Prawne i etyczne

zagadnienia

transplantologii

Tomasz Gaszyński

•

Rozwój transplantologii i związana z tym

konieczność pozyskiwania coraz

większej ilości narządów do

przeszczepów wymogły na zespołach

zajmujących się stwierdzaniem śmierci

osobniczej i kwalifikacją zmarłych jako

dawców narządowych wypracowanie

odpowiednich metod przekazania

wiadomości o śmierci bliskiej osoby i

przekonania rodzin potencjalnych

dawców do możliwości pobrania

narządów ze zwłok członka ich rodziny.

Społeczny odbiór

•

Większość społeczeństwa akceptuje

ideę transplantologii choć część osób

mylnie interpretuje jej istotę

•

Na przestrzeni ostatnich lat rośnie

społeczne poparcie dla transplantologii

•

61% społeczeństwa popiera ideę

transplantologii, 26% uważa ją za

„raczej słuszną”

Rejestr Sprzeciwów

•

W pierwszym roku działalności

spodziewano się masowego napływu

zgłoszeń

•

Wpłynęło zaledwie kilkanaście tysięcy

•

Większość pochodziła od osób powyżej

60 r.ż., którzy i tak raczej nie będą

dawcami

•

Po jakimś czasie dużo osób cofało

sprzeciw

Religia i transplantologia

•

W doktrynach religijnych większości

wyznań dopuszcza się pobranie i

przeszczepienie narządów

•

nawet świadkowie Jehowy akceptują

przeszczepienie narządów

Podejście lekarzy

•

Zdecydowana większość lekarzy

popiera ideę transplantologii

•

Jednak zaledwie 44% deklaruje, że

zgłosiłaby swojego pacjenta jako

potencjalnego dawcę narządów

•

Tak znaczna rozbieżność jest

zastanawiająca

•

Krytyczny stan chorego wynika z

choroby podstawowej- wylewu krwi

do mózgu, urazu, zmian

poreanimacyjnych, a nie z działań

medycznych wobec tego nie należy

traktować zgłoszenia dawcy jako

przyznania się do porażki

terapeutycznej.

Pobrania od dawców żywych

•

W Skandynawii 80% pobranych nerek

pochodzi od dawców żywych

•

W Polsce nadal w większości nerki

pobierane są ze zwłok

•

Największa akceptacja pobrania nerki

od dawcy żywego jest wśród rodzin

chorych- potencjalni dawcy

•

zdecydowanie gorzej tolerują to sami

chorzy- biorcy

•

lekarze są dość sceptycznie

nastawieni- tendencja do

przetrzymywania chorych na dializach

•

Decyzja o oddaniu nerki na rzecz

ratowania innej osoby nie pozostaje bez

wpływu na dalsze życie dawcy. Takie

poświęcenie wydaje się dość naturalne w

przypadku rodziców, ale co w przypadku

innych krewnych. Część decyzji o

oddaniu nerki podejmowana jest pod

presją moralną wywieraną przez innych

członków rodziny, znajomych w obawie

przed potępieniem. A jednocześnie

trudno wymagać entuzjastycznej

dobrowolnej zgody na okaleczenie

własnego ciała, choćby w imię ratowania

bliskiej osoby.

•

Pewne rozwiązanie tych moralnych

problemów mogłoby stanowić

wprowadzenie proponowanego przez

Genowefę Rejman zakazu pobierania

narządów od żywych dawców

(prawo, które broni człowieka przed

nadmiernymi wyrzutami sumienia)

•

Papież Jan Paweł II określił

darowanie swych organów innym

ludziom jako szlachetny gest i

prawdziwy akt miłości, jednocześnie

podkreślając, że każdy zabieg na

osobie ludzkiej musi mieć swoje

granice, które nie wynikają jedynie z

możliwości technicznych, lecz

przede wszystkim z zasad etycznych

•

Z drugiej strony jednak jak zauważa

Barbara Chyrowicz zasadą daru jest

wolność, a osoba żyjąca chociaż

godząc się na dar z siebie czyni to w

sposób wolny, to po śmierci przestaje

być wolnym dysponentem ciała. Nie

w pełni uzasadnione wydaje się

również autorce decydowanie przez

inną osobę o składanym darze.

•

Pojawia się więc pytanie kto i w jaki sposób

powinien wyrazić zgodę lub sprzeciw na

pobranie narządów od osoby zmarłej.

Aczkolwiek rozmowa z najbliższymi ma na

celu ustalenie stosunku do przeszczepów

zmarłego, rzadko udaje się ją jednoznacznie

określić, gdyż w przypadku braku

uprzedniego określenia stanowiska zmarłego

wprost, górę biorą poglądy najbliższych. Gdy

nieznane są życzenia zmarłego tylko około

połowa zgodzi się na pobranie narządów od

członka ich rodziny. Jest to mało

prawdop

dobne aby znane były życzenia

większości ludzi, nie jest to oczywisty temat

przemyśleń.

•

A przecież gdyby dokonywano pobrania

narządów zawsze, gdy jest to możliwe ze

względów medycznych znacznie wzrosłoby

prawdopodobieństwo otrzymania narządu

przez osobę będącą w potrzebie. Wojciech

Rowiński rozwiązanie powyższego problemu

upatruje w przekonaniu ludzi do tego, że

narządy osoby zmarłej powinny stawać się

własnością społeczną. Według P. Ramseya

należałoby posunąć się dalej- wprowadzić

prawo rutynowego pobierania organów ze

zwłok, co pozbawiłoby jednostki ludzkie

sposobności okazania szczodrobliwości.

•

Ks. Tadeusz Ślipko podkreśla moralny

aspekt transplantacji, którego istotą jest

dawanie nadziei człowiekowi znajdującemu

się w sytuacjach granicznych. Zastanawia

się co może skłonić człowieka do podjęcia

decyzji oddania cząstki samego siebie. Za

najistotniejszy element uważa dostrzeżenie

cierpienia innego człowieka, któremu ten

dar może pomóc w imię międzyludzkiej

wspólnoty. Chociaż służy on niejako

prze

łużeniu własnego życia w cudzym

życiu to najważniejszą pozostaje idea

bezinteresowności. Dlatego istnieje

konieczność wzbudzenia w społeczeństwie

ducha samarytańskiego.

•

Natomiast Krzysztof Teodor Toepliz

sformułował pogląd, że transplantologia

przyczynia się do uprzedmiotowienia

zwłok, traktowania ich jak źródła części

zamiennych, materiału do dalszej

przeróbki. Przeczy to prastaremu

przeświadczeniu o nienaruszalności

zwłok, do których należy odnosić się z

największą czcią i pietyzmem. Ale z

drugiej strony zwłoki przecież nie mogą

mieć charakteru podmiotowego.

•

Bogusław Wolniewicz nazywa

transplantację żerowaniem na trupach.

Porównuje ją do ludożerstwa dowodząc, że

cel obu procedur jest wspólny-

podtrzymanie sił życiowych konsumenta

siłą witalną- magiczną czy biologiczną-

tkwiącą w narządach konsumowanego

trupa, a jedyną różnicę stanowi sposób

realizacji celu- przyswojenia organu.

•

Akceptacja pewnych czynów, które same w

sobie nie są etycznie złe może prowadzić z

dużym prawdopodobieństwem do

uruchomienia łańcucha działań moralnie

złych. A wielkość wyzwolonego zła będzie

rosnąć wraz z oddalaniem się od czynu

inicjującego. Odległe skutki wdrożenia

szczytnych założeń mogą okazać się

niekorzystne. Należy zadać pytanie czy

warto żyć za wszelką cenę, gdzie znajduje

się granica ludzkiej godności. Wydłużenie

życia wskutek interwencji chirurgicznych

bez uwzględniania jego późniejszej jakości

nie wydaje się być wystarczająco

uzasadnione.

•

Część rodzin zmarłych, od których

pobrano narządy, uważa, że świadomość

pomocy potrzebującym- dawstwo

ułatwiło im pogodzenie się ze śmiercią

bliskiej osoby. Także pewien odsetek

rodzin, które nie wyraziły zgody na

pobranie narządów od bliskiego

zmarłego po pewnym czasie od śmierci

żałuje, że wówczas nie przyzwolił

pobranie narządów.

•

Z punktu widzenia jednostki

niezmiernie ważna jest świadomość

możliwości dysponowania sobą, a więc i

własnym ciałem. Każdy z nas chce

również mieć pewność, że “w

potrzebie” będzie mógł skorzystać ze

wszystkich dostępnych metod leczenia,

w tym z przeszczepu. I tu rodzi się

dylemat. Abym ja mógł otrzymać narząd

ktoś musiał “nie wyrazić sprzeciwu” na

pobranie od niego narządów po śmierci.

•

Jeżeli wobec tego zastrzegę, że nie

chcę aby ode mnie pobrano narządy

po śmierci, to ktoś potrzebujący ich

nie otrzyma, mimo że obaj

oczekujemy równego dostępu do

pełnego zakresu leczenia. Czy więc

nie powinno być tak, że jeżeli wyrażę

sprzeciw na pobranie ode mnie

narządów po śmierci jednocześnie

zrzekam się prawa do leczenia przy

pomocy przeszczepu za życia.

•

Oczywiście ograniczanie dostępu do

wybranych form leczenia z powodu

wyrażenia przekonań jest jawnym

pogwałceniem prawa jednostki do

równości wobec innych. Ale czy taka

postawa jest moralnie uzasadniona? W

Austrii rodziny dawców nie są pytane o

zdanie w sprawie pobrania narządów od

zmarłego krewnego. Jednocześnie każdy

obywatel wie, że jeżeli będzie

potrzebować pomocy w formie

przeszczepu, to dostęp do tej formy

leczenia jest równy dla wszystkich. U

podstawy tego rozwiązania leży zasada

solidaryzmu społecznego

•

Istotną rolę odgrywa postawa i

umiejętności personelu medycznego.

Pomoc jaką mogliby udzielić

zespołom transplantologicznym inni

lekarze to na przykład kreowanie

pozytywnego wizerunku idei

przeszczepów.

•

W Stanach Zjednoczonych w 1987 roku

wprowadzono Ustawę Ujednoliconego

Podarunku Anatomicznego, która

nakładała na pracowników szpitali

obowiązek rutynowego zadawania pytań

rodzinom wszystkich potencjalnych

dawców o zgodę na pobranie narządów,

pod groźbą nie wypłacenia odszkodowania

w przypadku zaniechania pytania.

•

Mimo to co 5 rodzina nie jest pytana. Jest

to spowodowane brakiem przekonania do

dawstwa, niedostateczną wiedzą na ten

temat lub przekonaniem części personelu

medycznego, że dawstwo może nasilić ból

rodziny. Na podstawie powyższego

przykładu można wyciągnąć wniosek, że

samo wprowadzenie ustaw dotyczących

wyrażania zgody nie wystarczy.

•

Niestety również promowanie

dawstwa w mediach na przykładzie

działań podjętych w Wielkiej Brytanii

nie spowodowało oczekiwanego

istotnego i trwałego zmniejszenia

liczby wyrażanych sprzeciwów.

•

Profesor Janusz Wałaszewski,

kierownik Centrum Organizacyjno-

Koordynacyjnego ds. Transplantacji

POLTRANSPLANT, zaproponował w

wywiadzie dla TVN, aby rodziny

dawców rzeczywistych odznaczać

specjalnie do tego celu stworzonym

medalem za godną naśladowania

postawę moralną.

Karać czy nagradzać?

•

Profesor Zbigniew Religa proponuje

pójść krok dalej i karać rodziny

dawców, które wyraziły sprzeciw na

pobranie narządów od ich krewnych

po śmierci. Decyzja o sprzeciwie na

pobranie jest świadomą zgodą na

śmierć osoby, która oczekuje na

przeszczep.

Czy płacić za dobro?

•

W Polsce nie jest dopuszczalne

czerpanie korzyści materialnych z

odstąpienia narządów zarówno

własnych jak i zmarłych bliskich.

Prawne usankcjonowanie

“rekompensaty” pieniężnej dla rodzin

dawców mogłoby stworzyć pole do

nadużyć i handlu narządami.

USTAWA

z dnia 1 lipca 2005 r.

o pobieraniu,

przechowywaniu i

przeszczepianiu komórek,

tkanek i narządów

1)2)

(Dz. U. z dnia 6 września 2005 r.)

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady:

pobierania, przechowywania i

przeszczepiania

komórek, komórek krwiotwórczych

szpiku, krwi obwodowej oraz krwi pępowinowej;

tkanek i narządów pochodzących od żywego dawcy

lub ze zwłok;

testowania, przetwarzania, przechowywania

i dystrybucji

komórek i tkanek ludzkich.

2. Przepisów ustawy

nie stosuje się do:

1) pobierania, przeszczepiania

komórek

rozrodczych, tkanek zarodkowych i płodowych

oraz narządów rozrodczych lub ich części;

pobierania, przechowywania i dystrybucji

krwi

do celów jej przetaczania, oddzielenia jej

składników lub przetworzenia w leki.

Koszty procedury- ustawa

Art. 3. 1. Za pobrane od dawcy komórki, tkanki

lub narządy nie można żądać ani przyjmować

zapłaty

lub innej korzyści majątkowej.

2. Zwrot kosztów pobrania, przechowywania,

przetwarzania, sterylizacji, dystrybucji i

przeszczepiania

komórek, tkanek lub narządów

pobranych od dawcy

nie jest zapłatą

3. Do kosztów pobrania, przechowywania,

przetwarzania, sterylizacji, dystrybucji i

przeszczepiania komórek, tkanek lub

narządów zalicza się

koszty obejmujące pobranie

komórek, tkanek i narządów od dawcy, pobyt

potencjalnego żywego dawcy w szpitalu, wydanie

opinii lekarskich, zabiegu pobrania, badań

laboratoryjnych przed i po pobraniu, hodowanie

komórek do przeszczepiania, transport z zakładu

opieki zdrowotnej lub do tego zakładu, w którym

ma być dokonany przeszczep oraz przechowywanie,

przetwarzanie i sterylizacja.

Koszty procedury- ustawa

Zwrotu kosztów dokonuje zakład

opieki zdrowotnej, któremu dostarczono

w celu przeszczepienia komórki, tkanki

lub narządy.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia

określi sposób ustalania

kosztów

oraz

procedury wykonywania tych czynności.

Art. 5.

Pobrania komórek, tkanek lub

narządów ze zwłok ludzkich w celu ich

przeszczepienia można dokonać, jeżeli osoba

zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu.

Informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby

jest umieszczony w centralnym rejestrze

sprzeciwów udziela się niezwłocznie po

otrzymaniu pytania od lekarza

zamierzającego dokonać pobrania lub osoby

przez niego upoważnionej.

Centralny rejestr sprzeciwów prowadzi

Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do

Spraw Transplantacji "Poltransplant".

Śmierć mózgu- ustawa

Art. 9.

Pobranie

komórek, tkanek lub

narządów do przeszczepienia

jest

dopuszczalne

po stwierdzeniu trwałego

nieodwracalnego ustania czynności

mózgu

(śmierci mózgu).

3. Minister właściwy do spraw zdrowia

ogłasza,

w drodze obwieszczenia,

Dzienniku Urzędowym

Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor

Polski", kryteria i sposób stwierdzenia

trwałego nieodwracalnego ustania

czynności mózgu.

Komisja lekarska- ustawa

Komisję powołuje i wyznacza jej

przewodniczącego kierownik zakładu

opieki zdrowotnej

lub osoba przez niego

upoważniona.

Lekarze wchodzący w skład komisji, nie

mogą brać udziału w postępowaniu

obejmującym pobieranie i

przeszczepianie komórek,

tkanek lub

narządów od osoby zmarłej, u której dana

komisja stwierdziła trwałe nieodwracalne

ustanie czynności mózgu.

Warunek pobrania- ustawa

Art. 10.

Przed pobraniem

komórek, tkanek

lub narządów od osoby zmarłej lekarz lub

osoba przez niego upoważniona:

zasięgają informacji, czy nie został

zgłoszony sprzeciw

w formie określonej w

art. 6 ust. 1 pkt 1;

2) ustalają istnienie sprzeciwu

wyrażonego

w formach, o których mowa w art. 6 ust. 1

pkt 2 i 3,

na podstawie dostępnych

informacji lub dokumentów.

Przeszczepienie od żywego dawcy

niespokrewnionego- ustawa

Art. 13.

Pobranie komórek, tkanek

lub narządu od żywego dawcy na

rzecz osoby niebędącej krewnym

linii prostej, rodzeństwem, osobą

przysposobioną lub małżonkiem,

wymaga

zgody sądu rejonowego

właściwego ze

względu na miejsce zamieszkania lub

pobytu dawcy, wydanego w postępowaniu

nieprocesowym, po wysłuchaniu

wnioskodawcy oraz

po zapoznaniu się z

opinią Komisji Etycznej Krajowej Rady

Transplantacyjnej.

Przeszczepienie od żywego dawcy

niespokrewnionego- ustawa

3. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek

kandydata na dawcę.

Do wniosku dołącza się:

1) pisemną zgodę biorcy na pobranie

komórek, tkanek lub narządu od tego dawcy;

2) opinię Komisji Etycznej Krajowej Rady

Transplantacyjnej;

3) orzeczenie kierownika zespołu lekarskiego

mającego dokonać przeszczepienia o

zasadności i celowości wykonania zabiegu.

Rozpoznanie wniosku, o którym mowa w ust.

3, następuje w terminie 7 dni.

Rejestr żywych dawców- ustawa

Art. 15.

1. W celu należytego

monitorowania i oceny stanu zdrowia

żywych dawców, od których pobrano

narząd do przeszczepienia, tworzy się

centralny rejestr żywych dawców

narządów, zwany dalej "rejestrem

żywych dawców".

5. Rejestr żywych dawców prowadzi

Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne

do Spraw Transplantacji "Poltransplant".

Centralny Rejestr niespokrewnionych dawców

szpiku- ustawa

Art. 16. 1. W celu umożliwienia dokonania

przeszczepień szpiku, komórek

krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi

pępowinowej od dawców niespokrewnionych

tworzy się

centralny rejestr

niespokrewnionych

dawców szpiku i krwi pępowinowej,

zwany dalej

"rejestrem szpiku i krwi pępowinowej".

7. Rejestr szpiku i krwi pępowinowej prowadzi

Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do

Spraw Transplantacji "Poltransplant".

Rejestr przeszczepień- ustawa

Art. 18. 1. W celu należytego

monitorowania dokonywanych

przeszczepień

komórek, tkanek i narządów

tworzy się krajowy rejestr

przeszczepień

, zwany dalej "rejestrem

przeszczepień".

Rejestr przeszczepień prowadzi Centrum

Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw

Transplantacji "Poltransplant"

Ochrona danych osobowych- ustawa

Art. 19. 1.

Dane osobowe dotyczące

dawcy i biorcy przeszczepu są objęte

tajemnicą i podlegają ochronie

przewidzianej w przepisach o tajemnicy

zawodowej i służbowej oraz w przepisach

dotyczących dokumentacji medycznej

prowadzonej przez zakłady opieki

zdrowotnej.

2. Jeżeli narząd ma być pobrany od

żywego dawcy, przepis ust. 1 nie

dotyczy ujawnienia danych osobowych

dawcy i o biorcy odpowiednio tym osobom.

Tytuł Dawca Przeszczepu- ustawa

Art. 22. 1.

Dawcy szpiku

lub innych regenerujących

się komórek i tkanek

przysługuje tytuł Dawca

Przeszczepu.

2. Odznakę i legitymację potwierdzającą

posiadanie tytułu Dawca Przeszczepu wydaje

zakład opieki zdrowotnej

, który pobrał szpik lub

inne regenerujące się komórki lub tkanki.

4. Odznakę i legitymację, potwierdzającą

posiadanie tytułu Zasłużonego Dawcy

Przeszczepu, wydaje minister właściwy do

spraw zdrowia na wniosek Centrum

Organizacyjno-Koordynacyjnego do Spraw

Transplantacji "Poltransplant".

Pozwolenia- ustawa

Art. 36.

Postępowanie

dotyczące komórek,

tkanek i narządów

polegające na:

1) pobieraniu

- może być prowadzone wyłącznie

przez zakłady opieki zdrowotnej, zakłady medycyny

sądowej oraz zakłady anatomii patologicznej

wyższych uczelni medycznych i uniwersytetów z

wydziałem medycznym oraz medyczne jednostki

badawczo-rozwojowe,

2) przechowywaniu narządów

- może być

prowadzone wyłącznie przez zakłady opieki

zdrowotnej wykonujące przeszczepienia,

3) przeszczepianiu - może być prowadzone

wyłącznie przez zakłady

opieki zdrowotnej

- posiadające pozwolenie ministra właściwego

do spraw zdrowia.

Pozwolenia- ustawa

2. Pozwolenie wydawane jest odrębnie

pobieranie i przeszczepianie komórek,

tkanek i narządów ze zwłok ludzkich i na

pobieranie i przeszczepianie komórek,

tkanek i narządów od dawców żywych.

3. Do udzielenia pozwolenia, o którym mowa

w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy z

tym że zadania i czynności Krajowego

Centrum Bankowania Tkanek i Komórek

wykonuje Centrum Organizacyjno-

Koordynacyjne do Spraw Transplantacji

"Poltransplant"

Poltransplant - ustawa

Art. 38. 1. Tworzy Centrum ds. pobierania i

przeszczepiania narządów "Poltransplant" z siedzibą

w Warszawie.

2. "Poltransplant" jest jednostką budżetową podległą

ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.

3. Do zadań "Poltransplant" należy w szczególności:

1) koordynacja pobierania i przeszczepiania komórek,

tkanek i narządów na terenie kraju;

2) prowadzenie centralnego rejestru sprzeciwów;

3) prowadzenie krajowej listy osób oczekujących na

przeszczepienie;

4) prowadzenie rejestru przeszczepień;

5) prowadzenie rejestru żywych dawców;

6) prowadzenie rejestru szpiku i krwi pępowinowej;

Poltransplant- ustawa

7) koordynacja poszukiwania niespokrewnionych

dawców szpiku i krwi pępowinowej ze wstępnym

przeszukaniem rejestru szpiku i krwi pępowinowej;

8) prowadzenie działalności edukacyjnej mającej na

celu upowszechnianie leczenia metodą

przeszczepiania komórek, tkanek i narządów;

9) współpraca z innymi podmiotami krajowymi i

zagranicznymi w dziedzinie wymiany komórek,

tkanek i narządów do przeszczepienia;

10) zgłaszanie do ministra wniosków, o których mowa

w art. 22 ust. 4;

11) przyjmowanie wniosków od jednostek, o których

mowa w art. 36 ust. 1.

Poltransplant – ustawa

4. Centrum….."Poltransplant" jest kierowane

przez dyrektora powoływanego i

odwoływanego przez ministra właściwego

do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii

Krajowej Rady Transplantacyjnej.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia nadaje,

w drodze zarządzenia, statut Centrum

Organizacyjno-Koordynacyjnego do Spraw

Transplantacji "Poltransplant", określający

jego szczegółową strukturę organizacyjną

oraz szczegółowy zakres zadań,

uwzględniając bezpieczeństwo biorców oraz

konieczność sprawnego wykonywania zadań

KRT- ustawa

Art. 41. 1.

Tworzy się Krajową Radę

Transplantacyjną, zwaną dalej "Radą", jako

organ doradczy i opiniodawczy ministra

właściwego do spraw zdrowia.

W skład Rady wchodzi nie więcej niż 31

członków, powoływanych na 4-letnią

kadencję przez ministra

właściwego do spraw

zdrowia, spośród specjalistów z różnych dziedzin

nauki oraz przedstawiciel Naczelnej Izby

Lekarskiej. Minister właściwy do spraw zdrowia

powołuje przewodniczącego Rady spośród jej

członków.

KRT- ustawa

6. Do zadań Rady należy

w szczególności:

1) opiniowanie programów

w zakresie

pobierania, przechowywania i

przeszczepiania komórek, tkanek i

narządów;

2) opiniowanie działalności

Centrum Organizacyjno-

Koordynacyjnego do Spraw

Transplantacji "Poltransplant"

Poltransplant- statut

§ 4. Wykonując zadania zawarte w ustawie do

zakresu zadań Poltransplantu należą w

szczególności:

1) udostępnianie ministrowi właściwemu do

spraw zdrowia i Krajowej Radzie

Transplantacyjnej

dokumentacji dotyczącej

działalności statutowej Poltransplantu, w tym

w szczególności dokumentacji koordynacji

pobrań i przeszczepień oraz danych

zawartych w rejestrach prowadzonych przez

Poltransplant oraz w krajowej liście osób

oczekujących na przeszczepienie.

Poltransplant – statut

2) współpraca z Krajową Radą

Transplantacyjną, Krajowym Centrum

Bankowania Tkanek i Komórek,

konsultantem krajowym w dziedzinie

transplantologii

oraz innymi jednostkami w

których zakresie działalności jest

pobieranie, przechowywanie i

przeszczepianie komórek, tkanek i

narządów,

a także współdziałanie z

organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi

i zagranicznymi

oraz samorządem

lekarskim w zakresie działań mających

na celu rozwój transplantologii;

Poltransplant – statut

3) przygotowywanie raportów dotyczących

realizacji zadań

statutowych Poltransplantu

i oceny wyników przeszczepiania komórek,

tkanek i narządów dla potrzeb ministra

właściwego do spraw zdrowia i Krajowej

Rady Transplantacyjnej;

4) występowanie do ministra właściwego

do spraw zdrowia o dokonanie kontroli

jednostce posiadającej pozwolenie ministra

na pobieranie albo przeszczepianie

komórek, tkanek lub narządów, gdy

istnieją przesłanki, że przestała spełniać

warunki wymagane do uzyskania

pozwolenia;

Poltransplant- statut

5) organizowanie, nie rzadziej niż raz w roku,

zebrań

kierowników jednostek uczestniczących w

wykonywaniu poszczególnych procedur

transplantacyjnych;

6) przyjmowanie informacji od jednostek

dokonujących pobrania szpiku lub innych

regenerujących się komórek i tkanek oraz

podmiotów dokonujących pobrania narządu w celu

zgłaszania ministrowi właściwemu do spraw zdrowia

wniosków

o przyznanie tytułu, odznaki i legitymacji

Zasłużonego Dawcy Przeszczepu;

7) wykonywanie innych, zleconych przez ministra

właściwego do spraw zdrowia, zadań związanych z

pobieraniem i przeszczepianiem komórek, tkanek i

narządów;

Poltransplant – statut

§ 7. 1. W skład struktury organizacyjnej Poltransplantu

wchodzą

następujące komórki organizacyjne:

1) Zespół do spraw koordynacji pobierania i

przeszczepiania

komórek, tkanek i narządów;

2) Zespół prowadzący centralny rejestr sprzeciwów

pobranie komórek, tkanek i narządów ze zwłok

ludzkich;

3) Zespół prowadzący centralny rejestr

niespokrewnionych dawców szpiku i krwi

pępowinowej;

4) Zespół prowadzący krajową listę osób oczekujących

przeszczepienie, centralny rejestr żywych dawców

narządów i krajowy rejestr przeszczepień;

5) Zespół do spraw edukacji i promocji transplantologii;

6) Zespół do spraw finansowych i osobowych;

7) Sekretariat.

§ 8.

Do zadań Zespołu do spraw koordynacji pobierania i

zeszczepiania komórek, tkanek i narządów należy w

szczególności:

1) organizacja i koordynacja wszystkich czynności

związanych z pobieraniem i przeszczepianiem

komórek, tkanek i narządów;

2) koordynacja dystrybucji narządów pobranych

ze zwłok ludzkich i przeznaczonych do

przeszczepienia w porozumieniu z Krajową Radą

Transplantacyjną;

3) prowadzenie krajowego rejestru przeszczepień;

4) uzyskiwanie od zakładów opieki zdrowotnej

dokonujących przeszczepów bieżących

informacji o wykorzystaniu pobranych komórek,

tkanek i narządów i czynności przeszczepu w

okresie bezpośrednio po przeszczepieniu;

Poltransplant- statut

5) opracowywanie miesięcznych raportów

oraz zbiorczych

sprawozdań za ubiegły rok

kalendarzowy - w terminie do 31 stycznia

następnego roku kalendarzowego o ilości

pozyskanych narządów i sposobach ich

wykorzystania oraz czynności przeszczepu w

okresie bezpośrednio po przeszczepieniu i

oceny odległej funkcji przeszczepów;

6) powiadamianie banków tkanek i komórek o

możliwości pobrania tkanek i komórek ze

zwłok ludzkich.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Etyczne, prawne i społeczne aspekty transplantacji narządów
praca magisterska normy prawne i etyczne w reklamie MIGRU5QJW42ZRZEJCVNRCUOECNANSGDJEHAJVEA
referat aspekty prawne, PWr, aspekty prawne i etyczne pracy inż
Podstawy Prawne Resocjalizacji - zagadnienia, STUDIA Pedagogika resocjalizacyjna
Zagadnienia transportowe z zadaniami, Podstawy logistyki, Transport i spedycja
praca magisterska reklama a normy prawne i etyczne APFLWVV2VCC7ZPDKLQZQSFKWP7STCJGVP6N4QKY
Aspekty Prawne i Etyczne Referat Informacje Niejawne, INFORMACJE NIEJAWNE strona 1 sza, INFORMACJE N
zagadnienia transpor
6 6 Zagadnienie transportowe algorytm transportowy
Etyczne aspekty transplantologii
Problemy prawne i etyczne
Problemy etyczne związane z transplantacją narządów
BO, Zagadnienia transportowe wyklad4
Aspekty Prawne i Etyczne Referat Informacje Niejawne, Bibliografia, Bibliografia:
zagadnieeni transportowe

więcej podobnych podstron

Prawne i etyczne zagadnienia transplantologii

Document Outline