Odpowiedź typu
komórkowego
W skrócie:
1.
Limfocyty T reagują bezpośrednio z
antygenem
2.
Wydzielają one cytokiny
3.
Cytokiny wyzwalają działanie komórek
efektorowych (makrofagów i
granulocytów)
4.
Limfocyty T wywołują również efekt
cytotoskyczny (limf. Tc)
Odpowiedź typu
komórkowego =
odpowiedź późna
Naciekanie miejsca podania antygenu
następuje dopiero po 24 godzinach od
podania lokalnego antygenu.
Biorą tu udział głównie limfocyty T
pomocnicze (Th1).
Rozwój odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego i
humoralnego.
Limfocyty T – pobudzają je komórki
prezentujące antygen (APC) w obrębie węzła
chłonnego. Następuje produkcja cytokin
Limfocyty Th1 – działają pomocniczo; na ich
powierzchni znajdują się cząsteczki L3T4
(~CD4), które rozpoznają antygen związany z
cząst. MHC-II; wydzielają IL-2, IL-3, INF-γ, GM-
CSF. Biorąc pod uwagę wydzielane przez nie
limfokiny, limf. Th1 przypominają limf. T
cytotoksyczne CD8+. Działają one korzystnie
w trądzie i nadwrażliwości typu I.
Limfocyty Tc (cytotoksyczne):
- zwykle CD8+
- potrafią uśmiercić komórkę w kontekście MHC-I uczulający
dany limfocyt antygen
Profil wydzielanych przez nie cytokin przypomina na ogół profil cytokin
wydzielanych przez limf. Th1, jednak można wśród nich wyróżnić
limfocyty nie wydzielające INF-gamma i wydzielające znaczne ilości
IL4 i IL5, co jest podstawą podziału na Tc1 i Tc2
- 2 sposoby apoptozy:
1. zależna od uwalniania perforyny, granzymow i
granulizyny
2. zależna od interakcji cząsteczki nadrodziny TNF w
błonie eżektorowej i cząsteczek z nadrodziny TNFR w błonie
komórki docelowej.
Cytotoksyczne limfocyty T, które mają na powierzchni białka FasL,
potrafią wykorzystać cząsteczki białka Fas atakowanej przez siebie
komórki do uruchomiania programu apoptozy w komórkach
zakażonych przez wirusy i komórkach rakowych.
Kooperacja limfocytów T i
B
Kooperacja limfocytów T i B polega na współpracy obu rodzajów
komórek w wytwarzaniu odpowiedzi immunologicznej.
Limfocyty T i B rozpoznają najprawdopodobniej różne części
(determinanty) antygenu (T-zależne)
Antygen jest prezentowany limfocytom T przez APC.
Limfocyt B wychwytuje antygen przez receptor Ig, ale do
dalszej proliferacji i różnicowania w komórki plazmatyczne
potrzebny jest sygnał stymulacyjny z T, które odpowiadają na
przetworzony antygen związany z MHC.
Limfocyt B prezentuje antygen limfocytom T, ale jeżeli dostanie
sygnał do podziału (IL-1, IL-2, IL-4) i różnicowania (Il-4 Il-6 Il-10
IFN).
Jest to wzajemna dwukierunkowa kooperacja B i T.
Procesy odpornościowe o
podłożu komórkowym:
Reakcje głównie przeciw patogenom
wewnątrzkomórkowym (wirusy, prątki)
oraz nowotworom
Spaczona odpowiedź typu
komórkowego
Nadwrażliwość typu IV
(nadwrażliwość – nieprawidłowa reakcja uczulonego
wcześniej organizmu na ponowny kontakt z antygenem)
Niektóre choroby autoimmunizacyjne
(np. cukrzyca typu I, stwardnienie
rozsiane, reumatoidalne zapalenie
stawów)
Nadwrażliwość typu IV
Nadwrażliwość kontaktowa
Nadwrażliwość ziarniniakowa (w
nacieku znajdują się kom. nabłonkowate
i kom. olbrzymie)
Odczyn tuberkulinowy
Choroba przeszczep przeciwko
gospodarzowi
Przewlekłe odrzucanie przeszczepu
allogenicznego
Ciężko jest przypisać zjawisko
immunologiczne do konkretnej
odpowiedzi odpornościowej, gdyż
antygen wywołuje najczęściej obie
odpowiedzi – humoralną i komórkową.
Przewaga danej odpowiedzi zależy od
rodzaju i postaci antygenu, a także od
drogi i sposobu uczulenia.
Etapy odpowiedzi
immunologicznej
Fazy odpowiedzi
immunologicznej:
Faza indukcji
Faza efektorowa
Faza indukcji
Limfocyty łączą się z antygenem,
zaczynają proliferować i różnicować się
w komórki efektorowe
Limfocyty kooperują z APC oraz z
innymi populacjami limfocytów
Faza efektorowa
Nowo wytworzone komórki efektorowe
odpowiadają na antygen
Limfocyty
B
Limfocyty
T
Przeciwciała
Połączenie z
antygenem innej
komórki
Cytokiny
Śmierć bakterii
z użyciem
przeciwciał
Efekt
cytotoksyczny
(kom.
przeszczepu,
komórki zakażone
przez wirusy)
Odpowiedź humoralna
(podział)
Faza utajenia (od momentu podania
antygenu do pojawienie się w
przeciwciał)
Faza wzrostu poziomu przeciwciał
Faza plateau (poziom wyrównany)
Faza spadku poziomu przeciwciał
Wtórna odpowiedź
Występuje w przypadku ponownego kontaktu
z antygenem
Faza utajenia krótsza, w fazie wzrostu szybciej
rośnie poziom przeciwciał i jest wyższy, faza
plateau i spadku poziomu przeciwciał są
wydłużone
Liczba komórek reagujących ze swoistym
antygenem wzrosła, przeciwciała mają
większą swoistość, pojawia się więcej IgG,
IgA, IgE, a mniej IgM niż przy odpowiedzi
pierwotnej
Wtórna odpowiedź
Można ją otrzymać w sposób naturalny
(przez podanie antygenu – uczulenie
czynne), a także od innego osobnika lub
zwierzęcia (uczulenie bierne) lub też w
wyniku przeszczepienia odpowiednio
uczulonych limfocytów (uczulenie
adopcyjne)
Pierwotna i wtórna odpowiedź immunologiczna w zakresie przeciwciał klasy IgG.
Bibliografia
Immunologia, Jakóbisiak M., PWN,
Warszawa 2000
Dziękujemy za
uwagę!