TERMODYNAMIKA
TERMODYNAMIKA
INFORMACJE OGÓLNE
INFORMACJE OGÓLNE
WSTĘP
WSTĘP
Jak można się domyślić analizując
samą nazwę, "termodynamika" jest
działem fizyki zajmującym się zjawiskami
cieplnymi. Cześć nazwy "termo..."
wskazuje wyraźnie na związek z
temperaturą. Część "...dynamika" sugeruje
nam dodatkowo, że nie chodzi tu tylko o
stany ustalone, ale przede wszystkim
właśnie o zmiany. Tak więc ostatecznie
termodynamika jak pod wpływem
dostarczania, lub odbierania energii cieplnej
zmienia się temperatura, objętość, stan
skupienia i inne własności ciał.
Dodatkowo w tym dziale omawiane są
często zagadnienia związane z istnieniem
substancji w różnych stanach skupienia.
Jest to o tyle naturalne, że stan skupienia
bardzo mocno zależy od temperatury, więc
trudno byłoby opisywać stany skupienia
pod kątem innym, niż wynikającym ze
zjawisk cieplnych.
Współczesna termodynamika tłumaczy zjawiska
cieplne w oparciu o tzw. teorię kinetyczno -
molekularną (nazywaną też teorią kinetyczno -
cząsteczkową). Oznacza to, że zjawiska związane ze
zmianami temperatury dają się wytłumaczyć jako
konsekwencja ruchu i wzajemnych oddziaływań
atomów i cząsteczek.
W zaawansowanej formie termodynamika posługuje
się metodami statystycznymi, co oznacza że
własności ciał są wyrażane przez wartości średnie (w
rzeczywistości nie tylko średnie wartości są tu ważne,
lecz procedura uśredniania zdecydowanie dominuje w
tym ujęciu) związane z ruchem atomów i cząsteczek -
prędkość średnia cząsteczek, średnia energia itp....
Istnieje też dział termodynamiki nazywany
termodynamiką fenomenologiczną, który nie
wnika tak głęboko w naturę zjawisk cieplnych, ale
opisuje je za pomocą prostszych pojęć, możliwych do
wyznaczania za pomocą pomiarów. Pojęciami tymi
są: ciepło, temperatura, praca, ciśnienie itp...
W początkowych rozdziałach podręcznika
będziemy zajmować się na początku głównie
termodynamiką fenomenologiczną; dopiero przy
omawianiu gazu doskonałego pojawią się pojęcia
termodynamiki statystycznej. Oba te ujęcia
(fenomenologiczne i statystyczne) uzupełniają się
wzajemnie i składają na całkowitą postać
współczesnej termodynamiki.
STANY SKUPIENIA
STANY SKUPIENIA
Typowo obserwowane ciała występują w trzech
Typowo obserwowane ciała występują w trzech
podstawowych stanach:
podstawowych stanach:
stałym
stałym
ciekłym
ciekłym
lotnym (czyli jako gaz, lub para)
lotnym (czyli jako gaz, lub para)
Cechy ciał w owych stanach skupienia są
Cechy ciał w owych stanach skupienia są
następujące:
następujące:
w
w
stanie stałym
stanie stałym
- ciało posiada określony kształt i
- ciało posiada określony kształt i
samorzutnie, a także mimo działania niewielkich sił
samorzutnie, a także mimo działania niewielkich sił
ten stan zachowuje. Ciała w stanie stałym
ten stan zachowuje. Ciała w stanie stałym
charakteryzują się sprężystością. Ściśliwość ciał
charakteryzują się sprężystością. Ściśliwość ciał
stałych jest szczątkowa.
stałych jest szczątkowa.
Typowo dzielimy ciała stałe na:
Typowo dzielimy ciała stałe na:
- krystaliczne - patrząc od strony mikroskopowej
- krystaliczne - patrząc od strony mikroskopowej
posiadające uporządkowane szeregi cząsteczek, lub
posiadające uporządkowane szeregi cząsteczek, lub
atomów (jest to tzw. struktura dalekiego zasięgu)
atomów (jest to tzw. struktura dalekiego zasięgu)
- bezpostaciowe - ciała te w budowie mikroskopowej
- bezpostaciowe - ciała te w budowie mikroskopowej
przypominają ciecz, tzn. brakuje długich szeregów
przypominają ciecz, tzn. brakuje długich szeregów
atomów, czy cząsteczek.
atomów, czy cząsteczek.
w stanie ciekłym - ciało w warunkach działania
siły grawitacji gromadzi się dolnej części naczynia,
przenika przez pory i szczeliny, nie ma stałego
kształtu. Posiada natomiast powierzchnię
charakteryzującą się pewnego rodzaju niewielką
sprężystością. Patrząc od strony mikroskopowej,
ciecze posiadają pewną regularność ułożenia
atomów i cząsteczek w zasięgu kilku - kilkunastu
odległości międzatomowych. Jednak brakuje tu
struktury dalekiego zasięgu. Ciecze są bardzo
słabo ściśliwe (właściwie prawie nieściśliwe)
w stanie gazowym - ciało rozprzestrzenia się w
całej objętości naczynia. Gaz wywiera ciśnienie na
otaczające go przedmioty, jest ściśliwy łatwo się
miesza z innymi substancjami lotnymi.
Schematyczna budowa
Schematyczna budowa
mikroskopowa w trzech stanach
mikroskopowa w trzech stanach
skupienia
skupienia
ciało stałe
krystaliczne
ciecz, lub ciało
stałe
bezpostaciowe
gaz
Zmiany stanów skupienia
Zmiany stanów skupienia
Stany skupienia ciał mogą ulegać zmianie pod
wpływem:
dostarczonego /odebranego ciepła (zmiany energii
wewnętrznej)
zmiany ciśnienia
Zmiany stanu skupienia są jednym z przykładów
przejść fazowych, czyli zmiany fazy substancji
(pojęcie "fazy" jest szersze niż stanu skupienia bo
obejmuje także np. różne postacie krystaliczne, czy
np. zmianę własności magnetycznych substancji).
Nazwy zmian stanów
Nazwy zmian stanów
skupienia
skupienia
stan końcowy
stan
początkowy
ciało stałe
ciecz
gaz
ciało stałe
bez zmiany
stanu
topnienie
sublimacja
ciecz
krzepnięcie
bez zmiany
stanu
parowanie
(wrzenie)
gaz
resublimacja
skraplanie
bez zmiany
stanu
Stan równowagi, a stany
Stan równowagi, a stany
nieustalone
nieustalone
Opisane warunki dotyczące zmian stanów
skupienia dotyczą sytuacji, w których ciała
znajdują się w stanie równowagi - tzn. mamy
ustabilizowanie obu faz substancji. W stanie
ustalonym ciało zachowuje swój stan skupienia
dowolnie długo.
W typowych życiowych sytuacjach mamy
jednak do czynienia z zaburzeniami stanów
równowagi - wciąż następują zmiany, a dodatkowo
różne substancje są wymieszane i w różny sposób
zmieniają swoje stany. I tak np. podczas mrozu w
zimie leżący śnieg (lód) powoli sublimuje (im
wyższa temperatura, tym szybciej) przechodząc
do stanu lotnego. Jednak podczas odwilży mamy
do czynienia już z trzema stanami skupienia -
stałym (leżącym śniegiem), ciekłym (wodą z
roztopionego śniegu) i lotnym.
Mogą tu zachodzić jednocześnie różne
konkurencyjne procesy - śnieg sublimuje i
topnieje, jednocześnie jednak część pary wodnej
resublimuje, ew. skrapla się osadzając się na
chłodniejszych elementach. Ciecz też może w
częściowo powracać do stanu stałego, lub
częściowo parować. Wszystkie te procesy
zachodzą równocześnie, jednak w zależności od
temperatury i ciśnienia jedne biorą górę nad
innymi i dlatego ostatecznie przy wyższych
temperaturach dochodzi do stopienia się śniegu i
wyparowania wody, zaś przy temperaturach
poniżej zera może dość do osadzania się szronu,
spadku śniegu (co jest związane z resublimacją)
itp.
TEMPERTAURA
TEMPERTAURA
Temperatura - wstęp
Temperatura - wstęp
Podstawową wielkością charakteryzującą zjawiska
cieplne jest temperatura. Wielkość tę
odczytujemy z termometru, dzięki czemu
dowiadujemy się czy jest ciepło, czy zimno. Ale od
odczucia ciepła i zimna, do poprawnego
określenia wielkości fizycznej droga nie jest
prosta.
Jeszcze w XIX wieku uważano, że zjawiska
cieplne wiążą się z przepływem specjalnego fluidu
zwanego cieplikiem. Dzisiaj wiemy, że żaden cieplik
nie istnieje, chociaż obserwacja takich zjawisk jak
ogrzewanie, czy oziębianie dość wyraźnie sugeruje,
że jest „coś”, co przepływając od ciał ciepłych do
zimnych, powoduje ogrzanie tych ostatnich. Co to
jest owo tajemnicze „coś”?
Od razu pospieszę z częściową odpowiedzią, że to
nie temperatura przepływa od rozgrzanej płyty
kuchenki do postawionego na niej garnka.
Przepływającym medium jest energia, (a ta
przepływająca energia nazywana jest po prostu
ciepłem).
Temperatura wskazuje
Temperatura wskazuje
kierunek przepływu energii
kierunek przepływu energii
cieplnej.
cieplnej.
Gorące ciało (czyli ciało o wyższej
Gorące ciało (czyli ciało o wyższej
temperaturze) ma energię „na wyższym
temperaturze) ma energię „na wyższym
poziomie”, niż ciało chłodne. A ponieważ
poziomie”, niż ciało chłodne. A ponieważ
poziomy energetyczne dążą do
poziomy energetyczne dążą do
wyrównywania się, to:
wyrównywania się, to:
samorzutny
samorzutny
przepływ energii zachodzi zawsze od
przepływ energii zachodzi zawsze od
ciała o wyższej temperaturze do ciała
ciała o wyższej temperaturze do ciała
o niższej temperaturze.
o niższej temperaturze.
To wydaje się oczywiste, bo przecież nikt nigdy
To wydaje się oczywiste, bo przecież nikt nigdy
nie zauważył by zimny lód ogrzał cieplejszego niż
nie zauważył by zimny lód ogrzał cieplejszego niż
on człowieka, jednak warto mieć świadomość, że
on człowieka, jednak warto mieć świadomość, że
fakt ten jest podstawą dla pojęcia temperatury. W
fakt ten jest podstawą dla pojęcia temperatury. W
ten sposób temperatura szereguje wszystkie ciała w
ten sposób temperatura szereguje wszystkie ciała w
zależności od ich możliwości samorzutnego
zależności od ich możliwości samorzutnego
oddawania, lub przyjmowania ciepła.
oddawania, lub przyjmowania ciepła.
Kelwin - jednostka temperatury
Kelwin - jednostka temperatury
w układzie SI
w układzie SI
Kelwin - jednostka temperatury w układzie SI równa
1/273,16 temperatury termodynamicznej punktu
potrójnego wody, oznaczana K.
Skala Kelvina (skala bezwzględna) jest skalą
absolutną, tzn. zero w tej skali oznacza najniższą
teoretycznie możliwą temperaturę, jaką może mieć
ciało. Jest to temperatura w której (wg fizyki
klasycznej) ustały wszelkie drgania cząsteczek.
Temperatura ta nie została nigdy osiągnięta, gdyż
praktycznie nie da się jej osiągnąć, lecz obliczono ją
na podstawie funkcji uzależniającej temperaturę od
energii kinetycznej w gazach doskonałych. Funkcję tę
opracował Lord Kelvin; od niego pochodzi też nazwa
skali.
Temperatura 0 K jest równa temperaturze
Temperatura 0 K jest równa temperaturze
-273,15°C. Ponieważ skala Kelvina oparta
-273,15°C. Ponieważ skala Kelvina oparta
jest na skali Celsjusza i odległość jednego
jest na skali Celsjusza i odległość jednego
stopnia jest w obu przypadkach ta sama,
stopnia jest w obu przypadkach ta sama,
temperaturę w kelwinach otrzymujemy
temperaturę w kelwinach otrzymujemy
przez dodanie do liczby wyrażonej w
przez dodanie do liczby wyrażonej w
stopniach Celsjusza stałej 273,15:
stopniach Celsjusza stałej 273,15:
Stopień Celsjusza
Stopień Celsjusza
Stopień Celsjusza jest jednostką powstałą z
podzielenia pewnego uzgodnionego zakresu
temperatur na 100 równych części.
temperatura początkowa (dolna) wspomnianego
zakresu temperatur jest równa jest temperaturze
topnienia lodu pod ciśnieniem normalnym. Jest to 0
°C.
temperatura końcowa (górna) wspomnianego zakresu
temperatur jest równa jest temperaturze wrzenia
wody pod ciśnieniem normalnym. Jest to 100 °C.
Po podzieleniu zakresu na 100 równych odcinków,
każdy z nich będzie wyznaczał różnicę temperatur
równą 1°C.
Skala Celsjusza, a skala
Skala Celsjusza, a skala
bezwzględna (Kelwina)
bezwzględna (Kelwina)
Pomiędzy skalą Celsjusza, a skalą Kelwina zachodzi
podobieństwo.
Bo różnica temperatur jest w obu skalach identyczna,
czyli jeśli pomiędzy dwoma punktami temperaturowymi
jest różnica temperatur 15°C, to znaczy że w tym
przypadku mamy też różnicę 15 K (kelwinów).
Odmienność obu skal temperaturowych polega na
wybraniu innych punktów stanowiących "zero" -
równych 0.
0 stopni Celsjusza odpowiada temperaturze topnienia
lodu, podczas gdy w skali Kelwina jest to już 273,15 K.
0 kelwinów to tzw. zero bezwzględne (także "zero
absolutne"), czyli najniższa w ogóle możliwa do
osiągnięcia temperatura. W skali Celsjusza jest -
273,15°C.
Interpretacja mikroskopowa
Interpretacja mikroskopowa
temperatury
temperatury
To, czym jest temperatura najlepiej wyjaśnia się w
To, czym jest temperatura najlepiej wyjaśnia się w
oparciu o teorię kinetyczno molekularną. Wynika z niej, że
oparciu o teorię kinetyczno molekularną. Wynika z niej, że
temperatura jest tym wyższa, im
temperatura jest tym wyższa, im
szybciej poruszają się
szybciej poruszają się
cząsteczki/ atomy danego ciała. W temperaturze zera
cząsteczki/ atomy danego ciała. W temperaturze zera
bezwzględnego cząsteczki nie poruszają się wcale.
bezwzględnego cząsteczki nie poruszają się wcale.
Temperatura jest wprost proporcjonalna do średniej
Temperatura jest wprost proporcjonalna do średniej
energii kinetycznej cząsteczek ciała.
energii kinetycznej cząsteczek ciała.
Ważnym pojęciem ściśle powiązanym z temperaturą
Ważnym pojęciem ściśle powiązanym z temperaturą
jest energia wewnętrzna. Jednak pomiędzy tymi pojęciami
jest energia wewnętrzna. Jednak pomiędzy tymi pojęciami
występują istotne różnice. W szczególności energia
występują istotne różnice. W szczególności energia
wewnętrzna rośnie wraz z ilością substancji, a temperatura
wewnętrzna rośnie wraz z ilością substancji, a temperatura
jest wyznaczana jest wielkością lokalną - wyznaczaną prawie
jest wyznaczana jest wielkością lokalną - wyznaczaną prawie
w punkcie, a przynajmniej w niewielkim obszarze
w punkcie, a przynajmniej w niewielkim obszarze
zawierającym próbkę materii. Temperatura nie zależy wiec
zawierającym próbkę materii. Temperatura nie zależy wiec
od ilości cząsteczek, tylko od "średniego" zachowania się w
od ilości cząsteczek, tylko od "średniego" zachowania się w
danym obszarze.
danym obszarze.
Energia wewnętrzna
Energia wewnętrzna
Energia wewnętrzna
Energia wewnętrzna
jest to jakby
jest to jakby
suma
suma
energii ciała
energii ciała
oddana do
oddana do
dyspozycji zjawisk
dyspozycji zjawisk
cieplnych
cieplnych
. Składa
. Składa
się ona więc przede
się ona więc przede
wszystkim z energii
wszystkim z energii
kinetycznej ruchu
kinetycznej ruchu
cząsteczek (czyli od
cząsteczek (czyli od
temperatury) oraz
temperatury) oraz
energii wiązań
energii wiązań
międzycząsteczkowy
międzycząsteczkowy
ch.
ch.
Piszę „przede wszystkim” bo w pewnych sytuacjach
do głosu mogą dojść dodatkowe energie (np. pola
magnetycznego, chemiczna, jądrowa), które potrafią
zaburzyć ten prosty obraz. Jednak w typowych
przypadkach mamy do czynienia z powyższymi
dwoma podstawowymi energiami.
Energia wewnętrzna ma ścisły związek z
temperaturą - im większa jest energia wewnętrzna,
tym większa będzie temperatura ciała.
Dla rozrzedzonych gazów jest to zależność ścisła -
temperatura wzrasta dokładnie w takim stopniu jak
energia wewnętrzna.
W przypadku cieczy i ciał stałych sprawa się nieco
komplikuje. Tutaj na energię wewnętrzną ma wpływ
nie tylko temperatura, ale oddziaływania między
cząsteczkami. Wpływ tego ostatniego czynnika
ujawnia się w szczególności podczas przejść
fazowych - zmian stanu skupienia (np. topnienia, czy
parowania.
Oznaczenie i jednostka energii
Oznaczenie i jednostka energii
wewnętrznej
wewnętrznej
Energię wewnętrzną zazwyczaj oznacza się
literą U (duże U).
Jednostką energii wewnętrznej jest dżul (J),
co jest oczywista, jako że jest to jednostka
wszystkich rodzajów energii.
[U] = J
Więcej na temat zmian energii
wewnętrznej znajduje się w rozdziale: I
zasada termodynamiki.
Ciepło - energia przekazywana
Ciepło - energia przekazywana
mikroskopowo
mikroskopowo
Pojęcia ciepła jest przez fizyków rozumiane w
sposób szczególny:
Ciepło jest to ta część energii wewnętrznej
przekazywana od ciała cieplejszego do ciała
chłodniejszego, która odbywa się w oparciu o
mikroskopowy mechanizm zderzeń między
cząsteczkami/atomami
.
Przekazu ciepła nie widać gołym okiem.
Zazwyczaj nie obserwujemy żadnego
dostrzegalnego ruchu, czy innych prostych objawów
(wyjątkiem byłyby sytuacje, w których ktoś
skonstruowałby jakieś specjalne urządzenie do
wskazywania przepływu energii cieplnej).
Mikroskopowa interpretacja -
Mikroskopowa interpretacja -
zderzenia cząsteczek
zderzenia cząsteczek
Przekaz ciepła wiąże się z faktem, że zetknięcie
Przekaz ciepła wiąże się z faktem, że zetknięcie
cząsteczek ciała cieplejszego (szybciej się poruszających) z
cząsteczek ciała cieplejszego (szybciej się poruszających) z
cząsteczkami ciała chłodniejszego (wolniejszych), powoduje
cząsteczkami ciała chłodniejszego (wolniejszych), powoduje
zderzanie się ich i pobudzanie tych ostatnich do szybszego
zderzanie się ich i pobudzanie tych ostatnich do szybszego
ruchu, przy spowalnianiu cząsteczek oddających swoją
ruchu, przy spowalnianiu cząsteczek oddających swoją
energię kinetyczną.
energię kinetyczną.
Mechanizm przekazywania ciepła działa zarówno w
Mechanizm przekazywania ciepła działa zarówno w
przypadku ciał stałych, cieczy, jak i gazów. Różnica jest tylko
przypadku ciał stałych, cieczy, jak i gazów. Różnica jest tylko
taka, że ciała stałe mają cząsteczki dość mocno
taka, że ciała stałe mają cząsteczki dość mocno
„umocowane” w węzłach sieci krystalicznej, dzięki czemu nie
„umocowane” w węzłach sieci krystalicznej, dzięki czemu nie
mogą odlecieć, choć nieraz dość intensywnie drgają w swoich
mogą odlecieć, choć nieraz dość intensywnie drgają w swoich
położeniach równowagi. Cząsteczki gazów i cieczy nie są
położeniach równowagi. Cząsteczki gazów i cieczy nie są
przywiązane do jednego miejsca, dzięki czemu mogą się ze
przywiązane do jednego miejsca, dzięki czemu mogą się ze
sobą mieszać. Jednak bez względu na to, czy ruch odbywa się
sobą mieszać. Jednak bez względu na to, czy ruch odbywa się
na względnie duże odległości (jak w przypadku gazów) czy
na względnie duże odległości (jak w przypadku gazów) czy
też cząsteczki mogą wykonywać wyłącznie ruchy drgające
też cząsteczki mogą wykonywać wyłącznie ruchy drgające
wokół położenia równowagi, to faktem jest, że po pewnym
wokół położenia równowagi, to faktem jest, że po pewnym
czasie energia szybszych cząstek jest przekazywana
czasie energia szybszych cząstek jest przekazywana
wolniejszym – dochodzi do
wolniejszym – dochodzi do
przewodzenia ciepła
przewodzenia ciepła
.
.
W wyniku przekazu ciepła dochodzi najczęściej do
wyrównywania temperatur - ciało cieplejsze (oddające
ciepło) ochładza się, a ciało chłodniejsze ogrzewa.
Oznaczenie ciepła
W większości przypadków ciepło oznacza się
za pomocą litery Q (duże Q).
Jednostka ciepła
Jednostką ciepła jest dżul (J), co wynika z
faktu, że ciepło jest forma energii, a dżul
jest jednostką wszystkich rodzajów energii.
[Q] = J
Uwaga - na trudny element pojęcia
ciepła!
Pojęcie ciepła nie jest wcale łatwe do
zrozumienia. W szczególności warto
zapamiętać, że żadne ciało ciepła nie
"posiada". Ciepło może być tylko
przekazywane.
Ogrzewanie i chłodzenie
Ogrzewanie i chłodzenie
Podczas ogrzewania i chłodzenia substancji może
dojść do różnego rodzaju zjawisk:
zmiana temperatury bez zmiany stanu skupienia
zmiana stanu skupienia
inne przejście fazowe (np. zmiana formy krystalizacji)
W tej części rozdziału omówimę tylko dwie pierwsze
sytuacje - poniżej opisany jest przypadek ogrzewania i
oziębiania bez zmiany stanu skupienia. Z kolei w
rozdziałach energia topnienia i energia parowania
rozpatrzone są dwie sytuacje związane ze zmianą
stanu skupienia.
Ogrzewanie/oziębianie bez zmiany
Ogrzewanie/oziębianie bez zmiany
stanu skupienia
stanu skupienia
Podczas ogrzewania (dostarczania ciepła)
bez zmiany stanu skupienia dochodzi do
wzrostu temperatury ciała. W przypadku
odwrotnym - oziębiania - temperatura
maleje.
Większość substancji (ciała stałe, ciecze,
gazy) reaguje zmianą na dostarczone ciepło
w sposób proporcjonalny - tzn. np. 2 razy
większe dostarczone ciepło powoduje 2 razy
większy przyrost temperatury. Rządzi tym
wzór:
Q - ciepło pobierane/oddawane przez ciało
podczas ogrzewania/oziębiania - układzie SI
wyrażone w dżulach J
m - masa substancji - układzie SI wyrażone w
kilogramach
cw - ciepło właściwe tej substancji - układzie
SI wyrażone w J/Kg∙K
Δt = tkońc - tpocz (przy ogrzewaniu)
przyrost temperatury - jednostka w układzie SI:
kelwin K
Δt = tpocz - tkońc (przy oziębianiu) zmiana
temperatury - jednostka w układzie SI: kelwin K
Q = m cw Δt
Uwagi:
Powyżej zdefiniowane wartości dla Δt wiążą
się z sytuacją, gdy wzór jest wykorzystywany
do obliczeń w bilansie cieplny. Wtedy wartość
ciepła powinna być podstawiana jako
dodatnia. Jednak jest to tylko konwencja.
W przypadku gdy nie zachodzą żadne
dodatkowe procesy, to najczęściej
wyznaczane w tym wzorze ciepło jest równe
po prostu zmianie energii wewnętrznej
ogrzewanego ciała. Jest to nieco dokładniej
opisane w rozdziale poświęconym pierwszej
zasadzie termodynamiki.
Ciepło właściwe
Ciepło właściwe
Ciepło właściwe jest współczynnikiem
Ciepło właściwe jest współczynnikiem
określającym skłonność ciała do łatwiejszej lub
określającym skłonność ciała do łatwiejszej lub
trudniejszej zmiany temperatury pod wpływem
trudniejszej zmiany temperatury pod wpływem
dostarczonej energii cieplnej. Jest ono ściśle
dostarczonej energii cieplnej. Jest ono ściśle
związane ze wzorem na ilość energii cieplnej
związane ze wzorem na ilość energii cieplnej
potrzebnej do ogrzania / ochłodzenia ciała.
potrzebnej do ogrzania / ochłodzenia ciała.
Wzór na ciepło właściwe jest prostym
Wzór na ciepło właściwe jest prostym
przekształceniem wzoru na tę energię:
przekształceniem wzoru na tę energię:
Oczywiście jednostkę ciepła właściwego
Oczywiście jednostkę ciepła właściwego
możemy znaleźć dzieląc jednostkę ciepła
możemy znaleźć dzieląc jednostkę ciepła
(dżul) przez jednostkę masy (kg) i
(dżul) przez jednostkę masy (kg) i
temperatury (K). Czyli
temperatury (K). Czyli
Lub można użyć postaci przekształconej
do jednostek podstawowych:
Wartości ciepła właściwego
Wartości ciepła właściwego
niektórych substancji
niektórych substancji
W poniższej tabeli przedstawiono ciepło właściwe
dla niektórych substancji (w różnych stanach
skupienia), ze szczególnym uwzględnieniem
wody.
Substancja
Ciepło właściwe w
J/kgK
Woda (w stanie
ciekłym)
4190
Rtęć
136
Para wodna
1970
Powietrze
2020
Miedź
385
Żelazo
449
Lód
2100
Jak widać z tabelki woda w różnych
stanach skupienia ma różną wartość ciepła
właściwego. Wartość tego ciepła dla wody
w stanie ciekłym (ok. 4200 j/kg K) warto
zapamiętać, gdyż jest to użyteczna stała
materiałowa. Ciepło właściwe lodu, co
ciekawe, jest mniej więcej połową ciepła
właściwego wody ciekłej. Z kolei ciepło
właściwe pary wodnej jest nieznacznie
mniejsze od ciepła właściwego lodu.
Energia parowania
Energia parowania
Parowanie jest zmianą stanu skupienia
polegającą na przejściu ze stanu ciekłego
do stanu lotnego. Do tego procesu
potrzebna jest energia. Wartość tej energii
zależy od dwóch czynników:
masy parującej substancji (czyli jej ilości)
właściwości tej substancji opisywanej
współczynnikiem o nazwie "ciepło
parowania".
Wzór na energię potrzebną do
Wzór na energię potrzebną do
wyparowania określonej ilości
wyparowania określonej ilości
substancji
substancji
Q
Q
p =
p =
m
m
∙
∙
R
R
Q
Q
p - energia potrzebna do wyparowania tej ilości
p - energia potrzebna do wyparowania tej ilości
substancji - jednostka w układzie SI: dżul J
substancji - jednostka w układzie SI: dżul J
m
m
- masa parującej substancji - jednostka w układzie
- masa parującej substancji - jednostka w układzie
SI: kilogram kg
SI: kilogram kg
R
R
- ciepło parowania - współczynnik charakteryzujący
- ciepło parowania - współczynnik charakteryzujący
substancję - jednostka w układzie SI: dżul przez
substancję - jednostka w układzie SI: dżul przez
kilogram J/kg.
kilogram J/kg.
Współczynniki
Współczynniki
R
R
są podawane w tablicach i odnoszą
są podawane w tablicach i odnoszą
się najczęściej do parowania zachodzącego w
się najczęściej do parowania zachodzącego w
temperaturze wrzenia danej cieczy. W innych
temperaturze wrzenia danej cieczy. W innych
temperaturach współczynnik ten może posiadać inną
temperaturach współczynnik ten może posiadać inną
wartość.
wartość.
Uwaga 1 - temperatura nie ulega zmianie
Wzór podany wyżej odnosi się do sytuacji, w której po
wyparowaniu cieczy, powstała para ma temperaturę
równą temperaturze cieczy, z której powstała. W celu
dalszego ogrzania pary potrzebna byłaby oczywiście
dodatkowa energia.
Uwaga 2 - opisywana energia jest oddawana
podczas skraplania
Podany wyżej wzór odnosi się nie tylko do sytuacji, w
której paruje ciecz. Także proces odwrotny - skraplanie
(także bez zmiany temperatury) związany jest z taką
energią. Jednak w przypadku skraplania energia tej jest
oddawana przez parę, a nie pobierana.
Zastosowania omawianego w tym rozdziale wzoru
Powyższy wzór jest dość często stosowany w Bilansie
cieplnym, razem z wzorami na energię niezbędną do
zmiany temperatury ciała i energię topnienia. Inne
zastosowania wiążą się zawsze z koniecznością
wyznaczenia energii potrzebnej do wyparowania - np. do
szacowania zmian klimatycznych, w procesach chłodzenia
i podgrzewania itp.
Energia topnienia
Energia topnienia
Topnienie jest zmianą stanu skupienia
Topnienie jest zmianą stanu skupienia
polegającą na przejściu ze stanu stałego
polegającą na przejściu ze stanu stałego
do stanu ciekłego. Do tego procesu
do stanu ciekłego. Do tego procesu
potrzebna jest energia. Wartość tej energii
potrzebna jest energia. Wartość tej energii
zależy od następujących czynników:
zależy od następujących czynników:
masy substancji (czyli jej ilości)
masy substancji (czyli jej ilości)
właściwości topiącej się substancji
właściwości topiącej się substancji
opisywanej współczynnikiem o nazwie
opisywanej współczynnikiem o nazwie
"ciepło topnienia".
"ciepło topnienia".
Wzór na energię potrzebną do
Wzór na energię potrzebną do
stopienia określonej ilości
stopienia określonej ilości
substancji
substancji
Qt = m ∙ L
Qp - energia potrzebna do stopienia danej ilości
substancji - jednostka w układzie SI: dżul J
m - masa topiącej się substancji - jednostka w
układzie SI: kilogram kg
L - ciepło topnienia - współczynnik charakteryzujący
substancję - jednostka w układzie SI: dżul przez
kilogram J/kg.
Współczynniki L są podawane w tablicach i odnoszą
się najczęściej do topienia się zachodzącego w
temperaturze topnienia danej cieczy (i pod
ciśnieniem normalnym). W innych temperaturach
współczynnik ten może posiadać inną wartość.
Uwaga 1 - temperatura nie ulega zmianie
Wzór podany wyżej odnosi się do sytuacji, w której po
stopieniu się ciała stałego, powstała ciecz ma
temperaturę równą temperaturze ciała stałego, z której
powstała (w ten sposób podczas topienia zachowują się
ciała krystaliczne). W celu dalszego ogrzania cieczy
potrzebna byłaby oczywiście dodatkowa energia.
Uwaga 2 - opisywana energia jest oddawana
podczas krzepnięcia
Podany wyżej wzór odnosi się nie tylko do sytuacji, w
której zachodzi topienie się ciała stałego. Także proces
odwrotny - krzepnięcie (także bez zmiany temperatury)
związany jest z tą energią. Jednak w przypadku
krzepnięcia energia tej jest oddawana przez ciecz, a nie
pobierana.
Zastosowania omawianego w tym rozdziale wzoru
Powyższy wzór jest dość często stosowany w Bilansie
cieplnym, razem z wzorami na energię niezbędną do
zmiany temperatury ciała i energię parowania. Inne
zastosowania wiążą się zawsze z koniecznością
wyznaczenia energii potrzebnej do stopienia ciała
stałego - np. w metalurgii.
Zmiany energii wewnętrznej ciał –
Zmiany energii wewnętrznej ciał –
ogrzewanie i ochładzanie
ogrzewanie i ochładzanie
substancji
substancji
Najczęstszym skutkiem zmiany energii wewnętrznej
ciała jest przyrost jego temperatury. W przypadku
gazów jest nawet całkiem ścisła reguła – dostarczenie
energii wewnętrznej powoduje zwiększenie temperatury
w stopniu odpowiadającym ilości tej energii.
Jednak ta prosta reguła zawodzi w przypadku zbliżania
się z temperaturą do temperatury przejścia fazowego –
czyli np. topnienia, wrzenia.
Np. jeżeli początkowo dysponujemy bryłą lodu o
temperaturze –30°C, to ogrzewanie tej bryły będzie
zwiększać temperaturę: –25°C, –20°C, –15°C, –10°C, –
5°C, aż do 0°C. Tutaj jednak ta prosta reguła ulegnie
załamaniu – przy 0°C (przy ciśnieniu normalnym)
dostarczanie ciepła nie spowoduje zmiany temperatury
lodu. Przynajmniej przez pewien czas. Zamiast tego lód
zacznie się topić.
Dopiero po stopieniu całego lodu, powstała
z niego woda zacznie reagować po staremu
– podgrzanie będzie powodować
zwiększenie temperatury. Jednak będzie tak
tylko do pewnej granicy – przy 100°C
dostarczanie ciepła, zamiast zwiększenia
temperatury wody, spowoduje jej kolejne
przejście fazowe – wrzenie. Dopiero po
zamianie całej wody w parę, ogrzewanie
wody w stanie lotnym będzie już zachodzić
bez większych niespodzianek, aż do dość
wysokich temperatur (ale nie bardzo
wysokich! - bo np. w temperaturach wielu
tysięcy stopni stanowiące parę cząsteczki
wody ulegają rozpadowi na poszczególne
atomy, czyli atomy tlenu i wodoru).
Podobny wykres jak dla wody ma
Podobny wykres jak dla wody ma
większość substancji. Pewne wyjątki mogą
większość substancji. Pewne wyjątki mogą
zachodzić dla ciał stałych bezpostaciowych
zachodzić dla ciał stałych bezpostaciowych
– dla nich topnienie nie zachodzi w stałej
– dla nich topnienie nie zachodzi w stałej
temperaturze – zamiast jednego punktu
temperaturze – zamiast jednego punktu
przemiany fazowej mamy proces
przemiany fazowej mamy proces
mięknięcia,
mięknięcia,
podczas którego temperatura
podczas którego temperatura
powoli rośnie podczas zmiany fazy stałej
powoli rośnie podczas zmiany fazy stałej
na ciekłą.
na ciekłą.
Podsumowanie - etapy
Podsumowanie - etapy
ogrzewania substancji
ogrzewania substancji
Przyjrzyjmy się jeszcze raz temu schematowi ogrzewania
Przyjrzyjmy się jeszcze raz temu schematowi ogrzewania
lodu. Wypunktujmy wszystkie etapy przemiany od lodu, aż
lodu. Wypunktujmy wszystkie etapy przemiany od lodu, aż
do osiągnięcia stanu pary wodnej:
do osiągnięcia stanu pary wodnej:
ogrzewanie lodu – temperatura rośnie proporcjonalnie do
ogrzewanie lodu – temperatura rośnie proporcjonalnie do
dostarczonej energii. Aż do osiągnięcia 0°C.
dostarczonej energii. Aż do osiągnięcia 0°C.
topienie lodu – na tym odcinku, mimo dostarczania ciepła,
topienie lodu – na tym odcinku, mimo dostarczania ciepła,
temperatura pozostaje stała – cały czas 0°C.
temperatura pozostaje stała – cały czas 0°C.
ogrzewanie wody powstałej z lodu – na tym etapie nie
ogrzewanie wody powstałej z lodu – na tym etapie nie
mamy już wcale lodu, ale jest powstała z niego woda.
mamy już wcale lodu, ale jest powstała z niego woda.
Wskutek ogrzewanie tej wody, jej temperatura będzie
Wskutek ogrzewanie tej wody, jej temperatura będzie
wzrastała. Aż do 100°C.
wzrastała. Aż do 100°C.
Wrzenie – po osiągnięciu temperatury 100° woda nie
Wrzenie – po osiągnięciu temperatury 100° woda nie
będzie już zwiększała swojej temperatury, mimo dopływu
będzie już zwiększała swojej temperatury, mimo dopływu
ciepła. Cała energia zostanie od tego momentu
ciepła. Cała energia zostanie od tego momentu
pochłaniana przez proces wrzenia (parowania w całej
pochłaniana przez proces wrzenia (parowania w całej
objętości) wody.
objętości) wody.
Po zakończeniu zamiany wody w parę, dalsze dostarczanie
Po zakończeniu zamiany wody w parę, dalsze dostarczanie
ciepła będzie powodowało wzrost temperatury pary.
ciepła będzie powodowało wzrost temperatury pary.
Można ją w ten sposób ogrzać do temperatur
Można ją w ten sposób ogrzać do temperatur
przekraczających 1000°C.
przekraczających 1000°C.
Praca w termodynamice, czyli
Praca w termodynamice, czyli
energia przekazywana
energia przekazywana
makroskopowo
makroskopowo
Jak to zostało omówione w rozdziale
poświęconym ciepłu, zmiana energii
wewnętrznej ciała może odbywać się przez
podgrzanie, czyli drogą mikroskopową,
niewidoczną dla oka.
Jednak ciepło nie jest jedynym sposobem
zmiany energii wewnętrznej ciała. Istnieje
sposób konkurencyjny, a nazywany jest
pracą.
Praca tym różni się od ciepła, że można ją
najczęściej zobaczyć gołym okiem – związana
jest z nią siła i ruch (przesunięcie) jakiegoś
większego obiektu (obiektu makroskopowego).
Przykłady:
W hamującym samochodzie rozgrzewają się opony - praca
hamowania jest zamieniana na - energię cieplną - energię
wewnętrzną.
Gwóźdź uderzany młotkiem ze sporą siłą też staje się
wyraźnie cieplejszy od otoczenia - praca powoduje przyrost
jego energii wewnętrznej.
Podczas pompowania powietrza w pompce rowerowej tłok
spręża (i jednocześnie rozgrzewa) powietrze.
Podczas wiercenia otworów wiertarką, wiertło silnie się
nagrzewa - tutaj praca wiertarki jest zamieniana na energię
wewnętrzną wiertła i materiału w którym wiercimy otwór.
W słynnym doświadczeniu Joule'a energia poruszających się
łopatek była zamieniana na ciepło mieszanej przez te łopatki
rtęci.
Pracę w mechanice określamy jako iloczyn siły i
przesunięcia, i definicja ta ma oczywiście też zastosowanie
w termodynamice. Jednak w tym dziale najczęściej
interesujący jest wpływ pracy na energię wewnętrzną ciał,
czyli zwykle skutek cieplny pracy.
Pierwsza zasada termodynamiki precyzuje zależność
zmiany energii wewnętrznej od dostarczonego ciepła i
pracy.
Wzór I zasady termodynamiki:
Pierwsza zasada termodynamiki wyraża się
następującym wzorem:
∆U = Q + W
∆U - zmiana energii wewnętrznej ciała/układu - jednostka
w układzie SI: dżul J
Q - ciepło dostarczone do ciała/układu - jednostka w
układzie SI: dżul J
W - praca wykonana nad ciałem/układem - jednostka w
układzie SI: dżul J
I zasada termodynamiki
I zasada termodynamiki
Treść tego wzoru (a więc i I zasady
Treść tego wzoru (a więc i I zasady
termodynamiki) można przedstawić
termodynamiki) można przedstawić
w postaci sformułowania:
w postaci sformułowania:
Zmiana energii wewnętrznej ciała, lub
układu ciał jest równa sumie dostarczonego
ciepła i pracy wykonanej nad ciałem
/układem ciał.
Umowa dotycząca znaku
Umowa dotycząca znaku
Aby prawidłowo obliczać zmianę energii
wewnętrznej należy trzymać się następującej
konwencji dotyczącej znaku pracy, lub ciepła:
Jeśli praca lub ciepło są dostarczane do ciała
(układu ciał), to są one liczone ze znakiem
plus - są dodatnie. Jeżeli są odbierane od
ciała (układu ciał) , czyli jeśli to ciało/układ
wykonuje jakąś pracę, to odpowiednie
wartości będą ujemne.
Przykłady:
Przykłady:
1. Proste zastosowanie wzoru
Podczas prasowania żelazko podgrzało tkaninę
energią 200 J, a w wyniku tarcia została do niego
dodatkowo dostarczona energia 10 J (zakładamy, że
nie było ubytków ciepła). W rezultacie energia
wewnętrzna tkaniny wzrosła o:
∆U = Q + W = 200 J + 10 J = 210 J
2. Podgrzewanie ciała, bez wykonywania pracy
Podczas podgrzewania ciała bez wykonywania pracy
(np. podczas podgrzewania wody na herbatę) mamy:
Q > 0 (bo ciepło jest dostarczane do ciała / układu)
W = 0 (bo praca nie jest wykonywana ani przez siły
zewnętrzne, ani przez układ)
∆U = Q + 0 = Q > 0 - energia wewnętrzna układu
wzrasta (czyli najczęściej także wzrasta
temperatura).
3. Oziębianie ciała, bez wykonywania pracy
Podczas oziębiania ciała bez wykonywania pracy (np.
podczas chłodzenia masła w lodówce) mamy:
Q < 0 (bo ciepło jest odbierane od ciała / układu)
W = 0 (bo praca nie jest wykonywana ani przez siły
zewnętrzne, ani przez układ)
∆U = Q + 0 = Q < 0 - energia wewnętrzna układu
maleje (czyli najczęściej także maleje temperatura).
4. Podgrzewanie ciała z wykonywaniem pracy
przez siły zewnętrzne
Podczas podgrzewania ciała wraz z wykonywaniem
pracy (np. podczas uderzania młotem kowalskim w
kawał żelaza ogrzewany w palenisku w kuźni) mamy:
Q > 0 (bo ciepło jest dostarczane do ciała / układu)
W > 0 (praca jest wykonywana siły zewnętrzne -
kowala)
∆U = Q + W > 0 - energia wewnętrzna układu rośnie
(w opisanym przykładzie rośnie temperatura żelaza).
Temperatura przejścia
Temperatura przejścia
fazowego
fazowego
W tym rozdziale wyjaśnione zostaną m.in.
pojęcia:
temperatura topnienia
temperatura wrzenia.
W celu poprawnego wyjaśnienia co to jest
temperatura topnienia i temperatura
wrzenia niezbędne jest posłużenie się
pojęciem równowagi termodynamicznej.
Stan równowagi
Stan równowagi
termodynamicznej
termodynamicznej
Zmiany stanu skupienia ciał, czyli ogólniej mówiąc
Zmiany stanu skupienia ciał, czyli ogólniej mówiąc
"przejścia fazowe" mogą zachodzą najczęściej pod
"przejścia fazowe" mogą zachodzą najczęściej pod
wpływem:
wpływem:
dostarczonego /odebranego ciepła (zmiany energii
dostarczonego /odebranego ciepła (zmiany energii
wewnętrznej)
wewnętrznej)
zmiany ciśnienia.
zmiany ciśnienia.
Niemal wszystkie przejścia fazowe w jakimś
Niemal wszystkie przejścia fazowe w jakimś
stopniu mogą zachodzić właściwie w dowolnej
stopniu mogą zachodzić właściwie w dowolnej
temperaturze - np. w tym samym czasie zachodzić i
temperaturze - np. w tym samym czasie zachodzić i
topnienie, i proces odwrotny krzepnięcie; i
topnienie, i proces odwrotny krzepnięcie; i
parowanie i częściowe skraplanie. Np. jednocześnie
parowanie i częściowe skraplanie. Np. jednocześnie
zachodzi topnienie lodu i krzepnięcie wody w
zachodzi topnienie lodu i krzepnięcie wody w
różnych obszarach bryły lodu stykającej się z wodą.
różnych obszarach bryły lodu stykającej się z wodą.
Jednak w zależności od temperatury ciała
Jednak w zależności od temperatury ciała
przewagę zdobywa jeden proces nad
przewagę zdobywa jeden proces nad
konkurencyjnym - np. w temperaturze powyżej
konkurencyjnym - np. w temperaturze powyżej
zera (w warunkach normalnych) topienie się lodu
zera (w warunkach normalnych) topienie się lodu
ma przewagę nad krzepnięciem wody. Z kolei w
ma przewagę nad krzepnięciem wody. Z kolei w
temperaturach poniżej zera przewagę zdobywa
temperaturach poniżej zera przewagę zdobywa
krzepnięcie i dzięki temu po jakimś czasie
krzepnięcie i dzięki temu po jakimś czasie
powierzchnia zbiorników wodnych zimą pokrywa
powierzchnia zbiorników wodnych zimą pokrywa
się lodem.
się lodem.
W sytuacji granicznej - gdy procesy w jedną i
W sytuacji granicznej - gdy procesy w jedną i
drugą stronę mają tę samą szybkość (czyli np.
drugą stronę mają tę samą szybkość (czyli np.
tyle samo wody krzepnie, co lodu się topi) -
tyle samo wody krzepnie, co lodu się topi) -
mówimy o znajdowaniu się substancji w
mówimy o znajdowaniu się substancji w
stanie
stanie
równowagi termodynamicznej
równowagi termodynamicznej
.
.
Dane w tablicach
Dane w tablicach
Dla wielu typowych substancji w tablicach
fizycznych podawane są ich temperatury
topnienia, czy wrzenia. Niemal zawsze
odnoszą się one do:
substancji znajdującej się stanie równowagi
termodynamicznej
ciśnienia normalnego
Nazwy temperatur z poniższej tabelki też
są definiowane w oparciu o ww. warunki
Temperatury zmian stanów
Temperatury zmian stanów
skupienia
skupienia
stan końcowy
stan
początkowy
ciało stałe
ciecz
gaz
ciało stałe
bez zmiany
stanu
temperatura
topnienia
...
ciecz
temperatura
krzepnięcia,
lub
temp.
topnienia
bez zmiany
stanu
temperatura
wrzenia
gaz
...
temperatura
wrzenia
bez zmiany
stanu
Jak widać z poniższej tabelki mamy dwie
Jak widać z poniższej tabelki mamy dwie
istotne temperatury dla każdej substancji:
istotne temperatury dla każdej substancji:
temperatura topnienia
temperatura topnienia
temperatura wrzenia.
temperatura wrzenia.
Niekiedy używa się pojęć "temperatura
Niekiedy używa się pojęć "temperatura
krzepnięcia", ale i tak jest ona równa
krzepnięcia", ale i tak jest ona równa
temperaturze topnienia.
temperaturze topnienia.
temperatura krzepnięcia = temperatura
temperatura krzepnięcia = temperatura
topnienia
topnienia
temperatura wrzenia = temperatura
temperatura wrzenia = temperatura
skraplania w warunkach równowagi
skraplania w warunkach równowagi
termodynamicznej
termodynamicznej
Najważniejsze temperatury
Najważniejsze temperatury
topnienia i wrzenia
topnienia i wrzenia
Dwoma niezwykle ważnymi temperaturami
związanymi ze zmianami stanów skupienia są
termodynamice niewątpliwie temperatury:
topnienia lodu / krzepnięcia wody, wynoszącej
273,15 K = 0 °C. wrzenia wody, czyli 100 °C
Temperatury te służą do ustalenia skali
Celsjusza (ew. szukaj dodatkowych
wiadomości w rozdziale temperatura). Inną
bardzo ważną temperaturą związaną z wodą
jest temperatura punktu potrójnego wody
(służy ona do zdefiniowania skali Kelwina).
Realne sytuacje
Realne sytuacje
W rzeczywistości typowe zmiany stanów skupienia -
topnienie, wrzenie - nie do końca odpowiadają
opisanej sytuacji modelowej. Np. wrzenie wody w
czajniku, nawet zachodzące pod ciśnieniem
normalnym, nie odbywa się w warunkach równowagi
termodynamicznej. Dlatego proces ten przebiega tak
burzliwie (bulgocą bąbelki pary wodnej). Jednak
odniesienie do sytuacji w stanie równowagi ma jak
najbardziej sens, bo sama temperatura wrzenia
odnosi się tak samo do wody w stanie równowagi
termodynamicznej, jak i w stanie braku tej
równowagi.
Podobna sytuacja zachodzi w przypadku
gwałtownego topnienia, czy krzepnięcia.
Wrzenie
Wrzenie
Wrzenie jest formą parowania
zachodzącego w całej objętości cieczy
(ew. patrz Temperatura przejścia fazowego) .
W domowych warunkach najczęściej mamy do
czynienia z wrzeniem wody, przy czym typowa
woda w czajniku wrze nie tyle w całej
objętości, co w obszarze stykającym się z
podgrzewanym dnem. Tam też powstają
bąbelki pary, które szybko się unoszą ku górze
wypychane przez siłę wyporu.
Wrzenie zależy od ciśnienia, ale w warunkach
ustalonego ciśnienia zachodzi w ściśle określonej
temperaturze. Jeśli ciśnienie ulegnie zmianie,
wtedy zazwyczaj zmieni się temperatura wrzenia -
im niższe ciśnienie tym mniejsza odpowiadająca
mu temperatura wrzenia.
Dlatego np. wysoko w górach, gdzie jest niskie
ciśnienie, trzeba dłużej gotować potrawy - tam
wrząca woda ma niższą temperaturę niż na
nizinach i dużej zmiękcza warzywa, czy inne
produkty.
I odwrotnie - zwiększając ciśnienie można
spowodować, że wzrośnie temperatura wrzenia.
Zasada ta leży u podstaw działania szybkowarów,
które wykorzystują efekt gotowania pod
ciśnieniem - w wyższej temperaturze, dzięki
czemu czas gotowania jest krótszy.
Wrzenie, a stan równowagi
Wrzenie, a stan równowagi
termodynamicznej
termodynamicznej
Typowe wrzenie, jakie spotykamy w
życiu jest stanem nierównowagowym -
zachodzi dość gwałtownie, a dodatkowo
powstała para wydostaje się na zewnętrz
naczynia. Jednak wartość temperatury
wrzenia odpowiada odpowiedniej
temperaturze związanej z stanem
równowagi termodynamicznej (ew. patrz w
rozdziale temperatura przejścia fazowego).
Bilans cieplny
Bilans cieplny
Ciepło jest formą energii (energią
przekazywaną na sposób mikroskopowy), a
zatem podlega ono jednemu z najbardziej
podstawowych praw fizyki - zasadzie
zachowania energii. W myśl tej zasady
energia nie zanika bez śladu, a więc i
ciepło też nie może nagle ginąć, lub
powstawać z niczego podczas jego
przemian termodynamicznych.
Podstawowe równanie bilansu cieplnego
ma postać:
Ciepło oddane = Ciepłu pobranemu
lub, używając symboli:
Qpobr = Qodd
Oba ciepła będące składnikami równania są
liczone jako dodatnie - tzn. należy tak
podstawiać do wzoru składniki ciepła
pobranego i oddanego, aby obliczone ciepło
miało wartość dodatnią.
Bilans cieplny w zadaniach -
Bilans cieplny w zadaniach -
uwagi
uwagi
W konkretnych zastosowaniach zarówno ciepło
poprane, jak i oddane składa się często z kilku
składników.
Qpobr1 + Qpobr2 + Qpobr3 + ... = Qodd1 +
Qodd2 + Qodd3 + ...
Jeśli pomylimy się w zadaniu z oszacowaniem
temperatury końcowej i nagle okaże się, że np. jakieś
ciepło oddane, tak naprawdę jest pobrane (lub na
odwrót), to mogą wystąpić różne sytuacje: w
przypadku gdy chodzi o ogrzewanie / chłodzenie bez
zmiany stanu skupienia, po prostu w wyniku wyjdzie
nam ujemny przyrost temperatury. Większy problem
z bilansem cieplnym pojawia się gdy ominiemy jakąś
zmianę stanu skupienia. Wtedy wyniki wyjdą
zapewne błędne.
Dlatego trzeba zawsze zwracać uwagę na
to, czy w sumarycznym cieple oddanym, lub
pobranym znajdują się wszystkie składniki.
Jeśli nie jesteśmy pewni, czy do jakiejś
zmiany stanu skupienia dojdzie, to trzeba to
najpierw obliczyć, sprawdzając np. czy
oddawanego ciepła starcza na dokonanie
(przynajmniej częściowej) przemiany.
Wzory na energię związaną z parowaniem,
skraplaniem, topnieniem i krzepnięciem
omówione zostały w rozdziałach Energia
parowania i Energia topnienia.
Bilans cieplny – przykład
Bilans cieplny – przykład
rachunkowy
rachunkowy
Oto przykład praktycznego wykorzystania
zasady bilansu cieplnego.
Rozwiążmy następujący problem:
Zadanie
Kowal zanurza do kadzi z 6 l wody
rozgrzany stalowy pręt, w wyniku czego, w
krótkim czasie temperatura wody wzrasta
od 20°C do 70°C. Masa pręta wynosi 2 kg.
Jaką temperaturę miał pręt przed
zanurzeniem?
Rozwiązanie
W opisanej sytuacji mamy do czynienia z
przekazywaniem ciepła od pręta do wody.
Temperatury pręta i wody - początkowo
różne – po wymianie ciepła będą miały
jedną temperaturę końcową (oznaczymy ją
przez tk). Temperatura ta będzie większa od
początkowej temperatury wody, ale
mniejsza od początkowej temperatury pręta.
Zastosujemy tu bilans cieplny – w tej
konkretnej sytuacji będzie on miał postać:
Qpobrane_przez_wodę =
Qoddane_przez_pręt
Zarówno ciepło pobrane, jak i oddane
będzie wyliczane ze wzoru na ciepło
ogrzewania bez zmiany stanu skupienia:
Q = m·cw·t
Różne będą jednak substancje i różnice
temperatur:
Qpobrane_przez_wodę = mwody
·cw_wody· (tk – tp_wody)
Qoddane_przez_pręt = mpręta ·cw_stali ·
(tp_pręta – tk)
Dane tu są:
mwody = 6 kg (bo litr wody waży 1 kg)
mpręta = 2 kg
cw_stali = 500 J/kg°C (dana odczytana z
tablic)
cw_wody = 4200 J/kg°C (dana odczytana
z tablic)
tk = 70°C
tp_wody = 20°C
Szukamy
tp_pręta = ?
Przekształcenia
Podstawiamy wyrażenia na ciepło pobrane i
oddane do równania bilansu cieplnego:
mwody ·cw_wody· (tk – tp_wody) = mpręta
·cw_stali · (tp_pręta – tk)
W powyższym równaniu wszystko jest dane z
wyjątkiem tp_pręta.
Dzielimy obie strony równania przez: mpręta
·cw_stali, a następnie dodajemy do obu stron
równania tk. Ostatecznie otrzymamy wtedy wzór
na szukane tp_pręta:
Po podstawieniu liczb otrzymamy wynik końcowy:
tp_pręta = 1330°C.
Teoria kinetyczno
Teoria kinetyczno
cząsteczkowa
cząsteczkowa
Wyjaśnienie natury zjawisk cieplnych nie
było łatwym zadaniem. Przez wiele lat
zjawiska te wyjaśniano błędnie. Dopiero
dzięki pracom Boltzmanna i Maxwella. Do
udowodnienia, że ich teorie są poprawne
dołożył się także Albert Einstein i polski
fizyk Marian Smoluchowski (dzięki
badaniom nad tzw. ruchami Browna).
Błędy przeszłości, czyli teoria
Błędy przeszłości, czyli teoria
cieplika
cieplika
Jeszcze w XIX wieku powszechnie była
przyjmowana teoria cieplika. Zakładała ona, że
ogrzewanie i oziębianie ciał jest powiązane z
przepływem specjalnego fluidu zwanego
cieplikiem. Co ciekawe - mimo, że teoria ta jako
całość jest błędna, to w części zastosowań całkiem
dobrze przewidywała zjawiska cieplne. W oparciu o
nią fizykom udało się nawet dojść do (uznawanej
przecież do dzisiaj) II zasady termodynamiki.
Jednak wobec bardzo wielu zjawisk, teoria cieplika
okazała się bezsilna. Nie pozwala ona na
prawidłowe wytłumaczenie ruchów Browna, dyfuzji
i wielu innych zjawisk.
Ruch molekuł lepiej wyjaśnia
Ruch molekuł lepiej wyjaśnia
zjawiska
zjawiska
Dziś wiemy, że nie ma fluidu zwanego cieplikiem.
Wszystkie zjawiska termodynamiki (i nie tylko tego
działu) tłumaczy się w oparciu o teorię kinetyczno
- cząsteczkową. Jej wielką dodatkową zaletą jest to,
że w spójną całość łączy fizykę i chemię.
Teoria kinetyczno cząsteczkowa zjawiska cieplne
tłumaczy za pomocą ruchu cząsteczek.
Przekazywanie energii na poziomie mikroskopowym
(przepływ ciepła) związane jest z wzajemnymi
zderzeniami tych cząsteczek. Im szybciej
poruszają się cząsteczki/ atomy danego ciała, tym
większa jest temperatura ciała. W temperaturze zera
bezwzględnego cząsteczki nie poruszają się wcale.
Temperatura jest wprost
Temperatura jest wprost
proporcjonalna do średniej energii
proporcjonalna do średniej energii
kinetycznej cząsteczek ciała.
kinetycznej cząsteczek ciała.
Gorące ciała składają się
cząsteczek energicznie
poruszających się, chłodne
ciała mają cząsteczki bardziej
„leniwe”. Oczywiście wraz ze
wzrostem prędkości rośnie
także energia kinetyczna
cząsteczek.
Na rysunku obok widać, że
strzałki symbolizujące
prędkość są znacznie dłuższe
dla gazu określanego jako
gorący. Ich prędkość jest
większa niż prędkość
cząsteczek gazu chłodnego.
Ważnym pojęciem ściśle związanym z
temperaturą jest energia wewnętrzna.
Główna różnica pomiędzy tymi pojęciami, jest
związana z faktem, że energia wewnętrzna
rośnie wraz z ilością substancji, a
temperatura jest wyznaczana prawie w
punkcie - w niewielkim obszarze
zawierającym materię. Temperatura nie
zależy wiec od ilości cząsteczek, tylko od
"średniego" zachowania się w danym
obszarze.
Dyfuzja
Dyfuzja
Dyfuzja polega na samorzutnym mieszaniu się
cząsteczek i atomów różnych substancji. Zachodzi
ona pod wpływem ruchów cieplnych.
Najszybciej zachodzi ona oczywiście w gazach.
Już niewielka ilość silnie pachnącej (albo
obrzydliwie cuchnącej) substancji daje się wyczuć
nosem po niedługim czasie od zetknięcia z
powietrzem. Po prostu cząsteczki owego
zapachowego środka odrywają się od
macierzystej powierzchni i mieszają się z
powietrzem. Dalej są one roznoszone we
wszystkie strony, bo są chaotycznie popychane
przez cząsteczki powietrza.
Na rysunku poniżej przedstawiono sytuację, gdy
na starcie dwa gazy są zlokalizowane w
oddzielnych obszarach.
Oczywiste jest, że jeśli cząsteczki tych gazów
Oczywiste jest, że jeśli cząsteczki tych gazów
chaotycznie poruszają się, zderzają, przekazują
chaotycznie poruszają się, zderzają, przekazują
energię kinetyczną, to wkrótce nastąpi ich
energię kinetyczną, to wkrótce nastąpi ich
wymieszanie i powstanie sytuacja np. jak na
wymieszanie i powstanie sytuacja np. jak na
rysunku poniżej.
rysunku poniżej.