„Łokieć tenisisty’’ jest bolesną dolegliwością mającą swe źródło w zmienionej patologicznie okolicy przyczepu ścięgien mięśnia prostowników nadgarstka do kości nadkłykcia bocznego kości ramiennej, prowadzącą do obniżenia funkcji kończyny dotkniętej problemem.

Schorzenie dotyczy najczęściej pacjentów w wieku od 40 do 60 lat. Łokieć tenisisty (zapalenie nadkłykcia bocznego) lub golfisty (zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej) dotyczy w sumie 1-3% całej populacji. Za czynniki wywołujące łokieć tenisisty uważa się często powtarzane czynności ruchowe. U podłuża patagonezy zmian zwyrodnieniowych i stwardnienie przyczepów ścięgien mięśni przedramienia leżą powtarzające się mikrourazy m.in. łokcia.

1. Ćwiczenia oporowe – opór uzyskuje się poprzez zastosowanie:

- oporowanie poprzez wykorzystanie własnej ręki

- ściskanie piłeczki

- taśmy

- ciężarki

- drążki

- przyczep do ściany

1. Skurcze ekscentryczne – polegają na tym że mięsień mimo iż się kurczy ulega wydłużeniu jak np. opuszczanie ciężkiego przedmiotu no podłogę (mięsień dwugłowy ramienia)

Skurcze koncentryczne

1. Terapia manualna – najbardziej popularna manipulacja Milsa (powstaje miejscowy proces zapalny)

2. Refleksoterapia – terapia oparta na odruchach nerwowych; drażnienie receptorów znajdujących się w powłokach ciała, w skórze, w błonach śluzowych, mięśniach, okostnej i nerwach.

3. Akupunktura – skuteczne leczenie w przypadku krótkoterminowej terapii przeciwbólowej ( od 2 do 8 tygodni )

Ćwiczenia korekcyjne:

1. Antygrawitacyjne – aktywizacja mięśni antygrawitacyjnych

2. Korygujące wady – zwiększają ruchomość skróconych struktur albo wzmacniają osłabione, poprawa nieprawidłowych ustawień

3. Hiperkorekcyjne – przekroczenie pozycji skorygowanej w druga strone

4. Elongacyjne – zmniejszają nadmierne lub patologiczne krzywizny kręgosłupa

5. Ćwiczenia poczucia prawidłowej postawy – zmierzają do wyrobienia nawyku „poprawnego trzymania się”