Koń zimnokrwisty

• Ukształtował się w zimnej strefie

klimatycznej, w pasie tundry i tajgi na
wysokości Laponii i Syberii;

• Gruba skóra, sierść i kończyny;
• Małe oczy, nozdrza i uszy;
• Dużo tkanki łącznej podskórnej;
• Wczesne dojrzewanie, flegmatyczny

temperament, dobre wykorzystanie paszy,
łatwość otłuszczania.

Koń gorącokrwisty

• Ukształtował się w basenie Morza

Śródziemnego, w gorącej strefie
klimatycznej;

• Konstytucja sucha, skóra cienka, sierść

delikatna, oczy i nozdrza duże;

• Dojrzewanie późne, temperament żywy;

Koń prymitywny

• Ukształtował się w trudnych warunkach

klimatycznych i przyrodniczych;

• Niewielki wzrost, duża odporność i dobre

wykorzystanie paszy;

• Gruba skóra i sierść, suche kończyny,

późne dojrzewanie, flegmatyczny
temperament;

Najważniejsze rasy koni

utrzymywanych

w Polsce

• Czysta krew arabska; oo

• Pełna krew angielska; xx

• Czysta krew angloarabska; xxoo

• Małopolskie; młp.

• Wielkopolskie; wlkp.

• Śląskie; śl.

• Polski koń zimnokrwisty; z

• Konik polski; kn

• Hucuł; hc

• Fiording; fiord.

• Kuce

Koń czystej krwi arabskiej

(oo)

• Maść przeważnie siwa, gniada lub

kasztanowata;

• Wzrost od 146 do 156 cm w kłębie;
• Wybitnie sucha konstytucja
• Mała głowa o szczupaczym profilu, długa,

łabędzia szyja, krótki grzbiet, horyzontalny
zad, ogon wysoko osadzony i noszony;

• Efektowny ruch, duża pojętność i

wytrzymałość, temperament żywy, charakter
łagodny;

• Typ użytkowy wierzchowy (wyścigi, rajdy,

rekreacja).

Koń pełnej krwi angielskiej

(xx)

• Maść przeważnie gniada, skarogniada lub

kasztanowata;

• Wzrost powyżej 160 cm w kłębie;
• Długie linie;
• Wybitna suchość, duża pobudliwość

nerwowa, duże wymagania żywieniowe i
wrażliwość na choroby;

• Typ użytkowy wierzchowy (głównie

wyścigi, sport jeździecki).

Koń czystej krwi angloarabskiej

(xxoo)

• Wyhodowany w drodze krzyżówki dwóch

poprzednich ras;

• Maść przeważnie kasztanowata, wzrost ok.

165 cm w kłębie;

• Uroda, zdrowie i dobry charakter po

przodkach oo, natomiast wzrost, szybkość i
skoczność po przodkach xx;

• Typ użytkowy wierzchowy (wyścigi

przeszkodowe, sport jeździecki)

Koń małopolski

• Najstarsza rodzima rasa polska;
• Znaczny udział w tworzeniu rasy miały rody

austrowęgierskie: Schagya, Dahoman i
Gidran (półkrwi arabskiej) oraz Przedświt,
Furioso i Nonius (półkrwi angielskiej);

• Dopuszczalne wszystkie maści;
• Wymagany wzrost powyżej 160 cm w kłębie;
• Typ wszechstronnie użytkowy, obecnie

przekształcany w kierunku wierzchowym.

Koń wielkopolski

• Wywodzi się od koni trakeńskich i

wschodniopruskich;

• Dopuszczalne wszystkie maści, najczęściej

jednak kasztanowata i gniada;

• Wzrost powyżej 165 cm w kłębie;
• Typ wszechstronnie użytkowy,

przekształcany w kierunku wierzchowym, z
powodzeniem użytkowany w skokach
przez przeszkody.

Koń śląski

• Wywodzi się od koni oldenburskich –

masywnych koni karecianych;

• Najmasywniejsza pośród ras gorącokrwistych

– wzrost ok. 165 cm, waga powyżej 600 kg;

• Maść preferowana kara, skarogniada i gniada;
• Typ wszechstronnie użytkowy, ale bardziej w

kierunku zaprzęgowym – pozytywnie

sprawdzają się w sportowym powożeniu

zaprzęgami;

• Osobniki z dolewem xx z powodzeniem

użytkowane w sporcie jeździeckim, zwłaszcza

w ujeżdżeniu.

Polski koń zimnokrwisty

• Powstał w oparciu o typy regionalne:

sokólski, sztumski i łowicki;

• Maść przeważnie kasztanowata, gniada

lub dereszowata;

• Wzrost minimum 155 cm w kłębie – dąży

się do powiększenia wzrostu i wagi;

• Konstytucja limfatyczna;
• Użytkowość ciężkopociągowa lub

pospiesznorobocza, rzeźna.

Konik polski

• Rodzima rasa koni prymitywnych, wywodząca

się od tarpanów;

• Wzrost 130-137 cm w kłębie;
• Maść wyłącznie myszata z pręgą, bez

odmian;

• Duża wytrzymałość i odporność, małe

wymagania paszowe, zrównoważony
temperament;

• Użytkowość zaprzęgowa lub wierzchowa

(szczególne przydatnośc do jazdy
rekreacyjnej
i hipoterapii)

Hucuł

• Rasa hodowana od wieków przez górali na

Huculszczyźnie;

• Dopuszczalne wszystkie maści z wyjątkiem

kasztanowatej;

• Wzrost 135-142 cm w kłębie;
• Wytrzymałość, odporność, małe wymagania

paszowe, wybitna inteligencja i zrównoważenie
nerwowe;

• Użytkowość juczna, zaprzęgowa i wierzchowa,

szczególna przydatność w hipoterapii i turystyce
górskiej.

Koń Fiordzki, fiording

• Pochodzi z fiordów norweskich;
• Wzrost 140-147 w kłębie;
• Maść wyłącznie dzikobułana z pręgą;
• Temperament bardzo łagodny, zrównoważony;
• Zdolność szybkiego przyuczania się do pracy

w zaprzęgu;

• Użytkowość zaprzęgowa lub wierzchowa

rekreacyjna (zwłaszcza w krzyżówkach z oo);

• Szczególna przydatność do hipoterapii.

Kuc szetlandzki

• Selekcjonowany na mały wzrost z powodu

dawnego użytkowania w brytyjskich
kopalniach węgla;

• Maksymalna wysokość w kłębie 107 cm,

odmiana mini do 87 cm;

• Dopuszczalne wszystkie maści,

tarantowate niewpisywane do ksiąg;

• Wytrzymałość, odporność, pojętność;
• Szczególna przydatność do nauki jazdy

konnej dla dzieci.

Kuc feliński

• Wytworzony w gospodarstwie doświadczalnym

Felin AR w Lublinie w drodze krzyżówek

koników polskich i kuców walijskich z arabami i

kucami szetlandzkimi, w mniejszym stopniu z

fiordingami i końmi małopolskimi;

• Wzrost 115-147 cm, wyodrębnia się 3 sekcje

ze względu na wzrost;

• Dopuszczalne wszystkie maści, pożądane

atrakcyjne;

• W założeniu powinien przypominać miniaturę

konia szlachetnego;

• Użytkowość zaprzęgowa i wierzchowa, duża

przydatność do sportu jeździeckiego dla dzieci

i młodzieży.