Historia hipoterapii

Historia hipoterapii

• Działanie lecznicze jazdy konnej opisywał

Hipokrates.

• Pierwsze celowe użycie 1870.

• Na dobre zaczęto używać koni w terapii w

Skandynawii, po epidemiach polio w 1946
roku.

• Działanie lecznicze jazdy konnej opisywał

Hipokrates.

• Pierwsze celowe użycie 1870.

• Na dobre zaczęto używać koni w terapii w

Skandynawii, po epidemiach polio w 1946
roku.

Historia hipoterapii

Historia hipoterapii

• 1954 Norah Jacques wprowadza w Anglii

jazdę konną dla dzieci z dysfunkcją ruchu.

• W 1964 Istnieje już towarzystwo krzewiące

metodę Jacques,

• W 1965-66 rozpoczyna się działalność

hipoterapeutyczna w Kanadzie i USA

• W 1968 powstają tam specjalne towarzystwa

• 1954 Norah Jacques wprowadza w Anglii

jazdę konną dla dzieci z dysfunkcją ruchu.

• W 1964 Istnieje już towarzystwo krzewiące

metodę Jacques,

• W 1965-66 rozpoczyna się działalność

hipoterapeutyczna w Kanadzie i USA

• W 1968 powstają tam specjalne towarzystwa

Definicja

Definicja

• Hipoterapia - ogół zabiegów terapeutycznych,

do których wykorzystuje się konia.

• Hipoterapia stanowi jedną z form rehabilitacji

wieloprofilowej.
Uniwersalność metody polega na
jednoczesnym oddziaływaniu ruchowym,
sensorycznym, psychicznym i społecznym.

• Hipoterapia -

ogół zabiegów terapeutycznych,

do których wykorzystuje się konia.

• Hipoterapia stanowi jedną z form rehabilitacji

wieloprofilowej.
Uniwersalność metody polega na
jednoczesnym oddziaływaniu ruchowym,
sensorycznym, psychicznym i społecznym.

Odziaływanie hipoterapii

Odziaływanie hipoterapii

• Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu

miednicy podczas chodu.

• Normalizacja napięcia mięśniowego.
• Doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w

przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu.

• Stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego.
• Zwiększenie poczucia własnej wartości.
• Zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych
• Rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych.

• Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu

miednicy podczas chodu.

• Normalizacja napięcia mięśniowego.
• Doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w

przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu.

• Stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego.
• Zwiększenie poczucia własnej wartości.
• Zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych
• Rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych.

Formy Hipoterapii

Formy Hipoterapii

• Terapia ruchem konia - pacjent, bez wykonywania

jakichkolwiek ćwiczeń, poddawany jest ruchom konia.

• Fizjoterapia na koniu - poza terapeutycznym

oddziaływaniem ruchu konia - gimnastyka lecznicza na
koniu, prowadzona przez fizjoterapeutę:

– model neurofizjologiczny - najważniejsza jest prawidłowa

pozycja siedząca i prawidłowy ruch, ich jakość, szczególnie
wskazana dla pacjentów w wieku przedszkolnym,

– model funkcjonalny - najważniejsza jest funkcja, na drugim

planie postrzeganie prawidłowości pozycji i ruchu, szczególnie
wskazana dla dzieci starszych, powyżej 5 roku życia.

• Terapia ruchem konia - pacjent, bez wykonywania

jakichkolwiek ćwiczeń, poddawany jest ruchom konia.

• Fizjoterapia na koniu - poza terapeutycznym

oddziaływaniem ruchu konia - gimnastyka lecznicza na
koniu, prowadzona przez fizjoterapeutę:

– model neurofizjologiczny - najważniejsza jest prawidłowa

pozycja siedząca i prawidłowy ruch, ich jakość, szczególnie
wskazana dla pacjentów w wieku przedszkolnym,

– model funkcjonalny - najważniejsza jest funkcja, na drugim

planie postrzeganie prawidłowości pozycji i ruchu, szczególnie
wskazana dla dzieci starszych, powyżej 5 roku życia.

Jazda konna

Jazda konna

Ponadto wyróżnia się jazdę konną dla

osób niepełnosprawnych (sportową i

rekreacyjną), która nie stanowi części

hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana

i może mieć aspekt terapeutyczny.

Ponadto wyróżnia się jazdę konną dla

osób niepełnosprawnych (sportową i

rekreacyjną), która nie stanowi części

hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana

i może mieć aspekt terapeutyczny.

Wskazania pierwotne

Wskazania pierwotne

• Początkowo używano koni do terapii dla

dzieci z upośledzeniem czynności ruchu,

• Etiologie

– neurologiczne, ortopedyczne, porażenie

mózgowe, dziecięce skoliozy, wady postawy,
amputacje.

• Początkowo używano koni do terapii dla

dzieci z upośledzeniem czynności ruchu,

• Etiologie

– neurologiczne, ortopedyczne, porażenie

mózgowe, dziecięce skoliozy, wady postawy,
amputacje.

Wskazania dla dzieci

Wskazania dla dzieci

• Zespoły neurologiczne

– Mózgowe porażenie dziecięce; kontrola głowy i

czynna pozycja siedząca (Hemiparesis spastica,

Diparesis spastica, Tetraparesis spastica).

– Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
– Minimalne uszkodzenia mózgu (ADHD).
– Choroby mięśni min. 3 punkty w skali Lovetta.
– Dzieci niedowidzące i niewidome.

• Choroby psychiczne.

• Zespoły neurologiczne

– Mózgowe porażenie dziecięce; kontrola głowy i

czynna pozycja siedząca (Hemiparesis spastica,

Diparesis spastica, Tetraparesis spastica).

– Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
– Minimalne uszkodzenia mózgu (ADHD).
– Choroby mięśni min. 3 punkty w skali Lovetta.
– Dzieci niedowidzące i niewidome.

• Choroby psychiczne.

Wskazania dla dzieci

Wskazania dla dzieci

• Zespoły ortopedyczne

– Wady postawy.

– Skoliozy I stopnia wg Coba.

– Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.

• Inne

– Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a

(z obowiązkowym zdjęciem rtg - bocznym i

czynnościowym - odcinka szyjnego kręgosłupa).

– Przepukliny oponowo - rdzeniowe, w zależności od

wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego,

współwystępowania wodogłowia.

– Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne,

upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.

• Zespoły ortopedyczne

– Wady postawy.

– Skoliozy I stopnia wg Coba.

– Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.

• Inne

– Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a

(z obowiązkowym zdjęciem rtg - bocznym i

czynnościowym - odcinka szyjnego kręgosłupa).

– Przepukliny oponowo - rdzeniowe, w zależności od

wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego,

współwystępowania wodogłowia.

– Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne,

upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.

Wskazania dla dorosłych

Wskazania dla dorosłych

• Stwardnienie rozsiane (SM).

• Stany po udarze mózgu (wylewy,

zatory).

• Stany po urazach czaszkowo -

mózgowych.

• Uzależnienia

• Patologie społeczne.

• Stwardnienie rozsiane (SM).

• Stany po udarze mózgu (wylewy,

zatory).

• Stany po urazach czaszkowo -

mózgowych.

• Uzależnienia

• Patologie społeczne.

Korzyści somatyczne

Korzyści somatyczne

• Od samego początku zwracano uwagę

na korzyści somatyczne

– rozluźnienie mięśni spastycznych,
– wzrost siły,
– poprawa koordynacji i odruchów

równoważnych,

– poprawa czynności układu krążenia i

oddychania,

• Od samego początku zwracano uwagę

na korzyści somatyczne

– rozluźnienie mięśni spastycznych,
– wzrost siły,
– poprawa koordynacji i odruchów

równoważnych,

– poprawa czynności układu krążenia i

oddychania,

Korzyści psychiczne

Korzyści psychiczne

• Podstawowe korzyści psychiczne

towarzyszące terpaii to:

– wzmocnienie poczucia samodzielności,
– odwagi,
– powiększenie umiejętności koncentracji,
– zwiększenie motywacji,
– lepsza samokontrola i samoocena.

• Podstawowe korzyści psychiczne

towarzyszące terpaii to:

– wzmocnienie poczucia samodzielności,
– odwagi,
– powiększenie umiejętności koncentracji,
– zwiększenie motywacji,
– lepsza samokontrola i samoocena.

Początki w Polsce

Początki w Polsce

• W Polsce pierwsza oficjalna placówka H. W

Swoszowicach w klubie jeździeckim
Krakus w 1985.

• Pierwsza próbna forma to wakacyjne

sezony turystyczne 1985 Leczeniem
objęto dzieci 70 osób:

• W Polsce pierwsza oficjalna placówka H. W

Swoszowicach w klubie jeździeckim
Krakus w 1985.

• Pierwsza próbna forma to wakacyjne

sezony turystyczne 1985 Leczeniem
objęto dzieci 70 osób:

Przebieg

Przebieg

• Turnus 24 dni.
• 6 x w tygodniu jazda 1 h.
• 4 konie / rozgrzane pacjenci na derce.
• W połowie wprowadzono siodło i zajęcia z

jeździectwa/

• równolegle odbywała się gimnastyka

korekcyjna 3 x w tygodniu , zajęcia na
basenie 1x w tygodniu

• Turnus 24 dni.
• 6 x w tygodniu jazda 1 h.
• 4 konie / rozgrzane pacjenci na derce.
• W połowie wprowadzono siodło i zajęcia z

jeździectwa/

• równolegle odbywała się gimnastyka

korekcyjna 3 x w tygodniu , zajęcia na
basenie 1x w tygodniu

Skuteczność

Skuteczność

• W skoliozach bardzo duża poprawa, u

pacjentów z chorobą Scheuermana,
ustąpiły dolegliwości bólowe i poprawiła się
ich ogólna sprawność. Najmniejsze różnice
oczywiście u pacjentów z otyłością, gdyż
mają niechęć do wysiłku + dojadanie
między posiłkami.

• Największy postęp u pacjentów którzy

powtarzali turnus 4 i więcej razy w roku.

• W skoliozach bardzo duża poprawa, u

pacjentów z chorobą Scheuermana,
ustąpiły dolegliwości bólowe i poprawiła się
ich ogólna sprawność. Najmniejsze różnice
oczywiście u pacjentów z otyłością, gdyż
mają niechęć do wysiłku + dojadanie
między posiłkami.

• Największy postęp u pacjentów którzy

powtarzali turnus 4 i więcej razy w roku.

Przebieg treningu

Przebieg treningu

• Wskazania do prowadzenia hipoterapii daje

lekarz.

• Realizuje terapię – rehabilitant- terapeuta.
• Diagnozuje lekarz,
• metodę daje rehabilitant. To on ustala

program ćwiczeń, czas trwania i tempo.

• Wskazania do prowadzenia hipoterapii daje

lekarz.

• Realizuje terapię – rehabilitant- terapeuta.
• Diagnozuje lekarz,
• metodę daje rehabilitant. To on ustala

program ćwiczeń, czas trwania i tempo.

Przebieg treningu

Przebieg treningu

• Istnieją dwa rodzaje jazdy terapeutycznej –

czynna i bierna.

• Przebieg wygląda następująco, koń jest

prowadzony najczęściej przez rodzica, a
terapeuta idzie obok pacjenta, lub siedzi z
nim na koniu.

• Istnieją dwa rodzaje jazdy terapeutycznej –

czynna i bierna.

• Przebieg wygląda następująco, koń jest

prowadzony najczęściej przez rodzica, a
terapeuta idzie obok pacjenta, lub siedzi z
nim na koniu.

Przebieg treningu

Przebieg treningu

• Pierwsze minuty to spokojna jazda, gdzie nie

ma żadnych uwag lub poleceń, potem
przejście do zabawy – głaskanie i klepanie
konia po szyi i zadzie, przytulanie się do
grzywy, wymachy rąk i nóg. Stopniowo
wprowadza się ćwiczenia, skłony, leżenie
tyłem , przodem unoszenie nóg, skręty
kończyn i wymachy.

• Pierwsze minuty to spokojna jazda, gdzie nie

ma żadnych uwag lub poleceń, potem
przejście do zabawy – głaskanie i klepanie
konia po szyi i zadzie, przytulanie się do
grzywy, wymachy rąk i nóg. Stopniowo
wprowadza się ćwiczenia, skłony, leżenie
tyłem , przodem unoszenie nóg, skręty
kończyn i wymachy.

Przebieg treningu

Przebieg treningu

• Średnio 30 minut - w zależności od potrzeb

pacjenta.

– 1 hipoterapeuta = 1 pacjent
– Asekuracja: (prowadzi osoba mająca

doświadczenie w obsłudze konia)

– z góry,
– z dołu,
– obustronna z dołu
– inna - w zależności od potrzeb pacjenta (dotyczy

psychopedagogicznej jazdy konnej i woltyżerki).

• Średnio 30 minut - w zależności od potrzeb

pacjenta.

– 1 hipoterapeuta = 1 pacjent
– Asekuracja: (prowadzi osoba mająca

doświadczenie w obsłudze konia)

– z góry,
– z dołu,
– obustronna z dołu
– inna - w zależności od potrzeb pacjenta (dotyczy

psychopedagogicznej jazdy konnej i woltyżerki).

Filmik_nr_1

Filmik_nr_1

Dogoterapia

Dogoterapia

Co to jest dogoterapia?

Co to jest dogoterapia?

Co to jest dogoterapia?

Co to jest dogoterapia?

Dogoterapia to metoda wykorzystująca odpowiednio przygotowane psy w

Dogoterapia to metoda wykorzystująca odpowiednio przygotowane psy w

rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również dająca wspaniałe efekty w

rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również dająca wspaniałe efekty w

terapii osób samotnych i starszych.

terapii osób samotnych i starszych.

Dogoterapia jest jedną z najbardziej naturalnych form rehabilitacji. Badania

Dogoterapia jest jedną z najbardziej naturalnych form rehabilitacji. Badania

wykazują znakomity wpływ kontaktu z psem na zdrowie i psychikę człowieka.

wykazują znakomity wpływ kontaktu z psem na zdrowie i psychikę człowieka.

Jest jedną z form zooterapii, którą stosuje się w wielu krajach, głównie

Jest jedną z form zooterapii, którą stosuje się w wielu krajach, głównie

w USA.

w USA.

Została zapoczątkowana w 1964 roku przez amerykańskiego psychiatrę

Została zapoczątkowana w 1964 roku przez amerykańskiego psychiatrę

dziecięcego Borisa Levisona. W naszym kraju dogoterapia obecna jest

dziecięcego Borisa Levisona. W naszym kraju dogoterapia obecna jest

dopiero od kilku lat.

dopiero od kilku lat.

Dogoterapia to system ćwiczeń i zabaw z psami wspomagający rehabilitację

Dogoterapia to system ćwiczeń i zabaw z psami wspomagający rehabilitację

ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak;

ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak;

autyzm, porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe, niedowład kończyn

autyzm, porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe, niedowład kończyn

oraz wieloma innymi. Poprzez terapię kontaktową, czyli zabawy, przytulanie i

oraz wieloma innymi. Poprzez terapię kontaktową, czyli zabawy, przytulanie i

głaskanie psa, osoby dotknięte niepełnosprawnością dużo szybciej i

głaskanie psa, osoby dotknięte niepełnosprawnością dużo szybciej i

dokładniej próbują wykonać ćwiczenia. Rozluźnieni, w bezstresowej zabawie

dokładniej próbują wykonać ćwiczenia. Rozluźnieni, w bezstresowej zabawie

zapominają o swoich problemach. Radość i uśmiech jest widoczny na ich

zapominają o swoich problemach. Radość i uśmiech jest widoczny na ich

twarzach. Tutaj udział psa służy wzmocnieniu rehabilitacji , wszechstronnie

twarzach. Tutaj udział psa służy wzmocnieniu rehabilitacji , wszechstronnie

oddziałując na psychikę, odczucia i zdrowie dziecka.

oddziałując na psychikę, odczucia i zdrowie dziecka.

Dogoterapia to metoda wykorzystująca odpowiednio przygotowane psy w

Dogoterapia to metoda wykorzystująca odpowiednio przygotowane psy w

rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również dająca wspaniałe efekty w

rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również dająca wspaniałe efekty w

terapii osób samotnych i starszych.

terapii osób samotnych i starszych.

Dogoterapia jest jedną z najbardziej naturalnych form rehabilitacji. Badania

Dogoterapia jest jedną z najbardziej naturalnych form rehabilitacji. Badania

wykazują znakomity wpływ kontaktu z psem na zdrowie i psychikę człowieka.

wykazują znakomity wpływ kontaktu z psem na zdrowie i psychikę człowieka.

Jest jedną z form zooterapii, którą stosuje się w wielu krajach, głównie

Jest jedną z form zooterapii, którą stosuje się w wielu krajach, głównie

w USA.

w USA.

Została zapoczątkowana w 1964 roku przez amerykańskiego psychiatrę

Została zapoczątkowana w 1964 roku przez amerykańskiego psychiatrę

dziecięcego Borisa Levisona. W naszym kraju dogoterapia obecna jest

dziecięcego Borisa Levisona. W naszym kraju dogoterapia obecna jest

dopiero od kilku lat.

dopiero od kilku lat.

Dogoterapia to system ćwiczeń i zabaw z psami wspomagający rehabilitację

Dogoterapia to system ćwiczeń i zabaw z psami wspomagający rehabilitację

ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak;

ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak;

autyzm, porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe, niedowład kończyn

autyzm, porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe, niedowład kończyn

oraz wieloma innymi. Poprzez terapię kontaktową, czyli zabawy, przytulanie i

oraz wieloma innymi. Poprzez terapię kontaktową, czyli zabawy, przytulanie i

głaskanie psa, osoby dotknięte niepełnosprawnością dużo szybciej i

głaskanie psa, osoby dotknięte niepełnosprawnością dużo szybciej i

dokładniej próbują wykonać ćwiczenia. Rozluźnieni, w bezstresowej zabawie

dokładniej próbują wykonać ćwiczenia. Rozluźnieni, w bezstresowej zabawie

zapominają o swoich problemach. Radość i uśmiech jest widoczny na ich

zapominają o swoich problemach. Radość i uśmiech jest widoczny na ich

twarzach. Tutaj udział psa służy wzmocnieniu rehabilitacji , wszechstronnie

twarzach. Tutaj udział psa służy wzmocnieniu rehabilitacji , wszechstronnie

oddziałując na psychikę, odczucia i zdrowie dziecka.

oddziałując na psychikę, odczucia i zdrowie dziecka.

Jakie psy nadają

Jakie psy nadają

się do

się do

dogoterapii?

dogoterapii?

Jakie psy nadają

Jakie psy nadają

się do

się do

dogoterapii?

dogoterapii?

Do dogoterapii nadają się psy

różnych ras, jednak

najczęściej spotykane to:

• Labrador retriever,

• Golden retriever,

• Alaskan malamute,

• Syberian husky,

• Samojed,

• Nowofundland.

Do dogoterapii nadają się psy

różnych ras, jednak

najczęściej spotykane to:

• Labrador retriever,

• Golden retriever,

• Alaskan malamute,

• Syberian husky,

• Samojed,

• Nowofundland.

Jakich problemów dotyczy

Jakich problemów dotyczy

dogoterapia?

dogoterapia?

Jakich problemów dotyczy

Jakich problemów dotyczy

dogoterapia?

dogoterapia?

Zaburzenia i niepełnosprawności psychiczne i fizyczne w tym:

• mózgowe porażenie dziecięce

• nerwice

• autyzm

• ADHD

• Zespół Downa

• niedowład kończyn różnego pochodzenia

• wady postawy

• zaburzenia nastroju

• zaburzenia lękowe

• różnorodne zaburzenia emocjonalne

• rehabilitacja dzieci

• trudności w szkole (problemy z rówieśnikami, rodzicami)

• zaburzenia mowy i wzroku

Zaburzenia i niepełnosprawności psychiczne i fizyczne w tym:

• mózgowe porażenie dziecięce

• nerwice

• autyzm

• ADHD

• Zespół Downa

• niedowład kończyn różnego pochodzenia

• wady postawy

• zaburzenia nastroju

• zaburzenia lękowe

• różnorodne zaburzenia emocjonalne

• rehabilitacja dzieci

• trudności w szkole (problemy z rówieśnikami, rodzicami)

• zaburzenia mowy i wzroku

Na czym polega dogoterapia?

Na czym polega dogoterapia?

Na czym polega dogoterapia?

Na czym polega dogoterapia?

•

poznawanie budowy ciała psa

• kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała

•

doskonalenie sprawności ruchowej

•

stymulowanie zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku

•

ćwiczenie koncentracji uwagi

• wyzwalanie spontanicznej aktywność dziecka w zabawie z psem

• nauka troski o higienę własną i psa – mycie rąk, czesanie,

karmienie

• okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze

zwierzętami

• naśladowania ruchu poprzez obserwowanie czynności

wykonywanych przez psa i naśladowanie ich np. chodzenie,

siadanie, leżenie

• nauka samodzielności – samodzielne wykonywanie zadań z

udziałem psa (chodzenie na smyczy, czesanie, elementy tresury)

•

ćwiczenia relaksacyjne

•

poznawanie budowy ciała psa

• kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała

•

doskonalenie sprawności ruchowej

•

stymulowanie zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku

•

ćwiczenie koncentracji uwagi

• wyzwalanie spontanicznej aktywność dziecka w zabawie z psem

• nauka troski o higienę własną i psa – mycie rąk, czesanie,

karmienie

• okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze

zwierzętami

• naśladowania ruchu poprzez obserwowanie czynności

wykonywanych przez psa i naśladowanie ich np. chodzenie,

siadanie, leżenie

• nauka samodzielności – samodzielne wykonywanie zadań z

udziałem psa (chodzenie na smyczy, czesanie, elementy tresury)

•

ćwiczenia relaksacyjne

Pies pracujący z osobą

Pies pracujący z osobą

niepełnosprawną powinien

niepełnosprawną powinien

być :

być :

Pies pracujący z osobą

Pies pracujący z osobą

niepełnosprawną powinien

niepełnosprawną powinien

być :

być :

• stabilny psychicznie,

• łagodny,

• odpowiednio energiczny,

• nie nadmiernie aktywny,

• łagodny bądź opiekuńczy,

• o niskim instynkcie pogoni,

• zdolny do skupienia się przez długi okres czasu,

• nie dający się łatwo rozproszyć,

• chętny do pracy i kontaktów z człowiekiem,

• ufny i tolerancyjny wobec dzieci,

• ufny i tolerancyjny wobec innych zwierząt,

• posłuszny/reagujący na ludzki głos,

• nie powinien zachowywać się zbyt głośno lub zachowywać się

nieśmiało,

• niezbyt dominujący lub zainteresowany samym sobą,

• reagujący bez stresu na zmiany środowiska,

• wolny od wszelkich obciążeń genetycznych,

• agresja, nerwowość, nieśmiałość lub lękliwość są cechami

dyskwalifikującymi.

• stabilny psychicznie,

• łagodny,

• odpowiednio energiczny,

• nie nadmiernie aktywny,

• łagodny bądź opiekuńczy,

• o niskim instynkcie pogoni,

• zdolny do skupienia się przez długi okres czasu,

• nie dający się łatwo rozproszyć,

• chętny do pracy i kontaktów z człowiekiem,

• ufny i tolerancyjny wobec dzieci,

• ufny i tolerancyjny wobec innych zwierząt,

• posłuszny/reagujący na ludzki głos,

• nie powinien zachowywać się zbyt głośno lub zachowywać się

nieśmiało,

• niezbyt dominujący lub zainteresowany samym sobą,

• reagujący bez stresu na zmiany środowiska,

• wolny od wszelkich obciążeń genetycznych,

• agresja, nerwowość, nieśmiałość lub lękliwość są cechami

dyskwalifikującymi.

Golden retriever w pracy z

Golden retriever w pracy z

niewidomymi

niewidomymi

Golden retriever w pracy z

Golden retriever w pracy z

niewidomymi

niewidomymi

Początkowo do celów pomocy osobom

niepełnosprawnym szkolono owczarki

niemieckie. Jednak stopniowo, wraz ze

wzrostem popularności wynikającej z większej

podatności na szkolenie oraz łagodności,

goldeny i labradory zaczęły wypierać ON.

Goldeny i labradory doskonale sprawdzają się w

pracy z osobami niewidomymi. Są inteligentne,

wrażliwe, szybko się uczą, robią dobre wrażenie

i interesują się pracą. Niektóre goldeny są

nawet zbyt wrażliwe i może im to przeszkadzać

w pracy. Dlatego też warunkiem powodzenia

jest hodowla psów z odpowiednimi cechami.

Początkowo do celów pomocy osobom

niepełnosprawnym szkolono owczarki

niemieckie. Jednak stopniowo, wraz ze

wzrostem popularności wynikającej z większej

podatności na szkolenie oraz łagodności,

goldeny i labradory zaczęły wypierać ON.

Goldeny i labradory doskonale sprawdzają się w

pracy z osobami niewidomymi. Są inteligentne,

wrażliwe, szybko się uczą, robią dobre wrażenie

i interesują się pracą. Niektóre goldeny są

nawet zbyt wrażliwe i może im to przeszkadzać

w pracy. Dlatego też warunkiem powodzenia

jest hodowla psów z odpowiednimi cechami.

Szkolenie psa

Szkolenie psa

Szkolenie psa

Szkolenie psa

Warunkiem powodzenia jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie szkolenia

szczeniaka.

Wg programów (GDBA - Anglia) czy (SE - USA) 6-8 tygodniowe

szczenięta trafiają do domów wolontariuszy, gdzie wzrastają

normalnych warunkach poznając zwykłe życie, ruch uliczny,

zapoznają się z podstawowymi komendami.

Szczenię uczy się chodzić przed człowiekiem ignorując wszystko to co

go rozprasza. W tym czasie rozpoczyna się również podstawowe

szkolenie posłuszeństwa. Prawdziwe szkolenie na psa przewodnika

rozpoczyna się w wieku 12-16 miesięcy. Szkolenie trwa, w zależności

od programu, 4-7 miesięcy.

Program szkolenia rozwija u psów zmysł koncentracji oraz chęć

współpracy z człowiekiem. Pies uczy się w takich warunkach

środowiskowych jakie później spotka pracując jako przewodnik,

zarówno w mieście jak i na wsi.

Pies musi nauczyć się właściwie chodzić w prostej linii, środkiem

chodnika, zatrzymując się przy krawężnikach. Uczy się omijania

przeszkód na chodniku, również pieszych, pokonywania przeszkód

blokujących chodnik i powracania na trasę po ominięciu przeszkody.

Psy uczy się też zachowania w innych warunkach i miejscach, jak np.

transport publiczny, podczas podróży autem, w supermarketach,

sklepach, lokalizowania skrzyżowania, znajdywania drzwi, toalety,

jazdy windą itp.

Warunkiem powodzenia jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie szkolenia

szczeniaka.

Wg programów (GDBA - Anglia) czy (SE - USA) 6-8 tygodniowe

szczenięta trafiają do domów wolontariuszy, gdzie wzrastają

normalnych warunkach poznając zwykłe życie, ruch uliczny,

zapoznają się z podstawowymi komendami.

Szczenię uczy się chodzić przed człowiekiem ignorując wszystko to co

go rozprasza. W tym czasie rozpoczyna się również podstawowe

szkolenie posłuszeństwa. Prawdziwe szkolenie na psa przewodnika

rozpoczyna się w wieku 12-16 miesięcy. Szkolenie trwa, w zależności

od programu, 4-7 miesięcy.

Program szkolenia rozwija u psów zmysł koncentracji oraz chęć

współpracy z człowiekiem. Pies uczy się w takich warunkach

środowiskowych jakie później spotka pracując jako przewodnik,

zarówno w mieście jak i na wsi.

Pies musi nauczyć się właściwie chodzić w prostej linii, środkiem

chodnika, zatrzymując się przy krawężnikach. Uczy się omijania

przeszkód na chodniku, również pieszych, pokonywania przeszkód

blokujących chodnik i powracania na trasę po ominięciu przeszkody.

Psy uczy się też zachowania w innych warunkach i miejscach, jak np.

transport publiczny, podczas podróży autem, w supermarketach,

sklepach, lokalizowania skrzyżowania, znajdywania drzwi, toalety,

jazdy windą itp.

Cele dogoterapii :

Cele dogoterapii :

Cele dogoterapii :

Cele dogoterapii :

Prowadzenie zajęć z udziałem psa ma na celu między innymi:

• przełamanie bariery lęku przed kontaktem z psem,

• akceptowanie obecności psa w bliskim otoczeniu,

• nawiązanie i pogłębianie kontaktu z psem,

• kształtowanie pozytywnych emocji dziecka,

• pobudzanie zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku i węchu,

• koncentrację uwagi,

• rozpoznawanie części ciała człowieka i psa,

• podejmowanie różnych form działań ruchowych w obecności

• psa i w kontakcie z nim,

• naukę relaksacji w obecności psa,

• umożliwienie dziecku wykonywanie wybranych czynności

• pielęgnacyjnych przy psie,

• jeżeli to możliwe – rozwijanie mowy, wzbogacanie

• słownictwa oraz nazywanie własnych emocji,

• wykonywanie czynności porządkowych w kontakcie z psem,

• uczenie zasad bezpiecznego postępowania z psem, itp

.

Prowadzenie zajęć z udziałem psa ma na celu między innymi:

• przełamanie bariery lęku przed kontaktem z psem,

• akceptowanie obecności psa w bliskim otoczeniu,

• nawiązanie i pogłębianie kontaktu z psem,

• kształtowanie pozytywnych emocji dziecka,

• pobudzanie zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku i węchu,

• koncentrację uwagi,

• rozpoznawanie części ciała człowieka i psa,

• podejmowanie różnych form działań ruchowych w obecności

• psa i w kontakcie z nim,

• naukę relaksacji w obecności psa,

• umożliwienie dziecku wykonywanie wybranych czynności

• pielęgnacyjnych przy psie,

• jeżeli to możliwe – rozwijanie mowy, wzbogacanie

• słownictwa oraz nazywanie własnych emocji,

• wykonywanie czynności porządkowych w kontakcie z psem,

• uczenie zasad bezpiecznego postępowania z psem, itp

.

Korzyści płynące z dogoterapii:

Korzyści płynące z dogoterapii:

Korzyści płynące z dogoterapii:

Korzyści płynące z dogoterapii:

• przynosi radość i wywołuje uśmiech

• pozwala rozwijać kontakty społeczne

• poprawia komunikację

• pozwala myśleć o czymś innym niż własna osoba,

wiek, choroba

• stymuluje ruch i aktywność, samodzielność i

odpowiedzialność

• daje możliwość okazania uczuć

• wytwarza swoistą więź: człowiek – zwierzę

• pomaga zdobyć nowych przyjaciół

• ułatwia przejść przez samotność, chorobę i depresję

• rozwija funkcje poznawcze, koncentrację uwagi,

orientację przestrzenną

• uczy samoakceptacji

• przynosi radość i wywołuje uśmiech

• pozwala rozwijać kontakty społeczne

• poprawia komunikację

• pozwala myśleć o czymś innym niż własna osoba,

wiek, choroba

• stymuluje ruch i aktywność, samodzielność i

odpowiedzialność

• daje możliwość okazania uczuć

• wytwarza swoistą więź: człowiek – zwierzę

• pomaga zdobyć nowych przyjaciół

• ułatwia przejść przez samotność, chorobę i depresję

• rozwija funkcje poznawcze, koncentrację uwagi,

orientację przestrzenną

• uczy samoakceptacji

Formy zajęć:

Formy zajęć:

Formy zajęć:

Formy zajęć:

AAA (Animal Assisted Activity) dostarcza możliwości motywacyjnych,

edukacyjnych i rekreacyjnych i/lub terapeutycznych korzyści

podnoszących jakość życia.

Cechy charakterystyczne AAA :

• cele terapeutyczne nie są planowane z wizyty na wizytę

• wolontariusze i terapeuci nie są zobowiązani do prowadzenia dokładnych

notatek

• przebieg wizyty jest spontaniczny i trwa tak długo (lub krótko) jak jest to

konieczne

•

prowadzone są w formie grupowej.

AAT (Animal Assisted Therapy) to działanie terapeutyczne mające

określony cel, w którym zwierzę spełniające określone kryteria jest

integralną częścią procesu leczenia.

Cechy charakterystyczne AAT:

•

określone są cele i zadania dla każdego uczestnika

•

proces jest dokumentowany i rozwijany

Kynoterapia najbardziej efektywna jest w rehabilitacji dzieci, ze względu na

"ukrycie" ćwiczeń rehabilitacyjnych w formie zabawy z psem. Daje

również efekty w terapii osób chorych, samotnych i starszych. Działanie

w tym przypadku przede wszystkim polega na nawiązaniu psychicznej

więzi ze zwierzęciem, co przyspiesza leczenie lub ułatwia przejście

choroby.

AAA (Animal Assisted Activity) dostarcza możliwości motywacyjnych,

edukacyjnych i rekreacyjnych i/lub terapeutycznych korzyści

podnoszących jakość życia.

Cechy charakterystyczne AAA :

• cele terapeutyczne nie są planowane z wizyty na wizytę

• wolontariusze i terapeuci nie są zobowiązani do prowadzenia dokładnych

notatek

• przebieg wizyty jest spontaniczny i trwa tak długo (lub krótko) jak jest to

konieczne

•

prowadzone są w formie grupowej.

AAT (Animal Assisted Therapy) to działanie terapeutyczne mające

określony cel, w którym zwierzę spełniające określone kryteria jest

integralną częścią procesu leczenia.

Cechy charakterystyczne AAT:

•

określone są cele i zadania dla każdego uczestnika

•

proces jest dokumentowany i rozwijany

Kynoterapia najbardziej efektywna jest w rehabilitacji dzieci, ze względu na

"ukrycie" ćwiczeń rehabilitacyjnych w formie zabawy z psem. Daje

również efekty w terapii osób chorych, samotnych i starszych. Działanie

w tym przypadku przede wszystkim polega na nawiązaniu psychicznej

więzi ze zwierzęciem, co przyspiesza leczenie lub ułatwia przejście

choroby.

Filmik_nr_2, Dogoterapia_nr_2

Filmik_nr_2, Dogoterapia_nr_2

Bibliografia

Bibliografia

• Kulisiewicz B., „Witaj piesku!: Dogoterapia we

wspomaganiu rozwoju dzieci o specjalnych
potrzebach edukacyjnych”, Oficyna Wydawnicza
"Impuls", Kraków 2007.

• Kulisiewicz B, „Dogoterapia we wspomaganiu

nauki i usprawnianiu techniki czytania”, Oficyna
wydawnicza Impuls, Kraków 2009

• Strumińska A., „Psychopedagogiczne aspekty

hipoterapii dzieci i młodzieży
niepełnosprawnych intelektualnie”, Państwowe
Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2007,

• Kulisiewicz B., „Witaj piesku!: Dogoterapia we

wspomaganiu rozwoju dzieci o specjalnych
potrzebach edukacyjnych”, Oficyna Wydawnicza
"Impuls", Kraków 2007.

• Kulisiewicz B, „Dogoterapia we wspomaganiu

nauki i usprawnianiu techniki czytania”, Oficyna
wydawnicza Impuls, Kraków 2009

• Strumińska A., „Psychopedagogiczne aspekty

hipoterapii dzieci i młodzieży
niepełnosprawnych intelektualnie”, Państwowe
Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2007,