Patomechanizam

uszkodzeń nerwów

obwodowych

Patomechanizam

uszkodzeń nerwów

obwodowych

Uszkodzenia nerwów

obwodowych

Dr hab. med. Szymon Dragan, prof. nadzw. AWF

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

W 1943 r. Seddon zaproponował podział

uszkodzeń nerwu obwodowego, w zależności od

ciężkości urazu, na trzy rodzaje:

neurapraxia,

axonotmesis,

neurotmesis.

Podział ten aktualny jest do dzisiaj i jest bardzo

użyteczny z punktu widzenia klinicznego.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Neurapraxia
Polega na krótkotrwałym braku przewodnictwa nerwowego,
przy czym uraz nie powoduje zmian strukturalnych w żadnej
ze składowych części nerwu. Wyjątkowo może dojść do
obumarcia komórek Schwanna na przestrzeni kilku
międzywęźli i wówczas przerwa w normalnym przewodzeniu
impulsów trwa do chwili odtworzenia mieliny przez nowe
komórki Schwanna, na co potrzeba kilku tygodni. W
aksoplazmie dochodzi da zaburzeń na poziomie
molekularnym. Ciągłość aksonu jest jednak zachowana.
Klinicznie neurapraxis objawia się jako krótkotrwałe (trwające
kilka minut, kilka dni, a najdalej kilka tygodni) niedowłady
czuciowo-ruchowe, które ustępują spontanicznie, bez żadnego
leczenia.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Axonotmesis
Jest stanem, w którym uraz doprowadza do przerwania ciągłości
aksonu
przy zachowaniu ciągłości pozostałych struktur pnia nerwowego.
Obwodowy odcinek aksonu ulega zwyrodnieniu Wallera, neuron
podejmuje czynności regeneracyjne, akson odrasta i dojrzewa, a
po dotarciu aksonu do narządów końcowych następuje ich
reinerwacja. Mięśnie i inne narządy końcowe, unerwiane przez
dany nerw, ulegają, porażeniu, ale czynność ich wraca
spontanicznie.
Okres porażenia trwa jednak długo, tyle ile czasu potrzeba na
odrost aksonu i reinerwację narządów końcowych.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Axonotmesis

W zależności od wysokości uszkodzenia okres porażenia

trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. Powrót czynności jest

bardzo dobry i prawie całkowity, głównie dzięki temu, że

zachowana zostaje również ciągłość błon podstawowych.

Wzdłuż nieprzerwanych rurek Schwanna wrastające

aksony docierają bez żadnych przeszkód do odnerwionych

narządów. Czas odnerwienia, a więc i stopień zaniku

mięśni jest również niewielki, ponieważ odnowa aksonu

może odbywać się bez przeszkód i rozpocząć się

bezpośrednio po urazie.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Neurotmesis

Uszkodzenie o typie neurotmesis występuje wówczas, gdy

przerwaniu ulegają wszystkie części składowe nerwu.

Wskutek właściwości sprężystych pnia nerwowego jego

przerwane końce rozchodzą się zwykle na kilka

centymetrów, a jest to już odległość na przestrzeni której nie

może dojść do prawidłowego połączenia końców nerwu.

Nawet jeśli takie połączenie ma miejsce, to zbudowane jest

ono wyłącznie z pasma tkanki łącznej.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Neurotmesis
Obwodowy odcinek pnia nerwowego ulega zwyrodnieniu
Wallera, a na jego szczycie tworzy się zgrubienie utworzone
z rosnących komórek Schwanna i elementów morfotycznych
tkanki łącznej. Zgrubienie to nazywa się tradycyjnie
"glejakiem obwodowym" lub "schwannoma”. Aksony,
komórki Schwanna oraz komórki osłonek łącznotkankowych
końca dośrodkowego przerwanego nerwu podejmują
czynność odnowy, jednakże proces regeneracji jest
zaburzony wskutek braku odpowiedniego pomostu
komórkowego między kikutami nerwu. Aksony i wszystkie
inne elementy morfotyczne rosną bezładnie, w różnych
kierunkach. Dochodzi do wytworzenia się nerwiaka
pourazowego

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Neurotmesis

W takich warunkach powrót utraconej czynności może mieć
miejsce wyłącznie po interwencji chirurgicznej, stwarzającej
warunki dla odtworzenia się prawidłowego połączenia między
końcami przerwanego nerwu. Do interwencji dochodzi zwykle
po upływie jakiegoś czasu, a w związku z tym stan
odnerwienia narządów końcowych trwa długo.

W tym typie uszkodzenia dochodzi do zniszczenia
wewnętrznej architektury pnia nerwowego, która nigdy,
nawet po idealnie przeprowadzonej operacji rekonstrukcyjnej,
nie osiąga swego pierwotnego stanu.

Po uszkodzeniu o typie neurotmesis, nie osiąga się pełnego
powrotu czynności, choć mechanizmy kompensacyjne, jakimi
dysponuje ustrój, mogą zmniejszyć bardzo wybitnie ubytki
czynności.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Uszkodzenia operacyjne i nieoperacyjne

Z podziału urazów nerwów obwodowych Seddona wynika, jakie
uszkodzenia wymagają leczenia operacyjnego, a w jakich
wystarczy tylko leczenie zachowawcze.

Neurapraxis można określić jako uszkodzenie
niezwyrodnieniowe i nieoperacyjne. Interwencja chirurgiczna w
przypadku neurapraxis jest wręcz szkodliwa, może bowiem
doprowadzić do zaburzeń w ukrwieniu pnia nerwowego. Poza
tym każdy zabieg operacyjny niesie jednak ze sobą ryzyko
zakażenia rany operacyjnej.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Uszkodzenia operacyjne i nieoperacyjne

Axonotmesis jest uszkodzeniem zwyrodnieniowym, ale nie
operacyjnym. Również i w tym przypadku rewizja operacyjna,
niepotrzebnie wykonana, może zaszkodzić choremu. W okresie
odnerwienia potrzebne jest intensywne leczenie
usprawniające.
Neurotmesis jest nie tylko uszkodzeniem zwyrodnieniowym,
ale i operacyjnym. Bez odpowiedniej rekonstrukcji nerwu nie
ma mowy o powrocie utraconej czynności. Opóźnienie leczenia
chirurgicznego w tym przypadku przynosi choremu
niepowetowane szkody.

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Uszkodzenia całkowite i częściowe

O uszkodzeniu całkowitym danego nerwu obwodowego
mówimy wówczas, gdy cały przekrój poprzeczny pnia
nerwowego na poziomie uszkodzenia jest objęty procesem
chorobowym.
Gdy część pęczków nerwowych ocaleje w czasie urazu,
mamy do czynienia z częściowym uszkodzeniem nerwu.
U szkodzenie częściowe lub całkowite może zdarzyć się w
każdym rodzaju uszkodzenia nerwu zarówno w neurapraxis,
jak i w axonotmesis czy neurotmesis.

Stawiając klinicznie rozpoznanie całkowitego lub częściowego
uszkodzenia nerwu, trzeba pamiętać o poziomie uszkodzenia
nerwu, ponieważ wzdłuż swego przebiegu nerw oddaje
gałęzie nerwowe i obraz kliniczny pełnego uszkodzenia
nerwu zmienia się wraz z poziomem jego uszkodzenia

Rodzaje uszkodzeń nerwu obwodowego

Mechanizmy uszkodzeń

• Przecięcie nerwu
• Zdławienie lub zgniecenie nerwu
• Rozciągnięcie nerwu

Leczenie uszkodzeń nerwów

obwodowych

• Uszkodzenia otwarte (leczenie chirurgiczne

zwykle z rekonstrukcją pnia nerwowego)

• Uszkodzenia zamknięte ( zwykle

neurapraxis lub axonotmesis leczone

zachowawczo, jeżeli operacyjne to neurolizy,

uwolnienia nerwów i przemieszczenia nerwów)

Leczenie uszkodzeń nerwów

obwodowych

• Leczenie chirurgiczne

– Rekonstrukcja pnia nerwowego

• Szew nerwu
• Przeszczep nerwu

– Neuroliza pnia nerwowego
– Uwolnienie i przeszczepienie nerwu

• Leczenie usprawniające

Leczenie usprawniające

• Uszkodzenia leczone operacyjnie

– Zachowanie biernej ruchomości w stawach

(masaż, ćwiczenia bierne, hydroterapia)

– Opóźnianie postępu zmian zwyrodnieniowych

(elektrostymulacja)

• Uszkodzenia nieoperacyjne (j.w. +)

– Terapia cieplna (do 38

o

C)

– Kinezyterapia

• Ćwiczenia wysiłkowe i zaprzestanie elektrostymulacji (z

chwilą rozpoczęcia reinerwacji mięśni)

• Początkowo poszczególne mięśnie (ćwiczenia w

odciążeniu i w wodzie)

• Następnie ćwiczenia całych grup mięśniowych
• Terapia zajęciowa

Uszkodzenia obwodowe

nerwów

• N. pachowy
• N. mięśniowo skórny

• N. pośrodkowy
• N. łokciowy
• N. promieniowy

• N. kulszowy
• N. piszczelowy
• N. strzałkowy
• N. udowy
• N.zasłonowy

• W ocenie najczęstszych

klinicznie postaci
uszkodzenia należy brać pod
uwagę następujące fakty
anatomiczne: nerw oddaje
gałęzie do m. trójgłowego i
czuciową gałąź skórną
ramienia tylną a przeważnie
również gałąź skórną
przedramienia, jeszcze zanim
owinie się w rowku n.
promieniowego, na kości,
wkoło trzonu kości ramiennej.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Najczęstsze postaci porażenia n.
promieniowego, porażenia
towarzyszące złamaniom, kości
ramiennej i z uciśnięcia na
poziomie ramienia, przebiegają
bez porażenia m. trójgłowego i
wykazują tylko zaburzenia czucia
na promieniowej stronie grzbietu
dłoni.
W porażeniach na skutek
uszkodzenia w dole pachowym
(urazowe, przez ucisk szczudeł)
jest dotknięty również m.
trójgłowy i obie wymienione
gałęzie czuciowe.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Nerw promieniowy oddaje na
wysokości
stawu łokciowego gałęzie do m.
ramienno-promieniowego do m.
długiego prostownika
promieniowego nadgarstka, a także
do bocznej części m. ramiennego,
po czym ku przodowi od nadkłykcia
promieniowego kości ramiennej
dzieli się na swoje dwie gałęzie
końcowe, gałąź czuciową
powierzchowną i gałąź głęboką,
wyłącznie ruchową, do
prostowników ręki i palców.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Ta ostatnia nierzadko ulega
uszkodzeniu w miejscu wnikania
przez m. odwracacz, który też
unerwia. Prowadzi to do porażeń
wyłącznie ruchowych ze
zniesieniem prostowania palców
i częściowym porażeniem
prostowania nadgarstka.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Dla porażenia n.
promieniowego
charakterystyczna
jest "opadająca ręka"
z niemożnością
prostowania w
nadgarstku i
podstawowych
stawach palców.

Nierzadko widuje się na grzbiecie
ręki poduszeczkowate podskórne
obrzmienie (obrzmienie Gublera).

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Etiologia jest przede wszystkim
urazowa, na drugim miejscu należy
umieścić ucisk. N. promieniowy
nierzadko jest dotknięty w
urazowych uszkodzeniach splotu
ramiennego

Najczęstszą etiologicznie
postacią porażenia n.
promieniowego jest porażenie
na skutek ucisku na poziomie
połowy ramienia, gdzie nerw
owija się wkoło trzonu kości
ramiennej.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Przylega tu bezpośrednio do podstawy
kostnej, co sprzyja uszkodzeniu przez
ucisk, zwłaszcza we śnie lub w
upojeniu alkoholowym. Chorzy budzą
się rano z typowym obrazem
opadającej ręki i początkowo skarżą
się również na zaburzenia czucia
umiejscowione grzbietowo nad
pierwszą przestrzenią międzykostną.
Odpowiednio do częstości
określonego czynnika etiologicznego
mówi się o „Parkbanklahmung"
(porażenie z ławki w parku) lub
"paralysie des ivrognes" (porażenie
pijaków).

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Rokowanie tego rodzaju
niedowładów z ucisku jest
korzystne, poprawa może się już
rozpocząć po kilku dniach, a po
kilku tygodniach może nastąpić
całkowite ustąpienie objawów bez
szczególnego leczenia. Porażenie
n. promieniowego po złamaniu
trzonu kości ramiennej jest
najczęstszym porażeniem nerwu
obwodowego w złamaniach
kończyn

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

W przypadkach, w których całkowite
lub częściowe porażenie występuje
równocześnie ze złamaniem, dopiero
przebieg na ogół wskazuje, czy
nastąpiło przerwanie łączności nerwu
lub pęczków włókien nerwowych.
Najczęściej jest to zwykłe stłuczenie
n. promieniowego, które przechodzi
następnie w całkowite wyleczenie.
Jeżeli porażenie od początku nie
ulega poprawie, to nieraz jest bardzo
trudno określić czas dokonania
rewizji.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Cenne usługi może oddać
elektromiografia. Gdy najpóźniej po
upływie 5-6 miesięcy nie wykrywa
się w m. ramienno-promieniowym
lub w mięśniu prostowniku
promieniowym nadgarstka długim
żadnych objawów reinerwacji,
istnieje zawsze uzasadnienie do
eksploracji miejsca złamania.
Zależnie od ciężkości urazu, stopnia
początkowego przemieszczenia
odłamków kostnych itd. może istnieć
w niektórych przypadkach wskazanie
do wczesnej eksploracji

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Rokowanie przy neurolizie jest w
większości przypadków dobre.

Jeżeli niedowład n. promieniowego
wystąpi dopiero po upływie 3-4
tygodni po złamaniu, lub jeżeli w
tym czasie nasili się niedowład
częściowy, to świadczy o ucisku
nerwu przez tkankę bliznowatą lub
nawet przez zrost kostny i stanowi
wskazanie do operacji

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

N. promieniowy jest znacznie
unieruchomiony w miejscu swego
przejścia przez m. odwracacz i
może tu łatwo ulec uszkodzeniu.
To wyłącznie ruchowe porażenie
gałęzi głębokiej (ramus
interosseus dorsaIis) stopniowo się
nasila w ciągu tygodni lub
miesięcy, przy czym zwykle
początkowym objawem jest
porażenie prostowników palców
łokciowych, a następnie stopniowo
,rozwija się pełny obraz opadającej
ręki.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

M. prostownik nadgarstka

promieniowy długi jest
przeważnie oszczędzony,
podobnie m. ramienno-
promieniowy. Tego rodzaju
niedowład może być wywołany
przez

1. tłuszczak,

2. nerwiak,

3. przez przewlekłe mechaniczne

uszkodzenia n. promieniowego w
miejscu przejścia przez m.
odwracacz. (

zespół "kanału m.

odwracacza )

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Zaburzenie czucia umiejscowione
bocznie na kciuku, bez innych
objawów neurologicznych, zostało
określone nazwą "cheiralgia
paraesthetica". Jest to skutek
uszkodzenia czuciowej, przeważnie
bocznej gałęzi końcowej nerwu,
ramus superficialis n. radialis.

Jedyną przyczyną tego uszkodzenia
jest ucisk, na przykład przez nożyczki,
paletę malarską itp. Jest to objaw bez
większego znaczenia, wycofujący się
samoistnie. Rozpoznanie różnicowe
obejmuje przede wszystkim porażenie
ośrodkowe (mózgowe) odsiebne
kończyny górnej.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

Gdy chory, z "opadającą ręką"
pochodzenia ośrodkowego, mocno
napina mięśnie zginacze (uchwyt
jakiegoś przedmiotu, zaciskanie
pięści), odruchowo napinają się
również mięśnie prostowniki i mimo
wszystko ręka wykazuje współruch
zgięcia grzbietowego
(wyprostowania)

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw promieniowy (n.
radialis)

W przypadku, w którym długa oś
palców znacznie odchyla się w
stronę łokciową od odpowiedniej
kości śródręcza (na przykład w
gośćcu pierwotnie przewlekłym),
długie ścięgno prostownika palca
przesuwa się na bok i wskutek tego
dostaje się poniżej punktu
obrotowego stawu. I tak maże
naśladować porażenie n.
promieniowego.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

N. pośrodkowy (C5-D1) powstaje z
pęczka przyśrodkowego i
bocznego splotu ramiennego.
Nerw oddaje najpierw na
wysokości zgięcia łokciowego
gałęzie do szeregu mięśni
zginaczy na przedramieniu (m.
nawrotny obły, m. zginacz
promieniowy nadgarstka, m.
dłoniowy krótki i m. zginacz
powierzchniowy palców).

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Po przejściu przez m. nawrotny

obły zaopatruje dalej obwodowo

mm. zginacz długi kciuka",

zginacz głęboki palców (część

promieniowa) oraz m. nawrotny

czworoboczny. Razem ze

ścięgnem długich zginaczy

palców przechodzi pod

więzadłem poprzecznym

nadgarstka przez kanał

nadgarstka do ręki.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Tu oddaje gałęzie ruchowe
do m. odwodziciela
krótkiego kciuka, m.
przeciwstawiacza kciuka i do
głowy powierzchownej m.
zginacza krótkiego kciuka.
Czuciowo gałąź końcowa
zaopatruje promieniową
połowę ręki i po stronie
dłoniowej 1/3palców
promieniowych, po stronie
grzbietowej reki dwa
końcowe paliczki palców II,
III i 1/2 IV

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Wskutek uszkodzenia n. pośrodkowego
na poziomie zgięcia łokciowego lub
powyżej, następuje porażenie zginaczy
reki i długich zginaczy palców, z
wyjątkiem zaopatrzonych przez n.
łokciowy m. zginacza łokciowego
nadgarstka i części łokciowej m.
zginacza głębokiego palców. Podczas
próby zginania palców powstaje tak
zwana "ręka przysięgającego".
Natomiast w przypadku, gdy uszkodzenie
n. pośrodkowego nastąpi odsiebnie od
polowy przedramienia, nie ma juz tego
objawu, gdyż wówczas porażone są tylko
mięśnie ręki unerwione przez u.
pośrodkowy.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Odwodzenie kciuka jest
niedostateczne, co się na
przykład ujawnia wówczas, gdy
podczas próby objęcia ręka
grubej szklanki lub flaszki fałd
skórny miedzy kciukiem a
wskazicielem nie przylega ściśle
do obejmowanego przedmiotu
("objaw flaszki").

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Podczas przeciwstawiania kciuka nie
jest dostatecznie nawracany, skutkiem
czego brzeg kciuka, a nie opuszka,
zostaje doprowadzony do zetknięcia z
powierzchnia ręki lub opuszka palca
małego. Wówczas patrząc z góry
dostrzega się paznokieć kciuka tylko
częściowo i z boku Charakterystyczny
jest również ograniczony zanik bocznej
części kłębu kciuka.

Prawostronne porażenie n.
pośrodkowego.
Niedostateczne
przeciwstawianie kciuka 5
palca. Kciuk nie jest
'dostatecznie zgięty, a
paliczek paznokciowy staje
się widoczny nie z góry, lecz
równolegle.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Przyczyną uszkodzenia n. posrodkowego na
ramieniu tylko w rzadkich przypadkach
bywa zlamanie trzonu kości ramiennej.
Uciśniecie przez głowę śpiącego partnera
("paralysie
des amoureux") i przez zabiegi bezkrwawe
(opaska Esmarcha) mają dobre rokowanie.
N.posrodkowy przylega do wyrostka
nadklykciowego kosci ramiennej, ostrogi
kostnej filogenetycznie przekazanej i
znajdującej się u 1% ludzi w odlegiości
szerokości dłoni od nadklykcia łokciowego
kości ramiennej. Może to w rzadkich
przypadkach prowadzić do objawów
uszkodzenia n. posrodkowego.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

W miejscu, w którym nerw
przechodzi pod m.
nawracającym obłym, zwłaszcza
w ustawieniu prostowania może
przy pewnych zajęciach dojść do
przewlekłego mechanicznego
drażnienia n. pośrodkowego.
W zespole m. nawracającego
obłego. U tego rodzaju chorych
parestezje palców
promieniowych łączą się z
tkliwością uciskową m.
nawracającego obłego.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Nadkłykciowe złamanie kości
ramiennej typu wyprostnego z
przemieszczeniem może
niekiedy prowadzić do
uszkodzenia n. pośrodkowego.
W tego rodzaju przypadkach
groźniejszy być może
przykurcz Volkmanna niż
mechaniczne uszkodzenie n.
pośrodkowego, które się
przeważnie cofa samoistnie.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw pośrodkowy (n.
medianus)

Prawdziwe rozerwanie n.
pośrodkowego towarzyszące
złamaniu stawu łokciowego
należy do rzadkości.
Operacyjna rewizja i tu,
podobnie jak w niedowładach
n. promieniowego po złamaniu
kości ramiennej, bywa
wskazana
tylko w pojedynczych
przypadkach w specjalnych
okolicznościach.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw łokciowy (n. ulnaris)

Porażenie n. łokciowego (C5-D1)

jest najczęstszym obwodowym

porażeniem nerwu, zarówno

wśród uszkodzeń urazowych jak i

nie związanych bezpośrednio z

urazem.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw łokciowy (n. ulnaris)

Pierwsze gałęzie mięśniowe
odchodzą od pnia nerwu tuż poza
łokciem, obwodowo, do m.
zginacza łokciowego nadgarstka i
do łokciowej części m. zginacza
głębokiego palców. Następny
podział nerwu dokonuje się dopiero
u nasady ręki, na gałęzie
mięśniowe
i na czuciową gałąź
powierzchniowa, unerwiającą
łokciową cześć ręki. Między
stawem łokciowym a ręką odchodzi
od pnia nerwu tylko czuciowa gałąź
grzbietowa do łokciowego brzegu
grzbietu reki.

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw łokciowy (n. ulnaris)

Czynność m. zginacza łokciowego
nadgarstka można ocenić oglądaniem
i obmacywaniem jego ścięgna w
czasie zgięcia łokciowo-dłoniowego
ręki.

Typowa ręka szponiasta w lewostronnym porażeniu n.
łokciowego. Zanik mm. międzykostnych. Nadmierne
wyprostowanie w stawach śródręcznopaliczkowych i zgięcie w
stawach międzypaliczkowych, zwłaszcza palca IV i V.
Nadmierne wyprostowanie w stawie śródrecznopaliczkowym
kciuka.

Zgięcie drugiego paliczka kciuka po prawej w
prawostronnym
porażeniu m. przywodziciela kciuka (dodatni objaw
Fromenta).

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw łokciowy (n. ulnaris)

Unerwiona przez nerw łokciowy cześć
zginacza palców głębokiego jest
jedynym mięśniem zginającym ostatni
paliczek 5 palca. M. dłoniowy krótki
(powoduje wciągnięcie skóry nad bliska
częścią kłębika przy odwiedzeniu 5
palca) jest jedynym mięśniem
unerwionym ruchowo. W razie
porażenia wyłącznie ruchowej gałęzi
głębokiej m. dłoniowy krótki jest
oszczędzony. W porażeniu mm.
międzykostnych palce reki II-V,
zwłaszcza IV do V sa nadmiernie
wyprostowane w stawie
sródrecznopaliczkowym, a lekko zgięte
w stawach miedzypaliczkowych (ręka
szponiasta)

Uszkodzenia obwodowe nerwów

Nerw łokciowy (n. ulnaris)

Porażenia zdarzają się częściej po stronie
ustawienia stolika nocnego przy łóżku
chorego. Rokowanie niedowładów
spowodowanych wyłącznie uciskiem jest
przeważnie dobre, a leczenie polega
przede wszystkim na unikaniu czynników
szkodliwych.

W około 80 % tych przypadków n. łokciowy
ulega uszkodzeniu na poziomie łokcia, tam
gdzie leżąc bezpośrednio na kości
przebiega stosunkowo bez osłony. Często
dochodzi do porażeń spowodowanych
uciskiem niż w skutek długotrwałego
oparcia o twardą powierzchnię. Niekiedy
dopiero długie wypytywanie ujawnia
szkodliwe czynniki.