Rynek turystyczny Antarktydy i

Grenlandii

Piotr Kuraszkiewicz

Informacje ogólne

Antarktyda, kontynent o powierzchni ok.

14 mln km2, położony w całości na

półkuli południowej, dookoła bieguna

południowego. Wraz z otaczającymi

obszarami wodnymi i szeregiem wysp

tworzy Antarktykę. Antarktyda nie

posiada połączenia lądowego z

żadnym innym kontynentem, najbliżej

(ok. 950 km) niej leży Ameryka

Południowa. Brzegi Antarktydy

oblewają wody trzech Oceanów:

Indyjskiego, Spokojnego i

Atlantyckiego. Aktualnie jest obszarem

badań i miejscem uprawiania turystyki

ekstremalnej.

www.4pm.pl/u/Image/PMy/kaminski/mapa.jpg 2008

Informacje ogólne

Grenlandia: Obszar 2175,6 tys. km2; dzieli

się na 3 prowincje: Grenlandię
Pólnocno-Zachodnią, Południowo-
Zachodnią i Wschodnią; ludność 57
tys. (1990 r.); 0,03 osoby na 1 km2;
ok. 90% ludności zamieszkuje
południowo-zachodnie wybrzeże
wyspy; stolica Nuuk (d. Godthab; 12
tys. mieszk.; ponad 90% ludności
stanowią Grenlandczycy (ludność
pochodzenia mieszanego - eskimosko-
europejskiego), poza tym Eskimosi i
Duńczycy; języki urzędowe:
grenlandzki (odmiana eskimoskiego) i
duński

CIA The World Factbook lipiec 2008

Atrakcje turystyczne

Antarktyda:

Pierwsi turyści pojawili się w regionie Antarktydy w

latach 50. XX wieku. Były to kilkunastodniowe
rejsy statkami pasażerskimi lub badawczymi,
które wypływały z portów Argentyny oraz Chile i
docierały do wybrzeży Półwyspu
Antarktycznego. Ta forma turystyki jest nadal
popularna. Podczas rejsów turyści są gośćmi
wielu stacji badawczych różnych krajów. W
rejonie Antarktydy działa ponad 50 stacji
badawczych 18 krajów. Dużą atrakcją
turystyczną są przeloty nad kontynentem
wielkimi samolotami pasażerskimi. Podczas 12
godzin lotu można obserwować strefę wybrzeża,
wolne od lodu oazy, wielki lodowy pancerz,
nunataki i czynny wulkan Mt Erebus. Przeloty
organizują linie lotnicze Australii i Nowej
Zelandii. Głównym miejscem koncentracji ruchu
turystycznego jest Półwysep Antarktyczny i
wyspy przybrzeżne. Turyści odwiedzają stacji
badawcze i obserwują zwierzęta zamieszkujące
w wodach i na brzegach Antarktydy.
Zainteresowaniem cieszą się zwłaszcza kolonie
pingwinów. Atrakcją są też rejsy przez Cieśniną
Drake’a, oraz nurkowanie.

Atrakcje turystyczne

Grenlandia:

Południe ma stosunkowo łagodny klimat. Tu w zaciszu fiordów w X w. osiedlili się

Normanowie (Wikingowie) z Islandii, a dziś w pobliżu ruin ich farm znów hoduje się
owce, a nawet uprawia ziemniaki. Dużo bardziej fascynująca jest przyroda i to dla niej
warto odwiedzić Grenlandię. Wspaniałe góry nad fiordem Tasermiut na terenie gminy
Nanortalik to raj dla górołazów i wspinaczy. Wzdłuż niektórych fiordów i dolinach
występują gęste zagajniki wierzby i brzozy, które osiągają nawet 10 metrów
wysokości. Niektóre półwyspy oferują wiele możliwości wielodniowych wędrówek w
mieszanym terenie pagórkowato-górskim. Qaqortoq jest uroczym miasteczkiem z
jedyną na Grenlandii fontanną i plenerową galerią skalnych płaskorzeźb. Na małej
wyspie Uunartoq odległej od miasta o dwie godziny drogi motorówką znajdują się
ciepłe źródła (36-38°C). Ruiny grenlandzkiej katedry i rezydencji biskupa Gardar
otacza dziś wioska Igaliku, a przy wsi Qassiarsuk znajdziemy ślady farmy Eryka
Rudego, założyciela kolonii Normanów z X w. Zbudowano tam replikę pierwszego
grenlandzkiego kościoła (w istocie niewielkiej kapliczki) i typowego normańskiego
domu.

Stacja badawcza H.

Arctowskiego

Polska, całoroczna stacja naukowo-badawcza

położona nad Zatoką Admiralicji na Wyspie

Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów

Południowych. Stacja została nazwana na

cześć Henryka Arctowskiego, badacza

Antarktyki.

Na stacji turyści odwiedzają główny budynek

oraz istniejące centrum informacji

turystycznej usytuowane w pobliżu latarni

morskiej. Prócz typowej polskiej gościnności

i przytulnego wnętrza stacji Arctowskiego,

do głównych atrakcji należy pobliskie

pingwinisko, unikalny mszar usytuowany

pomiędzy nim a stacją, widoczny na

szczycie wzgórza grób Włodzimierza

Puchalskiego oraz często przebywające na

plaży słonie morskie i foki Weddella. Ruch

turystyczny prowadzony jest wedle

wyznaczonego szlaku, pozwalającego na

zbliżenie się do najcenniejszych

przyrodniczo obszarów, bez niszczenia ich

przez płoszenie zwierząt czy zadeptywanie

roślinności.

Zdjęcia pracowników stacji polarnej

H. Arctowskiego

foto: M. Żmuda

foto: M. Żmuda

foto: M. Żmuda

foto: T. Janecki

Antarktyda – przekrój turystów i

transportu

Antarktyda jest też kontynentem najdroższym. Za udział w turystycznej wycieczce na

Lodowy Kontynent zapłacić trzeba przynajmniej kilka tysięcy dolarów. W bogatych
krajach tzw. Zachodu, Antarktyda jest od kilkunastu lat coraz modniejsza. Przekrój
społeczny turystów na Antarktydzie jest więc specyficzny, a średnia wieku bardzo
wysoka. Ponad połowę turystów w tamtym rejonie stanowią osoby, które przekroczyły
sześćdziesiąty rok życia. Większość turystów dociera na Antarktydę statkami.
Jednostki obsługujące tamten rejon są zazwyczaj bardzo nowoczesne i komfortowo
wyposażone. Pracują tam też także statki o nieco niższym standardzie, jak np.
dzierżawione od Rosji - wraz z rosyjską załogą. Jednostki te z reguły kursują
wahadłowo pomiędzy Ameryką Południową, a Antarktydą. Turystyczne rejsy z Europy,
czy Stanów Zjednoczonych, jako znacznie kosztowniejsze i czasochłonne,
organizowane są bardzo rzadko. Czarterowe loty na Antarktydę oraz turystyczne
przeloty ponad kontynentem, oferowane są czasem przez linie lotnicze Argentyny,
Chile, Australii i Nowej Zelandii. W niektórych stacjach naukowych znajdują się
lotniska, zdolne przyjąć niewielkie samoloty pasażerskie lub transportowe.

Antarktykę odwiedzają niemal wyłącznie uczestnicy wycieczek organizowanych przez

wyspecjalizowane biura turystyczne z Europy Zachodniej, Stanów Zjednoczonych,
Kanady, Japonii czy Australii.

I na koniec

Autor. DigitalFilmStudio

Bibliografia

-skarby-swiata.pl
-Zabytki na Antarktydzie / Hanna Markert //Spotkania z Zabytkami-2002
-www.atrakcje-turystyczne.com
-www.wikipedia.com
-hornsund.igf.edu.pl/tmo/grenlandia/gl
-Ekosystem Antarktydy - cel egzotycznych wypraw turystycznych / Wojciech

Szeligiewicz (2006)

-Geografia regionalna świata, pod red. J. Makowskiego, PWN, 2006
-Geografia turystyczna świata, pod red. J. Warszyńskiej, PWN 2003
-pl.youtube.com