Nauczanie pojęć
występujących w
dydaktyce
wychowania
fizycznego
Ćwiczenie
10
Dr Piotr Oleśniewicz
Istota pojęć i ich znaczenie dla kształcenia.
Kategorie pojęć (koniunkcyjne, dysjunkcyjne
i stosunkowe, konkretne i abstrakcyjne).
Cechy pojęć (istotne i nieistotne, przykłady i
nieprzykłady, kontekst społeczny).
Wiedza konceptualna i proceduralna.
Od pojęcia do reguły.
Postępowanie nauczyciela podczas
nauczania pojęć.
Zagadnieni
a
Znaczenie
pojęć
Pojęcia:
Stanowią podstawę logiczną dla
naszego myślenia
Umożliwiają ludziom wzajemne
porozumiewanie się
Istota
pojęć
Pojęcia
Są to
słowa
, które posiadają
sens
i służą za
nazwę
klasy bodźców
pod innymi względami do siebie
niepodobnych.
(E.J.
Archer)
Uczenie się pojęć
(wg
Galloway’a)
:
polega na
zaliczaniu
rozmaitych
zdarzeń
czy
przedmiotów
do
wspólnej
kategorii
,
określanej
zazwyczaj za pomocą pewnej etykiety
słownej czyli
nazwy
.
nazwa
ta jest dla uczącego się
nośnikiem
jakiegoś zdarzenia, gdyż
wspiera
ona
skojarzenia
odnoszące się
do rozmaitych
odrębnych zdarzeń czy
przedmiotów, a
stanowiące
podstawę zaliczenia ich do wspólnej
kategorii.
Uczenie się pojęć
(wg
Galloway’a)
:
Opanowywanie pojęć
1. Uczeniu się
atrybutów
wspólnych rozmaitym bodźcom.
Opanowywanie pojęć
polega na:
2. Uczeniu się
zbioru związków
pomiędzy atrybutami nie tylko
danego pojęcia, ale pojęć
potencjalnie z nim związanych
Opanowywanie pojęć
Te
zbiory związków
, a więc
skojarzenia
dotyczących rozmaitych
pojęć, pod wpływem naszych
doświadczeń, wciąż się rozszerzają i
rozwijają. Można to przedstawić w
formie
spiral
rosnących wzwyż i
wszerz.
Opanowywanie pojęć
Wzwyż, bo w miarę
postępującego procesu uczenia
się, coraz dalej będziemy wnikać
w głąb tych pojęć
Opanowywanie pojęć
Wszerz, bo stale będziemy się
dowiadywać o nich czegoś
nowego, ilekroć pojawiać się
one będą w nieco innym
kontekście
Kategorie
pojęć I
Kategorie pojęć wg
Galloway’a:
1. Konkretne
2. Abstrakcyjne
Kategorie
pojęć I
1.Pojęcia konkretne
Są to pojęcia ukształtowane
w drodze obserwacji
Tzn. są to pojęcia, które
możemy wyjaśnić wskazując
je palcem
Kategorie
pojęć I
To jest
chłopiec
To jest pies
Kategorie
pojęć I
Parametrami pojęć konkretnych
są zazwyczaj
fizyczne atrybuty
przedmiotów, których uczniowie
mogą doświadczyć wprost np.
chłopiec ma 2, a pies 4 nogi
pies ma ogon, a chłopiec go
nie ma
Kategorie
pojęć I
2. Pojęcia abstrakcyjne
Są to pojęcia, których nie można
wskazać
lub doświadczyć wprost,
Tzn. są to pojęcia, które na ogół
nie są
bezpośrednio dostępne naszym
zmysłom,
dlatego wymagają definicji
słownej.
Kategorie
pojęć I
Ten mały
chłopiec
lubi
swojego
psa
Pies
jest
głodn
y
Kategorie
pojęć I
Parametry pojęć abstrakcyjnych
odnoszą się
z reguły do pewnych
związków
między
pojęciami
(często konkretnymi).
Sens takiego związku trudno opisać inaczej
niż za pomocą określeń słownych,
ilustracji, bądź pokazu.
Dlatego o
opanowaniu pojęcia
abstrakcyjnego
świadczy umiejętność
objaśniania
lub
zilustrowania
jego sensu za
pomocą słów lub czynności. Samo
wskazanie czy wybór pewnych
przedmiotów nie jest w tym wypadku
wystarczające
Kategorie
pojęć II
Kategorie pojęć wg
Arends’a:
1. Koniunkcyjne
2. Dysjunkcyjne
3. Stosunkowe
Kategorie
pojęć II
1. Koniunkcyjne
Cechy istotne
pojęcia są
zawsze takie
same
w przypadku każdego
przedmiotu należącego do
danej klasy.
Przykład:
- pojęcie „wyspa” zawsze zawiera cechę –
część lądu otoczonego woda ze wszystkich
stron;
- pojęcie „trójkąt” – płaska figura
geometryczna o trzech bokach i trzech
kątach.
Kategorie
pojęć II
2.
Dysjunkcyjne
Szersze kategorie pojęć. Te pojęcia
są bardziej
elastyczne
i dopuszczają
zestawy cech
.
Przykład:
-
pojęcie „rzeczownik” – osoba,
miejsce, rzecz - lecz nie mogą one
występować jednocześnie, gdyż osoba
nie może być rzeczą lub miejscem i
odwrotnie.
Kategorie
pojęć II
3. Stosunkowe
O zaliczeniu pojęcia do jakiejś klasy
decyduje stosunek do innych pojęć
Przykład:
pojęcie czasu i przestrzeni
Aby mówić o pojęciu stosunkowym należy znać
inne (dodatkowe) pojęcie oraz stosunek między
tymi pojęciami.
Przykład:
„tydzień”
(pojęcie)
– część
(stosunek)
miesiąca
(pojęcie)
Pojęcia stosunkowe odnoszą się do innych pojęć –
ustosunkowują się.
Cechy pojęć
I. Istotne i nieistotne
II. Przykłady i nieprzykłady
III. Kontekst społeczny
Cechy pojęć
Istotne
– są potrzebne do rozróżniania
jednych pojęć od drugich. Jest to rozróżnienie
pojęć z tych samych klas np. „trójkąt
równoboczny” posiada cechy istotne dla
siebie (równe boki i kąty) oraz cechy istotne
dla danej klasy.
Nieistotne
(niedefinicyjne) – pewne
cechy występujące w niektórych, ale nie
we wszystkich obiektach z danej klasy.
Cechy pojęć
Trójkąt równoboczny
Cecha
istotna:
Wszystkie
boki i kąty
równe
Cecha
nieistotna:
Powierzchnia
trójkąta
Cechy pojęć
Przykład
„Fakt mogący służyć za ilustrację,
dowód poparcia czegoś...”
(Słownik języka
polskiego, PWN)
Nieprzykład
Zaprzeczenie przykładu
Przykład
Nieprzykład
ssak
PIES
gad
jedwab
TKANINA
skóra
Ford K
SAMOCHÓD
OSOBOWY
Star
Sycylia
WYSPA
Hel
Cechy pojęć
Cechy pojęć
Kontekst społeczny
Pojęcia o
zmiennych cechach istotnych
w zależności od
kontekstu społecznego
Przykłady:
-
trójkąt równoboczny – kontekst
społeczny wszędzie taki sam;
- ciotka – krewna lub osoba
opiekująca się dzieckiem
Rodzaje wiedzy
Konceptualna
– zdolność ucznia do
zdefiniowania pojęcia według
pewnych kryteriów i rozpoznaniu
stosunków w jakich pozostaje z
innymi pojęciami.
Proceduralna
– zdolność
wykorzystania pojęcia do
dokonywania rozróżnień
Rodzaje wiedzy
Wiedz
a
Konceptualna
Proceduralna
Przykład
wiedzy o
trójkącie
równoboczny
m
Jest to trójkąt,
ma 3 boki i
kąty równe.
Jest figurą
posiadającą 3
boki
Zastosowanie i
odróżnienie:
Jest inny niż
pozostałe trójkąty,
gdyż ma boki równe i
kąty. Jest figurą inną
niż prostokąt czy
ośmiokąt
Metody nauczania
pojęć
Od
reguły
do
przykładu
–
nauczyciel podaje pojęcie (definicję
pojęcia), a następnie podaje
przykład dla utrwalenia
(zrozumienia) pojęcia.
Od
przykładu
do
reguły
–
nauczyciel prezentuje przykłady i
nieprzykłady, a uczniowie sami
dochodzą do definicji lub sami
odkrywają pojęcie dzięki
rozumowaniu indukcyjnemu.
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
I. Dobór pojęć
II. Definiowanie pojęć
III. Analiza pojęć
IV. Dobór przykładów i
nieprzykładów
V. Wybór metod
VI. Sprawdzenie opanowania
pojęć
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
I. Dobór pojęć
Program szkolny stanowi podstawowe
źródło, z
którego nauczyciel czerpie pojęcia do
nauczania. W
wyborze pojęć kluczowych pomaga
podręcznik i
wskazówki metodyczne dla nauczycieli
– jak
posługiwać się podręcznikiem.
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
II. Definiowanie pojęć
(trójstopniowe
definiowanie)
1. Określ nazwę pojęcia – nazwą jest słowo
lub symbol odnoszący się do klasy
obiektów lub do egzemplarza należącego
do tej klasy.
2. Wylicz cechy istotne i nieistotne.
3. Napisz zwartą definicję – definicja jest
wyrażeniem zawierającym wszystkie
cechy istotne i wskazującym jak są
połączone.
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
III. Analiza pojęć
Wydzielanie cech ma zasadnicze znaczenie
dla analizy i nauczania pojęcia. Nauczyciel
musi zdecydować, które cechy są istotne i
powinny być zestawione w przykładach i
nieprzykładach. Cechy nieistotne zaś
najlepiej przedstawić w serii
zróżnicowanych przykładów dopiero w
następnej kolejności po zademonstrowaniu
przykładów wyraziście eksponujących
cechy istotne.
III. Analiza pojęć (c.
d.)
Pojęci
e
Definicja
Przykład
Nieprzykła
d
Cechy istotne
wyspa Część lądu
mniejsza od
kontynentu
otoczona ze
wszystkich stron
wodą
Hawaje,
Kuba,
Grenlandi
a
Floryda,
Australia,
Jezioro
Śniardwy
- Część lądu
(nie
kontynen
t)
oraz
- Woda
oraz
- ląd otoczony
wodą
Pojęci
e
Definicja
Przykład Nieprzykł
ad
Cechy istotne
zatok
a
Zbiornik wodny
otoczony lądem
z szerokim
wyjściem na
morze.
Zatoka
Gdańska
,
Zatoka
Kadyksu
,
Zatoka
Ryska
Floryda,
Jezioro,
Zalew
- Zbiornik
wodny z
szerokim
wyjściem na
morze, oraz
- ląd, oraz
- woda
częściowo
otoczona lądem,
III. Analiza pojęć (c.
d.)
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
IV. Dobór przykładów i
nieprzykładów
Nauczyciel często dobierając przykłady
posługuje się jak największym kontrastem
oraz różnicuje cechy nieistotne, gdyż dzięki
temu pozwala to skupić uwagę na cechach
istotnych.
Przykład: Wyspa – Hawaje, Grenlandia;
i jedna i druga to wyspa, różnią się tylko
klimatem, ale należą do tej samej klasy
pojęć, posiadają te same cechy istotne
(są wyspami), ale różne cechy
nieistotne.
IV. Dobór przykładów i nieprzykładów
Przy doborze przykładów i nieprzykładów
należy zwrócić uwagę, aby kolejność
doboru była logiczna, gdyż może to
pozwolić na uporządkowanie według
stopnia trudności: od łatwych do
trudnych.
Dobrym sposobem jest grupowanie
przykładów w zestawy (np.. pięć
przykładów) – pozwoli to ukierunkować
myślenie uczniów.
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
V. Wybór
metod
metoda indukcyjna –
poszukiwanie cech istotnych, pojęć
nie obcych uczniom
metoda dedukcyjna – definicja, a
później przykłady i nieprzykłady
drogą do zrozumienia
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
VI. Sprawdzenie opanowania pojęć
Podanie definicji oraz umiejętności wskazania
cech istotnych oraz powiązań między nimi.
Wśród zadań powinno być takie, które:
Sprawdzają zdolność ucznia do generalizacji
wiedzy, tj. do rozpoznawania nieznanych
wcześniej przykładów pojęcia,
Powinny sprawdzać umiejętność odróżniania
przykładów od nieprzykładów (np. prawda /
fałsz),
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
Sprawdzenie możemy jako
diagnozę
.
Dzięki temu możemy zmodyfikować
nauczanie pojęć w zależności od tego w
czym tkwi błąd.
Jeśli błąd ucznia polega na nadaniu
pojęciu zbyt szerokiego zakresu, trzeba
dodatkowo zestawić pary przykładów i
nieprzykładów, żeby unaocznić brak cech
istotnych.
Postępowanie
nauczyciela przy
nauczaniu pojęć
Jeśli błąd ucznia polega na nadaniu
pojęciu zbyt wysokiego zakresu, trzeba
dodatkowo podać trudne przykłady, aby
unaocznić występowanie cech istotnych.
Jeśli uczeń błędnie rozumie pojęcia,
trzeba dodatkowo zestawić pary
przykładów i nieprzykładów różniących
się cechami nieistotnymi powodującymi
błąd.
Literatura:
1. Arends R.I., Uczymy się nauczać. WSiP,
Warszawa 2002.
2. Galloway Ch., Psychologia uczenia się i
nauczania. PWN, Warszawa 1998.
3. Bruce J. I in., Przykłady modeli uczenia się i
nauczania. WSiP, Warszawa 1999.
4. Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności
nauczyciela. PWN, Warszawa 1998.
KONIEC
DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ