Cel pedagogiki medialnej

Celem pedagogiki medialnej

jest szukanie pewnych

podstawowych, wspólnych,

potwierdzonych empirycznie

mechanizmów odbioru i

oddziaływania mediów

W.

Strykowski

Cel pedagogiki medialnej

Celem pedagogiki medialnej jest

udzielenie odpowiedzi na

fundamentalne pytania związane

z funkcjonowaniem człowieka w

świecie mediów oraz

wypracowanie sposobów

poznania mechanizmów odbioru i

oddziaływania mediów na

jednostkę i szerzej – na grupy

społeczne.

B.

Siemieniecki

Cel pedagogiki

medialnej



w sferze ontologicznej



w sferze aksjologicznej



w sferze
epistemologicznej

Cel pedagogiki medialnej

ogniskuje się w trzech

sferach:

Cel pedagogiki medialnej

W

sferze ontologicznej

pedagogika

medialna rozpatruje oraz definiuje

zjawiska społeczne w kategoriach

wzajemnych relacji człowieka z

mediami. Tłem tych rozważań są

procesy kulturowe, socjologiczne,

psychologiczne i biologiczne, które –

osadzone w filozoficznych

podstawach – stanowią ważny punkt

konstruowania różnych koncepcji

funkcjonowania człowieka w świecie

mediów.

Cel pedagogiki medialnej

W

sferze aksjologicznej

pedagogika

medialna obejmuje problemy

wartości w społeczeństwie

zdominowanym komunikacja

medialną oraz bada związane z

tymi problemami zjawiska

dotyczące procesów edukacyjnych,

medialnej polityki państwa i grup

społecznych, stanu praktyki

edukacji medialnej, tendencji

rozwojowych w kulturze medialnej.

Cel pedagogiki medialnej

W

sferze epistemologicznej

pedagogika medialna zajmuje się

poznawaniem zjawisk i

mechanizmów odbioru i

oddziaływania mediów na

społeczeństwo, na człowieka.

Obszarem jej zainteresowania w tej

sferze jest zarówno przedmiot jak i

podmiot działań mediów, proces i

uzyskany wynik komunikowania

oraz pełnione przez media funkcje

społeczne.

Przedmiot pedagogiki medialnej

Przedmiotem pedagogiki

medialnej są wszelkiego

rodzaju media (zarówno

środki dydaktyczne, jak i

mass media) w swoich

oddziaływaniach

edukacyjnych, a więc media

w procesie nauczania,

wychowania i socjalizacji.

W.

Strykowski

Przedmiot pedagogiki medialnej

Przedmiotem pedagogiki

medialnej jest proces

komunikowania człowieka z

mediami i przez nie z innymi

ludźmi. Jest to działanie

człowieka w świecie mediów

B.

Siemieniecki

Przedmiot pedagogiki medialnej

Przedmiotem pedagogiki

medialnej jest proces

wychowania człowieka do

funkcjonowania w świecie

madiów, występujące wokół tego

zjawiska procesy społeczne oraz

edukacyjne, np.. Kształcenie,

dokształcanie, samokształcenie

oraz działania diagnozujące i

terapeutyczne czy socjalizacyjne.

B.

Siemieniecki

Obszary pedagogiki medialnej

W niemieckiej pedagogice

medialnej przyjęto dwa

obszary badań nad mediami:



media w wychowaniu



media w dydaktyce

Obszary pedagogiki medialnej

Pierwszy obszar –

media w

wychowaniu

– obejmuje badanie

różnych aspektów wpływu mass

mediów na procesy wychowania we

wszystkich obszarach edukacji

(przedszkole, szkoła podstawowa,

szkoła średnia, studia), w rodzinie

oraz na różnych płaszczyznach

życia społecznego.

Obszary pedagogiki medialnej

Drugi obszar –

media w dydaktyce

–

obejmuje badania nad procesem

kształcenia. Podejmuje problemy

związane z procesem uczenia się

człowieka za pomocą mediów i

równocześnie kształtuje celowe

procesy uczenia się o mediach i z

mediami oraz zajmuje się wpływem
procesu komunikowania na uczenie

się.

Obszary pedagogiki medialnej

Według W. Strykowskiego prace

teoretyczne i empiryczne z zakresu

pedagogiki medialnej obejmują:



wieloaspektową analizę właściwości
mediów,



określenie funkcji edukacyjnych mediów,



odkrywanie i wyjaśnianie mechanizmów
uczenia się z mediów,



badanie skuteczności oddziaływania
mediów ze szczególnym uwzględnieniem
wpływu mediów na kształtowanie agresji u
dzieci i młodzieży,

Obszary pedagogiki medialnej

Według W. Strykowskiego prace

teoretyczne i empiryczne z zakresu

pedagogiki medialnej obejmują:



modelowanie komunikatów medialnych o
charakterze dydaktycznym i
wychowawczym,



opracowywanie metodyki wykorzystania
mediów w procesie kształcenia,
wychowania, samokształcenia,



tworzenie koncepcji kształcenia na
odległość i kształcenia równoległego.

Obszary pedagogiki medialnej

według B. Siemienieckiego:



ogólna pedagogika medialna,



edukacja medialna,



technologia informacyjna,



komputerowa diagnostyka i
terapia, pedagogiczna,



media w świecie człowieka.

Obszary pedagogiki medialnej

Ogólna pedagogika medialna

obejmuje m.in. media w

komunikacji społecznej, problemy

społecznej natury mediów, efekty

komunikowania w społeczeństwie,

instytucje medialne i mechanizmy

decydujące o ich programie,

koncepcje społeczeństw

medialnych i ich wpływ na systemy

edukacyjne, media w systemach

edukacyjnych.

Obszary pedagogiki medialnej

Edukacja medialna

zajmuje się

procesem dydaktyczno –

wychowawczym we wszystkich

formach kształcenia,

dokształcania i samokształcenia,

metodyka kształcenia

medialnego i informatycznego,

technologią kształcenia.

Obszary pedagogiki medialnej

Technologia informacyjna

podejmuje zagadnienia związane

z wiedzą o technologicznej

stronie mediów i ich obsłudze,

posługiwaniem się nimi w życiu

codziennym.

Obszary pedagogiki medialnej

Komputerowa diagnostyka i

terapia pedagogiczna

obejmuje

zastosowanie technologii

informacyjnej w różnych

obszarach pedagogiki specjalnej

oraz wykorzystanie komputerów

w procesie rewalidacji i

resocjalizacji.

Obszary pedagogiki medialnej

Media w świecie człowieka

to

obszar zajmujący się

biosocjokulturowymi

uwarunkowaniami i

cywilizacyjnymi aspektami

wykorzystania mediów w uczeniu

się człowieka.

Zadania pedagogiki medialnej



Wymagające zdefiniowania pojęć,
procesów, zjawisk medialnych, a także
ukazania pedagogiki medialnej na tle
innych nauk, wskazania zakresu jej
zainteresowań, struktury, funkcji
pełnionych przez media.



Obejmujące problemy wychowania,
socjalizacji, diagnozowania patologii,
poszukiwanie najlepszych rozwiązań
obrony przed manipulacją,
prowadzenie działań terapeutycznych.

Zadania pedagogiki medialnej



Poznawcze, które przez badania empiryczne
określają mechanizmy wzajemnego
oddziaływania mediów i człowieka, pozwolą
budować podstawy teoretyczne dyscypliny
naukowej, stworzą zasady, opiszą relacje
między człowiekiem a otaczającą
rzeczywistością i wirtualnym światem.



Dydaktyczne, wypracowujące metody,
techniki działań edukacyjnych, określające
efekty wykorzystania mediów w procesie
kształcenia, dokształcania i
samokształcenia.

Zadania pedagogiki medialnej



Twórcze, innowacyjne, wskazujące możliwości
oraz granice wykorzystania mediów w
procesach edukacyjnych, polegające na
prowadzeniu eksperymentów z mediami,
poszukiwaniu nowych teorii nauczania –
uczenia się medialnego, projektowaniu
procesów komunikacji medialnej.



Związane z budową społeczeństwa wiedzy, tj.
upowszechniania wiedzy o mediach,
popularyzowania informacji na temat języka
mediów, możliwości i ograniczeń ich
wykorzystania.

Funkcje pedagogiki medialnej



opisowa (diagnostyczna) – jak
jest?,



wyjaśniająca (eksplikacyjna) –
dlaczego tak jest?,



prognostyczna – jak będzie?,



techniczna (praktyczna) – jak
działać, aby osiągnąć cel?.

wg. W. Strykowskiego

Funkcja pedagogiki medialnej

Funkcja opisowa

obejmuje

odtworzenie zjawisk i procesów,

wydarzeń medialnych z

przeszłości, teraźniejszości oraz

przyszłości przy równoczesnej

analizie rozwoju mediów i

diagnozowaniu procesu

kształcenia. Układ opis –

przedmiot stanowi ważną oś

rozważań teoretycznych i

empirycznych.

Funkcja pedagogiki medialnej

Funkcja wyjaśniająca

polega na

wytłumaczeniu powstałej

rzeczywistości, uzasadnieniu

powstałego zjawiska, np.

skutków oddziaływania mediów

na dziecko.

Funkcja pedagogiki medialnej

Funkcja prognostyczna

pozwala

wskazać ewentualne skutki

stosowania mediów oraz

przewidywać zmiany norm

prawnych, etycznych i

organizacyjnych dotyczących

mediów.

Funkcja pedagogiki medialnej

Funkcja techniczna

zobowiązuje

pedagogikę medialną do

formułowania wskazówek,

rekomendacji, dyrektyw

praktycznego działania

dotyczących świadomego i

krytycznego odbioru mediów.

DEFINICJA KULTURY

Kultura to całokształt materialnego i

duchowego dorobku ludzkości

gromadzony, utrwalany i wzbogacany w

ciągu dziejów, przekazywany z pokolenia

na pokolenie. W skład tak rozumianej

kultury wchodzą nie tylko wytwory

materialne i instytucje społeczne ale także

zasady współżycia społecznego, sposoby

postępowania, wzory i kryteria ocen

estetycznych i moralnych przyjęte w danej

zbiorowości i wyznaczające obowiązujące

zachowania.

(Encyklopedia

PWN)

DEFINICJA KULTURY

W szerokim ujęciu kultura

oznacza wszystko co

stworzył człowiek od

zarania dziejów i co ma

trwały, zobiektywizowany

charakter.

DEFINICJA KULTURY

Pojęcia kultury obejmuje:



ogół trwałych, materialnych i
niematerialnych wartości (dóbr
uznawanych za szczególnie cenne),
będących wytworami ludzkiej działalności,



ogół wyuczonych zachowań (umiejętności,
sposobów postępowania), odpowiednio
ukształtowanych historycznie wzorów,
uznanych i przyswojonych społecznie w
procesie wzajemnych oddziaływań
jednostki i grup społecznych,
przekazywanych z pokolenia na pokolenie.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW



funkcja upowszechniania
różnorodnych treści,



funkcja ludyczna,



funkcja stymulująca,



funkcja wzorotwórcza,



funkcja interpersonalna.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW

Funkcja upowszechniania

różnorodnych treści

oznacza

dostarczanie i uprzystępnianie

niezbędnych informacji i

wiadomości z różnych dziedzin

życia, pełnienie funkcji

edukacyjnych, w tym funkcji

estetycznej poprzez

upowszechnianie sztuki.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW

Funkcja ludyczna

spełniana jest

przede wszystkim przez programy

rozrywkowe i zależy od ich jakości,

sposobu odbioru i wrażliwości

odbiorców. Dostarczają one

odbiorcom relaksu, odprężenia po

pracy oraz zabawy. Mają także

olbrzymi wpływ na kształtowanie

wrażliwości na wartości tkwiące w

sztuce oraz kształtowanie postaw

moralnych. Pełnią również funkcje

edukacyjną.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW

Funkcja stymulująca

polega na

pobudzaniu do aktywniejszego

odbioru treści emitowanych z

ekranu oraz na zachęcaniu do

pełniejszego uczestnictwa w

kulturze. Prowadzi to do

kształtowania zróżnicowanych

zainteresowań i upodobań

odbiorców, do zaspakajania ich

indywidualnych potrzeb,

kształtowania postaw.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW

Funkcja wzorotwórcza

polega na

propagowaniu określonych stylów

godziwego życia, ideałów, wzorów

postępowania i zachowania, na

upowszechnianiu treści

wychowawczych, na lansowaniu

określonych sylwetek ludzi

odznaczających się

zróżnicowanymi wartościami i

osiągnięciami z różnorodnych

dziedzin życia, nauki i techniki,

sztuki.

KULTUROTWÓRCZE FUNKCJE MEDIÓW

Funkcja interpersonalna

polega na

stwarzaniu możliwości poznania

drugiego człowieka, zrozumieć

jego problemy, psychikę i dzięki

temu samookreślić się w życiu.