OPORY RUCHU

OPORY RUCHU

PRZENOŚNIKA

PRZENOŚNIKA

TAŚMOWEGO

TAŚMOWEGO

 

 

W  obliczeniach  przenośników  taśmowych  obowiązuje 
podział na następujące grupy oporów ruchu:

• 

opory  skupione

opory  skupione  występujące  tylko  w  określonych 

miejscach  przenośnika,  takich  jak  stacje  czołowa, 
napędowa, zwrotna napinająca lub załadowcza;

• 

opory  rozłożone

opory  rozłożone  wzdłuż  trasy  przenośnika  zwane 

oporami  głównymi

oporami  głównymi  (opory  przemieszczania  taśmy  po 
zestawach krążnikowych);

• 

op

op

ory  podnoszenia

ory  podnoszenia  urobku  (nosiwa)  oraz  taśmy 

występujące  na  nachylonych  odcinkach  trasy  (opory 
związane z  koniecznością pokonania składowych od sił 
grawitacji). 

 

 

W  przenośnikach  powyżej  80  m  długości  dominują  rozłożone 
wzdłuż trasy opory główne. Pod pojęciem opory główne definiuje 
się  wszystkie  siły  występujące  na  trasie  przenośnika  w  strefach 
kontaktu  taśmy  z  elementami  podpierającymi  (zazwyczaj  są  to 
tylko  krążniki  ale  mogą  to  być podpierające elementy  ślizgowe). 
Ze  względu  na  towarzyszące  ruchowi  taśmy  zjawiska  przemian 
(rozpraszania) energii opory główne dzielimy na:
         opory obracania krążników 

W

W

k

k

         opory toczenia taśmy po krążnikach 

W

W

e

e

         opory przeginania taśmy 

W

W

b

b

         opory falowania urobku 

W

W

f

f

         opory tarcia taśmy o krążniki 

W

W

r

r

 

 







1.6m

2x1000kW

1.6m

2x1000kW

1.25m







1.6m

2x1000kW

1.6m

2x1000kW

1.25m

a)

b)

0

50

100

150

200

250

300

350

400

450

500

141.8

212.6

283.5

354.4

425.3

496.1

567

637.9

siła w taśmie w kN

o

p

o

ry

 r

u

c

h

u

 w

 N

 

Ws

Wf

Wb

We

Wk

 

 

Opór toczenia taśmy po 

krążnikach

Przy toczeniu lepko-sprężystej taśmy po podpierających ją 
zestawach krążnikowych przemianie (rozproszeniu) ulega określona 
część energii. Przyrost siły w taśmie niezbędny do pokonania strat 
energii na pojedynczym zestawie krążnikowym definiowany jest jako 
opór toczenia taśmy lub opór wgniatania taśmy w krążnik.
W ujęciu modelowym jest to opór jaki towarzyszy toczeniu 
sztywnego walca (krążnika) po odkształcalnym podłożu (taśmie). 
Każdy przekrój poprzeczny taśmy przemieszczając się po trasie 
przenośnika w strefach kontaktu z krążnikami doznaje 
krótkotrwałych obciążeń w formie nacisków prostopadle 
skierowanych do powierzchni okładki bieżnej. Po minięciu podpory 
krążnikowej następują względnie długie okresy braku obciążenia 
związane z czasem przemieszczania się taśmy do kolejnego zestawu 
krążnikowego. Proces deformacji poprzecznej taśmy nie ogranicza 
się tylko do strefy kontaktu z krążnikiem ale ma miejsce również 
poza tą strefą. Zmiany odkształceń taśmy można analizować przy 
pomocy prostego modelu dwuparametrowego

 

 

 

 

Schemat do analizowania oporu toczenia taśmy 

po krążniku:

a)- rozkład nacisków (x) i odkształceń (x) w 

strefie podparcia taśmy krążnikiem,

b)- pętla histerezy adekwatna dla analizowanego 

procesu deformacji

y

0

z

f

z

e





q





k

x





k



1/2D

k

r

0

s

0

a)

b)

 

 

Jednostkowy opór toczenia taśmy (opór przypadający na jednostkę 

długości krążnika, wyrażany w N/m):

Wyznaczenie  oporu  toczenia  pojedynczego  krążnika  zestawu 

wymaga scałkowania tej zależności po szerokości taśmy 

B

B, ale tylko 

w  obszarach  kontaktu  taśmy  z  krążnikiem  (wzdłuż  tworzącej 
krążnika), czyli:

gdzie:

y

y - współrzędna po długości krążnika) ;

l

l

k

k

 - długość strefy kontaktu 

krążnika z taśmą.

 

3

2

4

436

0

e

e

K

T

e

e

c

D

q

w















,

 

 

y

q

c

D

y

w

W

k

l

T

e

e

K

e

B

e

e

d

463

,

0

d

3

4

0

3

2

























 

 

R

1

R

m

R

2

a)

b)

B

y

q

Ts

(y)

y

q

Tm

(y)

q

Ts

(y)

. 

Rozkład obciążeń wzdłuż strefy kontaktu krążników z taśmą 

na pojedynczym 

zestawie trójkrążnikowym

a)- według modelu dla ośrodka ziarnistego (sypkiego)

b)- według pomiarów przy założeniu rozkładu parabolicznego

 

 

dy

q

k

l

Ts





1

0

 

2

1

1

2

k

Ts

l

R

y

y

q







3

1

4

1

079

1

k

l

R



,

km

m

Tm

l

R

q 

3

4

km

m

l

R

 



















2

2

2

ki

ki

i

Ti

l

y

y

l

R

y

q

3

4

933

,

0

ki

i

l

R



przyjęty model 

oddziaływania

pomiędzy taśmą

 i krążnikiem

miejsce 

występowa

nia 

rozkładu 

obciążeń

wynik 

całkowania 

wzdłuż 

strefy 

kontaktu:

Uwagi

fizyczny

matematyczny

narastający 

liniowo 

rozkład od 0 

na długości 

l

kl

krążnik

boczny

rozkład 

wynikający z 

modelu 

urobku jako 

ośrodka 

sypkiego bez 

uwzględnien

ia 

sztywności 

taśmy

równomiern

y rozkład na 

całej 

długości l

km

krążnik

środkow

y

paraboliczny 

rozkład na 

długości l

ki

 z 

zerowymi 

wielkościami 
na  brzegach

krążnik 

środkowy 

przy 

sztywnej 

taśmie lub 

krążnik 

boczny

rozkład 

zbliżony do 

wyników 

pomiarów

 

 

 

W

ei

 – opór toczenia (wgniatania taśmy w krążnik), w N, 

R

i

 

– wypadkowa reakcja normalna na krążniku, w N; 

l

l

ki

ki

 

 

- długość strefy kontaktu taśmy z krążnikiem (mierzona 

wzdłuż

tworzącej     krążnika), w m; 

λ

λ

e

e

- bezwymiarowy współczynnik geometrii zgięcia taśmy na 

zestawie

krążnikowym wg zależności);
c

e

 –zastępcza jednostkowa sztywność poprzeczna taśmy, w 

N/m

3

;

i – indeks określający krążnik (i=s dla krążnika bocznego w 

układzie

symetrycznym, i=m dla krążnika środkowego prawego i=1 dla 

krążnika lewego 

oraz i=2 dla krążnika prawego jeżeli układ obciążeń i geometrii 

taśmy na

zestawie krążnikowym jest niesymetryczny) 

3

2

4

463

0

e

e

ki

K

i

e

ei

c

l

D

R

W

















,

 

 

-dla krążnika środkowego

 
-dla krążnika bocznego

gdzie:

B 

–  szerokość  taśmy,  m; 

k

z

 

–  bezwymiarowy  współczynnik 

załadowania taśmy.





2

02

0

35

0

z

km

k

B

l









,

,





2

16

0

03

0

z

ks

k

B

l









,

,

 

 

Można 

poszerzyć 

zależność 

na 

opór 

toczenia 

zestawu 

krążnikowego o wpływ temperatury otoczenia zgodnie ze wzorem:

gdzie:
W

e20

-  opór  toczenia  zestawu  krążnikowego  wg  zależności  dla 

temperatury 20C, w N;

 

T

C

 

– temperatura otoczenia, w C.





189

1

0118

0

10

18

1

2

4

20

,

,

,

















C

C

e

e

T

T

W

W

 

 

0

200

400

600

800

1000

1200

1400

1600

0

0.2

0.4

0.6

0.8

1

1.2

1.4

1.6

ugięcie,  mm

si

ła

 ś

ci

sk

a

ją

ca

, 

 N

 nr 4751/A (71st.Sh) po mrożeniu
 nr 4751 (64st.Sh) po mrożeniu
 nr 4771 (61st.Sh) po mrożeniu
 nr 4751/A (71st.Sh)
 nr 4751 (64st.Sh)
 nr 4771 (61st.Sh)

Pętle histerezy mieszanki gumowej przy cyklicznym ściskaniu

Pętle histerezy mieszanki gumowej przy cyklicznym ściskaniu

 

 

Opór przeginania 

taśmy

Taśma będąca w ruchu doznaje cyklicznych deformacji związanych 
ze zginaniem na zestawach i między zestawami krążnikowymi. 
Jeden pełen cykl zginania zawiera się w czasie przemieszczania się 
wydzielonego przekroju poprzecznego taśmy między dwiema 
podporami krążnikowymi. W każdym takim cyklu przemianie ulega 
określona ilość energii. Związana z tym procesem składowa oporów 
ruchu nazywana jest oporem przeginania taśmy na zestawach 
krążnikowych. Opór ten zależy od siły napinającej taśmę 
szczególnie w zakresie małych sił, przy których występują 
względnie duże ugięcia taśmy (23% nominalnych naprężeń 

zrywających). Powyżej 5% naprężeń zrywających ugięcia taśmy są 
niewielkie, co powoduje, że udział składowej oporu przeginania w 
całkowitym bilansie oporów głównych silnie maleje). Z 
poznawczego punktu widzenia znajomość wpływu siły napinającej 
taśmę na opory ruchu przenośnika jest bardzo cenna, bo pozwala 
na optymalne projektowanie przenośnika z uwzględnieniem 
trwałości taśmy

.

 

 

 

y

l

g

q 

.

l

g



W

v

t

W

b

x

q





y(x)

Schemat wyjaśniający istotę oporu przeginania taśmy między 

dwiema

podporami krążnikowymi

 

Na  każdym  zestawie  krążnikowym  pojawia  się  siła 

W

b

,  pokonanie  której 

odbywa  się  kosztem  przyrostu  siły  w  taśmie.  Siła  ta  będąca  oporem 
przeginania  taśmy  wykonując  pracę  na  drodze

  l

g

  bilansuje  straty  energii, 

czyli:

skąd otrzymuje się równanie wyjściowe

 

nb

b

g

b

E

l

W









g

nb

b

b

l

E

W







 

 

Energia  zginania  taśmy  przy  założeniu,  że  jest  to  belka  liniowo 
sprężysta  o  stałej  sztywności  zginania 

E·J

  w  obszarze  jednej 

odległości podpór l

g

, wyznaczana jest z całki:

 















g

l

g

nb

x

x

M

J

E

l

q

E

0

2

d

2

Do opisu i analizy procesu przemiany energii zginania w taśmie nie 
wystarczają  tylko  parametry  konstrukcyjne  przenośnika,  ale 
konieczne  jest  uwzględnienie  parametrów  taśmy.  Parametrami  tymi 
jest jednostkowa sztywność zginania 

D 

oraz współczynnik tłumienia 

przy  zginaniu 



b

.  Współczynnik  tłumienia  wyznaczany  w  oparciu  o 

przebieg  pętli  histerezy  taśmy  i  definiowany  jako  iloraz  energii 
przemienionej  (straconej) 

E

nb

  do  sprężystej  energii  zginania 

E

nb

, 

jest  miarą  strat  energii  jakie  występują  w  jednym  pełnym  cyklu 
obciążeń

 

nb

nb

b

E

E







 

 

Opór falowania urobku

 

Opór  falowania  jest  wynikiem  cyklicznych  deformacji  urobku. 
Deformacje  te  ściśle  powiązane  są  z  ugięciem  taśmy  między 
zestawami  krążnikowymi  i  z  tego  powodu  w  wielu  wcześniejszych 
metodach  obliczeniowych  opór  przeginania  taśmy  oraz  opór 
falowania  urobku  wyznaczany  był  z  jednej  wspólnej  zależności 
przybliżonej. 

Przyjmując 

założenia 

modelowe 

dla 

urobku 

potraktowanego  jako  ośrodek  ziarnisty  można  wydzielić  dwie  strefy 
ruchu taśmy wraz z urobkiem. Strefę stanu aktywnego, gdzie taśma 
wymusza  odkształcenia  strugi  urobku  oraz  strefę  stanu  pasywnego, 
w  której  urobek  działa  na  taśmę.  Długość  każdej  z  tych  stref 
odpowiada połowie odległości podpór.

v

t

W

f

q

0,5

 l

g

stan pasywny

stan aktywny

0,5

 l

g

 

 

Siłami  jednostkowymi  wymuszającymi  odkształcenia  (ugięcia  taśmy 
wraz  z  urobkiem)  są  równomiernie  rozłożone  (w  obrębie  jednego 
zestawu 

krążnikowego) 

liniowe 

obciążenia

  q

. 

W 

części 

odpowiadającej stanowi pasywnemu urobku praca tych obciążeń na 
przemieszczeniach 

y(x)

 wyniesie:

 

x

x

y

q

E

g

l

nf

d

5

,

0

0











W  obszarze  stanu  aktywnego  urobku  zmianie  ulega  kierunek 

przepływu  strumienia  energii  i  praca  deformacji  częściowo 
oddawana  jest  do  taśmy.  Zakładając,  że  strumienie  energii  w  obu 
wydzielonych  obszarach  są  proporcjonalne  do  nacisków  między 
taśmą  i  urobkiem  można  w  oparciu  o  prawa  mechaniki  ośrodków 
sypkich względne straty energii wyrazić zależnością

gdzie:



w

 - kąt tarcia wewnętrznego urobku, w rad (lub w stopniach) 











 











 





2

4

tan

2

4

tan

1

2

2

w

w

f











 

 

Opór obracania krążników

 

Opór obracania krążnika pojedynczego 

W

k1

 jest siłą przyłożoną 

stycznie do płaszcza krążnika niezbędną do pokonania oporów tarcia 
w łożyskach i w uszczelnieniu. Składowa ta może być wyznaczona 
tylko w oparciu o badania. Przykład stanowiska pomiarowego do 
badania oporu obracania krążników przedstawia rysunek

 

2

4

6

1

5

3

7

obejma

A

A

obejma

9

7

krążnik

W

k

r

p

L

k

P

w

A   A

Rejestracja pomiaru

 

 

Z  badań  partii  krążników  pochodzących  od  jednego  producenta 
uzyskuje  się  często  wyniki  oporu  obracania  o  znacznym  rozrzucie 
dochodzącym  nawet  do  100%.  Wyznaczone  z  zależności 
empirycznych  wyniki  obliczeń  są  tylko  oszacowaniem  wielkości 
średniej  w  odniesieniu  do  pojedynczego  krążnika.  W  skali  całego 
przenośnika,  gdzie  ilość  krążników  wynosi  od  250  do  360  sztuk  na 
każde  100  m  trasy,  posługiwanie  się  wielkościami  średnimi  daje 
dobre  przybliżenie  całkowitych  oporów  obracania  krążników.  Dla 
pojedynczego krążnika opór ten można wyliczyć w funkcji prędkości 
liniowej taśmy 

v

t

 i temperatury otoczenia 

T

C

 

(mierzonej w C):

 





t

l

l

T

k

v

b

a

C

W









1

Współczynniki oporu obracania: 

a

l

 

i 

b

l

 

są wyznaczonymi 

eksperymentalnie wielkościami średnimi dla konkretnego typu 
krążnika 

Wpływu  temperatury  otoczenia  (mierzonej  w  C)  określa  zależność 

wykładnicza:





2

00026

0

025

0

405

0

C

C

T

T

T

C











,

,

,

exp

 

 

. 

Opory tarcia (ślizgania) 

taśmy na krążnikach

 
Przyczyną powstawania tej składowej oporów głównych jest ruch 
względny (ślizganie) taśmy na krążnikach, któremu towarzyszy 
zawsze występowanie sił tarcia. Składowe sił tarcia na 
poszczególnych krążnikach zrzutowane na kierunek ruchu taśmy 
dają sumaryczny opór tarcia zestawu. Ruch względny występować 
może w wyniku bocznego zbiegania taśmy lub w wyniku ustawienia 
krążników podpierających z wyprzedzeniem. Pod pojęciem 
wyprzedzenia należy rozumieć wychylenia osi krążników z 
płaszczyzny prostopadłej do osi podłużnej taśmy. W sztywnych 
zestawach krążnikowych krążniki boczne wychyla się specjalnie z 
niewielkim kątem w kierunku ruchu taśmy (

φ

b

1

) w celu 

wywołania sił tarcia w kierunku do osi. Jest to jeden ze sposobów 
centrowania (prostoliniowego prowadzenia taśmy) na trasie 
przenośnika.
Z wyprzedzeniem ustawia się przeciętnie co dziesiąty, maksymalnie 
co szósty zestaw krążnikowy. Większa ilość zestawów z 
wyprzedzeniem powoduje nadmierny wzrost oporów ruchu 
przenośnika. 

 

 



b2

0



b



bm



r

H



b1

0

T

1

dla

T

2

T

m



b1





Wyprzedzenie krążników zestawu górnego jako superpozycja 

wychylenia całego 

zestawu 



u

 oraz wyprzedzenia krążników bocznych φ

b

 

 

 

Opór ruchu wywołany wychyleniem tylko bocznych krążników dla
zestawu trójkrążnikowego wyniesie:

gdzie:



0

 – kinetyczny współczynnik tarcia między taśmą i krążnikiem

R

1

 

i 

R

2

 

– wypadkowe reakcje normalne na krążnikach 

bocznych ,w N

φ

b

 

- kąt wyprzedzenia krążników bocznych, w rad lub .

 





b

rb

R

R

W





sin









2

1

0

 

 

O

2



O

1

A

B

m

k

. 

g

R

1

C

D

m

k

. 

g

R

m

R

2

E

F

m

k

. 

g



kb

  b





a)

W

m

W

1

W

2

l 

t1

A

C

B

D

E

l 

t2

m

k

. 

g

m

k

. 

g

O

1

O

2

m

k

. 

g

oś obrotu zestawu

a

0

a

3

a

1

a

2

R

1

R

1

R

2

R

m



1

3

1

3

m

b)

.

Siły działające na pojedynczy zestaw krążnikowy oraz podstawowe 

wymiary 

przy wychyleniu zestawu o kąt 



 

a) w widoku ogólnym,

b) w przekroju poprzecznym 

 

 

R

1

R

m

R

2

T

zb

ie

ga

ni

e 

bo

cz

ne

czas

t

z

T

W przedziale czasu 

t,

 w którym zaobserwowano przemieszczenie

 

z

T

 wykonana jest praca sił tarcia na krążnikach:

Energia  dostarczona  do  taśmy  na  pokonanie  sił  tarcia  na 

pojedynczym  zestawie  jest  równa  iloczynowi  siły  będącej  oporem 
tarcia 

W

rz

  i  przemieszczenia  tej  siły  wynoszącego 

v

t

·Δt

.  Z  bilansu 

energii  wynika  zależność  na  składową  oporu  tarcia  w  wyniku 
zbiegania bocznego taśmy:

gdzie:



0

 – kinetyczny współczynnik tarcia między taśmą i krążnikiem 

R

1

 

,

 R

2

 

i 

R

m

– wypadkowe reakcje normalne na krążnikach w N





T

m

T

z

R

R

R

E













2

1

0







t

v

z

R

R

R

W

t

T

m

rz















2

1

0



 

 

W  obliczeniach  projektowych  można  uwzględnić  cztery  możliwe 
poziomy
biegania bocznego taśmy: 
     brak  zbiegania  (przypadek  idealny  tylko  dla  taśm  i  trasy  w 
doskonałym

    stanie technicznym) - 

z

T

=0

          zbieganie  małe  (dobre  warunki  eksploatacyjne)  - 

z

T

=0,0065·B

          zbieganie  średnie  (przeciętne  warunki  eksploatacyjne)  - 

z

T

=0,03·B

          zbieganie  duże  (niekorzystne  warunki  eksploatacyjne)  - 

z

T

=0,055·B



s

B

l

m

l

t1

l

t2

położenie środkowe

(symetryczne taśmy)

r

H

b)



s

Bmax

r

H

a)

k

z

=1

kąt wychylenia

 zestawu

wysypywanie boczne
urobku z taśmy

 

 

Czynniki wpływające na wielkość oporów 
głównych  przenośnika:



 parametry konstrukcyjne przenośnika

 

(wydajność, prędkość taśmy, kąt niecki, średnica 
krążników, rozstaw krążników, itp.)



 właściwości taśmy

 (sztywność i tłumienie przy 

cyklicznym dogniataniu i zginaniu, zdolność do 
układania się w nieckę, grubość i twardość okładek, 
konstrukcja rdzenia)



 właściwości urobku

 (gęstość usypowa, kąt tarcia 

wewnętrznego, współczynnik tarcia urobek-taśma)



 czynniki eksploatacyjne

 (dokładność ustawienia 

trasy, nierównomierność i niesymetryczność strugi 
urobku, temperatura otoczenia)

 

 

Opory główne przenośnika taśmowego:



  opór obracania krążników  (10 - 17 %)



  opór toczenia taśmy po krążnikach 

    (wgniatania)  (40 - 64 %)



  opór przeginania taśmy między

    zestawami krążnikowymi (3 - 15 %)



  opór falowania urobku (6 - 18 %)



  opór tarcia taśmy o krążniki (ślizgania

     taśmy) (7 - 20 %)

 

 

Wpływ grubości okładki bieżnej taśmy 

na opory ruchu przenośnika

0,018

0,020

0,022

0,024

0,026

0,028

0,030

0,032

5

6

7

8

9

10

11

12

grubość okładki bieżnej h1,  mm

w

sp

ół

cz

yn

ni

k 

op

or

ów

 

gł

ów

ny

ch

 f

 

 

0,018

0,020

0,022

0,024

0,026

0,028

0,030

0,032

rozstaw zestawów krążnikowych górnych  

lg,  m

w

sp

ół

cz

yn

ni

k 

op

or

ów

 

gł

ów

ny

ch

  f

0,018

0,020

0,022

0,024

0,026

0,028

0,030

0,032

30

35

40

45

kąt niecki  [deg]

w

sp

ół

cz

yn

ni

k 

op

or

ów

 g

łó

w

ny

ch

  f

 

 

O wielkości oporów głównych 
decyduję przede wszystkim dwa 
elementy składowe przenośnika:

• taśma
• i krążniki

Są to jednocześnie elementy 
decydujące 
o kosztach inwestycyjnych 
i eksploatacyjnych przenośnika

 

 

Taśma energooszczędna to taśma 

generująca minimalne opory ruchu w 

całym zakresie możliwych temperatur 

pracy przenośnika. Decydujący tutaj jest 

opór toczenia taśmy po krążnikach (opór 

wgniatania), a zatem poszukiwane są 

mieszanki gumowe na okładkę bieżną  o 

następujących własnościach:

• mały współczynnik tłumienia przy 

cyklicznym ściskaniu

• duża sztywność przy wgniataniu krążnika 

w taśmę

• duża odporność na ścieranie (cienka 

okładka zmniejsza masę własną taśmy)

• optymalna sztywność przy zginaniu 

poprzecznym 

i podłużnym (opory przeginania taśmy)

 

 

0

4

8

12

16

0

2000

4000

6000

8000

10000 12000 14000

czas [s]

o

p

ó

r 

o

b

ra

c

a

n

ia

 W

k

 [

N

]

LB 15

LB 2

LB13

LB 6

LB 14

0

2

4

6

8

10

0

50

100

150

200

250

300

350

400

450

500

czas [s]

o

p

ó

r 

o

b

ra

c

a

n

ia

 W

k

 [

N

]

Przykłady krążników wadliwych

Przykłady krążników wadliwych

 

 

Krążniki

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

24

47

70

92

114

137

159

181

203

225

248

Siła w taśmie [kN]

O

p

or

y 

ru

ch

u

 [N

]

opór ślizgania taśmy

opór falowania urobku

opór przeginania taśmy

opór toczenia taśmy

opór obracania krążników

krążniki dobre - opory obracania ok.31% oporów głównych
moc chwilowa 544 kW
max. siła w taśmie 248 kN

L=1 000 m

L=1 000 m

H=120 m

H=120 m

Q

Q

m

m

= 1 300 m3/h

= 1 300 m3/h

węgiel kam.

węgiel kam.

B=1,2 m

B=1,2 m





=30

=30

º

º

v

v

t

t

=2,5 m/s

=2,5 m/s

Krążnik:

Krążnik:

 

 





 

 

133

133

×

×

465

465

W

W

k

k

=2,5 N

=2,5 N

 

 

Krążniki

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

27

51

74

97

120

143

166

187

212

234

257

Siła w taśmie [kN]

O

po

ry

 r

u

ch

u 

[N

]

opór falowania urobku

opór ślizgania taśmy

opór przeginania taśmy

opór toczenia taśmy

opór obracania krążników

krążniki w złym stanie technicznym - opory obracania 
ok.40% oporów głównych
moc chwilowa 569 kW (wzrost o 25 kW)
max. siła w taśmie 257 kN (wzrost o 9 kN)

L=1 000 m

L=1 000 m

H=120 m

H=120 m

Q

Q

m

m

= 1 300 m3/h

= 1 300 m3/h

węgiel kam.

węgiel kam.

B=1,2 m

B=1,2 m





=30

=30

º

º

v

v

t

t

=2,5 m/s

=2,5 m/s

Krążnik:

Krążnik:

 

 





 

 

133

133

×

×

465

465

W

W

k

k

=4,9 N

=4,9 N

 

 

TASMTEST

TASMTEST

PARAMETRY 
KONSTRUKCYJNE 
PRZENOŚNIKA

PARAMETRY

 UROBKU

PARAMETRY

TAŚMY

CZYNNIKI 
EKSPLOATACYJNE:

•LOSOWE ZBIEGANIE 
BOCZNE TAŚMY 
I STRUGI UROBKU

•DOKŁADNOŚĆ 
USTAWIENIA TRASY

 

 OPORY RUCHU I SIŁY W TAŚMIE

  MOC NAPĘDU

  OBCIĄŻENIE KRĄŻNIKÓW 

  OBLICZENIE WARUNKÓW STABILNOŚCI 

      TAŚMY NA TRASIE KRZYWOLINIOWEJ

D

A

N

E

W

Y

N

IK

I

KONFIGURACJA 

TRASY

 

 

model przenośnika standardowego - 

kompozycja obiektów

Opis:     1 – punkt nadawy urobku, 2 – cięgno górne taśmy, 3 – 

Opis:     1 – punkt nadawy urobku, 2 – cięgno górne taśmy, 3 – 

zestaw krążników górnych, 4 – beben zwrotny, 5 – cięgno dolne 

zestaw krążników górnych, 4 – beben zwrotny, 5 – cięgno dolne 

taśmy, 6 - zestaw krążników dolnych, 7 – bęben napędowy, 8 – 

taśmy, 6 - zestaw krążników dolnych, 7 – bęben napędowy, 8 – 

bęben napinający, 9 – bęben czołowy 

bęben napinający, 9 – bęben czołowy 

A

B

C

8

6

5

4

3

2

1

9

7

Stacja 
zwrotna

Stacja 
czołowa

trasa

 

 

Analiza wpływu warunków eksploatacyjnych

Analiza wpływu warunków eksploatacyjnych

Przesunięcie 
boczne zestawu

Przemieszczeni
e pionowe 
zestawu 

Nachylenie 

boczne zestawu

Zukosowani
e zestawu

Zbieganie taśmy

Zbieganie 
strugi 
urobku

Przekrój zestawu krążników górnych z zaznaczeniem możliwych błędów ustawienia trasy

Przekrój zestawu krążników górnych z zaznaczeniem możliwych błędów ustawienia trasy

 

 

 

 

Analiza wpływu warunków eksploatacyjnych

Analiza wpływu warunków eksploatacyjnych

0.024

0.026

0.028

0.03

0.032

0.034

0.036

0.038

0.04

0

100

200

300

400

500

zestawy krążnikowe

f

fu=0,0324

linia trendu f

fm=0,0305

Wykres symulacji współczynnika oporów głównych f dla przenośnika B2000; 

wydajność 8100t/h nadkład, fu - górny kwartyl wartości f, fm - wartość średnia