OSTRE ZESPOŁY WIEŃCOWE

Bez
uniesienia
odcinka

Z
uniesieniem
odcinka

Dodatni wskaźnik
martwicy

Niestabilna
choroba
wieńcowa

Zawał serca

Z załamkiem
Q

Bez załamka Q

SCHEMAT WCZESNEGO POSTĘPOWANIA W
ZAWALE SERCAZ UNIESIENIEM ODCINKA
ST

1. ASA + TLENOTERAPIA + LEKI P-BÓLOWE

2. LECZENIE REPERFUZYJNE
- nieinwazyjne (leki fibrynolityczne)
- inwazyjne (PTCA, stenty)

3. HEPARYNA

4. NITRATY

5. BETA – BLOKERY

6. BLOKERY ACE

ALGORYTM

POSTĘPOWANIA

W OSTRYM

ZESPOLE

WIEŃCOWYM

ODDZIAŁ
RATUNKOWY
Badanie fizykalne
Ekg
Pobranie krwi

max 12 h

Przetrwałe

uniesienie ST

Tromboli

za

lub

PTCA

Bez przetrwałego
uniesienia ST

Aspiryna
Nitraty
 - blokery

Heparyna

Podwyższona troponina
Nawracające
niedokrwienie
Niestabilność
rytmu / hemodynamiki
Wczesna angina
pozawałowa

GP II / III a
Koronarografia

Prawidłowa troponina
przy przyjęciu
i 12 godzin później

Test wysiłkowy
przed lub po
wypisie

*Przetrwałe lub przejściowe
obniżenie odcinka ST

*Odwrócenie lub
spłaszczenie odcinka T

- NITRATY + TLENOTERAPIA

- ASA

- OPIOIDY ( gdy ból nie
ustępuje po nitroglicerynie )

Postępowanie z chorym z OZW w fazie przedszpitalnej

- Unieruchomienie
- W razie obrzęku płuc pozycja siedząca

-Ocena oddechu, tętna, RR, obecność zastoju w płucach,

-pulsoksymetria
- Monitorowanie EKG
- Wykonanie EKG, jeśli istnieją możliwości 12-sto
odprowadzeniowe,
przesłanie telemetryczne do OIOK celem oceny ryzyka i
kwalifikacji do
procedur wczesnej interwencji kardiologicznej
- Podanie ASA 150mg doustnie(300mg)
- Podanie NTG tabletka 0,5mg podjęzykowo max 3 dawki
- Tlen
- Kaniulacja żyły obwodowej
- Zwalczanie bólu morfina 2-4mg i.v. w ciągu 5min,
następne 2mg co 5-10min
- Transport karetką R z monitorowaniem i defibrylatorem

-NTG dożylnie

-Heparyna

- Beta - blokery ( jeśli brak
przeciwwskazań; np.
METOPROLOL
1-5 mg co 5 minut do dawki 15
mg i.v. potem p.o. 25-50 mg co
6-8 godzin )

-Monitorowanie EKG
-Pulsoksymetria
-Tlenoterapia
-Dostęp dożylny obwodowy
-Pobranie krwi do badania laboratoryjnego
-Troponina, CK-MB, CPK
-Morfologia krwi
-Glukoza w surowicy
-Jonogram
-Krzepnięcie
-Mocznik, kreatynina
-Podanie NTG jeśli nie otrzymał

Telemetryczna transmisja danych EKG do kliniki kardiochirurgii szpitala
Telefoniczna konsultacja i zalecenia

Telefoniczna kwalifikacja pacjentów do procedur
kardiologii inwazyjnej

Dopuszczalny okres próby
stabilizacji farmakologicznej
UIHD to nie więcej niż 48
godzin !

( tzw. WCZESNA STRATEGIA
ZACHOWAWCZA )

Nitrogliceryna

0,5 mg/tabletkę

Działanie:

Lek o silnym, krótkotrwałym działaniu na mięśnie gładkie,

głównie naczyń krwionośnych. Mechanizm dziania związany

jest z bezpośrednim wpływem jonów NO2 oraz

prawdopodobnym wpływem na kanały wapniowe. Powoduje

rozszerzenie żylnego łożyska naczyniowego, przez co zmniejsza

się ciśnienie napełnienia serca, spada obciążenie wstępne i

ciśnienie późno rozkurczowe lewej komory oraz ciśnienie w

tętnicy płucnej, zmniejszenie oporu obwodowego i obciążenia

następczego, przez co spada praca i wydatek energetyczny

mięśnia sercowego, zmniejszenie oporu przepływu

wieńcowego, zwiększenie przepływu wieńcowego (może też

powodować korzystna redystrybucję przepływu wieńcowego do

strefy podwsierdziowej) i rozszerzenie naczyń wieńcowych,

zmniejszenie zużycia tlenu przez mięsień sercowy. Skutkiem

powyższych działań w niewydolności wieńcowej zmniejsza się

niedotlenienie mięśnia sercowego, w niewydolności krążenia

poprawia się objętość minutowa. Nie wywiera bezpośredniego

wpływu na serce – efekty hemodynamiczne i zmiana częstości

akcji serca po podaniu leku są wynikiem wpływu na naczynia.

Obniża ciśnienie tętnicze, podnosi ciśnienie śródczaszkowe i

śródgałkowe.

Stosowany jest w leczeniu przewlekłej choroby wieńcowej

(w doraźnym leczeniu bólu dławicowego, wleczeniu

zawału mięśnia sercowego), w kolce nerkowej i

pęcherzyka żółciowego.

Drogi podawania:

Podjęzykowo

Dawkowanie:

Dorośli: w napadzie bólu wieńcowego 0,5 – 2 tabletek,

jeżeli ból nie ustąpi dawkę można powtórzyć po

kilkunastu minutach, w zawale mięśnia sercowego 1 – 2

tabletek co 15 – 30 minut

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na lek

Wstrząs z niskim ciśnieniem skurczowym

Jaskra z wąskim kątem przesączania

Stan po urazie czaszkowo – mózgowym

Polopiryna S

Działanie:

Kwas acetylosalicylowy działa głównie przez hamowanie

uwalniania i biosyntezy prostaglandyn z nienasyconych kwasów

tłuszczowych, zmniejsza agregację płytek krwi, działa

przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. Działanie

przeciwgorączkowe i napotne

jest silnie zaznaczone już przy dawkach 1,0-1,5 g/

dobę( zwłaszcza przy podwyższonej temperaturze ciała),

działanie przeciwzapalne wyrażnie zaznaczone jest dopiero po

kilku dniach przyjmowania. W dawkach powyżej 1 g/dobę kwas

acetylosalicylowy zmniejsza krzepliwość krwi wykazuje działanie

fibrynolityczne. Wchłania się szybko i prawie całkowicie z

przewodu pokarmowego. Długotrwale stosowany w czasie ciąży

niekorzystnie wpływa na płód.

Stosowany jest w stanach gorączkowych, przeziębieniach, bólach

różnego pochodzenia, nerwobólach, bolesnych miesiączkach, w

chorobie reumatycznej, w zapobieganiu zakrzepicy naczyń

krwionośnych, zapobiegawczo przed zawałem serca.

Drogi podawania:

Doustnie (w ½ szklanki letniej wody najlepiej po jedzeniu)

Dawkowanie:

Dorośli:

1-3 tabl. przeciwbólowo i przeciwgorączkowo.

5-6 g / dobę w rzucie gorączki reumatycznej.

1,5-2 g dziennie w reumatycznym zapaleniu stawów

Dzieci:

1 r.ż. 30 mg/ kg m.c. / dobę

2-3 r.ż. 600 mg / dobę

4-14 r.ż. 900-1200 mg/ dobę

15-18 r.ż. 900-1800 mg/ dobę

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na salicylany

Czynna choroba wrzodowa

Stany zapalne przewodu pokarmowego

Skazy krwotoczne i zaburzenia krzepnięcia krwi

Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej

Osoby leczone doustnymi preparatami przeciwcukrzycowymi

Metoprolol (betaloc)

5 mg/5 ml
Działanie:

Zwalnia rytm zatokowy i wydłuża czas

przewodzenia w węźle przedsionkowo

komorowym zmniejsza pojemność minutową

serca

obniżając w rezultacie ciśnienie tętnicze krwi.

Poprzez zmniejszenie zapotrzebowania mięśnia

sercowego na tlen redukuje częstość

występowania epizodów bólowych oraz podwyższa

tolerancję wysiłku u chorych z chorobą

niedokrwienną serca. Maksymalne działanie po

podaniu dożylnym występuje po 20 min.

Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia

tętniczego w monoterapii i leczeniu skojarzonym

w chorobie niedokrwiennej mięśnia sercowego. U

osób po zawale stosowany w celu obniżenia

ryzyka nagłej śmierci sercowej lub ponownego

zawału, zastoinowej niewydolności serca,

nadkomorowych zaburzeniach rytmu, migotaniu

przedsionków w profilaktyce migreny oraz w

terapii wspomagającej w nadczynności tarczycy.

Drogi podawania:

Dożylnie po rozcieńczeniu w 0,9 % NaCl pod kontrolą

ciśnienia tętniczego krwi i EKG

Dawkowanie:

Dorośli: zaburzenia rytmu serca początkowo 5mg z

szybkością 1-2 mg/min.

Średnia łączna dawka wynosi 10-15 mg

Dzieci: brak danych stosowanie niewskazane

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na składniki leku

Wstrząs pochodzenia sercowego

Zespół chorego węzła zatokowego

SORBONIT

Działanie:

Lek o bezpośrednim działaniu na mięsnie gładkie

głównie naczyń krwionośnych, z grupy organicznych

azotanów. Mechanizm działania zbliżony do

nitrogliceryny. Rozszerza łożysko żylne, zmniejsza

obciążenie wstępne lewej komory, zmniejsza

zapotrzebowanie na tlen mięśnia sercowego,

nieznacznie zmniejsza naczyniowy opór obwodowy oraz

zastój płucny, korzystnie wpływa na naczynia

wieńcowe. Rozszerzenie łożyska naczyniowego

powoduje obniżenie tętniczego ciśnienia skurczowego i

nieco bardziej rozkurczowego ze zwiększeniem

amplitudy ciśnienia. Łatwo wchłania się z błon

śluzowych i przewodu pokarmowego.

Stosowany w leczeniu i profilaktyce w przewlekłej

niewydolności naczyń wieńcowych (dusznica bolesna,

zapobieganie bólom wieńcowym, stan po zawale

mięśnia sercowego) w leczeniu zastoinowej

niewydolności krążenia, przewlekłej niewydolności

mięśnia sercowego, nadciśnieniu płucnym.

Drogi podawania:

Podjęzykowo i doustnie.

Dawkowanie:

Dorośli:

5-10 mg w napadzie bólu

wieńcowego, w leczeniu przewlekłym

5-10 mg 4-6 razy/dobę

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na azotany

Wstrząs z niskim ciśnieniem

skurczowym

Stan po urazie czaszkowo-mózgowym

Krwawienie i nadciśnienie

śródczaszkowe

Relanium

10 mg/2 ml

Działanie:

Pochodna benzodiazepiny. Wykazuje działanie hamujące na

układ limniczny, wzgórze i podwzgórze.

Charakteryzuje się silnym działaniem przeciwlękowym,

uspokajającym i przeciwdrgawkowym.

Wykazuje również silne działanie nasenne i rozluźniające

napięcie mięsni. Zmniejsza napięcie, lęk, drażliwość,

pobudliwość i agresywność. Po podaniu dożylnym działa

natychmiastowo.

Wskazania to stan padaczkowy, napady gromadne. Ostre

stany lękowe połączone z pobudzeniem

ruchowym, agresywnością. Zespół majaczenia

alkoholowego. Lek wspomagający w leczeniu tężca.

Podawany również przed kardiowersją.

Drogi podawania:

Domięśniowo podawać do dużej grupy mięśni, lek

wchłania się powoli.

Dożylnie po rozcieńczeniu w 20 ml 0,9% NaCl lub 5%

glukozy, wlew kroplowy to 100 mg leku rozcieńczone w

500 ml0,9% NaCl lub 5 % glukozie podawany z szybkością

40 ml/h.

Dawkowanie:

Dorośli:

5-10 mg i.v. w stanie padaczkowym, można powtarzać aż

do całkowitej ilości 30 mg.

2-5 mg i.v. lub i.m. w umiarkowanych stanach lęku

napięcia i niepokoju.

5-10 mg jednorazowo w ciężkich stanach lękowych.

10 mg przed zabiegiem w premedytacji

Dzieci:

1 m.ż. do 5 r.ż. 0,2-0,5 mg i.v. co 5 minut w stanie

padaczkowym do max. 5 mg.

Powyżej 5 r.ż 1mg i.v. co 5 min. do max. 10 mg.

W przypadku tężca u dzieci między 1 m.ż. – 5 r.ż. 1-2 mg

i.m. lub i.v.

Powyżej 5 r.ż. 5-10 mg.

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na diazepam

Ciąża i okres karmienia piersią

Jaskra prosta

Miastenia

Ostra niewydolność oddechowa

Hydroxyzinum

100 mg/2 ml

Działanie:

Lek o działaniu uspokajającym i przeciwlękowym.

Wykazuje działanie przeciwhistaminowe. Cechuje się

także działaniem przeciwwymiotnym, w niewielkim

stopniu obniża ciśnienie krwi. Zmniejsza napięcie

wewnętrzne, niepokój chwiejność emocjonalną oraz

napięcie mięśniowe. Wykazuje słabe właściwości

przeciwdrgawkowe, przeciwbólowe. Nie upośledza

czynności o.u.n.

Wskazania to nerwica z pobudzeniem ruchowym,

stany lękowe u osób starszych, ostre podniecenie u

alkoholików, nadmierna pobudliwość

psychomotoryczna u dzieci, choroby uczuleniowe.

Drogi podawania:

Domięśniowo bez rozcieńczenia

Dawkowanie:

Dorośli:

100-200mg i.m. jednorazowo nie więcej niż 400 mg/dobę

w premedytacji anestezjologicznej 100-200 mg/godzinę

przed zabiegiem

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na lek

Ciąża i okres karmienia piersią

Niewydolność wątroby i nerek

Morfina

10 mg/ml, 20 mg/ml

Działanie:

Silny lek przeciwbólowy z grupy czystych agonistów

receptorów opioidowych. Wykazuje działanie kurczące na

mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych

i moczowych powodując skurcz

odźwiernika, opóźnienie opróżnienia żołądka, wzrost

ciśnienia w drogach moczowych i żółciowych, zwolnienie

perystaltyki zaparcia. Przenika przez łożysko, hamuje

czynność skurczową macicy, przenika do mleka matki.

Powoduje zwiększenie stężenia histaminy we krwi. Przez

działanie na o.u.n. powoduje nudności, wymioty, hamuje

odruch kaszlowy, zwęża źrenice, nasila uwalnianie

hormonu antydiuretycznego, obniża temperaturę ciała i

pobudliwość ośrodka oddechowego. Poprawia nastrój i

działa euforyzująco. Wpływa na układ krążenia zależnie od

stanu wyjściowego: możliwy jest wzrost lub spadek

wskaźnika sercowego bez istotnego wpływu na ciśnienie

końcowo – rozkurczowe w lewej komorze i w tętnicy

płucnej, wykazuje tendencję do zwalniania rytmu serca

przez wpływ pobudzający na nerw błędny i zmniejszenie

napięci układu współczulnego.

Stosowany w umiarkowanych silnych i bardzo silnych

bólach o różnorodnej etiologii, również w bólach

zawałowych i niedokrwiennych mięśnia sercowego, w

bólach spowodowanych ciężkim urazem klatki piersiowej z

uszkodzeniem oskrzeli i płuc oraz w zespołach

bólowych przebiegających z męczącym suchym kaszlem.

Jest podstawowym opioidem (zalecanym przez WHO) w

zwalczaniu bólów w przebiegu chorób nowotworowych.

Stosowana także w anestezjologii.

Drogi podawania:

Dożylnie w rozcieńczeniu z 0,9% NaCl (maksymalna

szybkość 2 mg/minutę),

Domięśniowo,

Podskórnie

Dawkowanie:

Dawki należy dobierać indywidualnie. Zalecane:

Dorośli: ból ostry 0,1 – 0,15 mg/kg m.c. s.c. lub i.m. lub 2 – 8

mg powoli dożylnie, w bólu przewlekłym 5 – 20 mg s.c. lub

i.m. co 4 godziny, chorym w wieku przewlekłym zazwyczaj

podaje się połowę dawki dla dorosłych

Dzieci: 0,1 – 0,2 mg/kg m.c./dawkę s.c. lub i.m. w razie

potrzeby co 4 godziny, nie stosować doustnie

Noworodki: 0,1 mg/kg m.c. s.c. powtarzane w razie potrzeby

co 4 – 6 godzin

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na morfinę

Astma oskrzelowa

Niewydolność oddechowa

Serca w przewlekłej chorobie płuc

Niewydolność zaburzenia rytmu serca

Urazy czaszki i o.u.n.

Pyralginum

1 g/2 ml, 2,5 g/5 ml

Działanie:

Działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo silniej

od pochodnych kwasu acetylosalicylowego, przez

hamowanie aktywności cyklooksygenazy

prostaglandynowej w o.u.n., działa też

słabo spazmalitycznie.

Stosowany jest jako lek przeciwbólowy w bólach

różnego pochodzenia, w chorobach

reumatoidalnych (bóle stawowe mięśniowo-

powięziowe, zapalenie korzonków nerwowych).

Jako lek przeciwgorączkowy w leczeniu

objawowym. Ze względu na możliwość podania

parenteralnie znajduje zastosowanie u chorych

niemogących przyjmować leków przeciwbólowych

drogą przewodu pokarmowego (np. w

bezpośrednim okresie pooperacyjnym, w

chorobach przewodu pokarmowego).

Drogi podawania:

Domięśniowo podawać głęboko

Dożylnie w dużym rozcieńczeniu w 0,9% NaCl podawać powoli

Dawkowanie:

Dorośli:

100mg i.m. 2-3 razy dziennie. 1000-2000 mg i.v. jednorazowo.

Max. jednorazowa dawka domięśniowa 1000 mg, dożylna 2500 mg,

Max. dawka dobowa domięśniowo 3000 mg, dożylnie 2500 mg

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na lek

Alergia pirazolonowa

Ostra niewydolność nerek i wątroby

Zmiany w obrazie morfologicznym krwi