Strona 1

Mportalik - Działy

2006-02-27 16:48:15

http://mportalik.com/articles.php?id=523

Strona główna • FORUM • Katalog stron • Admin zone

szukaj:

Menu główne

Strona główna
Logowanie
Bannery
Wymiana w rotacji
Katalog stron
Kontakt
Redakcja
Wyróżnienia
Rekomenduj nas

Ściągi » pomoce
J. polski
Biologia
Historia
Aforyzmy
Artykuły
Encyklopedia
Kraje europejskie
Zwierzęta
Dodaj artykuł

Po godzinach

Kody do gier
Program TV
Biorytm
Film
Opisy do gg
Humor, dowcipy

Ludzie

Forum
E-kartki
Komunikatory
Cz@t
Ogłoszenia
Anonim mail

Konkurs www

Zgłoś stronę
Edycja danych
Regulamin
Nagrody
Sponsorzy
Nominowane
Zwycięzcy
Archiwum

Gsm

Loga
Dzwonki
Inne

Komputery

Artykuły

Webmaster

Artykuły
Skryptorium
Wymiana linków
Katalog stron SEO

Polecamy

Dzwonki polifoniczne
Opisy na gg
SCIAGI, matura studia
Gify, obrazki
Rozrywka w sieci
Webmaster.net.pl
Kamery Internetowe
Banki Internetowe
e-generacja.pl
Emoty, komunikatory
tapety na pulpit
Totomix
Sts
Wortal Webmastera
www.duzohumoru.pl
Darmowe rzeczy na
komórkę
Opisy na GG
gomoku!
Muzyczny Infoserwis

Materiały > Sciągi » J. polski > Cz. Miłosz » analiza wiersza "PIOSENKA O PORCELANIE"

"PIOSENKA O PORCELANIE"
Przykładem wiersza, w którym dominuje konkretny obraz, a który nie podaje przewodniej myśli na
dłoni jest "Piosenka o porcelanie".
Utwór zwraca uwagę regularną rytmiką. Jest to typ wiersza tonicznego, w wersach występują po
trzy zestroję (z niewielkimi odstępstwami, gdzie mamy dwa zestroję). Rymy są regularne,
przeplatane, o układzie a b a b... Każda zwrotka kończy się dwuwersem pełniącym funkcję refrenu:
"Niczego miproszę pana/ Tak me żal jak porcelany". Łatwo zauważalna rytmiczność, muzyczność
wiersza koresponduje z tytułem - "piosenka".
Charakterystyczny jest także świadomie "estetyczny", ładny sposób opisywania przedmiotu -
bohatera "piosenki". Zwraca uwagę brak słów brutalnych, ostrych, dosadnych. Typowe określenia
to: "maleńkie spodeczki", "świecidełka", "uszka", "denka". Porcelana jest piękna, kolorowa
("kwieciste filiżanki", "świecidełka...co radowałyście barwą") ale też delikatna i krucha ("bryzgi
kruchej piany", "miazga skorupek"). Porcelana, co należy podkreślić, to także przedmiot luksusu,
zbytku. To wytwór "snów majstrów drogocenny" służący głównie estetycznej kontemplacji - w
dalszym dopiero rzędzie pełniący funkcje użytkowe.
W podobnie "uładzony", wyidealizowany, świadomie przelukrowany sposób opisywana i nazywana
jest przyroda: "Brzeg rzeczki", "wietrzykpolata", "jutrzenka".
W ten łagodny, sielankowy pejzaż wkracza wojna ("przeszły tanki"). Idylliczny nastrój burzą lecz
nie niweczą całkowicie obrazy zniszczenia. Wojna przedstawiona jest nie w sposób dosłowny,
realistyczny, z całą powagą swego okrucieństwa, ale za pomocą zwrotów i metafor złagodzonych,
wyrażonych eufemizmami. Znakami jej są "puchy" z rozdartej pierzyny, "czarny ślad" czołgów,
"złamanej cień jabłoni", "ziemia stęka", "maleńkich spodeczków trzaski". Charakterystyczne jest
określenie krwi wyrażone w wierszu w sposób dwuznaczny:
O świecidełka wy płonę
Co radowałyście barwą
Teraz ach zaplamione
Brzydką zakrzepłą farbą
To tak, jakby krew - heroiczny symbol walki (np.tradycyjne motywy "przelanej krwi", walki "do
ostatniej kropli krwi") - była jedynie tym, co psuje efekt estetyczny, źródło czystego piękna.
Uwagę odbiorcy w wierszu Miłosza koncentruje nie sama wojna, lecz jej skutki - zniszczenie,
zniszczenie porcelany:
Ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana
Bryzgami kruchej piany (...)
Równina do brzegu słońca
Miazgą skorupek pokryta.
Symbolika porcelany jest wieloznaczna. Może oznaczać zniszczenie, w wyniku kataklizmu wojny,
wytworów ludzkiej pracy - rzemiosła ("sny majstrów"), także dzieł sztuki, ogólnie kultury. W
wierszu zawarta jest też refleksja nad kruchością humanistycznych wartości świata (których
symbolem może być porcelana - "sny...drogocenne") wobec grozy wojny, Historii, niezależnych od
jednostek dziejowych kataklizmów. Porcelana w wierszu Miłosza to także symbol urody świata, w
ogóle Piękna zestawionego z brzydota i "estetyczną" i moralną czasów wojennej Apokalipsy.
Interpretacja centralnego motywu utworu wskazuje jednak przede wszystkim na jego związek z
literaturą. Porcelana jest symbolem określonego typu poezji - takiej, która nie tylko w myśl zasady
"Podczas wojny milczą Muzy" skazana jest w pierwszym rzędzie na zniszczenie. Różowe, kwieciste
filiżanki nie mają żadnej mocy, aby przeciwstawić się czołgom. Z miazgi ich skorupek nic
odbudować nie można. Jest to poezja krucha, nietrwała, bowiem - podobnie jak porcelana - wyraża
jedynie piękno, służy czystej kontemplacji estetycznej. Miłosz-moralista przeciwstawia się takiemu
rozumieniu funkcji i zadań literatury.
Wiersz w takim ujęciu jest utworem satyrycznym, w którym autor ironicznie dystansuje się wobec
tych, którzy ubolewają nad zniszczeniem bezużytecznej, choć pięknej porcelany.
Poezja czysto estetyczna to "świecidełka płonę", jak czytamy w zwrotce trzeciej, które "Idą w
ruczaje podziemne/1 żadnej o nich pamięci" (zwrotka druga). Stłuczona i rozbita porcelana-poezja
to "warstwa rzeźko chrupiąca" (zwrot ironiczny) pod butami obojętnego przechodnia. Wojna
zniszczyła określony typ wrażliwości estetycznej - nastawionej wyłącznie na piękno, pozbawionej
głębszej treści, trwałych wartości moralnych.
Powtarzający się refren "Niczego mi proszę pana/Tak nie żal jak porcelany" w tym wypadku także
ma charakter ironiczy. Oznacza uporczywe, wyrażające wąski i ograniczony punkt widzenia
postrzeganie rzeczywistości. Ten, który te słowa wypowiada, nie widzi w świecie zniszczonym
wojennym kataklizmem niczego innego poza strefą ulubionych pięknych i bezużytecznych
przedmiotów.

Dodała: Charming

komentarz[0] |

Strona 2

Mportalik - Działy

2006-02-27 16:48:15

http://mportalik.com/articles.php?id=523

animowane gify, emoty,
opisy gg - Katalog
Ciekawych Stron

Mini staty

userów na stronie:

0

gości na stronie:

28

zarejestrowanych:

684

artykułów:

2031

plików:

556

humor:

1870

więcej

© 2002 - 2006 Patryk Ryczkowski. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Reklama

[Ad: Świetne ściągi UV]

Buy Viagra Flash Banners Pozycjonowanie Stron Opony Imprezy Dla Firm