 | Pobierz cały dokument Rozmiar 6,6 MB |
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
Elektrokardiografia (EKG)
NORMY
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
Powstawanie i przewodzenie impulsu
elektrycznego
Węzeł zatokowy
Węzeł przedsionkowo-
komorowy
Pęczek Hisa
Odnogi pęczka
Włókna Purkinjego
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochir
urgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
Ośrodki bodźcotwórcze
Węzeł SA
- dominujący rozrusznik, generuje
impulsy
z częstością 60 - 100/min.
Łącze przedsionkowo – komorowe (A-V)
-
zastępczy rozrusznik, generuje impulsy z
częstością 40 - 60/min.
Pęczek Hisa
- zastępczy rozrusznik, generuje
impulsy
z częstością 20 - 45 bpm.
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
5
Odprowadzenia elektrokardiograficzne
Standardowe badanie
EKG
12 odprowadzeń:
3 odprowadzenia
kończynowe
dwubiegunowe
3 odprowadzenia
kończynowe
jednobiegunowe
6 jednobiegunowych
odprowadzeń
przedsercowych
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
6
Odprowadzenia kończynowe
dwubiegunowe
Elektrody umieszczone w
punktach o różnym
potencjale rejestrują
różnice
potencjałów między
dwoma
punktami
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
Odprowadzenia kończynowe
dwubiegunowe
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
8
Odprowadzenia kończynowe
jednobiegunowe
Elektrody umieszczone w punktach o
różnym potencjale rejestrują
wielkość napięcia w miejscu
przyłożenia elektrody badającej w
odniesieniu do napięcia istniejącego
na specjalnie skonstruowanej
elektrodzie Goldberga
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
9
Odprowadzenia przedsercowe
miejsca podłączenia elektrod przedsercowych V1
– V6
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
Składowe elektrokardiogramu
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
2
Nomenklatura elektrokardiograficzna
•
Linia izoelektryczna (podstawowa)
to
pozioma linia między
załamkami U i P lub T i P (gdy niewidoczne załamki U).
W
stosunku do niej określa się przemieszczenia wszystkich
odcinków i amplitudę załamków.
• Fragmenty linii pomiędzy zał. P a zesp. QRS to
odcinki
,a
fragmenty składające się z odcinka i sąsiadującego z nim
załamka to
odstępy
.
• Wychylenia w górę i w dół od linii podstawowej to
załamki
(P,Q,R,S,T
i
U); tworzą one zespół QRS.
• Zespół QRS bez załamka R nazywa się
zespołem QS.
• W odpr. przedsercowych fragment QRS od szczytu zał. R do
końca zespołu QRS
– zwrot ujemny (wychylenie wewnetrzne)
•
Fragment
od początku QRS do szczytu zał. R –
pobudzenie
istotne (opóźnienie zwrotu ujemnego).
•
Punkt J –
połaczenie QRS z ST.
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
3
Siatka milimetrowa
– pomiary częstości
rytmu,czasu trwania i amplitudy elementów
morfologicznych zapisu EKG
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
5
Ocena częstości rytmu serca –
pozostałe sposoby
Metoda „odliczania” kratek
600 / y gdzie „y” to liczba mniejszych
kwadratów
300 / z gdzie „z” to liczba większych
kwadratów
Specjalna linijka
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
6
Oś elektryczna serca ( kierunek średniego
wektora depolaryzacji mięśnia komór serca )
– nachylenie w płaszczyźnie czołowej
Oś elektryczna serca ( kierunek
średniego wektora depolaryzacji
mięśnia komór serca )
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i
Kardiochirurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
18
Oś elektryczna serca - ocena metodą ilosciową
•
Pracochłonna!
Obliczenie sumy
algebraicznej amplitudy
lub powierzchni
poszczególnych załamków
zesp. QRS i naniesienie
uzyskanych wartości na
trójosiowy układ
współrzędnych
utworzony
przez odprowadzenia
kończynowe 2 biegunowe z
uwzględnieniem
odpowiedniego znaku
•
(+ lub - ).
Oś elektryczna serca - ocena metodą
ilościową
Oś elektryczna serca -
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
1
Oś elektryczna serca –
ocena położenia na
podstawie kierunków wychyleń zespołów
QRS w odprowadzeniach kończynowych
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
2
Oś elektryczna serca –
jej położenia na
podstawie wzrokowej oceny
kierunków
wychyleń zespołów QRS w odprowadzeniach
kończynowych I i III
Dodatni kierunek QRS odpr. I i III – zawsze
prawidłowe połozenie osi – normogram (+30 st.
do + 90st.)
QRS skierowane w I i III odprowadzeniu do siebie
– prawogram , jeśli QRS dodatnie w aVF (+ 90st.
do +/- 180st.); jeśli zaś QRS ujemne aVF –
skrajny prawogram (+/- 180st. do -150st.)
QRS skierowane od siebie (rozbieżne) w odpr. I i
III – a normogram , jeśli dodatni kierunek QRS w
II (+30st. Do -30st.) lub lewogram, jeśli ujemny
kierunek QRS w odpr. II (-30st. do -90st.).
Oś elektryczna serca
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
4
Oś elektryczna serca – normogram
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
5
Oś elektryczna serca
– przyczyny odchylenia w prawo
Niskie ustawienie przepony: u osób szczupłych i
wysokich, na szczycie wdechu, u dzieci
Przerost PK: w zespole przewlekłego serca
płucnego,
w wadach serca obciążających PK
Zespół ostrego serca płucnego
Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego:
RBBB, LPH
Zespół preekscytacji
Zawał ściany bocznej
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
6
Oś elektryczna serca
– przyczyny odchylenia w lewo
Wysoko ustawiona przepona: u osób otyłych,
z poszerzoną klatką piersiową, w ciąży, przy
wodobrzuszu
Przerost LK: w nadciśnieniu tętniczym
W wadach powodujących przerost LK, w
koarktacji aorty, kardiomiopatii przerostowej
Zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego:
LBBB, LAH
Zespół preekscytacji
Zawał ściany dolnej
Oś elektryczna serca
– lewogram
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
8
Analizując EKG należy ocenić:
1)
Częstość i miarowość rytmu serca
2)
Morfologię załamka P
3)
Odstęp PQ (PR)
4)
Morfologię zespołu QRS (komorowego)
5)
Morfologię odcinka ST
6)
Morfologię załamka T
7)
Morfologię załamka U
8)
Odstęp QTc
9)
Rytm serca
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
2
9
Ocena rytmu serca
Czy jest to rytm zatokowy
Częstość rytmu
Miarowość
Morfologia załamków P
Odstęp PR
Morfologia zespołów QRS
EKG – rytm zatokowy
Dodatni załamek P w odpr I i II
Każdy załamek P przed zespołami
QRS
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
1
Prawidłowy EKG
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
2
Bradykardia zatokowa
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
3
Tachykardia zatokowa
Rytm zatokowy
25 Normal Sinus Rhythm
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
5
Miarowość rytmu
Czy rytm serca jest miarowy (tzn. czy czas
trwania kolejnych odstępów P-P nie wykazuje
większych różnic niż 0.15s oraz czy czas trwania
kolejnych odstępów R-R nie wykazuje większych
różnic niż 0.15s)?
Czy częstość załamków P jest taka sama jak
częstość zespołów QRS?
R
R
Załamek P
Załamek P
jest graficznym wykładnikiem
procesu depolaryzacji mięśnia
przedsionków.
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
3
7
Załamek P
powstaje podczas
depolaryzacji przedsionków
(część wstępująca – PP,
zstępująca LP)
dodatni P w odpr. I,II –
prawidłowy kierunek
depolaryzacji przedsionków i
cecha rytmu zatokowego
czas trwania < 0,12 s.
amplituda załamka P:
odprowadzeniach
kończynowych
< 2,5 mm
w odprowadzeniach
przedsercowych < 3 mm
Załamek P
•
Dodatnie załamki P w I i II
wskazują na prawidłowy kierunek
depolaryzacji i są
elektrokardiograficzną cechą
zatokowego rytmu serca.
Załamek P
Ujemne załamki P w II i III
wskazują na wsteczny kierunek depolaryzacji
przedsionków ( pobudzenia i rytmy pochodzące z
dolnej części prawego lub przedsionka, z łącza
przedsionkowo-komorowego bądź komór.
Załamek P
Ujemne załamki P
Szerokość załamka P
•
< 120 ms (0,12 sek)
Poszerzenie załamków P >
0,12 s
Powiększenie lewego przedsionka
Zaburzenia przewodzenia
m-dzyprzedsionkowego
P mitrale
P mitrale
poszerzony i rozdwojony załamek P w odpr.
kończynowych
nieprawidłowy dwufazowy w V1
P mitrale
Amplituda załamków P
do 2,5 mm w odpr. kończynowych
do 3 mm w odpr. przedsercowych
Wzrost amplitudy załamka P
P pulmonale
Objaw hypersympatykotomii
Powiększenie prawego
przedsionka
P pulmonale
P cardiale
Wysokie i poszerzone załamki P w odpr.
kończynowych oraz dwufazowe z głęboką i
poszerzoną fazą ujemną w V1
występują u chorych z przerostem obu przedsionków
w przebiegu wad wrodzonych
Trzepotanie przedsionków
•
Dwufazowe wychylenia przedsionkowe
(fale F) w odr. kończynowych i
przedsercowych o częstości
250-350/min są charakterystyczne dla
trzepotania przedsionków
Trzepotanie przedsionków
Migotanie przedsionków
Różnokształtne, drobnofaliste wychylenia
przedsionkowe ( fale F ) pajawiające się z
częstotliwością 350-600/min podczas migotania
przedsionków i są najlepiej widoczne w V1-V2.
Migotanie przedsionków
Atrial Fibrillation with rapid ventricular response
Odcinek i odstęp PQ
Odpowiada okresowi repolaryzacji
przedsionków.
Z uwagi na małą amplitudę potencjałów wywołujących repolaryzacje
odcinek PQ zwykle przebiega w linii izoelektrycznej.
.
Odcinek i odstęp PQ
Skrócenie PQ
Przyspieszenie przewodzenia przedsionkowo-
komorowego
Zespół Lowna Ganonga i Levine’a
Zespół LGL
Współistnienie w ekg krótkiego PQ
z występowaniem arytmii nadkomorowych
(częstoskurcz nadkomorowy, trzepotanie
przedsionków lub migotanie przedsionków).
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k I st
•
Wskazuje na zwolnienie
przewodzenia p-k i jest określane
mianem bloku p-k I st.
Blck Fst
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k I st
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k II st
•
Zmienność ostępów PQ polegająca na jego
stopniowym wydłużaniu się aż do wypadnięcia
zespołu QRS po kolejnym załamku P jest
podstawową cechą bloku p-k IIst typu
Wenckebacha.
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k III st
•
Zupełnie chaotyczna zmienność
czasu trwania odstępów PQ.
Zespól QRS
•
Zespól QRS jest graficznym
wykładnikiem depolaryzacji mięśnia
komór.
Zespól QRS
Załamek Q – każdy, pierwszy ujemny załamek zesp.
QRS.
Załamek R - każdy pierwszy dodatni załamek zesp.
QRS
Załamek S – każdy ujemny załamek S po załamku R
NIE patologiczne załamki Q są
często w:
- I, III, aVL, V5 i V6
Zespól QRS
Zespól QRS
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
2
Morfologia zespołu QRS
Czy ukształtowanie zespołów QRS jest
prawidłowe?
Czy czas trwania zespołów QRS nie
przekracza 0.10s?
Czy każdy zespół QRS jest poprzedzony, w
odpowiednim czasie, załamkiem P?
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
3
Zespół QRS (komorowy)
odpowiada depolaryzacji
mięśnia komór
czas trwania 0,06 – 0,10 s
amplituda zespołu QRS (R +
S):
w odprowadzeniach
kończynowych
5 – 24 mm
w odprowadzeniach
przedsercowych
8 – 24 mm
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
4
Zespół QRS (komorowy) c.d.
Załamek Q
– pierwszy ujemny załamek zespołu
(przed załamkiem R)
mały
v6
nieobecny
v3
mały
v5
nieobecny
v2
nieobecny lub mały
v4
nieobecny
v1
nieobecny lub mały
aVF
nieobecny lub mały
III
mały, nieobecny, duży
aVL
nieobecny lub mały
II
mały, nieobecny, duży,
QS
aVR
nieobecny lub mały*
I
* - czas trwania nie przekracza 0,04s., a amplituda
nie
jest większa od ¼ amplitudy załamka R
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
5
Zespół QRS (komorowy) c.d
Załamek R
– pierwszy dodatni załamek zespołu
przeważający
v6
mniejszy, większy, równy
S
v3
przeważający
v5
mniejszy od S lub r’ lub
QS
v2
większy od S
v4
mniejszy od S lub r’ lub
QS
v1
mały, nieobecny lub
przeważający
aV
F
zależy od osi elektr.
serca
(nieprzeważający)
III
nieprzeważający
aVL
przeważający
II
mały lub nieobecny
aV
R
przeważający
I
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
7
6
Zespół QRS (komorowy) c.d
.
Załamek S
- ujemny załamek zespołu po załamku R
nieobecny lub mniejszy od S
w v5
v6
mniejszy, większy,
równy R
v3
nieobecny lub mniejszy od S
w v4
v5
przeważający (rzadko
QS)
v2
mniejszy od R
v4
przeważający (rzadko
QS)
v1
nieprzeważający
aV
F
zależy od osi elektr.
serca
(nieprzeważający)
III
nieprzeważający
aV
L
mniejszy od R lub brak
II
przeważający może być QS
aV
R
mniejszy od R lub brak
I
Kierunek zespołów QRS
W prawidłowym ekg zespoły QRS są dodatnie w
odprowadzeniach I,II,aVL i w V4-V6, a ujemne w
aVR i w V1-V3.
Zespól QRS
•
Kierunek zespołu QRS
•
Czas trwania zespołu QRS
•
Amplituda załamków zespołu QRS
Czas trwania zespołów QRS
Czas trwania zawiera się zwykle między 0,06 – 0,11
sek.
Poszerzenie zespołów QRS (>0,12 s)
Blok prawej lub blok lewej odnogi pęczka Hisa.
Blok prawej odnogi pęczka Hisa
(RBBB)
RBBB
RBBB
RBBB
Blok lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB)
LBBB
LBBB
LBBB
Conduction LBBB
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
9
4
Punkt łączący J
Punkt, w którym kończy się zespół QRS i
rozpoczyna odcinek ST
Prawidłowo
przemieszenie punktu J nie
powinno przekraczać 1 mm w górę lub w dół
od linii izoelektrycznej w żadnym odprowadzeniu
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
9
5
Odcinek ST
Odpowiada fazie plateau potencjału
czynnościowego mięśnia komór – fazie
powolnej repolaryzacji
Część krzywej EKG mierzona od końca
zespołu QRS do początku załamka T
Prawidłowo przebiega w linii
izoelektrycznej
Obniżenie odcinka ST nie powinno
przekraczać 0,5 mm w żadnym
odprowadzeniu
Uniesienie odcinka ST nie powinno
przekraczać 1 mm w
odprowadzeniach kończynowych i 2
mm w odprowadzeniach
przedsercowych v1, v2
Odcinek ST
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
9
7
Załamek T
odpowiada końcowej
repolaryzacji mięśnia komór
(szybka repolaryzacja)
czas trwania 0,12 – 0,16 s
amplituda załamka T
w odprowadzeniach
kończynowych do 6 mm
w odprowadzeniach
przedsercowych
do 10 mm
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
9
9
Załamek T c.d.
Występowanie załamka T w prawidłowym EKG
+
v6
+
v3
+
v5
+, rzadko płaski,
dwufazowy, -
v2
+
v4
+, płaski,
dwufazowy, -
v1
+, płaski, dwufazowy,
płytki, -
aVF
+, płaski,
dwufazowy, płytki, -
III
+, płaski, dwufazowy,
płytki, -
aVL
+
II
-
aVR
+
I
Załamek T c.d. – wysokie załamki T
•
U zdrowych – jako wyraz
hiperparasympatykotonii
•
Hiperkaliemia
•
Ostre niedokrwienie
Zawał serca
Zapalenie mięśnia sercowego
Kardiomiopatia przerostowa
Guz chromochłonny
Załamek T c.d. – Głębokie ujemne
załamki T
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
2
Odstęp QT
–
Mierzony od początku zespołu QRS do
końca załamka T
–
Obejmuje łączny czas depolaryzacji i
repolaryzacji mięśnia komór.
–
Odpowiada czasowi trwania potencjału
czynnościowego
–
Czas trwania zależny od HR, ale nie
powinien przekraczać 0,40s
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
3
Odstęp QT – ocena czasu trwania
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
7
Odstęp QT wydłużony
1. Przyczyny nabytych zespołów długiego QT:
Wpływ leków
Zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia,
hipomagnezemia)
Ostre, głównie naczyniopochodne choroby
ośrodkowego układy nerwowego
Znaczna bradykardia zatokowa lub w bloku a-v III
Guz chromochłonny
Niedoczynność tarczycy
Zaburzenia odżywiania: głodzenie, jadłowstręt
psychiczny, płynne diety białkowe
Zatrucia arsenem lub organicznym związkami
fosforowymi
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
8
Odstęp QT wydłużony:
1. Wpływ leków:
Leki antyarytmiczne, zwłaszcza klasy Ia i III
Neuroleptyki z grupy fenotiazyny
Trój i czteropierścieniowe leki antydepresyjne
Niektóre leki przeciwbakteryjne (erytromycyna,
Biseptol) i przeciwgrzybicze (ketokonazol)
Niektóre leki antyhistaminowe (astemizol,
terfenadyna)
Ca-blokery wydłużające repolaryzację (prenylamina,
bepridil)
Preparaty cieniujące i papaweryna podawane do tętnic
wieńcowych
Inne (np.: sole litu, probukol, ketanseryna)
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
0
9
Odstęp QT c.d.
2. Wrodzone wydłużenie QT
3. Przyczyny skrócenia odstępu QT:
–
Zaburzenia elektrolitowe
(hyperkaliemia, hyperkalcemia)
–
wpływ leków (np. glikozydy
naparstnicy)
Załamek U
Klinika Kardiologii, I Katedra Kardiologii i Kardiochi
rurgii Uniwersytet Medyczny w Łodzi
1
1
1
Załamek U
Są różne teorie pochodzenie załamka U
Załamek U nie należy do stałych składników
morfologicznych EKG
Najczęściej jest widoczny w opdr.
przedsercowych v1-v3
Kierunek zgodny z kierunkiem załamka T
Amplituda pozostaje w zależności od załamka
T
i zespołu QRS, nie przekraczając 2 mm w
odpr. przedsercowych i 1 mm w pozostałych
Elektrokardiogram rejestrowany
metodą Holtera
Metoda zapisywania potencjałów
serca na taśmie magnetycznej lub w
formie cyfrowej umożliwia
długotrwałą rejestracje EKG w
różnych sytuacjach aktywności
życiowej pacjenta.
Wskazania
Ocena objawów, które mogą być skutkiem
zaburzeń rytmu –
- omdlenia,
- stany przedomdleniowe,
- nawracające kołatania serca
- nawracające zawroty głowy nieustalonego
pochodzenia
Wskazania
Ocena skuteczności leczenia antyarytmicznego u
osób z wyjściową częstością epizodów arytmii,
które porównujemy z okresem po zakończeniu
leczenia.
Wskazania
Ocena sprawności sztucznego rozrusznika serca lub
wszczepionego kardiowertera defibrylatora.
Wskazania
Inne , np.:
wykrywanie proarytmicznego działania leków
diagnostyka bólów w klatce piersiowej z
podejrzeniem dławicy Prinzmetala i/lub u chorych
którzy nie mogą wykonać próby wysiłkowej.
Wyniki
Współczesne systemy Holterowskie posiadają automatyczna
analizę dobowego rytmu serca – ZAWSZE wymaga to
weryfikacji przez lekarza, w szczególności:
-
zakres minimalnej i maksymalnej częstości pracy serca
-
przerw (pauz) w pracy serca
-
różnicowanie częstoskurczy ( pochodzenie i częstość)
Wyniki
Wynik badania powinien być zawsze
interpretowany z:
-
z wiekiem chorego (niektóre arytmie mogą
występować u osób zdrowych,
-
z aktywnością życiową pacjenta
-
stanem zdrowia pacjenta
Wyniki – badanie ekg metodą Holtera,
a zmiany odcinka ST-T
Istotne diagnostycznie jest obniżenie poziome
lub skośne do dołu obniżenie ST-T > 1 mm
utrzymujące się powyżej 1 min.
Wyniki – badanie ekg metodą Holtera,
a rozpoznanie choroby wieńcowej.
Istotne obniżenie ST-T u
M > 35 rż
K > 55 rż
Z TYPOWYM BÓLEM DŁAWICOWYM !!!
Wyniki – badanie ekg metodą
Holtera,
a rozpoznanie choroby wieńcowej.
Istotne obniżenie ST-T u
M > 35 rż
K > 45 rż
Z
NIETYPOWYM
BÓLEM DŁAWICOWYM
rozpoznanie choroby wieńcowej wymaga
potwierdzenia w scyntygrafii perfuzyjnej i/lub
echokardiograficznej próbie obciążeniowej.
Wyniki –
Bezbólowe, długotrwałe uniesienie odcinka
ST-T, które pojawiają się podczas snu,
równocześnie ze zwolnieniem rytmu zatokowego
i wzrostem amplitudy załamków T jest zwykle
cechą hyperwagotonii.
Wyniki –
Uniesienie ST-T połączone z bólem
dławicowym lub komorowymi zaburzenia rytmu,
utrzymujące się od kilku do kilkunastu minut i
niezwiązane z bradykardią jest
charakterystycznym objawem dławicy
Prinzmetala.
Ocena dobowej zmienności czasu
trwania kolejnych odstępów RR
rytmu zatokowego.
- analiza czasowa
- analiza częstotliwościowa
W chwili obecnej uważa się, ze być może są to
kryteria zagrożenia nagłym zgonem sercowym u
osób po zawale serca, z dysfunkcja LK oraz z
kardiomiopatią przerostową lub niewydolnością
serca.
Long QT interval
Hyperkalemia
Wide Complex Tachycardia
Atrial Fibrillation with slow ventricular response
Atrial Flutter with 2:1 conduction
Atrial Fibrillation and brief bigeminy and lateral ischemic changes
Atrial Flutter with aberent AV conduction
Frequent PVCs in a pattern of bigeminy
Trzepotanie przedsionków
Atrial Flutter with 2:1 conduction
Migotanie przedsionków
Atrial Fibrillation with moderate ventricular response
Migotanie przedsionków
Migotanie przedsionków
Blck Fst
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k I st
Blck Fst
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k I st
Blck Fst
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k I st
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k II st
•
Zmienność ostępów PQ polegająca na jego
stopniowym wydłużaniu się aż do wypadnięcia
zespołu QRS po kolejnym załamku P jest
podstawową cechą bloku p-k IIst typu
Wenckebacha.
Wydłużenie odstępu PQ
Blok p-k III st
•
Zupełnie chaotyczna zmienność
czasu trwania odstępów PQ.
| Pobierz cały dokument Rozmiar 6,6 MB |