Kompensacja

dr n med. Renata

Gałuszka

specjalista Fizjoterapii

specjalista Zdrowia Publicznego

Prawa kompensacji sformułowane

przez rosyjskiego fizjologa Anochina:

1. Każdy żywy organizm ma mechanizmy

fizjologiczne pozwalające na zastąpienie

funkcji różnych narządów, których

prawidłowe działanie zostało zaburzone

wskutek defektu wywołanego chorobą,

urazem czy innymi czynnikami o

charakterze destrukcyjnym.

2. Uruchomienie rezerw czynnościowych

(kompensacyjnych) może nastąpić tylko

w sytuacji zaburzenia czynności

podstawowych mechanizmów

fizjologicznych, odpowiedzialnych za

daną funkcję.

3. Procesy kompensacji zostają

uruchomione bez udziału woli i

niezależnie od tego, który narząd uległ

uszkodzeniu. Samoistny rozwój tych

procesów przeważnie nie jest korzystny

dla odzyskania utraconych funkcji i

dlatego wymaga sterowania poprzez

kinezyterapię.

4. Powrót, reedukacja utraconych funkcji,

nie jest procesem trwałym. Wymaga

stałego treningu przy zmieniających się,

korzystnie dobieranych bodźcach

fizjologicznych, których skuteczność

musi być potwierdzona przez analizator

kinestetyczny.

Inne ujęcie tez Anochina:

1.  Kompensacja jest zdolnością

wrodzoną żywych organizmów.

2.  Proces kompensacji

zapoczątkowywany jest przez

sygnalizowanie o defekcie.

Inne ujęcie tez Anochina:

3.  Fałszywa sygnalizacja o defekcie jest

przyczyną błędnie przebiegającej

kompensacji.

4.  Kompensacja opiera się na

wzmożeniu starej lub pobudzeniu nowej

informacji aferentnej.

Inne ujęcie tez Anochina:

5.  Wyniki kompensacji są nietrwałe, toteż

wymagają stałego podtrzymywania na

drodze systematycznego treningu.

6.  Zdolność do kompensacji jest

osobniczo zmienna.

Dziękuję