Fernand Léger - (1881 - 1955) Malarstwo Légera kształtowało się pod wyraźnym wpływem P. Cézanne'a i fowistów. Od 1910 był aktywnym uczestnikiem ruchu kubistycznego (Kubizm), malował kompozycje odznaczające się rytmiczną i zwartą formą, stosując często podział przedmiotów na cylindryczne segmenty oraz, od 1912, także jasny i żywy koloryt (Kontrasty form 1913), który zbliżał niektóre jego obrazy do orfizmu. był rówieśnikiem Picassa. Tworzył głównie w Paryżu, z wyjątkiem lat 1940-1946, kiedy przebywał w Stanach Zjednoczonych.
Twórczość
Od 1910 w konfrontacji z dokonaniami paryskiej awangardy artystycznej, w odpowiedzi na kubizm, malował prawie monochromatyczne kompozycje, złożone ze zgeometryzowanych, cylindrycznych form. Używał bardzo uproszczonych form, łatwo czytelnych w swym swoistym realizmie, budował z nich wyraziste kompozycje, początkowo związane z kultem cywilizacji technicznej, maszyny i przemysłu, potem ogólniej z codziennym życiem przeciętnych ludzi. Obrazy Légera znakomicie godziły lekcję awangardy z prostotą obrazowania. Znamienne dla jego dzieł jest współgranie mocnej, płynnej kreski konturu ściśle zamykającego przedstawiane formy, z plamami czystego koloru.
Około 1924 artysta zainteresował się architekturą i malarstwem ściennym: tworzył dekoracyjne kompozycje, nierzadko monumentalnych rozmiarów. Współpracował z twórcami puryzmu: Pierrem Jeanneretem i architektem, Le Corbusierem. Projektował dekoracje teatralne (balet Sergiusza Prokofiewa Stalowy krok, 1948; opera Dariusa Milhauda Bolivar, 1949), tkaniny, witraże i mozaiki, poza tym uprawiał rzeźbę, grafikę użytkową, zajmował się filmem i ceramiką (od 1950 miał pracownię ceramiczną w Biot).
Był utalentowanym pedagogiem, teoretykiem i popularyzatorem sztuki. Wybór pism Légera „Funkcje malarstwa” ukazał się w Polsce w 1970 roku.