Zespoły bólowe okolicy

łokcia

Łokieć tenisisty

• Łokieć tenisisty” jest bolesną dolegliwością

mającą swe źródło w zmienionej patologicznie

okolicy przyczepu ścięgien mięśni prostowników

nadgarstka do kości nadkłykcia bocznego kości

ramiennej, prowadzącą do obniżenia funkcji

kończyny dotkniętej problemem.

• Przyczyną dolegliwości są zmiany o

charakterze degeneracyjnym - uszkodzenie

struktury włókien kolagenowych tworzących

ścięgna i nieprawidłowe ukrwienie okolicy

przyczepu spowodowane przewlekłymi

przeciążeniami i mikrourazami.

• Przyczyną rozwinięcia zmian degeneracyjnych

jest najczęściej długo trwające przeciążenie

mięśni z powtarzającymi się mikrourazami na ich

przyczepie do kości.

• W tenisie aktywnością która powoduje odgięcie

grzbietowe nadgarstka (do góry) i napięcie w

mięśniach jest niemalże każdy typ uderzenia.

Najczęściej ból pojawia się w okolicy zewnętrznej (bocznej)

łokcia i promieniuje;

• zwiększa się, gdy zaciskamy mocno dłoń lub zginamy

grzbietowo nadgarstek z oporem, np. w trakcie uderzenia.

• Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu-badania

lekarskiego (odpowiednich testów), badania USG a czasami

wykonuje się zdjęcie rentgenowskie, rezonans magnetyczny

lub elektromiografię

Objawy

• - Ból głównie dotyczy zewnętrznej części łokcia, może też

promieniować w górę i w dół po zewnętrznej części przedramienia.

• - Wyraźna tkliwość po ucisku lub opukaniu nadkłykcia bocznego.

• - Osłabienie nadgarstka i problemy z prostymi czynnościami jak:

przywitanie podaniem ręki, otwieranie drzwi samochodu,

unoszenie filiżanki.

• - Nasilenie bólu po zgięciu ręki w nadgarstku w stronę jej grzbietu,

przy skręcaniu przedramienia na zewnątrz, prostowaniu zgiętych

palców (zwłaszcza przeciw oporowi).

Leczenie

• Leczenie „łokcia tenisisty” trwa od 6 do 12 tygodni i

uzależnione jest od okresu trwania dolegliwości,

charakteru zmian degeneracyjnych w ścięgnie i jego

przyczepie a także stosowanych wcześniej terapii.

• Celem leczenia jest zmniejszenie dolegliwości

bólowych, usprawnienie funkcji kończyny,

zwiększenie siły mięśni.

• Należy unikać całkowitego unieruchomienia kończyny,

gdyż prowadzi to do zaników mięśni i spowolnienia

procesu rehabilitacji.

• Pierwszym doraźnym środkiem leczniczym są okłady z

lodu; leki przeciwbólowe i przeciwzapalne działają tylko

przeciwbólowo natomiast nie leczą przyczyny

dolegliwości, a czasami nawet, tak jak iniekcje

sterydowe, mogą prowadzić do powiększenia zniszczeń w

ścięgnie.

• Odciążenie przyczepu jest możliwe za pomocą

specjalnych opasek uciskowych, lecz ich

nieprawidłowe stosowanie może tylko

zwiększyć dolegliwości.

Mueller
Stabilizator/ochraniacz stawu
łokciowego tzw. łokieć
tenisisty

• Ćwiczenia zakresu ruchu chorej kończyny

należy rozpocząć zaraz po ustąpieniu

dolegliwości bólowych, co zapobiega

zesztywnieniom stawów („zamrożony staw”)

Z nowych metod które są skuteczne, można wymienić:

• ESWT – terapia falą uderzeniową,

• iniekcje z płytko pochodnych czynników wzrostowych

(Recover System)

• mini inwazyjną metodę Topaz z użyciem elektrody

generującej energię fali radiowej.

Ich działanie polega na stymulacji procesu regeneracji

uszkodzonego ścięgna.

ESWT – extracorporeal shock wave therapy,

czyli terapia falą uderzeniową.

Iniekcja systemem Recover

 

Nakłuwanie zmienionego patologicznie

ścięgna elektrodą Topaz

„Łokieć golfisty"

– Po stronie przyśrodkowej stawu łokciowego

znajduje się wystający guzek kostny, zwany

nadkłykciem przyśrodkowym kości

ramiennej, a poniżej niego miękki kanał, w

którym przebiega nerw łokciowy.

„Łokieć golfisty"

• jest to stan zapalny wewnętrznej

(czyli przyśrodkowej) powierzchni stawu

łokciowego, wywołujący silny ból, a związany

najczęściej z uszkodzeniem przyczepów mięśni

przedramienia odpowiadających m.in. za

zginanie i rotacje nadgarstka.

• Uprawiający sport bardzo często ulegają urazom, po

których dochodzi do zrostów w kanale łokcia.

• Osobnym źródłem kontuzji są ćwiczenia statyczne z

obciążeniami. Dochodzi wtedy do przerostu masy

mięśniowej i np. pogrubiała głowa mięśnia trójgłowego

ramienia, mięsień łokciowy dodatkowy - mogą uciskać

na nerw łokciowy w kanale powodując jego kompresję

• Leczenie stosuje się podobnie jak w przypadku łokcia

tenisisty. Najważniejsze wydaje się odciążenie stawu i

unikanie obciążeń prowadzących do bólu.

• Można stosować leki o działaniu przeciwbólowo-

przeciwzapalnym zarówno doustnie jak i miejscowo (w

postaci maści czy żelów), w razie utrzymywania się

dolegliwości unieruchomienie, fizykoterapię (laser,

jonoforeza, ultradźwięki, krioterapia i in.), a w skrajnych

przypadkach niezbędny okazać się może zabieg operacyjny.

Zalecenia

• dbałość o prawidłową technikę ćwiczeń,

• unikanie pozycji przeciążających nerw

łokciowy,

• prawidłowa pozycja łokcia i nadgarstków tak,

by nie dochodziło do zmian przeciążeniowych.

Nerw łokciowy

Uszkodzenia nerwu łokciowego powodują powstawanie ręki szponiastej,

niezależnie od poziomu uszkodzenia. Stawy śródręczno-paliczkowe

palców: serdecznego i małego przybierają pozycję przeprostu, zaś stawy

międzypaliczkowe - zgięcia

• Uszkodzenia niskie (poziom nadgarstka)

1. Utratę możliwości przywodzenia i odwodzenia palców

2. Utratę możliwości przywodzenia kciuka.

3. Niemożność uniesienia V kości śródręcza dla

umożliwienia skutecznego przeciwstawienia kciuka i małego palca.

Nerw łokciowy

• Uszkodzenia wysokie (powyżej łokcia)

1. Osłabienie ruchu przywiedzenia łokciowego nadgarstka, ze

względu na brak zrównoważenia czynności prostownika

łokciowego

nadgarstka.

2. Utratę możliwości zginania stawów międzypaliczkowych

dalszych

palców: małego i serdecznego

UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO

• Leczenie zachowawcze

• Około połowy pacjentów z zespołem kanału łokciowego

doznaje samoistnej poprawy. Słabe, występujące

okresowo objawy czuciowe (przy braku zmian

ruchowych) można leczyć za pomocą zakładanej na noc

szyny, która utrzymuje łokieć w zgięciu od 30° do 45°.

Zapobiega ona silnemu zgięciu łokcia, podczas którego

kanał łokciowy jest najwęższy. Chory powinien też unikać

długotrwałego zgięcia łokcia w ciągu dnia

UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO

• Ćwiczenia mobilizacji nerwu łokciowego

Wykonuje się je co 1 lub 2 godziny, od 5 do 10 powtórzeń. Jeśli

leczenie zachowawcze przynosi jakikolwiek efekt, złagodzenie

objawów powinno być odczuwalne w ciągu 3 tygodni.

Jeśli poprawa nie następuje, wówczas można rozważyć

leczenie

operacyjne

1,2,3 - uruchamiają
dystalny odcinek nerwu,

4,5,6 – uruchamiają
odcinek proksymalny
nerwu

UCISK NERWU ŁOKCIOWEGO

• Mobilizacje nerwu łokciowego w okresie

pooperacyjnym

Pooperacyjne mobilizacje nerwu łokciowego rozpoczyna się

od razu

wtedy, gdy można już wykonywać czynne ruchy