością lub nadwzrocznością, ale może

także stanowić samodzielną wadę. Wywołana jest

przede wszystkim nierównomierną krzywizną

rogówki. Przy astygmatyzmie oko nie jest w stanie

skupić promieni światła w jednym miejscu na

siatkówce (światło jest rozmytą linią – promienie

skupiają się przed, na i za siatkówką). Osoba z

astygmatyzmem widzi nieostro zarówno z dalszej,

jak i z bliskiej odległości. Do korekcji

astygmatyzmu stosuje się soczewki cylindryczne.



Oko ludzkie przystosowane jest do

widzenia barw światła o długości fali

w zakresie od około 400 nm (barwa

fioletowa) do około 700 nm (barwa

czerwona).

DALTONIZM



Jedną z wad wzroku jest daltonizm polegający

na złym rozpoznawaniu barw. Nazwa wady

pochodzi od nazwiska angielskiego fizyka i

chemika J.Daltona, który jako pierwszy opisał

ślepotę na barwy zieloną i czerwoną. Może być

to wada wrodzona lub nabyta. Wada ta jest

często definiowana jako ślepota na barwę

czerwono - zieloną. Występuje także ślepota na

barwę czerwoną, rzadziej zieloną i bardzo

rzadko na fioletową.

BADANIE OSTROŚCI

WZROKU



Polega na odczytywaniu różnej wielkości

liter z określonej odległości. Ostrość wzroku

jest to zdolność rozróżniania dwóch

punktów leżących blisko siebie. Do badania

ostrości wzroku służą tablice Snellena do

dali i do bliży. Są one tak skonstruowane, że

na białym matowym tle znajdują się czarne,

matowe znaki (optotypy) - litery, cyfry,

pierścienie, haki, obrazki dla dzieci itp. -

stopniowo zmniejszające się ku dołowi.

Przykładowa tablica

Snellena dla dzieci

Przykładowa tablica

Snellena dla dorosłych

Metody chirurgiczne

korekcji wzroku



LASIK



Epi-LASIK



LASEK



PRK

SOCZEWKI KONTAKTOWE



Soczewki kontaktowe są alternatywną metodą

korekcji wad wzroku. Poprawne używanie

soczewek kontaktowych może zapewnić większą

swobodę niż noszenie okularów. Soczewki

kontaktowe muszą być dobrze tolerowane przez

oko i noszone swobodnie, dlatego konieczny jest

prawidłowy wybór soczewki spośród ich wielu

typów. Ze względu na liczne możliwości

zastosowania, dostępne są soczewki o różnych

właściwościach, konstruowane z różnorodnych

materiałów. Soczewki kontaktowe to dyski

optyczne zakładane bezpośrednio na rogówkę.

RODZAJE SOCZEWEK:



MIĘKKIE



TWARDE



SZTYWNE

DZIĘKUJEMY

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
RYZYKO CHORÓB PRZEWLEKŁYCH A BRAK AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ
Choroby narzadu wzroku i ucha
MLODZIENCZA KIFOZA PIERSIOWA - CHOROBA SCHEUERMANNA, AWF Wychowanie fizyczne, Charalterystyka anatom
FIZJOLOGIA OGLNA wysiek fizyczny
Higiena, koradecka, Zdrowie jest stanem dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego,
Czynniki chorobotwórcze, medycyna, Patofizjologia, Ćwiczenia 7-8 (wpływ promieniowania, ciśnień, med
wady urazy choroby wzroku i słuchu
W 2- 2013 - CZYNNIKI FIZYCZNE, WSZOP- Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy, Choroby zawodowe
właściwości fizyczne i skład chemiczny moczu, weterynaria, I semestr, Choroby zwierząt
aktywność fizyczna w prewencji chorób sercowo naczyniowych
aktywnosc fizyczna w prewencji choroby sercowo naczyniowej
ROZDZIAL VIII - Choroby srodowiskowe, CHOROBY ŚRODOWISKOWE-choroby i zmiany wywołane przez czynniki
Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu i leczeniu chorób układu krążenia u seniorów
5 KONSPEKT Niska aktywność fizyczna jako czynnik ryzyka chorób
12 Specyfika prowadzenia zajęć z osobami z zaburzeniami psychicznymi Adaptowana aktywność fizyczna a

więcej podobnych podstron

CHOROBY NARZDU WZROKU A WYSIEK FIZYCZNY

Document Outline