Rasy koni

Konie pierwotne



Koń Przewalskiego



Pochodzenie: Mongolia



Wysokość:130 cm



Umaszczenie: typowo dzikie jasno bułane w

różnych odcieniach z ciemną pręgą na

grzbiecie, czarna grzywa i ogon



Pokrój: głowa duża i długa, szyja krótka, kłąb

mało wydatny, pierś i zad szerokie, nogi

cienkokostne z kasztanami na wszystkich

czterech, grzywki nie ma, grzywa

krótkowłosa, stojąca



Charakter: dziki temperament, odważne



Użytkowanie: dzikożyjące, hodowla

zachowawcza,

Tarpan



Pochodzenie: Rosja



Wysokość:135 cm



Umaszczenie: myszate



Pokrój: krępa budowa ciała, mała głowa,
prosty, mocny grzbiet, kończyny krótkie,
smukłe, suche o wąskich i mocnych
kopytach



Charakter: żywe, płochliwe



Użytkowanie: hodowla w warunkach
rezerwatowych,

Konik Polski



Pochodzenie: Polska



Wysokość:135 cm



Umaszczenie: myszate z pręgą na

grzbiecie, gęsto owłosiona grzywa i ogon



Pokrój: silna i krępa budowa, lekka głowa

o prostym profilu, szyja krótka i nisko

osadzona, prosta, mało wyraźny kłąb,

głęboka klatka piersiowa, zad ścięty,

grzywa i ogon o obfitych i grubych włosach



Charakter: żywe, odporne



Użytkowanie: hodowla w warunkach

rezerwatowych, rekreacyjne, zaprzęgowe,

Mustang



Pochodzenie: USA



Wysokość:145 cm



Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje

umaszczenia



Pokrój: głowa o wyrazie typowego konia

hiszpańskiego, silna, muskularna szyja, bujna

grzywa i ogon, silne, mocne kończyny, krępa,

prymitywna budowa ciała, szeroki zad, kończyny

są mocne i wytrzymałe, kopyta twarde (nie

wymagają podków) i zwykle z czarnego rogu



Charakter: inteligentne, odważne, skłonne do

walki



Użytkowanie: dzikożyjące, wierzchowe, rajdy,

Konie kuce



Kuce - to najmniejsza odmiana koni,
wykazująca cechy koni prymitywnych. Kuce
na pierwszy rzut oka wydają się być ociężałe,
lecz jest to mylne wrażenie, ponieważ konie
te są bardzo żwawe i sprytne. Ich wzrost
waha się w granicach 50-145 cm w kłębie.
Mimo swego małego wzrostu kuce mogą być
bardzo niegrzeczne, a nawet nieznośne.
Potrafią dotkliwie ugryźć a nawet kopnąć.
Jednym słowem są bardzo złośliwe, ale
również zdarzają się koniki o bardzo
łagodnym usposobieniu.

Kuc Szetlandzki



Pochodzenie: Wielka Brytania



Wysokość:100 cm



Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje
umaszczenia



Pokrój: mała głowa, przysadzisty, zwarty,
krótkie kończyny, małe kopyta, bujne
owłosienie grzywy, ogona i szczotek
pęcinowych



Charakter: nieustępliwe, czupurne



Użytkowanie: wierzchowe przez dzieci,

Koń Huculski



Pochodzenie: Polska



Wysokość:130 cm



Umaszczenie: najczęściej gniada, myszata,

lub kara



Pokrój: krępa budowa ciała, długa głowa,

krótki kark, kłoda szeroka, głęboka i długa,

krótkie kończyny o małych, mocnych kopytach



Charakter: odporne, żywotne, łagodne,

dzielne w pracy



Użytkowanie: wierzchowe, rekreacja,

turystyka górska, rajdy terenowe, zaprzęgi,

juczne,

Haflinger



Pochodzenie: Austria



Wysokość:140 cm



Umaszczenie: kasztanowata (od jasnej do
czekoladowej), z bardzo rozjaśnioną (białą)
grzywą i ogonem



Pokrój: długi grzbiet, dobrze umięśniony zad,
krótkie kończyny



Charakter: spokojne, pracowite



Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgi, juczne,

Koń Fiordzki



Pochodzenie: Norwegia



Wysokość:142 cm



Umaszczenie: bułana, rzadziej myszata, z

pręgą przez, grzywa czarna z białym

obrzeżeniem po obu stronach, jasne pasma w

ogonie



Pokrój: głowa dość duża i szeroka z wyraźnie

zaznaczoną częścią pyskową, szyja krótka i

gruba, kłąb mało wyrazisty, grzbiet długi,

lędźwie szerokie, zad nieraz przebudowany,

kończyny kościste dość suche, ale bez

wyraźnego uścięgnienia, wybitnie duża objętość

klatki piersiowej, kopyta średniej wielkości, o

rogu nie najlepszej jakości



Charakter: posłuszne, pracowite



Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe, juczne,

Konie zimnokrwiste



Zimnokrwiste - są bardzo silne i
masywne. Służą przede wszystkim do prac
rolnych i transportowych, a także do celów
rzeźnych. Są bardzo łagodne i przyjazne.
Mimo swej potężnej budowy są bardzo
szybkie, zwinne i ruchliwe. Ich wzrost waha
się od 140 do 200 cm. Natomiast waga
przeważnie sięga do około 1 tony. Konie
zimnokrwiste charakteryzują się bujnym
owłosieniem grzywy, ogona oraz nóg,
gdzie znajdują się gęste szczotki pęcinowe.

Shire



Pochodzenie: Anglia



Wysokość:185 cm



Umaszczenie: najczęściej kare, gniade i siwe



Pokrój: budowa ciała harmonijna, silne

umięśnienie, długie kończyny, szeroka pierś,

sucha głowa na wysoko osadzonej szyi, obfite

szczotki pęcinowe, grzywa i ogon, różnego

rodzaju znaki szczególne (łysiny, strzałki,

gwiazdki) na głowie



Charakter: uległe, cierpliwe, spokojne



Użytkowanie: pociągowe, ciężkie prace

polowe,

Polski Koń Zimnokrwisty



Pochodzenie: Polska



Wysokość:165 cm



Umaszczenie: gniade, kasztanowe,
rzadko kare



Pokrój: bardzo potężne, o dużej sile
pociągowej



Charakter: wytrzymałe, mało
wymagające



Użytkowanie: pociągowe,

Perszeron



Pochodzenie: Wielka Brytania



Wysokość:163 cm



Umaszczenie: kare, siwe



Pokrój: subtelna głowie, inteligentne i szeroko

rozstawione oczy, szeroko otwarte nozdrza,

wyokrąglona szyja, szeroka pierś, mocne

lędźwie i umięśniony zad



Charakter: inteligentne, łagodnie

usposobione



Użytkowanie: pociągowe, ciężkie prace

polowe i leśne,

Koń Szlezwicki



Pochodzenie: Niemcy



Wysokość:160 cm



Umaszczenie: zazwyczaj

kasztanowate z jasną grzywą i ogonem



Pokrój: duża głowa, głęboka klatka

piersiowa, sylwetka wpisana w

prostokąt na krótkich nogach



Charakter: przyjazny, chętny do pracy



Użytkowanie: pociągowe,

Clydesdale



Pochodzenie: Szkocja



Wysokość:165 cm



Umaszczenie: dereszowate, gniade,

kasztanowate



Pokrój: ciężka budowa, silny, krótki grzbiet,

duże kopyta, długie pęciny są silnie

owłosione, nogi przednie, podobnie jak i

tylne, są proste, postawione pionowo pod

łopatką



Charakter: zrównoważone, spokojny

temperament



Użytkowanie: pociągowe, ciężkie prace

polowe,

Konie gorącokrwiste



Gorącokrwiste - są bardzo sprawne fizycznie,
więc są wykorzystywane w sporcie konnym i
na wyścigach. Rasy te mają przeważnie
domieszkę pełnej krwi angielskiej. Konie
gorącokrwiste występują w różnych maściach
a nawet w różnych przedziałach wzrostu (150-
180 cm w kłębie). Są to konie o bardzo
wysokim temperamencie, potrzebują dużo
ruchu i silnej ręki. Niekiedy są bardzo
rozbrykane i trudne w prowadzeniu. Poza tym
mają wspaniały, płynny ruch i doskonałą,
zwartą budowę ciała.

Czysta Krew Arabska



Pochodzenie: Kraje arabskie



Wysokość:150 cm



Umaszczenie: wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia, z wyjątkiem srokatego



Pokrój: mała głowa, często o profilu

szczupaczym, krótki, dobrze umięśniony,

poziomy zad z charakterystyczną odsadą

ogona, mocne i suche kończyny, sylwetkę

można wpisać w kwadrat



Charakter: dzielne, energiczne, inteligentne



Użytkowanie: wierzchowe, pokazy, wyścigi,

Pełna Krew Angielska



Pochodzenie: Wielka Brytania



Wysokość:160



 Umaszczenie:wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia



Pokrój: elegancki, o najwyższej wartości

hodowlanej, długie kończyny, sierść o

delikatnym, krótkim włosie



Charakter: pobudliwe, szybkie w odruchach



Użytkowanie: wyścigi płaskie, wyścigi z

przeszkodami, skoki przez przeszkody,

Angloarab



Pochodzenie: Francja



Wysokość:160 



Umaszczenie: wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia



Pokrój: głęboka klatka piersiowa, krótki

grzbiet, proporcjonalny zad



Charakter: żywe, odważne



Użytkowanie: ujeżdżenie, skoki przez

przeszkody, WKKW,

Angloarab Shagya



Pochodzenie: Węgry



Wysokość:155 



Umaszczenie: siwe, rzadziej gniade,
kare, kasztanowate



Pokrój: w typie silnego araba



Charakter: inteligentne, odporne



Użytkowanie: wierzchowe,
zaprzęgowe,

Koń Śląski



Pochodzenie: Polska



Wysokość:175 



Umaszczenie: gniade, kare, rzadziej
kasztanowate



Pokrój: masywny typ koni półkrwi



Charakter: duża siła w zaprzęgu,
wrażliwe na niewygody i brak paszy



Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe,

Koń Wielkopolski



Pochodzenie: Polska



Wysokość:165 



Umaszczenie: wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia



Pokrój: głowa sucha szlachetna, szyja długa,

prawidłowa i dobrze osadzona, kłąb wyraźny,

kłoda zwięzła, niezbyt szeroka, ale głęboka,

bardzo dobra partia zadu, który jest mocny,

ścięty, doskonale umięśniony, kończyny

solidne, o suchych stawach i ścięgnach,

pęciny długie, bez szczotek pęcinowych



Charakter: żwawe, łagodne, inteligentne,

posłuszne



Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe,

Koń Małopolski



Pochodzenie: Polska



Wysokość:160 



Umaszczenie: wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia



Pokrój: głowa mała, długa szyja, nieco słaby

grzbiet, lekko ścięty i dobrze umięśniony zad,

głęboka kłoda, długie kończyny



Charakter: wytrzymałe, spokojne, łatwe do

prowadzenia



Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe,

Koń Fryzyjski



Pochodzenie: Holandia



Wysokość:160 



Umaszczenie: zawsze kare



Pokrój: głowa sucha z małymi uszami, szyja

średnio długa, mocna, bujna grzywa, kłąb

mało wyraźny, kończyny dobrze umięśnione i

bardzo silne, obfite szczotki pęcinowe, gęsty,

nisko osadzony ogon



Charakter: silne, wytrzymałe, posłuszne,

inteligentne, odporne



Użytkowanie: rekreacja, powożenie,

ujeżdżenie,

Koń Lipicański



Pochodzenie: Austria



Wysokość:160 



Umaszczenie: zawsze siwe



Pokrój: silne nogi, płaski zad, mocno

zbudowana głowa, długa i jedwabista grzywa,

źrebaki rodzą się kare, dopiero z czasem stają

się szare, a wreszcie całkiem siwe



Charakter: posłuszne, inteligentne, wyniosłe



Użytkowanie: ujeżdżenie, parady (efektowny

chód),

Quarter Horse



Pochodzenie: USA



Wysokość:150 



Umaszczenie: wszystkie podstawowe

rodzaje umaszczenia



Pokrój: bardzo rozwinięty zad, nawet już u

źrebaków, kończyny są żylaste, grzbiet krótki i

muskularny, głowa mała osadzona na silnej

szyi, umięśnione barki



Charakter: pojętne, wrażliwe, rącze,

aktywne, wytrzymałe



Użytkowanie: wierzchowe, rodeo, wyścigi,

1. Umaszczenia jednolite
(zasadnicze):



Maść kasztanowata - żółtaworuda lub

rudobrązowa sierść, grzywa i ogon w tym

samym odcieniu lub jaśniejsze, kończyny

bez czarnego podpalania. Występują

odmiany na kończynach i głowie.



cisawa- rudożółta w różnych odcieniach,

od morelowych do miedzianych, ogon i

grzywa tej samej barwy lub jaśniejsze;



słomkoworuda- ogon i grzywa jasne;



rudożółta o złotym odcieniu- ogon i

grzywa tej samej barwy lub jaśniejsze;



ciemnobrunatna- ogon i grzywa

jaśniejsze;



ciemnobrązowa- ogon i grzywa tej samej;

barwy;



Maść gniada - sierść brązowa od jasnej do

brunatnej i prawie czarnej, grzywa, ogon i

dolne odcinki kończyn - czarne.



jasnogniada - sierść jasnobrązowa, na

brzuchu i w pachwinach jaśniejsza, ogon i

grzywa bywają w siwiźnie;



gniada - sierść brązowa, nieraz o odcieniu

wiśniowym;



ciemnogniada - sierść ciemnobrązowa;



karogniada - sierść prawie czarna, często

o odcieniu grafitowym lub granatowym;

na nozdrzach, w pachwinach oraz

wewnłtrznej stronie kończyn jest

jaśniejsza, brunatna lub żółtawa (tzw.

podpalanie);



Maść izabelowata - barwa sierści żółtawa

z jasnymi kończynami. Grzywa i ogon

jaśniejsze, możliwe białe odmiany.

Możliwe odcienie:



masłowaty - sierść ma jasny żółtawy

odcień, ogon i grzywa zwykle jaśniejsze;



złotoizabelowaty - sierść ma żółtozłocisty

odcień, ogon i grzywa w podobnym

odcieniu lub jaśniejsze;



palomino - barwa sierści, ogona i grzywy

jest równego koloru mleczno-waniliowego,

kremowego.



Maść bułana - żółtawa lub popielatobura

sierść z czarnymi kończynami. W ogonie i

grzywie włosy czarne zmieszane.



Maść kara - całkowicie czarna.



Maść biała (zwana również "albino") -

konie urodzone jako białe mają

jasnobrązowe lub jasnoniebieskie oczy,

różową niepigmentowaną skórę i jasne

kopyta.



Maść siwa - występuje tylko wtedy, gdy jedno

z rodziców było tej maści. Po urodzeniu koń ma

którąś z maści podstawowych i z wiekiem

siwieje. Do pełnego osiwienia sierść składa się z

włosów białych i maścistych. To czy koń będzie

siwy można sprawdzić na źrebaku- ma wtedy

białe włoski na powiekach.



jasnosiwa - biały z przyciemnieniem na

zadzie i nogach;



mlecznosiwa - całkowicie biała;



ciemnnosiwa – bura;



dropiata - biała przysypana drobnymi

rudymi lub czarnymi kropkami



jabłkowata – szpak;



szpak różany - siwiejący z gniadego,

brunatno biała;



siwa w hreczce -

na siwym koniu występują

brązowe lub czarne, małe plamki.

2. Umaszczenia złożone:



Maść srokata (zwana także pstrokatą,

łaciatą, krasą) obok plam maści

zasadniczej na skórze pigmentowanej

występują białe plamy położone na skórze

niepigmentowanej. Plamy te są najczęściej

duże o nieregularnym kształcie obejmujące

również grzywę, ogon oraz kopyta.



Maść tarantowata - na całkowicie lub

częściowo białej sierści występują

nieregularnie rozmieszczone niewielkie,

ciemne plamy.



1. Maść kasztanowata

2. Maść gniada

3. Maść izabelowata

4. Maść bułana

5. Maść kara

6. Maść srokata

7. Maść tarantowata

8. Maść siwa

9. Maść biała

10. Maść dereszowata

3. Umaszczenia mieszane:



Maść dereszowata (pleśniawa) - włosy białe i
maściste wymieszane są w proporcji 1:1. Głowa,
szyja i kończyny mają przewagę włosów
maścistych (gniadych, karych lub kasztanowatych),
natomiast tułów białych. W odróżnieniu od maści
siwej, dereszowate umaszczenie występuje od
urodzenia. W zależności od maści zasadniczej
wyróżnia się następujące odmiany:
gniadodereszowata, kasztanowatodereszowata,
karodereszowata, bułanodereszowata,
izabelowatodereszowata. Ciekawostką jest to, że
ilość włosów białych zależna jest od pory roku.



Siwa w hreczce - na siwym koniu występują
brązowe lub czarne, małe plamki.

Żywienie koni



Przy określaniu zapotrzebowania konia na

składniki pokarmowe należy brać pod uwagę:



-  typ użytkowy oraz kierunek przyszłego

użytkowania



-     rasę i związaną z nią końcową masę ciała



-     płeć i stan fizjologiczny



-     wiek



-     porę roku, odłączenia źrebiąt od matek



-     intensywność wychowu, określoną ilością

ruchu, warunkującego wychowanie konia o

dużych walorach użytkowych



-     w przypadku koni roboczych i sportowych

intensywność użytkowania 

Zapotrzebowanie bytowe



oznacza tą ilość energii, która jest potrzebna

zwierzęciu do utrzymania się przy życiu i

sprawności fizycznej przy zachowaniu stałej

masy ciała. Określa więc ilość energii na

przemianę podstawową oraz, dodatkowo,

energię potrzebną na umiarkowany ruch

( stanie, kładzenie się ), na pobieranie

paszy, trawienie i ogrzanie ciała. Potrzeby te

wzrastają proporcjonalnie do masy ciała.



Dla pokrycia potrzeb bytowych na energię u

konia wystarcza podanie w dawce dobrych

jakościowo pasz objętościowych



Zapotrzebowanie produkcyjne na
energię, zwłaszcza u koni pracujących,
zależy od wielu czynników, jak:



- rodzaj pracy,



- kondycja,



- trening i zmęczenie konia,



- temperatura środowiska oraz skład dawki
pokarmowej i wzrasta wraz z
intensywnością pracy.



Woda jest najpoważniejszym składnikiem
organizmu końskiego. Stanowi 60% jego
wagi. Wszystkie funkcje życiowe odbywają
się przy udziale odpowiedniej ilości wody. Jej
brak powoduje naruszenie równowagi
wewnętrznej. Woda jest środkiem, który
rozprowadza składniki odżywcze przez
naczynia krwionośne i chłonne do
wszystkich części ciała. Z drugiej zaś strony
z wodą są wydalane z organizmu ostateczne
produkty przemiany materii. Woda odgrywa
również ważną rolę w wydzielaniu nadmiaru
ciepła przez organizm.  



Dostatecznej ilości wody powoduje, że

trawienie oraz wchłanianie odbywa się

wolniej a produkty rozkładu zbyt długo są

zatrzymywane w organizmie, krew się

zagęszcza, temperatura ciała wzrasta.  



Jeśli w chwili pragnienia nie damy koniowi

wody, potrzebna ilość musi być pobrana z

wody wchodzącej w skład tkanek, powodując

utratę sił i ograniczenie odporności

organizmu. Podstawową część wody koń

wypija lub pobiera jako składnik paszy.

Zasady pojenia koni (nie dotyczą one
stajni gdzie są zamontowane poidła
automatyczne): 



Poić konie należy rano, w południe i wieczorem

przed karmieniem.



Latem wskazane jest poić częściej (4 – 5 razy).



Jeśli konie ciężko pracują, zaleca się również

pojenie w nocy, aby konie z rana mniej piły i co

za tym idzie, w ciągu dnia mniej się pociły.



Poić należy na pół godziny przed podaniem paszy

treściwej.



Po karmieniu ziarnem nie należy poić wcześniej

niż po upływie dwóch godzin.



Zgrzanego konia poić nie należy wcześniej niż po

upływie 1 – 1,5 godziny odpoczynku, w razie

konieczności po upływie 45 minut, dając wodę

małymi porcjami.

Ogólne zasady żywienia
koni



Dawki pokarmowe należy układać odpowiednio

do pory roku, temperatury powietrza, nasilenia

pracy, a także do wieku konia, rasy, typu itp.



Ciężko pracujący koń powinien otrzymać

dodatkowe porcje paszy.



Nie należy podawać na raz zbyt dużej ilości

paszy. Najlepiej jest podawać ją jak najczęściej,

w małej ilości. Przyjmuje się, że koń pracujący

w umiarkowany sposób powinien otrzymać

dziennie ok. 1kg paszy treściwej i ok. 1kg

paszy objętościowej na 100kg masy ciała.

Ogólne zasady żywienia koni



Najpierw należy konia napoić, potem podać paszę

suchą. Najlepiej gdy koń ma stały dostęp do

czystej, niezbyt zimnej wody, której potrzebuje

dziennie 30-50 litrów. Ta ilość może być nawet

większa w warunkach wysokiej temperatury.



Należy przestrzegać zasady regularnego

karmienia o stałych godzinach, nie wolno

gwałtownie przechodzić z jednej paszy na drugą,

nie powinno się podawać paszy łatwo

fermentującej ani pęczniejącej



W dni bez pracy ilość podawanej paszy powinna

być znacznie zredukowana



Podczas korzystania przez konia z pastwiska

należy kontrolować ilość dodatkowo podawanej

paszy, aby uniknąć niebezpieczeństwa

przebaiłkowania.

Pobieranie pokarmu



Pasza pobierana jest przez konia za
pomocą warg. Pokarm jest rozcierany przez
doskonale do tego celu przystosowane
zęby, a następnie dokładnie żuty. Jeśli
pokarm jest suchy, przeżuwanie trwa
dłużej. Proces ten jest wspomagany przez
ślinę wydzielaną przez gruczoły
przyuszniczne. 

Żołądek



Żołądek jest jednokomorowy. Jego budowa nie

pozwala na cofanie się pokarmu do przełyku.

Należy więc wystrzegać się podawania paszy,

których koń nie może przetrawić. U ludzi takie

eksperymenty kończą się wymiotami. U koni może

być konieczna interwencja lekarza weterynarii.



Pojemność żołądka wacha się od kilku do kilkunastu

litrów. Biorąc pod uwagę wielkość konia, jest to

niedużo. Trzeba więc pamiętać, że nie należy konia

karmić obficie na raz.



Czas trawienia pokarmu w całym przewodzie

pokarmowym jest zależny od rodzaju pokarmu.

Pierwsze porcje niestrawionych resztek pokarmu

wydalane są od 1 do 1,5 doby, a resztki na czwarty

i piąty dzień od nakarmienia. 

Rodzaje pasz: 

1. Pasze treściwe - charakteryzują się wysokim

skoncentrowaniem składników pokarmowych.
Ze względu na pochodzenie można je podzielić
na: roślinne (ziarna zbóż, nasiona roślin
motylkowych i oleistych, jak również produkty
odpadowe przemysłu spożywczego). Pasze te
stosuje się indywidualnie lub w odpowiednich
mieszankach.  
 
 

Rodzaje pasz:



2.Pasze objętościowe - średnio
zawierają w stanie suchym ponad 18%
surowego włókna i wykazują niską
koncentrację składników odżywczych
(białek, węglowodanów i tłuszczów). W
zależności zawartości wody, wyróżniamy
pasze objętościowe suche (siano, słoma,
plewy) i pasze objętościowe soczyste
(zielonki, okopowe).  

Rodzaje pasz:



Pasze objętościowe suche:  

1. Siano - zielonka skoszona przed kwitnieniem, na

początku kwitnienia albo w pełnym rozkwicie,

wysuszona w warunkach naturalnych na łące lub

polu. Jest to podstawowa z pasz, koń powinien mieć

zawsze dostęp do niej. Siano powinno być suche i

aromatyczne, w żadnym wypadku nie nadaje się do

skarmiania siano zatęchłe, spleśniałe lub też

zaparzone. 

 

1.1 Siano łąkowe - składa się przeważnie z traw, z

domieszką ziół oraz roślin motylkowych . Ma

znaczenie jako źródło białka, soli mineralnych i

witamin oraz jako pokarm dla mikroflory jelita

grubego. Siano to może całkowicie zaspokoić

potrzeby pokarmowe konia nie pracującego lub też

pracującego bardzo lekko.  

Rodzaje pasz:



1.2 Siano z roślin motylkowych - zazwyczaj jest

ono bogatsze w białko i składniki mineralne niż

siano łąkowe. Jednak rośliny motylkowe trudniej

się suszą a siano z nich powstałe ma właściwości

zatwardzające i wzdymające.  



2. Słoma - pasza o dość niskiej wartości

odżywczej. Wywołuje ona jednak uczucie sytości u

koni a także zapewnia odpowiednie warunki do

prawidłowego przebiegu procesów

fermentacyjnych w przewodzie pokarmowym.

Zadawanie słomy w formie sieczki w mieszaninie

z ziarnem pobudza konia do lepszego żucia i

zwiększa wydzielanie śliny.  

3. Plewy - odpadki otrzymywane podczas

młócenia i czyszczenia dojrzałych zbóż. Podobnie

jak słoma cechuje je niska wartość odżywcza, lecz

spełniają też ważna rolę w procesach trawienia.

Rodzaje pasz:



Pasze objętościowe soczyste:  



1. Zielonki - cenna pasza, nie może jednak
całkowicie zaspokoić potrzeb żywieniowych koni.
Zielonki zawierają duże ilości łatwo przyswajalnego
białka, składników mineralnych i witamin. Na
zielonki przeznacza się rośliny motylkowe (seradela,
peluszka, bobik, łubin pastewny) oraz trawy zbóż
(owsa, jęczmienia, pszenicy, żyta).



2. Rośliny okopowe - nie są szczególnie
niezbędne w żywieniu koni, choć mogą być dobrze
wykorzystywane. W razie braku zielonki gdy
występują pewne niedobory dietetyczne, można je
uzupełniać roślinami okopowymi.

Rodzaje pasz:



 2.1 Marchew stanowi bardzo cenną paszę dla

koni, gdyż zawiera witaminę A. Oprócz tego

działa pobudzająco na apetyt i ze względu na

łatwo przyswajalne cukry przyczynia się do

szybkiego poprawienia stanu odżywienia koni.  

 2.2 Buraki cukrowe są najbardziej

wartościowe pod względem odżywczym ze

względu na wysoką zawartość cukrów (do

ponad 70% suchej masy), które łatwo się

przyswajają i są szybko wykorzystywane.

Dlatego właśnie konie, które je otrzymują nie

mogą pozostawać bez pracy, gdyż w

przeciwnym razie grozi im mięśniochwat. 

 3. Jabłka - zawierają około 85% wody, a sucha

masa składa się z cukrów i pektyn, składników

mineralnych posiadają niewiele.

Dodatki paszowe stosowane w żywieniu
koni



Są to substancje które wpływają korzystnie na
smakowitość paszy, jej właściwości, przebieg
procesów przemiany materii oraz sprawność
funkcyjną przewodu pokarmowego (emulgatory,
aromaty, antybiotyki, probiotyki, zakwaszacze,
enzymy paszowe i inne).



Probiotyki są to najczęściej odpowiednio dobrane
naturalne szczepy bakterii, które po doustnym
podaniu zasiedlają przewód pokarmowy
uniemożliwiając tym samym nadmierny rozwój
mikroorganizmów chorobotwórczych, zapewniając
lepsze trawienie i optymalne wykorzystanie paszy.

Dodatki paszowe stosowane w żywieniu
koni



Prebiotyki są dodatkami paszowymi

zawierającymi substancje odżywcze,

stymulujące rozwój i wzrost naturalnej ,

pożytecznej mikroflory jelitowej

zasiedlającej przewód pokarmowy zwierząt

oraz tłumiące rozwój potencjalnie

szkodliwych bakterii.



Zioła są naturalnym źródłem substancji

stymulujących rozwój i zdrowie zwierząt,

czyli są produktami substancji biologicznie

czynnych.



Stosowanie ziół:



Poprawia smakowitość paszy



Wyższa strawność pasz;



Regulacja funkcji trawiennych, wpływ na
motorykę układu pokarmowego;



Sekrecja soków trawiennych (tymianek,
czosnek, kminek);



Działanie osłonowe na ścianę przewodu
pokarmowego (len);



Korzystny wpływ na przemianę materii
(kozieradka, rdest ptasi);

Pokrycie zapotrzebowania na energię dla koni ciężko
pracujących w zaprzęgu czy pod siodłem jest niezwykle
trudne ze względu na małą pojemność ich przewodu
pokarmowego oraz niewielką koncentrację energii w
naturalnych paszach stosowanych w żywieniu koni.

DZIĘKUJĘ ZA

UWAGĘ