PLASTYKOTE
RAPIA

Plastykoterapia

(terapia przez sztukę

plastyczną) – Zajęcia oparte na szeroko
rozumianych sztukach plastycznych, które
wykorzystują twórczo kreacyjną
aktywność, jak: rysowanie, malowanie i
modelowanie dla wyrażenia problematyki
członków grupy
Jest szczególnie polecana dla ludzi, którzy
czują się ograniczeni i przytłoczeni przez
innych, ponieważ dostarcza im przestrzeni,
pozwalając na swobodną twórczość.

Zajęcia te spełniają wiele

ważnych funkcji, m.in.:

- relaksacyjną,
- integracyjną,
- usprawniającą fizycznie,
- profilaktyczną.
-posiadają właściwości wzbogacające

osobowość

człowieka pod względem wartości umysłowych
-wzbudzają poczucie piękna,
-dają poczucie radości,
-umożliwiają rozrywkę.

CEL PLASTYKOTERAPII:

- dostarcza przestrzeni, pozwalając na

swobodną twórczość;

- stanowi bezpieczny i akceptowany

przez człowieka sposób wypowiedzi tego, co

jest trudne do opisania słowami;

- odzwierciedla problemy i negatywne

emocje -pomaga odreagować emocje i

napięcie

- jest obrazem osobowości autora;

- realizuje zamierzenia i pragnienia, które nie

miały okazji być spełnione w rzeczywistości;

- kształci umiejętności projekcyjne i

konstrukcyjne;

ŚRODKI REALIZACJI:

- tworzenie prac plastycznych za pomocą

różnych technik: malowanie pędzlem,

palcami, rysowanie, lepienie z gliny, masy

solnej, rzeźbienie, modelowanie, wycinanie,

wydzieranie;

PLASTYKA

– najczęściej wykorzystywana w procesie

arteterapii, najbardziej popularna. Korzysta z najróżniejszych,

niekonwencjonalnych technik plastycznych. W zależności od

potrzeb i problemu zainteresowanego może spełniać rolę

wielofunkcyjną:
– może być ukierunkowana na rozwiązanie problemu,
– znalezienie przyczyn tkwiących w zahamowaniu

samorozwoju,
– wpływa na uwolnienie nagromadzonych złych emocji i

odreagowuje je,
– pobudza sensorycznie,
– rozwija działanie twórcze,
– uzewnętrznia świat problemów, uczuć i przeżyć,
– kreuje pozytywne myślenie,
– może być traktowana jako terapia zajęciowa nastawiona na

pracę z dysfunkcją,
– u osób „sprawnych inaczej” rozwija manualność,
– wyrównuje braki i ograniczenia psycho-fizyczne.

Najważniejszą funkcją zdaje się
być możliwość formułowania
swojej wypowiedzi w sposób
niewerbalny, a tym samym
bezpieczny dla
zainteresowanego. Często jednak
dzieło artystyczne staje się
pretekstem do rozmów i dyskusji
wokół tematu, który dana praca
wyłania.