BUDOWNICTWO OGÓLNE
kierunek Inżynier Europejski
Wykład 2
BUDOWLE INŻY
NIERSKIE,
PRAWO BUDOWLANE
Wykładowca: prof. dr hab. inż. Zbigniew Mielczarek
Plan wykładu:
2.1. Hale przemysłowe
2.2. Mosty
2.3. Budowle piętrzące (zapory, jazy,
śluzy)
2.4. Budowle podziemne
2.5. Kominy przemysłowe
2.6. Wieże wyciągowe
2.7. Silosy
2.8. Zbiorniki
Wykład 2.
2. Budowle inżynierskie
Wykład 2.
2.1. Hale przemysłowe mogą być przekrywane
konstru-
kcjami żelbetowymi,
stalowymi lub
drewnianymi.
W przypadku dużych
rozpiętości
belki
miałyby zbyt duże
rozpiętości
i zastępuje się je
wiązarami
kratowymi,
ramowymi
lub
łukowymi
Rys. 2-1. Montaż konstrukcji hali
z kratowych prefabrykatów
żelbetowych.
2.2. Mosty
Mostami nazywamy budowle inżynierskie służące do
przeprowadzania drogi komunikacyjnej nad przeszkodą
wodną. Budowle przerzucone nad innymi przeszkodami
(doliny, inne drogi) nazywa się wiaduktami.
Wykład 2.
Rys. 2-2. Różne rodzaje mostów.
2.3. Budowle piętrzące
Wykład 2.
Zapory są to obiekty wzniesione w poprzek cieku
wodnego powodujące sztuczne podniesienie poziomu
wód i utworzenie zbiornika. Duże budowle
spiętrzające wodę i tworzące duże zbior-
niki wodne (powyżej 10
mln
3
)
nazywają
się
zaporami.
Zapory są najczęściej
połą- czone z siłowniami
wodnymi,
wykorzystującymi siłę
spię-trzonej wody do
produkcji e-
nergii elektrycznej.
Wykonuje się jako
ziemne, betonowe i
ziemnobetonowe.
Rys. 2-3. Schemat zapory.
Jazy
Mniejsze obiekty piętrzące, dające jednocześnie
możliwość regulacji przepływu wody nazywamy
jazami. Zasadę budowy jazu przedstawia rys. 2-4.
Wykład 2.
Rys. 2-4. Schemat budowy jazu.
Śluzy
Obiektami umożliwiającymi przepływanie statków i
barek z wody o wyższym poziomie na niższy są śluzy,
których bliższa konstrukcja i zasady działania została
pokazana na rys. 2-5.
Wykład 2.
Rys. 2-5. Schemat działania śluzy.
2.4. Budowle podziemne
Wykład 2.
Wykonywanie budowli podziemnych odbywa się w
zasadzie dwiema metodami: metodą drążenia
(sposoby górnicze) bez naruszania powierzchni
ziemi lub metodą odkrywkową przez
wykonanie wykopu i jego
zasypywanie
po
zrealizowaniu
robót
budowlanych związanych
z obiektem podziemnym.
Pierwsza metodę stosuje
się
przeważnie
do
wykonywania tuneli w
górach
albo
kolei
podziemnych, a drugą
gdy nie ma przeszkód w
wykonaniu
głębokiego
wykopu.
Rys. 2-6. Tunel drogowy.
2.5. Kominy przemysłowe
Wykład 2.
Kominy
przemysłowe
maja
za
zadanie
odprowadzania
produktów
spalania
lub
przemysłowych odpadów gazowych do atmosfery i to
na taką wysokość, aby zapewnić odpowiednie
rozproszenie tych
produktów. Dlatego kominy
przemysłowe osiągają nieraz
bardzo znaczne wysokości
(ponad 200m). Pomimo to, w
niektórych
gałęziach
przemysłu
(np.
w
cementowniach)
konieczne
jest stosowanie na kominach
dodatkowych
urządzeń
odpylających lub filtrujących,
które
zabezpieczają
atmosferę i otoczenie zakładu
przed szkodliwymi wpływami
substancji
lotnych
wydobywających
się
z
komina.
Rys. 2-7. Części składowe komina
przemysłowego
2.6. Wieże wyciągowe.
Wykład 2.
Stanowią element wyciągów (wind) w szybach
górniczych lub wiertniczych. Wykonywane są
zazwyczaj ze stali w postaci konstrukcji kratowych
(rys. 2-8).
Rys. 2-8. Wieża wyciągowa.
2.7. Silosy
Wykład 2.
Są to zbiorniki na materiały lub produkty sypkie,
takie jak: zboże, kasze, rudy, węgiel, cement, sól itp.
(rys. 2-9).
Silosy wykonywane są ze stali
lub żelbetu. Niekiedy były to
konstrukcje
murowe
lub
nawet
drewniane.
Całość
obiektu
obejmuje
oprócz
zbiorników
również
urządzenia do napełniania i
opróżniania.
Rys. 2-9. Silos zbożowy
2.8. Zbiorniki
Wykład 2.
Zbiornikami nazywamy budowle przeznaczone do
przechowywania cieczy lub gazów. Są one
wykonywane z betonu, żelbetu lub metali (stal,
aluminium). W zależności od rodzaju
przechowywanego płynu lub
gazu wnętrze zbiornika i
ochrania
się
odpowiednią
wykładziną
np.
kwasoodporną. Zbiorniki na
wodę mogą być wykonywane
w postaci wież ciśnień dla
sieci wodociągowej (rys. 2-
10)..
Rys. 2-10. Wieżowy zbiornik wody
Wykład 2.
PRAWO BUDOWLANE
Przy projektowaniu i wykonywaniu obiektów
budowlanych należy posługiwać się nie tylko
wiedza techniczną lecz również prawem
budowlanym
uwzględniającym
takie
zagadnienia jak: zapewnienie odpowiednich
warunków
zdrowotnych,
oświetlenia,
zaopatrzenia w wodę, ogrzewania, wentylacji,
ochrony
przeciwpożarowej,
zabezpieczenia
przed
hałasem
i drganiami oraz przed wilgocią i nadmiernym
nasłonecznieniem.
Wykład 2.
Niektóre przepisy prawa budowlanego
1.
1. Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi,
w których przebywanie tych samych osób w ciągu
doby trwa dłużej niż cztery godziny
2.
2. Pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt
ludzi, w których przebywanie tych samych osób
trwa od 2 do 4 godzin włącznie.
Ważniejsze wymagania dotyczące
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi.
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi
dzielą się na:
Wykład 2.
1.
1. przy równoległym do granicy działki usytuowaniu
ściany budynku
a)
a) z otworami okiennymi lub drzwiowymi – 4m
b)
b) bez otworów okiennych lub drzwiowych – 3m
Wymagania z uwagi na usytuowanie
budynku:
Odległości od granicy działki budowlanej
powinny wynosić co najmniej:
Wykład 2.
Podział budynków z uwagi na wysokość:
- Budynki niskie (N) – do 12m włącznie nad poziomem terenu
lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych
włącznie
- Średnio-wysokie (SW) – ponad 12m do 25m włącznie nad
poziomem terenu lub mieszkalne w wysokości ponad 4 do 9
kondygnacji nadziemnych włącznie
- Wysokie (W) – ponad 25m do 55m włącznie ponad poziomem
terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji
naziemnych włącznie.
- Wysokościowe (WW) – powyżej 55m ponad poziom terenu
Wykład 2.
Wymagania w zakresie komunikacji pionowej:
Wysokość pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi powinna odpowiadać wymaganiom
określonym w poniższej tabeli, jeżeli przepisy
odrębne, w tym dotyczące pomieszczeń pracy i
pomieszczeń służby zdrowia, nie określają
innych wymagań.
Wykład 2.
Tablica
1.
Wykład 2.
Bezpieczeństwo konstrukcji:
Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające
nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów
granicznych przydatności do użytkowania w żadnym z jego
elementów i w całej konstrukcji.
Stany graniczne przydatności do użytkowania oznaczają, że
w budynku nie mogą wystąpić:
-lokalne
odkształcenia
w
tym
również
np.
odkształcenia
i przemieszczenia ujemnie wpływające na wygląd konstrukcji i jej
przydatność do użytkowania, włączając funkcjonowanie maszyn
i urządzeń.
-drgania uciążliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego
wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające
jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
Wykład 2.
Odporność pożarowa budynków:
Budynki oraz części budynków stanowiące odrębne strefy
pożarowe dzieli się z uwagi na przeznaczenie i sposób
użytkowania na:
1)
1) mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności
publicznej charakteryzowane kategorią zagrożenia ludzi,
określane jako ZL
2
2)produkcyjne i magazynowe, określane jako PM
3) inwentarskie (służące do hodowli inwentarza)
określane dalej jako IN
Wykład 2.
Budynki oraz części budynków, określane jako ZL, zalicza
się do jednej lub więcej niż jedna spośród następujących
kategorii zagrożenia ludzi:
1)
1)
1) ZL I- zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego
przebywania ponad 50 osób niebędących ich stałymi użytkownikami,
a nieprzeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej
zdolności poruszania się
2)
2)
2) ZL II _ przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o
ograniczonej
zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki,
przedszkola domy dla osób starszych
3)
3)
3) ZL III- użyteczności publicznej niezakwalifikowane do ZL I i ZL II
4)
4)
4) ZL IV – mieszkalne
5)
5) ZL V – zamieszkania zbiorowego, niezakwalifikowane do ZL i ZL II
Wykład 2.
Ustanawia się pięć klas odporności pożarowej
budynków lub ich części w kolejności od najwyższej
do najniższej i oznaczanymi literami „A”, „B’, „C”,
„D”, „E” (tablica poniżej).
Wymaganą klasę odporności pożarowej dla budynku
zaliczanego do jednej kategorii ZL określa poniższa
tabela.
Tablica 2.
Wykład 2.
Wykład 2.
Wymagania z uwagi na oświetlenie:
W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi
stosunek powierzchni okien liczonej w świetle
ościeżnic do powierzchni podłogi powinien wynosić
co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu,
w którym oświetlenie jest wymagane ze względu na
przeznaczenie – co najmniej 1:12.
Wykład 2.
Bibliografia (wykłady 1-2)
1. Wacław Żenczykowski: „Budownictwo Ogólne” tom
2/1 Elementy i konstrukcje budowlane Warszawa, Arkady
1981
2. Zbigniew Mielczarek: „Budownictwo Ogólne” cz. II.
Stan surowy budynku, Wyd. Politechnika Szczecińska,
Szczecin 1988
3. Krzysztof Tauszyński: „Budownictwo Ogólne”, Wyd.
Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1975
4. Prawo Budowlane, Kantor Wydawniczy, Oddział
Polskich Wydawnictw Profesjonalnych, Kraków 2003
5. Praca zbiorowa „Jak zbudować nowocześnie dom
jednorodzinny”. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze
i Leśne, Poznań 1996 .