PORCELANA

PORCELANA

STOMATOLOGICZNA

STOMATOLOGICZNA

Rys Historyczny

Rys Historyczny



Na początku XX wieku wprowadzono

korony

korony

żakietowe-

żakietowe- porcelana skaleniowa lub glinowa

napalana na cienkiej folii platynowej, szybko

wycofana ze względu na mała

wytrzymałość;stosowana do zębów przednich



W latach 60. XX do porcelany skaleniowej

zaczęto dodawać leucyt, co umożliwiło

dostosowanie współczynnika ekspansji

termicznej porcelany do metalu



Obecnie wprowadzane są nowe materiały do

uzupełnień ceramicznych co związane jest z

wzrastająca popularnością tego materiału w

stomatologii

Porcelany dzielą się ze względu

Porcelany dzielą się ze względu

na temperaturę topnienia na :

na temperaturę topnienia na :

- wysokotopliwe 1315-1370

o

C

- średniotopliwe 1093-1260

o

C

- niskotopliwe 871-1066

o

C

○ Do wykonywania zębów w protezach używa się

ceramik

wysoko- i średniotopliwych

○ Wysokotopliwe porcelany uważane są za

najbardziej wytrzymałe

Porcelana średnio- i niskotopliwa

○

Modyfikowana przez dodawanie topników-

tlenków o niskiej temperaturze topnienia

○ Skutkiem dodania topniów jest zawężenie

zakresu topnienia oraz zwiekszenie tendencji

porcelany do zapadnięcia oraz odkształcenia

podczas naprawy, przy dodawaniu materiału,

glazurowaniu, barwieniu

Skład

Skład



Porcelana stosowana w laboratorium

protetycznym , zawiera głównie: krzemionkę

skaleń

trójtelnek glinu



Składniki krystaliczne topi się wraz z topnikami



Produktem jest niskotopliwe szkło z dodatkiem

kryształów leucytu



Tak powstała porcelana nadaje się do

modyfikacji, poprzez dodawanie innych

substancji np. zmieniających jej kolor



Gotową porcelanę rozdrabnia się do postaci

proszku

Zastosowanie

Zastosowanie



Ceramiki do koron ceramiczno-metalowych i

stałych protez częściowych



Pełnoceramiczne korony, wkłady, licówki



Ceramiczne zęby do protez

Właściwości

Właściwości



Wytrzymałość poprzeczna

Wytrzymałość poprzeczna- wypadkowa dwóch sił- na

zgniatanie i rozciąganie; zdolność do wytrzymywania

obciążeń łamiących



Współczynnik rozszerzalności termicznej

Współczynnik rozszerzalności termicznej- określa

stopień ekspansji w trakcie podgrzewania porcelany i

wielkość jej skurczu podczas ochładzania. Tylko

właściwe dobrany współczynnik rozszerzalności

zapobiega pękaniu porcelany podczas jej ochładzania w

procesie łączenia z metalem. Jego wartość powinna być

nieznacznie mniejsza niż w przypadku metalu. Oznacza

to, że podczas ogrzewania metal bardziej zwiększa

swoją objętość, natomiast podczas ochładzania silniej

się kurczy, przez co porcelana znajduje się w stanie

kompresji

kompresji, a to zapobiega powstawaniu pęknięć.

Ceramiki są bardziej odporne na ściskanie niż

rozciąganie.

Połączenie porcelany z metalem

Połączenie porcelany z metalem



Warunkiem jest zachodzenie

reakcji chemicznej

reakcji chemicznej

między metalem a porcelaną



Na powierzchni metalu dochodzi do wytworzenia

warstwy tlenków, po nałożeniu warstwy porcelany i

jej wypaleniu dochodzi do trwałego połączenia

metal- porcelana



Należy jednak pamiętać, że nie każda porcelana

może być stosowana z każdym stopem metalu

Uzupełnienia ceramiczno-

Uzupełnienia ceramiczno-

metalowe

metalowe

Uszkodzenie połączenia porcelana- metal

Uszkodzenie połączenia porcelana- metal



Zbyt mała lub zbyt gruba warstwa tlenków na

powierzchni metalu



Zły dobór współczynników ekspansji termicznej

porcelany i metalu

Mikropęknięcia porcelany powstają najczęściej w

miejscach dużych naprężeń, ich powiększanie

prowadzi w konsekwencji do odpadania porcelany od

metalu

Uzupełnienia ceramiczno- metalowe

Uzupełnienia ceramiczno- metalowe

Aplikacja i kondensacja porcelany

○ przygotowanie

struktury metalowej

struktury metalowej techniką

odlewania stopów ( grubość do 0,5 mm )

○ warstwa porcelany opakerowej- maskowanie

struktury metalowej.Porcelana ta występuje w formie

pasty

○ wypalanie w piecu

○ warstwa porcelany zębinowej- metodą wibracji

uzyskuje się jak najwiekszą kondensację porcelany

○ warstwa porcelany szkliwnej

Suszenie

○ Trwa od 5- 8 min, w otwartym piecu

○ Pozwala na usunięcie nadmiaru wody z mieszaniny

porcelany

Wypalanie/ spiekanie

○Spiekanie- proces polegający na rozgrzaniu

ceramiki, aby zapewnić zgęstnienie, po

osiągnięciu temp. wypalania materiał robi się

lepki i płynny

○ Porcelana jest słabym przewodnikiem

termicznym, stąd proces wypalania zachodzi

w piecach, w których temperatura rośnie w

ustalonym tempie, tak by wszystkie warstwy

zostały właściwie spieczone. Porcelana

wypalana jest w próżni.

Glazurowanie

○ Etap bardzo krótki, po osiągnięciu odpowiedniej

temperatury, wskutek lepkiej płynności

porcelany, na powierzchni tworzy się cienki

szklisty film.

Oziębianie

Właściwe oziębianie( wolne) uzyskuje się przez

stopniowe otwieranie pieca

○Zbyt szybkie może powodować pękanie

powierzchni zewnętrznych porcelany (szok

termiczny)

○Zbyt wolne może prowadzić do gromadzenia

się nadmiaru leucytu i zwiększenia

współczynnika ekspansji, co także powoduje

pękanie

Uzupełnienia

pełnoceramiczne

Uzupełnienia tego typu są wykonywane następującymi

technikami:

○ tłoczenie na gorąco

○ odlewanie z gęstwy

○ obróbka skrawaniem

Materiały pełnoceramiczne

tłoczone na gorąco

Tłoczenie na gorąco polega na aplikacji

zewnętrznego ciśnienia podczas procesu

spiekania i nadawania kształtu ceramice w

wysokiej temperaturze. Tłoczenie na gorąco

pomaga uniknąć dużych porów i skutkuje

korzystną dyspersją fazy krystalicznej w

macierzy szklistej.

Materiały pełnoceramiczne

odlewane z gęstwy

Polega na kondensacji płynnej gęstwy

porcelanowej na modelu ogniotrwałym.

Porowatość takiego modelu pomaga w

kondensacji poprzez absorbowanie wody.

Następnie porcelana na modelu jest wypalana

w piecu. Zazwyczaj model się kurczy, co

ułatwia zdjęcie struktury ceramicznej z

modelu. Wypalony rdzeń następnie infiltruje

się szkłem. Materiały przetwarzane metodą

odlewania z gęstwy wykazują zmniejszoną

porowatość oraz większą twardość niż

konwencjonalna porcelana skaleniowa.

Technologia CAD/CAM

Umożliwia wykonanie uzupełnienia na jednej wizycie. Po

oszlifowaniu zęba preparacja jest skanowana optycznie, a

obraz trafia do komputera, gdzie projektowane jest

uzupełnienie. Następnie jest ono skrawane z

ceramicznego bloczka za pomocą komputerowo

sterowanego urządzenia frezującego.

Innym sposobem obróbki ceramiki metodą skrawania jest

formowanie wkładów i licówek za pomocą kopiujących

frezarek. W tym systemie wzornik z twardej żywicy

wykonuje się tradycyjnie, na modelu gipsowym. Ręcznie

przygotowany wzornik jest następnie kopiowany i

skrawany z bloczka ceramicznego przy użyciu urządzenia

pantograficznego.

Wadami tych metod są: duży koszt wyposażenia,

słaba dokładność brzeżna.

Licówki porcelanowe

Licówki porcelanowe



Należą do uzupełnień kosmetycznych



Mocowane do wargowej powierzchni zębów



Licówki osadza się za pomocą żywic adhezyjnych do

szkliwa wytrawionego z zastosowaniem kwasów



Wykonuje się głównie metodą tłoczenia na gorąco,

wcześniej metodą napalania na płytkę platynową



Mimo że są bardzo cienkie są relatywnie trwałe

dzięki dobremu związaniu z zębem

Wkłady

Wkłady

Wykonuje się najczęściej poprzez napalanie porcelany na

model gipsowy, metodą odlewania lub metoda CAD

Zęby porcelanowe do protez

Zęby porcelanowe do protez

○ Stosowane do protez całkowitych

○ Przednie zęby maja 1-2 piny pokryte złotem

stanowiące retencję dla płyty protezy

○ Zęby tylne są wyposażone w otwory

zlokalizowane po spodniej stronie dla retencji

płyty

○ Główną ich zaleta jest estetyka, odporność na

ścieranie i stabilność odcienia

○ Główną wadą jest trudność wypolerowania

powierzchni okluzyjnej po dostosowaniu do

zwarcia co powoduje znaczne starcie zębów

przeciwstawnych

Zalety porcelany



Odporność na ścieranie



Odporność na warunki jakie panują w

jamie ustnej



Nie powoduje skutków ubocznych



Ma bardzo wysoką estetykę



Najlepiej imituje naturalne zęby

Wady porcelany

○ kruchość

○ powstawanie inkluzji- na etapie

kondensacji lub generowane w procesie

spiekania puste przestrzenie. Mogą

powstawać jako efekt nieprawidłowego

czyszczenia szkieletu metalowego lub

stosowania brudnych narzędzi

○ powstawanie pęknięć powierzchniowych